Regisseur van de maand Darren Aronofsky

[Hayrus]

Met schaamrode wangen –ik heb deze topics veel te weinig opgevolgd– kom ik jullie één van mijn favoriete regisseurs voorstellen: Darren Aronofsky.

Ik leerde de naam kennen dankzij het 9lives-filmforum (hoe kan het ook anders) en ik ben mij beginnen te verdiepen in zijn werk kort na de release van The Wrestler (2008). Requiem for a Dream kende ik toen al, Pi heeft mijn ogen geopend, maar het was The Fountain die mij van mijn sokken blies. Sindsdien ben ik de man altijd blijven volgen en wacht ik steeds vol spanning zijn nieuwe releases af.

Aronofsky’s werk is heel divers, maar één iets hebben al zijn films gemeen: you hate it or you love it. Met bijna elke film deelt hij het publiek in tweeën, zowel de kijkers als de critici. Er is geen middenweg. Zijn films hebben een aantal thema’s die terugkeren. Verslaving, romantiek, melancholie, surrealisme, dood en Bijbelse thematiek kom je regelmatig tegen in Aronofsky’s werk. Hij houdt ervan om de duistere kant van film te onderzoeken. Aronofsky gebruikt verschillende filmstijlen en cameratechnieken door elkaar. Van misselijkmakende close-ups tot larger-than-life-cgi-spektakel. Voor mij persoonlijk is bijna elk shot voldoende om met open mond te gapen naar het scherm.

Aronofsky slaagt er telkens in een topcast samen te krijgen. Ik wil hier ook een speciale vermelding maken voor zijn huiscomponist, Clint Mansell. Veel van bovenstaande scènes zouden slechts de helft zo krachtig zijn zonder de uitstekende muziek van Mansell. Die twee vullen elkaars werk aan op een manier die alleen de Christopher Nolan–Hans Zimmer-combo kan evenaren. De climax van The Fountain is voldoende om nog dagenlang na te denken over de zin van het leven en het ontstaan van het heelal.

Ik zou iedereen aanraden om te beginnen met zijn debuut, Pi, als je die nog niet gezien hebt en daarna op basis van persoonlijke interesse een selectie maken. Requiem for a Dream is een icoon. The Wrestler en Black Swan focussen meer op een karakter. The Fountain en mother! zijn abstracter. Noah zou ik persoonlijk links laten liggen. Binnenkort wordt The Whale uitgebracht en die zou wel eens kunnen verbazen omwille van het acteerwerk van Brendan Fraser. Ik kijk er alvast naar uit.

Filmografie (features):

• Pi (1997)
• Requiem for a Dream (2000)
• The Fountain (2006)
• The Wrestler (2008)
• Black Swan (2010)
• Noah (2014)
• mother! (2017)
• The Whale (2022)

Veel kijkplezier!

 

[FlyingHorseman]

Hmmmm dit is na Von Trier de tweede regisseur waarvan ik denk... Niet helemaal mijn ding. Wat ik bij Aronofsky vaak heb, is dat ik tijdens het bekijken van de film soms wel onder de indruk ben, maar eens de film er op zit overvalt me een gevoel van "...eh". Hij mikt vaak erg hoog wat prijzenswaardig is, maar vaak slaagt hij voor mij niet helemaal in zijn opzet en dan komt het erg pretentieus en 'moeilijk om moeilijk te doen' over. Mother! is daar het beste voorbeeld van. Een film die overdonderend is qua energie en symboliek maar die toch ook nogal dwaas over komt als je er wat tijd over laat gaan.

Requiem For A Dream heb ik op jonge leeftijd gezien en toen kwam die behoorlijk binnen maar toen ik 'm een paar jaar geleden opnieuw bekeek, vond ik 'm ook heel wat minder. Te veel misery porn-achtig. Noah vind ik gewoon slecht.

