Sinds 2009 staat Avatar op de troon als film met de beste box office ooit. Enkel Avengers: Endgame was in staat enigszins in de buurt te komen. Nu dertien jaar later komt de eerste van de langverwachte sequels in de zalen. Of de ticketverkoop het even goed zal doen, zullen we later pas zien. Wat ik ervan vond kun je hieronder al lezen.
Avatar: The Way of Water werd opnieuw geregisseerd en mede geschreven door James Cameron. De man staat bekend om sequels te maken van hetzelfde of zelfs hoger niveau dan het voorgaande deel. Voorbeelden hiervan zijn Aliens en Terminator 2: Judgment Day. Camerons liefde voor de onderwaterwereld steekt hij niet onder stoelen of banken en dit is nu meer dan ooit te merken aan zijn nieuwste langspeelfilm die maar liefst drie uur en twaalf minuten duurt. Een toiletbezoek vooraf is aangeraden. It's about to get wet.
Back to Pandora
Over het verhaal van The Way of Water ga ik niet bijster veel weggeven om de simpele reden dat er eigenlijk opnieuw niet zoveel verhaal aanwezig is. Cameron vindt het blijkbaar interessanter om de wondere wereld en de werking van Pandora uit de doeken te doen, dan om een uniek verhaal te vertellen.
The Way of Water speelt zich meer dan tien jaar na het einde van de vorige film af. In de eerste minuten krijgen we een voice-over van Jake Sully (Sam Worthington), die vertelt wat er de afgelopen jaren is gebeurd in Pandora. Hij en Neytiri (Zoë Saldaña) deden aan gezinsuitbreiding waardoor ze nu met twee zonen, Neteyam en Lo’ak, een dochter Tuk en twee adoptiekinderen Kiri en Spider rondlopen. Wanneer een gevaarlijke vijand terugkeert naar Pandora, worden de Sullys gedwongen hun huis te verlaten en door Pandora te reizen naar de Metkayina-clan die in harmonie leven met hun omringende oceanen.
De voorganger uit 2009 kreeg van velen de, al dan niet terechte, kritiek ‘style but no substance’. Dertien jaar later zullen diezelfde mensen dit opnieuw kunnen zeggen. Cameron zingt hetzelfde liedje door een zeer clichématig en voorspelbaar verhaal te vertellen, alleen verlegt hij ditmaal de setting naar de waterwereld.
James Cameron does what James Cameron does
Net zoals Peter Jackson's The Hobbit-trilogie wordt The Way of Water ook vertoond in HFR (High Frame Rate) dat het aantal frames per seconde verdubbelt naar 48. Hierdoor ziet alles er scherper, gedetailleerder en vloeiender uit. Vooral dit laatste is bij een 3D-film een godsgeschenk omdat het de motion blur sterk vermindert. Echter wordt de film niet volledig in 48 frames afgespeeld en verandert het constant naar 24 frames en terug. Dat dit een bewuste keuze was verbaast me enorm want het leidde me alleen maar af. Het ene moment is alles scherp en vloeiend om meteen erna terug onscherpe beelden met motion blur te krijgen. Enorm spijtig want ik dacht eerst dat het om projectieproblemen ging.
The Way of Water heeft tot op heden wel de beste visual effects in film, wat met dat reusachtige budget wel te verwachten was, maar ook zeker een verademing is tussen de zoveelste ondermaatse CGI van de laatste resem Marvel-films. Alles zag er levensecht uit en ik geloofde ook wat ik te zien kreeg. Zeker met de onderwaterbeelden zet Cameron opnieuw een stap verder in de technische verwezenlijkingen van special effects. Ook maakt de regisseur gebruik van de 3D zoals maar weinig regisseurs dat doen. Hij speelt vooral in op diepte, maar als je goed oplet zie je bijna constant stof, as en onderwater deeltjes voor je scherm dwarrelen. Het enige jammere, vind ik persoonlijk, is dat je na een tijd de 3D gewoon wordt en er niet meer op let. Pas als je het wat extra aandacht geeft merk je hoe vaak, en best subtiel, hij gebruik maakt van dit medium. Waar bij vele films tijdens de 3D-hype het vooral om cashgrab ging, is dit nu zeker niet het geval.
