Hoeveel procent van je vermogen heb je zelf bijeen gewerkt/gespaard versus gekregen/geërfd?

Hoeveel procent van je vermogen heb je zelf bijeen gewerkt/gespaard versus gekregen/geërfd?

  • 0 (= alles gekregen)

    Stemmen: 2 1,0%
  • [1, 20]

    Stemmen: 9 4,3%
  • [21, 40]

    Stemmen: 12 5,7%
  • [41, 60]

    Stemmen: 15 7,1%
  • [61, 80]

    Stemmen: 20 9,5%
  • [81, 99]

    Stemmen: 84 40,0%
  • 100 (= niets gekregen, alles zelf verwezenlijkt)

    Stemmen: 68 32,4%

  • Totaal aantal stemmers
    210
  • Opiniepeiling gesloten .
- Om effectief als ouder een spaarpotje op te bouwen om te kunnen meegeven als ze alleen gaan wonen. Zoals je aanhaalt "iemand die jong is kan het evengoed gebruiken om op vakantie te gaan met vrienden". Als je als jonge persoon voltijds werkt en die 150 EUR per maand absoluut nodig hebt om op vakantie te gaan dan ben je denk ik niet goed bezig. Alle chance dat je ouders dan tenminste jaarlijks een 2.000 EUR opzij houden voor wanneer je het kan gebruiken.
Als je een verantwoordelijk kind hebt, waarom moet je als ouder dan nog geld van hem/haar gebruiken om apart te sparen?
Meerwaarde is toch 0?

Stel dat uwe kleine 90% van zijn inkomen zal sparen. En dan eens een zomer een uitspatting wil doen van een festival, dikke reis dan ga jij zeggen "neenee die centjes wat je mij hebt gegeven hou ik aan de kant, gebruik ipv uw loon uw spaarcenten maar"

Als uwe kleine fucked up is en alles er door jaagt gaat die 100€ per maand ook nie helpen.

Als je het teruggeeft is toch al 1 zaak. En wat zeg je dan? "Hier, dit krijg je van ons (als hulp)" of "hier uw centen terug"

Mijn ouders hadden gewoon een volmacht op mijn rekening en konden alles gewoon zien. Ge moogt zeker zijn dat als ik me zou misdragen er eens deftig gebabbeld zou worden.
Als je ze toch wil begeleiden dan kan je beter vrij laten en ondervinden, maar over de schouder meekijken.
 
Hoezo twijfelachtige reden...

Afschrikkingsmiddelen ten opzichte van je bloedeigen kinderen, om toch maar niet te lang in huis te blijven wonen...
Sta me toe dat iets heel twijfelachtig te vinden; alsof het een "liever kwijt dan rijk"-scenario wordt. Ik sta alvast niet zo tegenover mijn eigen vlees en bloed; as said, mijn (t)huis zal altijd hun (t)huis zijn, no questions asked.

Je bent steeds aan het teruggrijpen naar je eigen kinderen, alsof zij het bewijs zijn dat je maar met geld moet kunnen omgaan omdat jouw zesjarige weet dat als hij 2 euro heeft hij geen 3 euro kan uitgeven?!

Ook dit lijkt me een wereldvreemde gedachte, wat doen die 100.000 mensen dan, hebben ze allemaal het verstand niet eens van een zesjarige?

Je negeert de vraag die er tot twee keer toe staat: als het dan toch geen opvoeding is, of toch geen margi ouders, wat is het dan heel concreet wel dat er voor zorgt dat "veel jong volwassenen niet met geld kunnen omgaan" (sic)?

Budgetbeheer is in essentie immers doodeenvoudig. Het is niet meer dan basic rekenkunde, die iedereen hier krijgt vanaf zijn of haar zesde dus dat is alvast geen excuus voor geen één van hen. Speelt opvoeding dan wellicht toch een rol?
 
Afschrikkingsmiddelen ten opzichte van je bloedeigen kinderen, om toch maar niet te lang in huis te blijven wonen...
Sta me toe dat iets heel twijfelachtig te vinden; alsof het een "liever kwijt dan rijk"-scenario wordt. Ik sta alvast niet zo tegenover mijn eigen vlees en bloed; as said, mijn (t)huis zal altijd hun (t)huis zijn, no questions asked.
Dus ook wanneer het een eeuwige vrijgezel tot hun vijftigste (trust me, al gezien) is? Of als hij/zij het criminele pad opgaat? Of psychisch helemaal doordraaid?

Voor de duidelijkheid, ik zie mijn kinderen doodgraag (en geen haar aan mijn hoofd dat eraan denkt ze uit mijn leven/huis te bannen), maar heb van dichtbij al genoeg zaken gezien waar een kind de deur wijzen de beste oplossing was.
 