Het is wel niet allemaal slecht! Pi vind ik nog wel cool en Black Swan vind ik ook goed. The Fountain is een film met grote gebreken waar ik vroeger wel een zwak voor had. Er zit een soort van jonge naïviteit in die film die het geheel wel ten goede komt, ook al slaagt Aronofsky niet helemaal in wat hij voor ogen had. The Wrestler is een buitenbeentje door de ingetogenheid en toont dat hij misschien beter gewoon een goed verhaal moet vertellen in plaats van het altijd moeilijk te willen maken.

Hit or miss dus bij mij!

 

[ikbenben]

Nog geen enkele film gemist van hem dus ik kijk ook wel uit naar The Whale.
Requiem for a Dream is zijn bekendste en meest iconische en misschien wel mijn favoriet. The Fountain was lang geleden de eerste die ik zag van hem en nadien ben ik hem blijven volgen. Voor mij zijn het allemaal top films en zit er geen echt slechte tussen al vind ik Noah zijn minst goede.

 

[DaFreak]

Buiten The whale ook alles van hem gezien. Ik deel hetzelfde sentiment als Ben. Noah en The Wrestler vind ik zijn 2 minste. Requiem, Pi en The Fountain zijn beste. Het is zeker een regisseur die ook ik in het oog houd want hij heeft (buiten Noah miss) nog niets echt slecht gemaakt wat op zich best indrukwekkend is. Ik ben blij dat hij altijd op doel mikt, en met requiem is hij verdorie dichtbij geraakt maar hij heeft voor mij nog nooit exact de sweet spot weten te raken. Ik volg ook grotendeels Flying in dat zijn films door te proberen en soms afschampen wel eens knullig kunnnen overkomen maar zoals altijd, iets flawed interessant is nog steed aangenamer dan het gros van de films out there die niet eens proberen. Flying had een like gekregen als hij Von Trier niet gedist had. ;p

 

[FlyingHorseman]

Buiten The whale ook alles van hem gezien. Ik deel exact hetzelfde sentiment als Ben. Noah en The Wrestler vind ik zijn 2 minste. Requiem, Pi en The Fountain zijn beste. Het is zeker een regisseur die ook ik in het oog houd want hij heeft (buiten Noah miss) nog niets echt slecht gemaakt wat op zich best indrukwekkend is. Ik ben blij dat hij altijd op doel mikt, en met requiem is hij verdorie dichtbij geraakt maar hij heeft voor mij nog nooit exact de sweet spot weten te raken. Ik volg ook grotendeels Flying in dat zijn films door te proberen en soms afschampen wel eens knullig kunnnen overkomen maar zoals altijd, iets flawed interessant is nog steed aangenamer dan het gros van de films out there die niet eens proberen. Flying had een like gekregen als hij Von Trier niet gedist had. ;p

 

[Lint]

Gewoon akkoord met @FlyingHorseman.
Noah krijgt wel heel veel hate, zowel hier als algemeen gezien.
Ik heb die 1 keer gezien in de cinema, en ik vond die toen best ok. Ik zou die eigenlijk eens moeten rewatchen.

 

[Hellsdinner]

Enkel Requiem en Noah gezien. Ik mag hem niet omdat Black Swan een Perfect Blue rip off is (en Perfect Blue is beter uiteraard).

 

[ikbenben]

Gewoon akkoord met @FlyingHorseman.
Noah krijgt wel heel veel hate, zowel hier als algemeen gezien.
Ik heb die 1 keer gezien in de cinema, en ik vond die toen best ok. Ik zou die eigenlijk eens moeten rewatchen.

Die is ook ok, alleen is het zijn minst goede.

 

[Hayrus]

Enkel Requiem en Noah gezien. Ik mag hem niet omdat Black Swan een Perfect Blue rip off is (en Perfect Blue is beter uiteraard).

Perfect Blue zou ik eens moeten herbekijken, maar stilistisch zijn die films zo verschillend dat het mij niet stoort. Black Swan is zijn enige die wel algemeen positief onthaald werd.

Gewoon akkoord met @FlyingHorseman.
Noah krijgt wel heel veel hate, zowel hier als algemeen gezien.
Ik heb die 1 keer gezien in de cinema, en ik vond die toen best ok. Ik zou die eigenlijk eens moeten rewatchen.

