The Wolf of Wall Street meets La La Land. Dat was het eerste waar ik aan dacht toen ik na drie uur de cinema verliet. Deze voorstelling werd trouwens vertoond in de Grand Eldorado-filmzaal van UGC De Brouckère, en ik kon me eerlijk gezegd geen betere zaal voorstellen. Hieronder mijn mening van Babylon. Spoiler alert, het werd een extravagant feestje!
Babylon werd geschreven en geregisseerd door Damien Chazelle. De man die al Oscars wist te verzilveren voor zijn drie vorige langspeelfilms Whiplash, La La Land en First Man. In 2009 had Chazelle het idee van Babylon al eens gepitched aan een producer, maar die vond het project te ambitieus voor een startende regisseur en vroeg om eerst een musical te schrijven. Zo ontstond La La Land, dat ook maar pas dankzij het succes van Whiplash van de grond kwam.
Ever been on a movie set? It's the most magical thing there is.
Babylon begint eind jaren '20 en volgt het opstaan en vallen van personages die de overgang meemaken van stille films naar films met spraak. Tijdens een spectaculaire dertig minuten durende opening maken we kennis met klasseacteur Jack Conrad (Brad Pitt) die een van de grootste, uitbundigste en indrukwekkende feesten geeft. Manny Torres (Diego Calva) werkt als bediening op het feest en maakt kennis met de wilde Nellie LaRoy (Margot Robbie) die op het feest probeert binnen te sluipen. Manny krijgt al snel een naam wanneer hij steeds kan voorzien wat mensen aan hem vragen en wordt zo een medewerker van Jack. Wanneer een actrice op het feest een overdosis krijgt, wordt Nellie aangewezen om haar te vervangen op set de volgende dag en komt ze net zoals Manny terecht in de filmindustrie.
Het drie uur durende epos barst van de seks, drugs, muziek, drama en ongeremde komedie. Ongetwijfeld is deze film niet voor iedereen weggelegd en zullen zwakke zielen gedegouteerd worden, maar laat je echter meesleuren want de eerste helft is puur genieten met wat er ons allemaal wordt voorgeschoteld.
You don’t become a star, you either are one or you ain’t
De rode draad in Chazelles films begint overduidelijk te worden. Net zoals de personages in Whiplash en La La Land, die alles doen om hun dromen waar te kunnen maken, is Babylon een enorm ambitieus project waarin de eerste negentig minuten als een ongeleid projectiel op je af vliegen. Met een dosis komedie vertelt het een liefdevolle doch dramatische ode aan de ontstopbare evolutie van film en cinema. Wanneer in 1927 de eerste film uitkomt waarin gesproken wordt verandert echter alles. Van andere procedures van opnemen, acteurs en actrices die tekst moeten zien te onthouden, de race tussen filmstudio’s tot de evolutie van klasse en voorkomen in de industrie.
Terwijl Babylon geen musical is deed het me heel vaak aan La La Land denken. Niet alleen druipt de liefde voor film er hier nog meer van af, maar ook Chazelles liefde voor jazz toont hij weer in geuren en kleuren. De muziek werd opnieuw gecomponeerd door Justin Hurwitz die ook Chazelles vorige films van een fantastische soundtrack verzorgde. Chazelle en Hurwitz zijn een gouden duo, vanaf de eerste noot sleuren ze je mee door het drie uur durende spektakel. Chazelles meeslepende one-shot takes gepaard met de spetterende choreografie en Hurwitz fantastische muziek zorgen voor een immersieve ervaring. Na de vertoning had ik nog niet genoeg van Hurwitz' deuntjes en zette ik dit op de treinrit naar huis met plezier weer op. Niet voor niets wist deze soundtrack zonet een Golden Globe te winnen.
Echter is niet alles rozengeur en maneschijn. Na anderhalf uur verliest Chazelle wat de teugels en begint de speelduur parten te spelen. Scènes duren wat te lang en zijn, na de extravagante eerste helft, wat voorspelbaar en een pak minder interessant. Het jammere is dat zelfs met een speelduur van 189 minuten sommige (hoofd)personages zoals Manny Torres, jazzmuzikant Sidney Palmer (Jovan Adepo) en artieste Lady Fay Zhu (Li Jun Li) te weinig schermtijd krijgen en meer aandacht en beweegredenen verdienden. Als kers op de taart probeert Chazelle in de finale hetzelfde trucje dat hij eerder in La La Land opvoerde, al heeft het niet helemaal dezelfde emotionele impact.
Babylon werd geschreven en geregisseerd door Damien Chazelle. De man die al Oscars wist te verzilveren voor zijn drie vorige langspeelfilms Whiplash, La La Land en First Man. In 2009 had Chazelle het idee van Babylon al eens gepitched aan een producer, maar die vond het project te ambitieus voor een startende regisseur en vroeg om eerst een musical te schrijven. Zo ontstond La La Land, dat ook maar pas dankzij het succes van Whiplash van de grond kwam.
