Hoe voel je je over ouder worden?

ugar zei:
En dat zijn hier dan allemaal jonge snaken die hier zitten zeuren over iets minder jong te worden.
Ik ben bijna 55, al ver over de helft van mijn bestaan hier op aarde.

Je begint daar op één of andere manier toch wel wat rekening mee te houden. Ik hou het misschien nog 30 jaar uit, dan is het met mij voorbij. Fysieke aftakeling schrikt me niet af, ik kan op dit ogenblik niet klagen, mensen schatten me vaak een pak jonger in dan ik ben (ik heb nog een groot deel van mijn haar, en dat is nog niet grijs), de mogelijke mentale achteruitgang schrikt me wel af. Tot nu toe merk ik daar niets van maar mijn vader, mijn grootvader en mijn grootmoeder zijn gestorven in een verre staat van dementie.

Het zijn mijn hersenen die me tot ugar maken, Ik ben op verstandelijk vlak altijd een uitblinker geweest, zal moeilijk zijn om te accepteren dat dat achteruit gaat.

Het moeilijkste zijn vandaag de overlijdens van mensen die je kent, vandaag geïnformeerd dat één van de jongste proffen waar ik vroeger les van kreeg gestorven is, en dan valt me op "Shit die was maar 20 jaar ouder dan me"...

Ik heb me alvast één ding voorgenomen : ik wordt geen verzuurde oude zak, ik blijf gewoon open minded.
Klik om te vergroten...
Heb eens wat meer ambitie.
 
Vanaf een bepaalde leeftijd zie je ook meer en meer leeftijdsgenoten er tussen uit vallen. Moet toch ook raar zijn. Wetende dat de eindhalte in zicht is.
 
Tot voor kort heb ik enorm hard het gevoel gehad dat 'ik geen 20' meer ben. Af en toe al eens een pijntje, niet zo snel recupereren na een druk weekend of een late weekdag. En toen kwam ineens het besef dat ik het beeld van vroeger romantiseer.

Ik kon vroeger dagenlang in mijn bed liggen (met de enkele momenten uit bed als ik ging werken). Soms twee weken lang geen 'sociaal contact' om dan drie weken lang bijna elke avond weg te gaan. Ik had ook regelmatig pijn, maar ik accepteerde dat minder waardoor het soms langer duurde dan nu. Als ik dan probeer realistisch en positief te kijken: tegenover mijn 20'er jaren ben ik meer uren per week 'actief' bezig ipv te slapen. Gezin/hobby/sport, lukt allemaal in gezonde verhoudingen. Conditioneel ben ik in de vorm van mijn leven. Dus al bij al valt het mee.

Het enige dat ik oprecht voel aan 'ouder' worden is meer besef hebben van de wereld rond mij. Ik maak mij zorgen over oorlogen, ik maak mij zorgen over vroegtijdig sterven, ik maak mij zorgen over 'lijden'. Ik voel dat ik mentaal minder wendbaar/weerbaar ben dan vroeger. En dat is voor mij misschien wel het hardste feit van allemaal.
 
Sylverscythe zei:
Fysiek is het verschil wel merkbaar. Recuperatie voornamelijk, al is dat moelijk los te zien van algemeen minder slaap krijgen.
Klik om te vergroten...
Fysiek is er geen verschil te merken bij mij, uitgezonderd inderdaad de recuperatie. Die is inderdaad een beetje trager dan vroeger :D

Qua snelheid is het identiek. Vroeger 30+ jaar geleden was ik de traagste loper van heel de klas. Nu ben ik even traag maar ben ik dus één van de snelsten. Ik liep in mijn jeugd hooguit 12 km/u na veel noeste arbeid, en ik loop op mijn 49ste hooguit nog steeds 12km/u na veel noeste arbeid. Omdat ik NOOIT snel geweest ben merk ik dus nog steeds geen verschil op. Mijn snelheid is niet afgebot omdat ik gewoon nooit enige snelheid had ;)

Wat ik wel ook opmerk is: Ik geraak trager in gang. Dus een uitstap met jongere collega's? Na 1 km zie ik ze nog in de verte wandelen. Na 5 km? Dan steek ik ze voorbij en snakken de meesten naar adem. Na 10km? 99% kan mij dan plots niet meer volgen en dan ben ik nog zo fris als een hoen.

En dan merk ik toch ook wel op: Veel jongeren hebben precies gene fysiek meer. Of denk ik dat maar? Op reis naar Napels was ik de eerste honderden meters voorlaatste van +-40 collega's op de Vesuvius maar ik was dus wél als 2de boven (en de 1ste speelde vals want die mens liep op het einde en stak mij zo alsnog voorbij, ik wandelde gewoon). Ter info: Ik was de alleroudste van alle collega's die daar waren.
 
Laatst bewerkt:
Er zijn ook wel positieve dingen aan het ouder worden, vooral relativeringsvermogen en minder de drang voelen om overal bij te "moeten" zijn. Je apprecieert meer de kleinere dingen in het leven en als je een kind hebt is krijgt het zorgende aspect ook een belangrijke rol in je leven. Je zet je eigenbelang even opzij en je ontdekt een enorm reservoir aan liefde.

Je groeit ook als mens, dat alleen al vind ik een boeiend aspect aan het ouder worden. Als je daarop begint te letten draait ouder worden niet enkel om aftakeling, maar ook om groeien.
 
Mr.Anderson zei:
Ik heb toch ook wel miserie met ouder worden. Niet zozeer omwille van kwaaltjes, meer omdat m'n prime aan 't passeren is. Ik voel me fysiek fit en mentaal goed. Maar het idee dat het vanaf nu downhill gaat vind ik verre van plezant.
Klik om te vergroten...
Een mentaal trukje. (Ik ben nu serieus en ik pas dit ook toe)

Piet: Makila je bent 49 en je zit dus al over de helft!
Makila: Hoezo herinner je nog iets van voor uw 10 jaar?
Piet: Neen amper ..
Makila: Ik ook niet. 49 - 10 = 39 jaar. En laten we zeggen dat ik nog 41 jaar te gaan heb?
Piet: Ja zoiets!
Makila: Dan zit ik nog NIET over de helft!
Piet: :unsure: :unsure: :unsure:
 
Ik sta er af en toe wel bij stil maar ik heb er niet meteen een slecht gevoel bij, in tegendeel, ik probeer er vooral de positieve kanten van in te zien.
Wat natuurlijk ook wel helpt is dat ik nu vooral de deugden maar niet de lasten heb: 33 jaar, gezond, fit en zonder kwaaltjes, financieel geen zorgen meer, gelukkig gezin en de carrière gaat heel goed. Of zit ik op m'n hoogtepunt zonder dat ik het besef?

Waar ik vooral van kan genieten is de toenemende levenswijsheid: ik maak me steeds minder zorgen in dingen, je doet dag na dag meer ervaring op, op professioneel vlak bereik ik steeds nieuwe hoogtes, ...

Anderzijds is het bij momenten ook wel confronterend: mijn ouders zijn er al jaren niet meer, ik ben aan een sneltempo grijs aan het worden en het valt me bv. bij jongere collega's steeds vaker op dat ik wel degelijk van een oudere generatie ben 😛. Dat zet je enkele momenten aan het denken maar ik kan dat wel best relativeren.

Al bij al vind ik het dus vooral wel fijn. Een beetje zoals @coldplayke zegt, ergens kijk ik er wel naar uit om 'wijs' te zijn (en dan niet op z'n Gents...).
Ik heb spijtig genoeg al heel wat miserie gekend en ik probeer daar vooral positieve lessen uit te trekken. Bijgevolg hou ik vooral vast aan één voornemen: minder stressen, meer genieten!
 
Ah, veelal snotneuzen hier allemaal... 😉. Als je eens over de 62 bent, dan mag je zeggen dat je al "wat ouder" bent. Maar troost je, als je kunt toegeven dat niet alles meer is zoals het was toen je 20 was, dan lacht het leven je toe... financieel geen problemen, je hebt het toppunt van je carrière bereikt, je eerste kleinkinderen komen (en hoe fantastisch is dat zeg), je kunt veel meer relativeren. Fysiek, ok, dat is mss wat minder maar vorige zomer nog fietstochtjes tussen de 70 en 110km gedaan (zonder motortje), ik ga nog ieder jaar gaan snowboarden (dit jaar zelfs 2x), je hebt tijd om boeken te lezen, in de (moes)tuin te werken, enz...
Samengevat: je hoeft geen schrik te hebben om wat ouder te worden... ''t is anders maar minstens even goed, zoniet mss zelfs beter.
Ugar raakt wel een goed punt, ook voor mij hebben mijn hersenen mij professioneel vrij hoog gebracht in een multinational, en er is wel een zekere schrik dat dementie ooit zou kunnen toeslaan en alles op z'n kop zetten. Dus, "pluk de dag", elke dag weer...
 
Ik ben er nu 32, ga er 33 worden dit jaar en behalve de fysiek ben ik wel content. Je staat zoveel steviger in je schoenen, accepteert jezelf volledig en haalt bij de grootste miserie meestal eens je schouders op en zegt "alé, en nu verder''. Had ik deze mindset gehad in mijn twintiger jaren had ik mezelf veel slapeloze nachten kunnen besparen. Dan baalde ik nog 3 weken omdat ik twijfelde welke auto ik zou kopen en welke het coolste zou zijn. Het nadeel van slechte ouders die je geen begeleiding geven..

Fysiek is het wel echt een ding, hoewel ik ook veel ben bijgekomen. Meer pijntjes en af en toe in een beweging komen waarvan je denkt 'tiens, dat ging makkelijker 5j geleden'.
Wel ook al regelmatig gehoord 'ja nu ben je te oud om nog dit of dat te doen'. Dat is dan in sportverband. Ik werk nu ook wel extra hard aan flexibiliteit en geen verdere aftakeling.