Noah is zeker niet slecht. Haalt een 75% critics, maar slechts 41% audience score op Rotten Tomatoes, dus ook daar die verdeeldheid opnieuw. Ik zou Noah nu gewoon niet aanhalen als zijn must see meesterwerk.

Volgens Rotten Tomatoes (critics):

1. The Wrestler (2008) - 98%
2. Pi (1997) - 88%
3. Black Swan (2010) - 85%
4. Requiem for a Dream (2000) - 78%
5. Noah (2014) - 75%
6. mother! (2017) - 68%
7. The Whale (2022) - 68%
8. The Fountain (2006) - 52%

Bij de audience scores krijg je een andere lijst:

1. The Whale (2022) - 94%
2. Requiem for a Dream (2000) - 93%
3. The Wrestler (2008) - 88%
4. Pi (1997) - 85%
5. Black Swan (2010) - 84%
6. The Fountain (2006) - 74%
7. mother! (2017) - 51%
8. Noah (2014) - 41%

 

[Hayrus]

Nieuwe trailer voor The Whale:

Ze trekken wel heel hard de kaart van Oscarwaardig acteerwerk. Hopelijk is het verhaal ook boeiend en meeslepend genoeg om in dat acteerwerk mee te kunnen gaan.

Geen Clint Mansell op het muziekfront deze keer, maar de getalenteerde Rob Simonsen. Ik ken hem van de muziek van The Spectacular Now, The Way Way Back, of recenter, The Adam Project en Fast Color.

 

[arevee]

De man heeft vele fans dus hij zal wel vanalles goed doen maar ik denk van alle regisseurs met naam waar ik wel wat films van gezien heb, hij diegene zal zijn met de slechtste gemiddelde score. Ik kan ook veel van FlyingHorseman volgen.


Ik wil wel een lans breken voor Mother! , gewéldige trip into madness vond ik die film.

Van zijn langspeelfilms moet ik nog Pi en The Whale, en op één of andere manier gaan ook die films er zeker ooit wel eens inzitten dus intrigeren doet hij dan toch I guess?

 

[ikbenben]

Ik wil wel een lans breken voor Mother! , gewéldige trip into madness vond ik die film.

Ik vond deze ook zeer goed, al had ik de Bijbelse verwijzingen op het moment zelf nog niet door.
Eigenlijk zou ik die nog eens een rewatch moeten gunnen.

 

[Lefman]

Pi vond ik gewoonweg schitterend. Ben wel grote fan van de man, mss Samen met Nolan mijn favoriete filmmaker.

 

[Lakigigar]

Black Swan (2010): 9/10
Pi (1998): 9/10
Mother! (2017): 7/10
Requiem for a Dream (2000): 4/10

Hit or Miss voor mij. Mother! moet ik nog eens zien, daar zit wel een verhoging in. En The Fountain, The Wrestler en wssl ook Noah zal ik ook wel eens vroeg of laat zien.

 

[Lakigigar]

2 films gezien van Aronofsky in tussentijd.

Noah (2014): 6/10
Ca va. Beter dan ik eigenlijk had verwacht omdat de film een slechte reputatie had opgebouwd, maar met vlagen is de stijl en cinematografie eigenlijk wel gewoon goed. En qua plot komt het een beetje op neer op een aangename blockbuster. De kritiek dat het met het verhaal een loopje neemt slaat nergens op, want voor mij is dit al 100% fantasie, en na even wat opzoekingswerk lijken ook niet-Christelijke bronnen gebruikt te zijn, zoals Joodse bronnen en dat vind ik eigenlijk juist erg goed. De Islam, Christendom en Jodendom delen ook dezelfde origine, en geloven allemaal in het oude testament, eventueel na verloop van tijd met een andere interpretatie. Maar geen eigen invulling hieraan geven zou leiden tot een saaiere film.

