De eindejaarsperiode is het ideale moment om een bordspel cadeau te doen en uiteraard ook zelf te spelen. Niets is gezelliger dan met familie of vrienden aan tafel te kruipen en een spelletje te spelen. Hoewel Monopoly waarschijnlijk nog veruit het meest op tafel zal gelegd worden, is de bordspelwereld enorm gegroeid en is er nu meer dan keuze zat om een aangename spelervaring te beleven. Ook in België en Nederland duiken er meer en meer bordspeluitgevers en -ontwikkelaars op. Een van deze uitgevers is het Nederlandse Just Entertainment. Hen ken je waarschijnlijk van de talloze bordspeladaptaties van bekende televisieseries, waaronder Peaky Blinders, De Mol, De Slimste Mens ter Wereld en rara, Eigen Kweek.
Eind vorig jaar brachten ze echter hun eerste volwaardig bordspel op de markt dat niet gebaseerd iss op een bestaand mediaproduct: Pilgrimage: Start Your Journey. In Pilgrimage onderneem je een pelgrimstocht doorheen heel Europa om de mooiste religieuze plekken te bezoeken. Door deze plekken te bezoeken en artefacten te verzamelen, sprokkel je punten bij elkaar in de vorm van schelpen. De speler die als eerste twaalf schelpen verzamelt, mag zichzelf de meest devote reiziger noemen.
Routeplanning voor beginners
De opzet van het spel klinkt vrij eenvoudig en dat is het eigenlijk ook. Je start het spel met een vaste hand van elf kaarten die je toelaten een aantal stappen te zetten of met de boot of het vliegtuig te reizen. Zodra iedereen negen kaarten heeft gespeeld, worden de kaarten opnieuw verzameld en worden ze vervolgens geschud en uitgedeeld. Dit verandert de dynamiek van het spel drastisch, want opeens kan het zijn dat je twee bootkaarten hebt en geen vliegtuigkaart, waardoor je jouw planning moet aanpassen. De keerzijde is natuurlijk dat dit een element van willekeur introduceert waarbij je pech kan hebben en bijvoorbeeld geen boot- of vliegtuigkaarten noch kaarten met een hoge waarde in je hand kan hebben. Op zich vind ik het idee van de kaarten te herverdelen wel interessant, maar er is dus ook een nadeel aan verbonden.
Zodra je een locatie bereikt hebt, mag je dus een artefact of een locatietegel nemen, die je beide een aantal schelpen geven. Er is dus een groot race-element in het spel, daar je als eerste twaalf schelpen wilt verzamelen en er slechts vier locaties tegelijkertijd beschikbaar zijn om de tegel van te pakken, waarbij er pas een nieuwe beschikbaar komt als een andere werd genomen. De zes artefacten in het spel zijn direct beschikbaar, maar beperkter in aantal en eens genomen, worden ze dus niet aangevuld. Optimaal plannen en eerste proberen te zijn is dus de boodschap van het spel.
Wat de locatietegels betreft, hebben de makers besloten er nog een extra element aan toe te voegen. De tegels bevatten namelijk routes en deze routes moet je te allen tijde kunnen verbinden. Indien je dit niet kan, mag je de tegel niet oppakken. Om het je niet te gemakkelijk te maken, mag je jouw gelegde route uiteraard niet meer veranderen tijdens het spel. Tijdens de spelletjes die we hier hebben gespeeld, vormde dit gelukkig nooit echt een probleem, maar een echte uitdaging vormde het ook niet en het voelde eigenlijk wat overbodig aan.
Elk zijn eigen weg
Voordat je aan je reis kan beginnen, moet je natuurlijk wel een van de vier personages selecteren. De manier waarop de spelers de pionnen verdelen is vrij te kiezen, maar gelukkig kies je hier voor meer dan enkel de kleur waarmee je speelt. Elk personage heeft namelijk een speciale eigenschap die fungeert als een soort van speciale kracht tijdens het spel. De doorzetter laat je bijvoorbeeld toe om doorheen groene gebieden te stappen zonder nadeel, terwijl de andere personages één stap van hun kaart moeten aftrekken. De bergbeklimmer is dan weer de enige die de gele routes kan gebruiken. Deze routes fungeren als shortcuts, waardoor je andere spelers de pas kan afsnijden. De archeoloog en fotograaf ten slotte krijgen extra schelpen, respectievelijk voor het verzamelen van artefacten of voor bepaalde locatietegels. Elk personage heeft dus duidelijk zijn sterke kant en logischerwijze ga je enigszins spelen in functie van deze eigenschappen.
Wie de map onder ogen krijgt, zal merken dat het plannen van routes de eerste potjes wat zoekwerk vereist, want de locaties die je moet bezoeken zijn aangeduid met Romeinse cijfers en ze terugvinden op de map is ietwat omslachtig. Dit vooral omdat er niet direct een logica lijkt te zijn in de ligging van de cijfers op de map. Een andere curiositeit op de map is de ligging van de plaats waar je een bootkaart kan stelen van een speler (in ruil voor een stappenkaart). Deze plaats bevindt zich namelijk in Engeland, wat enkel bereikbaar is met, jawel, een bootkaart. Verder is het bord wel overzichtelijk en niet te druk. Pilgrimage is niet het meest kleurrijke spel, maar het gebruikte kleurenpalet heeft zeker een bepaalde charme dat passend is voor het thema van het spel.