Verder zijn al mijn grootouders gestorven, zit ik aan hondje nummer 6 (wel met overlap) en zijn sommige jeugdhelden ook al gestorven of heel erg oud. Ik ben nu ook wel al van mijn 14j manisch depressief dus 'de dood' is eerder iets waar ik, vooral vroeger, veel heb over nagedacht. Ik besta en werk en leef nu nog voor mijn zoon en om hem alle kansen te geven.
 
Sinds februari officieel dichter bij de 40 dan bij de 30.

Iedereen wil oud worden maar niemand wil oud zijn vat het zowat samen.

Ik ervaar het ouder worden als volgt:

Negatieve punten:

-sneller en meer kwaaltjes (rugpijn, spierpijn, verminderde weerstand, wonden genezen slechter) die trager genezen dan vroeger
-chronisch slaaptekort (ouderschap)
-minder vrije tijd
-kilo's blijven kleven en verval lichaam ingezet
-conditie duidelijk voorbij hoogtepunt
-krimp sociaal netwerk en activiteiten

Positieve punten:

-makkelijker opkomen voor jezelf en voet bij stuk houden
-geen conflicten meer vermijden indien nodig
-u geen hol meer aantrekken wat een ander (ingebeeld) denkt over u
-minder in de knoop liggen met uw zelfbeeld
-financiële stabiliteit

Sommige punten zijn nu niet echt gebonden aan de leeftijd per se maar zoals gezegd zijn dit mijn eigen gevoelens.
 
Ik moet toegeven dat ik dat soms totaal vergeet hoe oud ik ben, en dan kijk ik rond in de gym en is 98% van de mensen daar 20j jonger dan mij, da's wel soms confronterend ja.

Waar het ook vooral fysiek aan te merken is, vroeger (lees tot rond de 40 ofzo, nu ben ik er 46) was ik echt wel een beer, en nu is het precies gewoon onderhoud, of het spierverval zo goed mogelijk tegenhouden, da's wel zuur eerlijk gezegd.

Drank heb ik nooit tegen gekund, ben altijd al een wrak geweest na een avond zuipen, dus geen verschil daar.
 
1983
Lig er eigenlijk niet wakker van. Alles gaat nog goed, buiten (zoals velen hier aangeven) dat de kilo's wat blijven hangen.
Maar kwa kinderen: Zalig!
De oudste gaat wel eens naar een fuifje (soms gaan we eens mee :p )
De jongste bijna naar het secundair.

Als je zelf ouder wordt, worden je ouders natuurlijk ook ouder. Daar heb ik dan wel andere gevoelens over..
Vader (67) is wat op de sukkel (wel al een jaar of 20 hartpatiënt) Nog veel willen, maar minder goed kunnen.
Bij hem merk ik echt wel dat hij oud aan het worden is. Jaar of 10 geleden was dat nog een brok energie.

Moeder (67) geniet er van. 3x/jaar naar het zuiden. Altijd met haar zus toertjes fietsen van terrasje naar terrasje.
Heb al gezegd dat ze niet moet kijken naar wat ze financieel achterlaat. Genieten zolang het kan.

Dus dat gaan nog wel kopzorgen worden.
 
voor mij valt het best mee eigenlijk.

Gewoon slechtere conditie. maar dit wijt ik niet zo zeer aan ouder worden, maar eerder te veel de electrische fiets te nemen ipv de gewone.
 
nestorius zei:
Het gaat niet over dat ik geen tijd meer in de toekomst zou hebben om tijd met hun te spenderen, het is eerder al die mooie momenten voorbij zijn. Eigenlijk is het moeite hebben met ouder worden omdat uw kinderen dat ook doen (en dat gaat precies in sneltempo)
Klik om te vergroten...
Ah op die manier. Ja, ik heb daar ook hard last van.

Als alles vol ligt met speelgoed, vingers op de ramen, een berg was en veel gegiechel en getier kan ik dat vlot relativeren met de gedachte dat dat allemaal zal verdwijnen. En op de dag dat dat allemaal weg is, keert dat nooit meer terug. Ik hoop dat die dag nog heel ver weg blijft.
 
makila zei:
Een mentaal trukje. (Ik ben nu serieus en ik pas dit ook toe)

Piet: Makila je bent 49 en je zit dus al over de helft!
Makila: Hoezo herinner je nog iets van voor uw 10 jaar?
Piet: Neen amper ..
Makila: Ik ook niet. 49 - 10 = 39 jaar. En laten we zeggen dat ik nog 41 jaar te gaan heb?
Piet: Ja zoiets!
Makila: Dan zit ik nog NIET over de helft!
Piet: :unsure: :unsure: :unsure:
Klik om te vergroten...
Ik heb zowat dezelfde reactie als Piet. :laugh:
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Aanmelden | Registreren
Terug
Bovenaan