Ik en mijn vriendin hebben niets meegekregen. Als zou ik kost en inwoon + hogere studies wel durven meerekenen.
 
Aangezien er toch best veel zijn die niets/weinig gekregen hebben en ik veronderstel dat het gros van de ouders van de leden niet in armoede leven, en ik veronderstel dat diezelfde ouders stilaan 60+ zijn, en ik veronderstel dat veel van die ouders vastgoed in bezit hebben, en je weet dat vastgoed voordelig schenken wat tijd in beslag neemt - informeer uzelf en u ouders en benut de mogelijkheden die er zijn.
 
Afschrikkingsmiddelen ten opzichte van je bloedeigen kinderen, om toch maar niet te lang in huis te blijven wonen...
Sta me toe dat iets heel twijfelachtig te vinden; alsof het een "liever kwijt dan rijk"-scenario wordt. Ik sta alvast niet zo tegenover mijn eigen vlees en bloed; as said, mijn (t)huis zal altijd hun (t)huis zijn, no questions asked.



Je negeert de vraag die er tot twee keer toe staat: als het dan toch geen opvoeding is, of toch geen margi ouders, wat is het dan heel concreet wel dat er voor zorgt dat "veel jong volwassenen niet met geld kunnen omgaan" (sic)?

Budgetbeheer is in essentie immers doodeenvoudig. Het is niet meer dan basic rekenkunde, die iedereen hier krijgt vanaf zijn of haar zesde dus dat is alvast geen excuus voor geen één van hen. Speelt opvoeding dan wellicht toch een rol?
Heeft niets te maken met liever kwijt dan rijk, nu doe je precies alsof ik beweer dat kinderen zo snel mogelijk weg moeten thuis, dat is dus niet hé... Maar zoals ik heb gezegd in een relatie mag het financiële geen motivatie zijn om al dan niet in de relatie te blijven, het feit dat je dus "gratis" thuis woont mag niet de hoofdreden zijn dat je kind thuis blijft wonen. Het mag een reden zijn maar niet de hoofdreden.

Wat zorgt er voor dat veel jong volwassenen niet met geld kunnen omgaan? Welk antwoord verwacht je daar van mij over? Ik ken enkel mensen in die situatie doordat we enkele bewindvoerders in onze klantenportefeuille hebben en vaak de pupillen van die bewindvoerders ook via ons hun verzekeringen afsluiten. Ik ga niet bij die mensen vragen "seg, hoe komt het eigenlijk dat gij een bewindvoerder hebt??".

Dus ik kán er geen antwoord op geven, ik weet ze niet. Maar ik laat er wel ruimte voor dat het bestaat en dat heus niet bij alle gevallen een foute/gefaalde opvoeding het antwoord is. Jouw/jullie houding is gewoon: Een 18-jarige die niet met geld kan omgaan. Da's pech, geen goede opvoeding gehad, te laat. Dit vind ik waanzinnig dat je zo sterk je eigen interpretatie kan geven aan al die mensen die je niet kent.

"Budgetbeheer is doodeenvoudig". Nogmaals trek je je eigen situatie, je eigen kennis door naar de rest van de wereld en de rest van de wereld moet maar die simpele basisprincipes die je onder de knie hebt kunnen volgen. Nogmaals, 100.000 mensen zitten blijkbaar niet in die eenvoudige situatie in België, zo simpel zal het dan toch niet zijn?

Ik heb vooral een probleem dat dezelfde mensen vaak zeggen => Dit is zo en dat is zo. Het is gewoon zo. Een grijze zone bestaat niet meer, het is of zwart of wit. Zit iemand daartussen dan is dat een marginaal... Dat je die mening hebt dat mag perfect, maar dat je andere mensen probeert te forceren dat ze jouw mening moeten volgen "want zwart is zwart en wit is wit" snap ik echt niet.
 
Heeft niets te maken met liever kwijt dan rijk, nu doe je precies alsof ik beweer dat kinderen zo snel mogelijk weg moeten thuis, dat is dus niet hé... Maar zoals ik heb gezegd in een relatie mag het financiële geen motivatie zijn om al dan niet in de relatie te blijven, het feit dat je dus "gratis" thuis woont mag niet de hoofdreden zijn dat je kind thuis blijft wonen. Het mag een reden zijn maar niet de hoofdreden.

Welke reden dan ook is ok voor hen om thuis te wonen, dat bedoel ik ook met "no questions asked".

Wat zorgt er voor dat veel jong volwassenen niet met geld kunnen omgaan? Welk antwoord verwacht je daar van mij over? Ik ken enkel mensen in die situatie doordat we enkele bewindvoerders in onze klantenportefeuille hebben en vaak de pupillen van die bewindvoerders ook via ons hun verzekeringen afsluiten. Ik ga niet bij die mensen vragen "seg, hoe komt het eigenlijk dat gij een bewindvoerder hebt??".