Echter zijn er tal van problemen. De film had ten eerste korter gekund, ik vind het einde te veel uitgerekt, onnodig uitgerekt eigenlijk. Ik vind het verder idioot dat we enkel blanke mensen in de cast hebben, uit het perspectief van "het begin van de mensheid" waar geen zwarte mensen te zien, is dit een voorbeeld van een zeer racistische film, en ongeacht de regisseur zijn geloof of wat hij tracht te vertellen is dit ongepast. En tenslotte begrijp ik niet goed, het waarom, van deze film. Zeker omdat het niet de eerste film is over een bijbelse verhaal, en dat van een eigen zeggen niet gelovige regisseur die wel elke film min of meer over het geloof laat gaan, al dan niet opvallend of niet.

The Fountain (2006): 5/10
Ook dit is in de kern een film over geloof, en dan eerder over het proces van doodgaan, geliefdes die heengaan en hoe je daarmee moet omgaan (verwerken) en het hiernamaals. De film slaagt er helaas niet in om richting te geven, en uiteindelijk zegt het gewoon niets. Misschien valt er niets over te zeggen, of is hetgeen wat het wilt zeggen al te obvious waardoor het als niets aanvoelt. Eigenlijk begrijp ik ook hier niet het waarom van deze film. En eigenlijk merk ik ook hier dat natief-Amerikaanse of Mayaanse culturen ook in die mate onderbelicht worden, terwijl de film er wel op focust waardoor de film niet universeel aanvoelt voor alle culturen, terwijl de thema's die het behandelt van nature wel universeel zijn: dood. En gezien de film op twee verhaallijnen focust, en daarmee al op die universaliteit doelt, is het vreemd dat het die universaliteit negeert of niet behandelt in ruimte, en enkel in tijd en animate/inanimate. De film verveelt niet, en is met momenten wel mooi, soms ook wel wat flets en eentonig. Ik vind het maar een matige film, en niet echt geslaagd, al was het ook geen vervelende zit.

 

[Lakigigar]

Enkel Requiem en Noah gezien. Ik mag hem niet omdat Black Swan een Perfect Blue rip off is (en Perfect Blue is beter uiteraard).

Is me nog niet opgevallen, ik zou misschien eigenlijk Black Swan eens moeten bekijken (ik heb die ook eerder gezien), maar hetzelfde geldt voor Perfect Blue dat ik later zag maar die rewatch wel meer nodig had, want meer chaotischer qua stijl. Inderdaad vergelijkbare thema's, maar weet niet in welke zin dat het een rip off is.

Natuurlijk, Inception is ook een rip off volgens velen van Paprika. Lion King is ook een rip off van Kimba The White Lion. Hoeveel filmmakers hebben inspiratie gevonden bij Seven Samurai? Uiteindelijk zullen veel mensen en creatievelingen de mosterd elders halen, je kan niet altijd de mosterd opnieuw heruitvinden. Originaliteit is niet eindeloos. Black Swan is niet geanimeerd en toch in een wat andere setting, maar is wel alweer een tijd geleden dat ik hem zag.

Hmmmm dit is na Von Trier de tweede regisseur waarvan ik denk... Niet helemaal mijn ding. Wat ik bij Aronofsky vaak heb, is dat ik tijdens het bekijken van de film soms wel onder de indruk ben, maar eens de film er op zit overvalt me een gevoel van "...eh". Hij mikt vaak erg hoog wat prijzenswaardig is, maar vaak slaagt hij voor mij niet helemaal in zijn opzet en dan komt het erg pretentieus en 'moeilijk om moeilijk te doen' over. Mother! is daar het beste voorbeeld van. Een film die overdonderend is qua energie en symboliek maar die toch ook nogal dwaas over komt als je er wat tijd over laat gaan.

Requiem For A Dream heb ik op jonge leeftijd gezien en toen kwam die behoorlijk binnen maar toen ik 'm een paar jaar geleden opnieuw bekeek, vond ik 'm ook heel wat minder. Te veel misery porn-achtig. Noah vind ik gewoon slecht.

Het is wel niet allemaal slecht! Pi vind ik nog wel cool en Black Swan vind ik ook goed. The Fountain is een film met grote gebreken waar ik vroeger wel een zwak voor had. Er zit een soort van jonge naïviteit in die film die het geheel wel ten goede komt, ook al slaagt Aronofsky niet helemaal in wat hij voor ogen had. The Wrestler is een buitenbeentje door de ingetogenheid en toont dat hij misschien beter gewoon een goed verhaal moet vertellen in plaats van het altijd moeilijk te willen maken.