To be continued
Componist James Horner die de soundtrack verzorgde voor het eerste deel kwam in 2015 om in een vliegtuigcrash. Simon Franglen, die in het verleden vaak met Horner had samengewerkt als arrangeur van elektronische muziek voor de soundtrack van de eerste film, nam de fakkel over en zorgt voor een passende soundtrack die Horner eer aan doet.
Op vlak van acteerprestaties was ik echter minder overtuigd. 95% van de personages die we te zien krijgen zijn computer gegenereerd en dat ziet er allemaal prima uit. Het zijn vooral de menselijke personages, dat het minst presteren en zeer tweedimensionaal zijn neergezet. Vooral Spider (het menselijk adoptiekind gespeeld door Jack Champion) krijgt dankzij het script niet veel te doen en loopt ook maar zonder enig doel mee in het verhaal.
Nee, zowel het verhaal dat niet veel om het lijf heeft als het script, is het grootste pijnpunt van The Way of Water en zorgt ervoor dat dit niet de sequel is waar ik op had gehoopt. We volgen gedurende drie uur de familie Sully die zich aanpast aan de levenswijze van de Metkayina-clan en de kinderen die zich keer op keer in de nesten werken.
Avatar 3 is zoals deel twee en drie van de Pirates of the Caribbean-films en de opkomende Mission Impossible- en John Wick-films back to back gefilmd en zal dus zeker binnen twee jaar verschijnen. Maar als de kassa niet genoeg rinkelt zullen het aangekondigde deel vier en vijf er niet meer komen. Laten we alvast hopen dat deel drie het verhaal met voldoening afsluit.
Avatar: The Way of Water werd opnieuw geregisseerd en mede geschreven door James Cameron. De man staat bekend om sequels te maken van hetzelfde of zelfs hoger niveau dan het voorgaande deel. Voorbeelden hiervan zijn Aliens en Terminator 2: Judgment Day. Camerons liefde voor de onderwaterwereld steekt hij niet onder stoelen of banken en dit is nu meer dan ooit te merken aan zijn nieuwste langspeelfilm die maar liefst drie uur en twaalf minuten duurt. Een toiletbezoek vooraf is aangeraden. It's about to get wet.
Back to Pandora
Over het verhaal van The Way of Water ga ik niet bijster veel weggeven om de simpele reden dat er eigenlijk opnieuw niet zoveel verhaal aanwezig is. Cameron vindt het blijkbaar interessanter om de wondere wereld en de werking van Pandora uit de doeken te doen, dan om een uniek verhaal te vertellen.
The Way of Water speelt zich meer dan tien jaar na het einde van de vorige film af. In de eerste minuten krijgen we een voice-over van Jake Sully (Sam Worthington), die vertelt wat er de afgelopen jaren is gebeurd in Pandora. Hij en Neytiri (Zoë Saldaña) deden aan gezinsuitbreiding waardoor ze nu met twee zonen, Neteyam en Lo’ak, een dochter Tuk en twee adoptiekinderen Kiri en Spider rondlopen. Wanneer een gevaarlijke vijand terugkeert naar Pandora, worden de Sullys gedwongen hun huis te verlaten en door Pandora te reizen naar de Metkayina-clan die in harmonie leven met hun omringende oceanen.
De voorganger uit 2009 kreeg van velen de, al dan niet terechte, kritiek ‘style but no substance’. Dertien jaar later zullen diezelfde mensen dit opnieuw kunnen zeggen. Cameron zingt hetzelfde liedje door een zeer clichématig en voorspelbaar verhaal te vertellen, alleen verlegt hij ditmaal de setting naar de waterwereld.
James Cameron does what James Cameron does
Net zoals Peter Jackson's The Hobbit-trilogie wordt The Way of Water ook vertoond in HFR (High Frame Rate) dat het aantal frames per seconde verdubbelt naar 48. Hierdoor ziet alles er scherper, gedetailleerder en vloeiender uit. Vooral dit laatste is bij een 3D-film een godsgeschenk omdat het de motion blur sterk vermindert. Echter wordt de film niet volledig in 48 frames afgespeeld en verandert het constant naar 24 frames en terug. Dat dit een bewuste keuze was verbaast me enorm want het leidde me alleen maar af. Het ene moment is alles scherp en vloeiend om meteen erna terug onscherpe beelden met motion blur te krijgen. Enorm spijtig want ik dacht eerst dat het om projectieproblemen ging.