Ik stel enkel de vraag omdat je stellig aangeeft dat het niet door margi ouders of opvoeding is; dan is mijn vraag "wat is het dan wel".

Dus ik kán er geen antwoord op geven, ik weet ze niet. Maar ik laat er wel ruimte voor dat het bestaat en dat heus niet bij alle gevallen een foute/gefaalde opvoeding het antwoord is. Jouw/jullie houding is gewoon: Een 18-jarige die niet met geld kan omgaan. Da's pech, geen goede opvoeding gehad, te laat. Dit vind ik waanzinnig dat je zo sterk je eigen interpretatie kan geven aan al die mensen die je niet kent.

Doe jij niet net hetzelfde door te stellen dat het iets per definitie "niet" is?

"Budgetbeheer is doodeenvoudig". Nogmaals trek je je eigen situatie, je eigen kennis door naar de rest van de wereld en de rest van de wereld moet maar die simpele basisprincipes die je onder de knie hebt kunnen volgen. Nogmaals, 100.000 mensen zitten blijkbaar niet in die eenvoudige situatie in België, zo simpel zal het dan toch niet zijn?

Ik heb vooral een probleem dat dezelfde mensen vaak zeggen => Dit is zo en dat is zo. Het is gewoon zo. Een grijze zone bestaat niet meer, het is of zwart of wit. Zit iemand daartussen dan is dat een marginaal... Dat je die mening hebt dat mag perfect, maar dat je andere mensen probeert te forceren dat ze jouw mening moeten volgen "want zwart is zwart en wit is wit" snap ik echt niet.

Ik forceer niets, maar tot nader order is dit een discussie-forum; discussie gebeurt niet wanneer alles zuiver grijs is :)
 
Welke reden dan ook is ok voor hen om thuis te wonen, dat bedoel ik ook met "no questions asked".
Ik heb nergens gezegd "het is niet OK voor de kinderen om thuis te wonen".


Ik stel enkel de vraag omdat je stellig aangeeft dat het niet door margi ouders of opvoeding is; dan is mijn vraag "wat is het dan wel".
En ik herhaal => Ik weet het antwoord niet. Maar jij zegt "Dat is daardoor". Ik zeg "Ik weet niet waar het daardoor is maar het kán niet in alle gevallen enkel en alleen daardoor zijn". Groot verschil.


Doe jij niet net hetzelfde door te stellen dat het iets per definitie "niet" is?
Neen. Ik herhaal, jij zegt "100.000 mensen zitten in schuldbemiddeling door een slechte opvoeding". Ik zeg "ik geloof niet dat 100.000 mensen door 1 en dezelfde reden in schuldbemiddeling zitten". Het is niet omdat ik geen antwoord kan geven op de vraag "waardoor dan wel" dat jij daardoor gelijk hebt hé?

Beeld u in dat ik zeg "In gans het universum zijn er 420 planeten met intelligente levensvormen gelijkaardig aan onze planeet.". Jij zegt "goh, dat denk ik toch niet hoor." En ik vraag "Hoeveel dan wel???" Heb ik dan automatisch gelijk omdat je er geen antwoord op kan geven?


Ik forceer niets, maar tot nader order is dit een discussie-forum; discussie gebeurt niet wanneer alles zuiver grijs is :)
Een discussie hoeft heus geen gesprek "ik heb gelijk jij zit fout" te zijn. In sommige discussies gebeurt al eens het consensus dat om te kunnen discussieren er verder onderzoek nodig is of dat je de nodige info gewoon niet voorhanden hebt.

Ga jij eens aankloppen bij 950 van die 100.000 mensen om een interview te doen en uit te pluizen vanwaar ze precies onder bewindvoering staan? Ik in ieder geval zeker niet. Als je dan vindt dat dit "de discussie" blokkeert, prima, dan heb je gelijk.
 
Neen. Ik herhaal, jij zegt "100.000 mensen zitten in schuldbemiddeling door een slechte opvoeding". Ik zeg "ik geloof niet dat 100.000 mensen door 1 en dezelfde reden in schuldbemiddeling zitten". Het is niet omdat ik geen antwoord kan geven op de vraag "waardoor dan wel" dat jij daardoor gelijk hebt hé?

Evenmin dat ik ongelijk heb :)

De rest is semantiek dus pointless.
 
Evenmin dat ik ongelijk heb :)

De rest is semantiek dus pointless.
Ik heb nergens gezegd dat je fout zit, alleen dat ik er niet bij kan dat je geen ruimte laat voor een andere situatie/redenering dan wat er in jouw hoofd omgaat.

Maar als dat voor u het belangrijkste is, prima, je hebt geen ongelijk.
 
Terug
Bovenaan