Hit or miss dus bij mij!

Dat gevoel begin ik ook te krijgen. Heel erg hit or miss. Mother! voor mij zelfs allebei tegelijkertijd, en moet ik dringend herzien. Misschien dat Pi mijn favoriete film van hem begint te worden terwijl ik Requiem for a Dream de slechtste vind, vooral omdat ik hem "offensief" vind, en ik radicaal tegen wat de film probeert te vertellen ben (icm de misery porn). Voor mij is hij erg offensief en ook ver van de realiteit. Al vond ik het Burstyn-verhaallijntje wel goed, maar het andere is barslecht.

Ik denk ook niet dat Darren en ik beste vrienden zouden worden, ik denk dat we vaak radicaal verschillende opvattingen zouden hebben over vanalles en nog wat, en terwijl ik de controverses over The Whale vaag al over gehoord, weet ik dat het bij die film wederom niet anders zal zijn. Alsof hij een tegenpool is van ik. Al zit de "hit or miss" factor vaak wel niet ver uiteen bij zijn films, Mother! is dat misschien tegelijkertijd. Ook wel style above substance films voor mij, want met de stijl zit het wel goed maar de inhoud slaat vaak toch echt wel nergens op of vat ik aanvallend op. En dat geldt eigenlijk voor elke film, zelfs Noah als je het van een maximalistisch perspectief bekijkt (omdat het qua inhoud de zoveelste... bijbelse vertelling is). Maar ook Pi met zijn bezwepende elektronische score en trippy zwart-witte cinematografie.

Misschien dat ik deze avond nog The Wrestler kijk (staat al klaar eigenlijk).

 

[Archaos]

Pi en Mother! nog altijd niet gezien. The Whale (niet zo vreemd) ook nog niet.


Requiem for a dream
Eerste film van hem die ik gezien heb. In het middelbaar tijdens de les. Toen serieus onder de indruk, vooral ook van de muziek. Blijft voor mij nog altijd staande en ik vind het nog steeds een goed idee om deze in het middelbaar te tonen.

The Fountain
Hakte er bij mij toen wel stevig in, maar dat had op dat moment vooral ook met persoonlijke redenen te maken. Toen had ik direct het gevoel dat dit een onderschatte film was. Heb hem wel nooit opnieuw gekeken. Dat zou ik eigenlijk eens moeten doen om hem beter naar waarde te schatten. Net als van Requiem for a dream, zit er wel nog steeds een nummer van in mijn 'Soundtrack playlist' op Spotify.

The Wrestler + Black Swan
Ook al een hele tijd geleden. Ik kan me herinneren dat ik ze zeker wel goed vond destijds, maar echt blijven hangen zijn ze niet. Black Swan dan wel nog meer dan The Wrestler.

Noah
Ik ga toch wél mee in het bashen op deze film. Deze vond ik ongelooflijk slecht destijds. Zo slecht dat ik niet kon geloven dat het van dezelfde persoon was als bovenstaande films.

 

[Lakigigar]

The Wrestler (2008): 8/10

Dit vond ik erg goed. Misschien wel een meer eenvoudige instapfilm qua Aronofsky, ook al omdat het qua stijl ook een beetje op een indie drama lijkt. Een beetje raar dat die op de Oscars niet beter deed, maar worstelen en boomermuziek (hard rock) zullen het daar dan niet zo goed doen zeker? Het brengt een menselijk portret van het hoofdpersonage (de Ram) die heel goed wordt neergezet door Mickey Rourke. En Aronofsky's thema (obsessie) komt hier ook in terug en is wat mij betreft het best uitgewerkt hier, juist omdat er meer op de inhoud wordt gefocust waar anders de stijl meer naar prominenter naar boven komt. In The Wrestler zie je dat dan het meest in de vorm van obsessie met succes en geliefd te zijn onder het publiek en het falen / niet aanvaarden dat het niet meer kan of het terugkeren naar het 'gewone leven'. Een van de betere Aronofsky's om mee af te sluiten.

 

[PBR Streetgang]

PBR : "Ik heb een hekel aan Aronofsky"

Whut? Bijgevolg ook aan al zijn films, of niet? Pi, RfaD, The Wrestler,... Vind ik toch wel toppers.

Eigenlijk wel. Ik was vroeger fan totdat ik Black Swan in de cinema ging kijken. Ik keek er enorm naar uit, het zag eruit dat het niet kon mislopen. Aronofsky in topvorm, interessante topic en goede acteurs en whatever... Maar tijdens het kijken ervaarde ik een verhelderend moment dat ik enkel maar kan omschrijven als "Wait a minute, this is... bad" en ik wist meteen dat dat ook zou gelden voor zijn hele oeuvre tot dan.
Zijn films zijn behoorlijk uiteenlopend qua genre en ik vind dat hij zijn visuele stijl wel goed aanpast aan de film die hij maakt. Dus op die gebieden is hij allesbehalve eentonig. Maar toch kan je altijd een Aronofsky film uit een line-up halen: try-hard intellectuele materie of een sameraapsel van spirituele nonsens met oppervlakkige symboliek, door een hoogmoedige schenenschopper in scenariovorm gegoten (een tekst die verder nooit revisies lijkt gehad te hebben) en vervolgens meteen op het scherm gezwierd als een derderangs action painter die nog in zijn plooi moet vallen. Weinig diepgang, wel simplistische metaforen en die hij als kanonnen op zijn publiek afvuurt in de hoop dat zij op die manier indruk opwekken.

Pi kan zeker door de beugel want dat is zijn debuut en dan mogen zo'n zaken nog wel.

Having said all this, Aronofsky blijft een interessante filmmaker en ik zal altijd wel zijn nieuwste film gaan zien want of ik ze nu oké vind of barslecht, het is altijd een filmervaring die emoties opwekt.

 

[Cerulean]

PBR : "Ik heb een hekel aan Aronofsky"


Eigenlijk wel. Ik was vroeger fan totdat ik Black Swan in de cinema ging kijken. Ik keek er enorm naar uit, het zag eruit dat het niet kon mislopen. Aronofsky in topvorm, interessante topic en goede acteurs en whatever... Maar tijdens het kijken ervaarde ik een verhelderend moment dat ik enkel maar kan omschrijven als "Wait a minute, this is... bad" en ik wist meteen dat dat ook zou gelden voor zijn hele oeuvre tot dan.
Zijn films zijn behoorlijk uiteenlopend qua genre en ik vind dat hij zijn visuele stijl wel goed aanpast aan de film die hij maakt. Dus op die gebieden is hij allesbehalve eentonig. Maar toch kan je altijd een Aronofsky film uit een line-up halen: try-hard intellectuele materie of een sameraapsel van spirituele nonsens met oppervlakkige symboliek, door een hoogmoedige schenenschopper in scenariovorm gegoten (een tekst die verder nooit revisies lijkt gehad te hebben) en vervolgens meteen op het scherm gezwierd als een derderangs action painter die nog in zijn plooi moet vallen. Weinig diepgang, wel simplistische metaforen en die hij als kanonnen op zijn publiek afvuurt in de hoop dat zij op die manier indruk opwekken.

Pi kan zeker door de beugel want dat is zijn debuut en dan mogen zo'n zaken nog wel.

Having said all this, Aronofsky blijft een interessante filmmaker en ik zal altijd wel zijn nieuwste film gaan zien want of ik ze nu oké vind of barslecht, het is altijd een filmervaring die emoties opwekt.

Beetje vreemde openbaring, zeker als je daarmee ineens ook plots films afschrijft die je daarvoor wel gewoon goed vond, maar ok
Requiem is wel al 20 jaar geleden dat ik die gezien heb, dus ik ben eigenlijk wel toe aan een rewatch, ik weet alleszins nog dat ik die TOEN wel zeer goed vond.
Ik heb nog niet alles gezien (ik moet zelfs Black Swan nog zien), maar de enige die ik echt pretentieuze brol vond was The Fountain.