Ever been on a movie set? It's the most magical thing there is.
Babylon begint eind jaren '20 en volgt het opstaan en vallen van personages die de overgang meemaken van stille films naar films met spraak. Tijdens een spectaculaire dertig minuten durende opening maken we kennis met klasseacteur Jack Conrad (Brad Pitt) die een van de grootste, uitbundigste en indrukwekkende feesten geeft. Manny Torres (Diego Calva) werkt als bediening op het feest en maakt kennis met de wilde Nellie LaRoy (Margot Robbie) die op het feest probeert binnen te sluipen. Manny krijgt al snel een naam wanneer hij steeds kan voorzien wat mensen aan hem vragen en wordt zo een medewerker van Jack. Wanneer een actrice op het feest een overdosis krijgt, wordt Nellie aangewezen om haar te vervangen op set de volgende dag en komt ze net zoals Manny terecht in de filmindustrie.
Het drie uur durende epos barst van de seks, drugs, muziek, drama en ongeremde komedie. Ongetwijfeld is deze film niet voor iedereen weggelegd en zullen zwakke zielen gedegouteerd worden, maar laat je echter meesleuren want de eerste helft is puur genieten met wat er ons allemaal wordt voorgeschoteld.
You don’t become a star, you either are one or you ain’t
De rode draad in Chazelles films begint overduidelijk te worden. Net zoals de personages in Whiplash en La La Land, die alles doen om hun dromen waar te kunnen maken, is Babylon een enorm ambitieus project waarin de eerste negentig minuten als een ongeleid projectiel op je af vliegen. Met een dosis komedie vertelt het een liefdevolle doch dramatische ode aan de ontstopbare evolutie van film en cinema. Wanneer in 1927 de eerste film uitkomt waarin gesproken wordt verandert echter alles. Van andere procedures van opnemen, acteurs en actrices die tekst moeten zien te onthouden, de race tussen filmstudio’s tot de evolutie van klasse en voorkomen in de industrie.
Terwijl Babylon geen musical is deed het me heel vaak aan La La Land denken. Niet alleen druipt de liefde voor film er hier nog meer van af, maar ook Chazelles liefde voor jazz toont hij weer in geuren en kleuren. De muziek werd opnieuw gecomponeerd door Justin Hurwitz die ook Chazelles vorige films van een fantastische soundtrack verzorgde. Chazelle en Hurwitz zijn een gouden duo, vanaf de eerste noot sleuren ze je mee door het drie uur durende spektakel. Chazelles meeslepende one-shot takes gepaard met de spetterende choreografie en Hurwitz fantastische muziek zorgen voor een immersieve ervaring. Na de vertoning had ik nog niet genoeg van Hurwitz' deuntjes en zette ik dit op de treinrit naar huis met plezier weer op. Niet voor niets wist deze soundtrack zonet een Golden Globe te winnen.
Chazelles meeslepende one-shot takes gepaard met de spetterende choreografie en Hurwitz fantastische muziek zorgen voor een immersieve ervaring.
Echter is niet alles rozengeur en maneschijn. Na anderhalf uur verliest Chazelle wat de teugels en begint de speelduur parten te spelen. Scènes duren wat te lang en zijn, na de extravagante eerste helft, wat voorspelbaar en een pak minder interessant. Het jammere is dat zelfs met een speelduur van 189 minuten sommige (hoofd)personages zoals Manny Torres, jazzmuzikant Sidney Palmer (Jovan Adepo) en artieste Lady Fay Zhu (Li Jun Li) te weinig schermtijd krijgen en meer aandacht en beweegredenen verdienden. Als kers op de taart probeert Chazelle in de finale hetzelfde trucje dat hij eerder in La La Land opvoerde, al heeft het niet helemaal dezelfde emotionele impact.
Conclusie
Babylon is een zeer ambitieus project van Damien Chazelle waar hij niet honderd procent in slaagt. De eerste helft is een fantastisch ongeleid projectiel waar de ene na de andere extravagante situatie op je wordt afgevuurd met fantastisch camerawerk onder begeleiding van een fenomenale soundtrack van Justin Hurwitz. Echter verliest Chazelle halverwege wat de teugels en kan de te lange film niet altijd blijven boeien. Ook al is het merendeel van de acteerprestaties ijzersterk, bepaalde personages worden naar het einde toe wat te karikaturaal. Toch is Babylon een zeldzaam epos dat ik binnenkort nog eens in de zalen ga bekijken. Ga dat zien!
Pro
- Visueel spektakel
- Soundtrack
- Hilarisch bij momenten
Con
- Te lang
- Niet altijd even interessant
7.5
Over deze film
Beschikbaar vanaf
18 januari 2023
Genre
- Drama
- Komedie
Speelduur
189 minuten
Regie
Damien Chazelle
Cast
Brad Pitt, Margot Robbie, Diego Calva, Jovan Adepo, Jean Smart en Li Jun Li
Uitgever
Paramount Pictures