Cameron vindt het blijkbaar interessanter om de wondere wereld en de werking van Pandora uit de doeken te doen, dan om een uniek verhaal te vertellen.
The Way of Water heeft tot op heden wel de beste visual effects in film, wat met dat reusachtige budget wel te verwachten was, maar ook zeker een verademing is tussen de zoveelste ondermaatse CGI van de laatste resem Marvel-films. Alles zag er levensecht uit en ik geloofde ook wat ik te zien kreeg. Zeker met de onderwaterbeelden zet Cameron opnieuw een stap verder in de technische verwezenlijkingen van special effects. Ook maakt de regisseur gebruik van de 3D zoals maar weinig regisseurs dat doen. Hij speelt vooral in op diepte, maar als je goed oplet zie je bijna constant stof, as en onderwater deeltjes voor je scherm dwarrelen. Het enige jammere, vind ik persoonlijk, is dat je na een tijd de 3D gewoon wordt en er niet meer op let. Pas als je het wat extra aandacht geeft merk je hoe vaak, en best subtiel, hij gebruik maakt van dit medium. Waar bij vele films tijdens de 3D-hype het vooral om cashgrab ging, is dit nu zeker niet het geval.
To be continued
Componist James Horner die de soundtrack verzorgde voor het eerste deel kwam in 2015 om in een vliegtuigcrash. Simon Franglen, die in het verleden vaak met Horner had samengewerkt als arrangeur van elektronische muziek voor de soundtrack van de eerste film, nam de fakkel over en zorgt voor een passende soundtrack die Horner eer aan doet.
Op vlak van acteerprestaties was ik echter minder overtuigd. 95% van de personages die we te zien krijgen zijn computer gegenereerd en dat ziet er allemaal prima uit. Het zijn vooral de menselijke personages, dat het minst presteren en zeer tweedimensionaal zijn neergezet. Vooral Spider (het menselijk adoptiekind gespeeld door Jack Champion) krijgt dankzij het script niet veel te doen en loopt ook maar zonder enig doel mee in het verhaal.
Nee, zowel het verhaal dat niet veel om het lijf heeft als het script, is het grootste pijnpunt van The Way of Water en zorgt ervoor dat dit niet de sequel is waar ik op had gehoopt. We volgen gedurende drie uur de familie Sully die zich aanpast aan de levenswijze van de Metkayina-clan en de kinderen die zich keer op keer in de nesten werken.
Avatar 3 is zoals deel twee en drie van de Pirates of the Caribbean-films en de opkomende Mission Impossible- en John Wick-films back to back gefilmd en zal dus zeker binnen twee jaar verschijnen. Maar als de kassa niet genoeg rinkelt zullen het aangekondigde deel vier en vijf er niet meer komen. Laten we alvast hopen dat deel drie het verhaal met voldoening afsluit.
Conclusie
Ik had deze langverwachte sequel graag meer punten gegeven, maar de terugkeer naar Pandora was er een met gemengde gevoelens. De reden dat hij nog een 7 scoort is voor de indrukwekkende technische verwezenlijkingen. Moest de film er minder goed uitzien zou de score veel lager liggen. Misschien lagen mijn verwachtingen te hoog, maar Cameron zingt met The Way of Water eigenlijk bijna hetzelfde liedje als dertien jaar geleden. Op technisch en visueel vlak is de film zeer sterk, maar qua inhoud vindt hij de wereld van Pandora belangrijker dan een origineel verhaal te vertellen. The Way of Water voelt als de opbouw voor een hopelijk spectaculaire conclusie binnen twee jaar.
Pro
- Technisch zeer sterk
- Indrukwekkende visuals
Con
- Zwak script
- Dun verhaal
7
Over deze film
Beschikbaar vanaf
14 december 2022
Genre
- Avontuur
- Drama
- Familie
- Fantasie
Speelduur
192 minuten
Regie
James Cameron
Cast
Sam Worthington, Zoë Saldaña, Sigourney Weaver, Stephen Lang, Kate Winslet en Cliff Curtis
Uitgever
20th Century Studios
Website
Laatst bewerkt:
