Album of the week Grouper - Ruins

[Kid_C]

AOTW, dat is keuzestress.

Hou je enkel rekening met jezelf?
Hou je rekening met anderen?
Ga je eens iets anders presenteren dan wat er al op tafel lag?
Ga je voor iets recent of ga je voor een classic?
Ga je voor Sunn O))), just for the fun of it?
Misschien toch eens een vrouwelijke artiest nemen, too many dicks in aotw.

En zo geschiedde.

Grouper is het alter ego van Liz Harris. Ze brengt bijna 20 jaar albums uit van extreem hoog niveau. Verwacht geen happy pop plaatje, leg dit niet op in de auto terwijl je je haast naar je werk. Zet je neer, bij voorkeur als het donker is en focus je op de geluidslagen en zang van Liz. In de details hoor je veel nature recordings, het doet het (zeer melancholische) album ademen en brengt het mijn inziens naar een hoger niveau.

Ik heb geen zin om hier een wall of text te schrijven, maar doe mij (en jezelf) het plezier van dit te beluisteren met je volle aandacht tijdens een rustmoment in je week.

Groetjes, je vriend, Kid_C.

 

[PBR Streetgang]

Chicks before dicks, n'est-ce pas?

Misschien vind ik morgen wel een momentje om het op te leggen. Het weer zal zich er wel toe lenen ook, vermoed ik.

 

[FlyingHorseman]

Eh, bij deze is blijkbaar alvast één plaat* van mijn shortlist van AOTW geschrapt

Grote fan van Grouper, grote fan van dit album. Waarschijnlijk haar meest toegankelijke album maar ik vermoed dat dat niet zoveel wil zeggen voor de meeste luisteraars hier.

Normaal is de muziek van Liz Harris bedekt onder een dikke laag reverb en fuzz en vaak opgebouwd uit loops waardoor het een soort ambient folk wordt. Op Ruins wordt dat weg gestript waardoor je nog dichter bij de prachtige, breekbare muziek komt, hier grotendeels enkel opgebouwd uit piano en de fluisterstem van Liz. Voor mij versterken die achtergrondgeluidjes waarover Kid_C het had de intimiteit nog, in Labyrinth hoor je op een bepaald moment zelfs even de microgolf biepen. Alsof je toevallig getuige bent van de muziek die spontaan ontstaat, alsof je voorbij een open raam wandelt waar de muziek toevallig uit stroomt.

Dit is echt een album dat je ‘s avonds laat moet beluisteren, liefst met niemand anders in de buurt. Ik heb op die momenten alvast al erg vaak troost en genot uit haar muziek gehaald.

*bij mij was het wel Dragging A Dead Deer Up A Hill!

 

[Lint]

leg dit niet op in de auto terwijl je je haast naar je werk.

DIT WAS DUS IDEAAL GEWEEST TOEN IK VOLLEDIG CHILL 2U IN DE AUTO MOEST CRUISEN OVER DE SNELWEG HEEEEEEEEEEEE

Nu moet ik dus gaan zoeken naar een ander moment deze week om het te beluisteren . Zie !!! Ik zit al helemaal in de foute mindset.

 

[willydrama]

Sfeervol. Ik vermoed dat dit in de Duyster playlist voorkomt ? Label kende ik, artiest niet.

 

[shiftyke]

Als straf ga ik deze pas zondagavond opzetten

Alle gekheid op een stokje uiteraard is Grouper hier al vaker de revue gepasseerd en het is smullen!!

 

[Lint]

Ik ken het overigs niet, maar de korte clips geven inderdaad wel aan dat ik het album best op een rustig moment beluisterd.

 

[Avondland]

Weer een onbekende naam, maar wat een ontzettende schoonheid die mij overvalt! Mijn autoritten bewaar ik voorlopig voor De Bourgondiërs voor Bart Van Loo, maar dit is ideale muziek om 's nachts mee naar huis te bollen na een mooie avond uit.

 

[Hayrus]

Ah Grouper, mij al een kleine 10 jaar bekend door, hoe kan het ook anders, 9lives forum. Dit album heb ik nog geen luisterbeurt gegeven, maar ik heb er zin in. Dragging A Dead Deer is fantastisch dus de verwachtingen liggen hoog

 

[Deleted member 621]

In tegenstelling tot sommigen kende ik dit niet.
Heel sober, mooi en rustgevend album dat aangenaam luistert, ook op de achtergrond. Ik begrijp door het zachte volume van haar stem nauwelijks wat ze zingt, maar niet dat dat stoort! Het vijfde nummer valt mij op en is tot nu toe mijn favoriet.

EDIT: laatste nummer is lekker duister en paranoia! Definitieve favoriet gekozen!

Mooie hoes ook.

 

[Deckard]

Intiem, sfeervol, melancholisch, gelaagd en een tikkeltje donker. Maar vooral schoon. Ik moet eerlijk zijn dat dit niet iets is dat ik zelf zou opzetten. Ook bij mij is het laatste nummer favoriet.

 

[Bjorn]

Clearing heb ik al vaker voorbij horen komen, de laatste keer denk ik op tv tijdens een aflevering van "Floortje naar het einde van de wereld". Past perfect bij waar het in dat programma om te doen is, families bezoeken die ergens in een uithoek wonen, ver weg van de vluchtige snelle wereld. Ik krijg een beeld van een tot sobere woning omgebouwde ruine (Ruins?), gras dat door de wind heen en weer beweegt, paarden die grazen, een glooiend landschap geflankeerd door hoge bergwanden, en in de verte de uitgestrekte zee. Het moet zalig zijn om hier smorgens wakker te worden en een koffie te drinken op een bankje buiten terwijl je in de verte naar het niets staart. De hele muziekkeuze van dat programma is trouwens prachtig en een dikke aanrader, er bestaan wel wat playlists op Spotify.

Het hele album ligt wat in dezelfde lijn, ideaal om wakker mee te worden, je voor te bereiden op een drukke dag, maar even nog niets aan het hoofd. Hoe veel ik hier van geniet en hoe ver ik geraak hangt er vanaf van hoe snel de drukte van de dag me ingehaald heeft. Gelukkig zit 1 van de beste nummer vooraan. De rest doet me niet echt heel veel op dit moment, maar zorgt er wel voor rust. En das ook al een dikke plus. De lyrics versta ik niet, op dat vlak kan ik er weinig uithalen.

Heb wat moeite gehad om het uit te zitten, maar dat ligt niet aan de kwaliteit van het album, eerder aan het feit dat de drukte van de dag me ingehaald heeft. Ben een paar keer verleid om te skippen tot het laatste nummer aangezien sommigen aangeven dat dit het beste nummer is. Uiteindelijk niet gedaan en het volledig een kans gegeven. Ik blijf erbij voor mij zit het beste nummer vooraan (Clearing).

Mooie keuze van album, het belichaamd een leven of plaats waar ik wel van droom, maar eens ik er ben toch waarschijnlijk snel weer heimwee zal hebben naar het drukke leven van een middelgrote stad. Een beetje hetzelfde gevoel als het album zelf. Ik snak naar de rust en voor even is het zalig vertoeven, maar als het te lang duurt dan verveelt het me en wil ik terug naar een omgeving waar wat meer te beleven is.

 

[Kid_C]

Blij om te zien dat deze zo goed ontvangen wordt.

 

[Bjorn]

Ik ga het zeker nog eens luisteren net voor het slapen gaan in bed met hoofdteefoon op. Mss dat er dan meer lagen binnen komen.

 

[PBR Streetgang]

Ja, zeg. Heel mooi album.

 

[clercqie]

Kende deze al, maar minder bekend met de rest van de discografie. Deze week weinig tijd, maar volgende week verdiep ik me graag nog eens in het werk van Grouper. Wist niet dat ze zoooo hoog aangeschreven stond bij je, Kid!

 

[Obi-Jan]

Voor mij ook een onbekende naam, maar wat een mooi album zeg. Intiem, duister, melancholisch, dat gaat hier wel binnen.
Ik heb ondertussen 'Dragging a dead deer up a hill' ook al eens beluisterd, en dat bevalt zelfs nog meer. Ik ga hier duidelijk eens een deep dive in Grouper moeten doen.

 

[Lakigigar]

Toffe keuze maar geen makkelijke artieste voor mij.

Ik heb al wat geprobeerd ernaar te luisteren, vooral dan het album AIA Observer, en één single/EP ook (die met Headache op).

Ik vond die muziek wel goed, maar ik leg het gewoon niet veel op, en ik ben vaak niet in de stemming ervoor, want ik heb zo het gevoel: ik moet het opnieuw beluisteren, en ik doe het niet.

Het is zeer rustig, traag en minimaal maar wel qua productie heel puur en vooral opvallend scherp, want ik merk bij AIA Observer dat bepaalde klanken of geluiden echt wel het uiterste vragen van mijn oren qua frequentiebereik, wat ik eigenlijk bij geen enkele andere muziek ben tegengekomen en nu ik naar Ruins hoor ik dat ook een beetje, al is het minder "vragend" van mij dan AIA Observer.

En waar ik de eenvoud en de rust soms wel aankan, is het misschien net iets té hier, vrees ik. Ik vind het jammer want het is eigenlijk wel een artieste waar ik echt "into" wil zijn, maar waar het gewoon niet echt lukt, en nu word ik er wat nerveus van.

Desalniettemin een goede keuze als AOTW.

 

[Kid_C]

Dragging A Dead Deer Up A Hill en A I A zijn beide aanraders als je fan bent van deze sound. Daarnaast heeft ze een paar jaar geleden een wondermooi 7" uitgebracht: 'Paradise Valley'

 

[SnakeGodRovinin]

Een album dat een zonovergoten dag wegsluist onder de intredende duisternis met een glaasje teveel naast je.
Parelgrijze druppels ontkiemen een ladder naar de jammerende afdaling in een venijnige grot waar we niet alleen in willen zitten.
Zelfimprovisatie om een weg terug naar boven te vinden wordt teniet gedaan door de delicate kwetsuren verricht door de met sjaal-omhulde-pianiste en ze je met puppy-oogjes aankijkt om haar lichtpunt niet te laten vertrekken.
Zelf kon ik het moeilijk doorgronden, maar apprecieerde ik wel de tonen die ze liet vallen, met half dichtgeknepen ogen 's nachts.

Als de rest van haar albums van hetzelfde genre is, dan moet ik eens werk maken om een boeket bloemen overzees te sturen.