Nobele poging
Het was dan ook de cover van de box en de visuele stijl van het spel waardoor Pilgrimage mijn interesse wist te trekken en ik mij opgaf om het te reviewen. Het spel is voor mij persoonlijk wat aan de lichte kant en is eerder beperkt wat betreft het aantal keuzemogelijkheden dat je krijgt. Uiteindelijk komt het er meestal op neer dat je de kaarten speelt die je zo snel mogelijk naar een bepaalde locatie brengen. Maar als beginnersspel is het zeker een degelijk alternatief dat past in het rijtje van bijvoorbeeld Ticket to Ride, Carcassonne of Catan. Speel je met twee, dan gaat een deel van de ervaring wel wat verloren, want je zal al snel elk een eigen kant opgaan. Pilgrimage komt dus meer tot zijn recht als je met vier spelers speelt en er wat meer strijd is om de verschillende tegels.
Just Entertainment en ontwerper René Groen hebben alvast hun best gedaan om een meer gamer's game te maken en wat dieper te graven dan bij hun bordspellen gebaseerd op televisieseries. Zo zijn de spelcomponenten van een degelijke kwaliteit en zijn de plastieken mini's ook nog best aanvaardbaar. Zolang je maar niet de kwaliteit van CMON of Awaken Realms verwacht natuurlijk. Het spel komt zelfs met een handige insert die de componenten netjes opbergt. Het plastiek van de insert is echter iets te zwak, waardoor deze wat in elkaar zakt. Dit vormt geen probleem als je het spel horizontaal opbergt, maar als je je spellen verticaal zet, zoals ik doe, dan zal je merken dat de insert de componenten toch niet mooi op hun plaats houdt. Misschien dat het kan helpen om de punchboards onder de insert te steken, maar helaas had ik deze al weggegooid voordat dit probleem zich kenbaar maakte. Een ander probleem is dat het regelboek wat vreemd gestructureerd is, waarschijnlijk omdat ze het de vorm hebben willen geven van een map. Dit zorgt ervoor dat het aanleren van de regels minder vlot verloopt dan zou moeten. De regels zelf zijn ook niet altijd even duidelijk. Zo leg je de artefacten bijvoorbeeld met hun waarde naar beneden, maar is het niet duidelijk of je de waarde moet onthullen of niet wanneer je zo'n artefact oppakt. Wanneer je na een aantal sessies de waarden kent, maakt dit niet veel meer uit. In een spel tussen nieuwkomers en ervaren spelers is dit wel een belangrijk gegeven.
Eind vorig jaar brachten ze echter hun eerste volwaardig bordspel op de markt dat niet gebaseerd iss op een bestaand mediaproduct: Pilgrimage: Start Your Journey. In Pilgrimage onderneem je een pelgrimstocht doorheen heel Europa om de mooiste religieuze plekken te bezoeken. Door deze plekken te bezoeken en artefacten te verzamelen, sprokkel je punten bij elkaar in de vorm van schelpen. De speler die als eerste twaalf schelpen verzamelt, mag zichzelf de meest devote reiziger noemen.
Routeplanning voor beginners
De opzet van het spel klinkt vrij eenvoudig en dat is het eigenlijk ook. Je start het spel met een vaste hand van elf kaarten die je toelaten een aantal stappen te zetten of met de boot of het vliegtuig te reizen. Zodra iedereen negen kaarten heeft gespeeld, worden de kaarten opnieuw verzameld en worden ze vervolgens geschud en uitgedeeld. Dit verandert de dynamiek van het spel drastisch, want opeens kan het zijn dat je twee bootkaarten hebt en geen vliegtuigkaart, waardoor je jouw planning moet aanpassen. De keerzijde is natuurlijk dat dit een element van willekeur introduceert waarbij je pech kan hebben en bijvoorbeeld geen boot- of vliegtuigkaarten noch kaarten met een hoge waarde in je hand kan hebben. Op zich vind ik het idee van de kaarten te herverdelen wel interessant, maar er is dus ook een nadeel aan verbonden.
Zodra je een locatie bereikt hebt, mag je dus een artefact of een locatietegel nemen, die je beide een aantal schelpen geven. Er is dus een groot race-element in het spel, daar je als eerste twaalf schelpen wilt verzamelen en er slechts vier locaties tegelijkertijd beschikbaar zijn om de tegel van te pakken, waarbij er pas een nieuwe beschikbaar komt als een andere werd genomen. De zes artefacten in het spel zijn direct beschikbaar, maar beperkter in aantal en eens genomen, worden ze dus niet aangevuld. Optimaal plannen en eerste proberen te zijn is dus de boodschap van het spel.
Optimaal plannen en eerste proberen te zijn is dus de boodschap van het spel.
Wat de locatietegels betreft, hebben de makers besloten er nog een extra element aan toe te voegen. De tegels bevatten namelijk routes en deze routes moet je te allen tijde kunnen verbinden. Indien je dit niet kan, mag je de tegel niet oppakken. Om het je niet te gemakkelijk te maken, mag je jouw gelegde route uiteraard niet meer veranderen tijdens het spel. Tijdens de spelletjes die we hier hebben gespeeld, vormde dit gelukkig nooit echt een probleem, maar een echte uitdaging vormde het ook niet en het voelde eigenlijk wat overbodig aan.
Elk zijn eigen weg
Voordat je aan je reis kan beginnen, moet je natuurlijk wel een van de vier personages selecteren. De manier waarop de spelers de pionnen verdelen is vrij te kiezen, maar gelukkig kies je hier voor meer dan enkel de kleur waarmee je speelt. Elk personage heeft namelijk een speciale eigenschap die fungeert als een soort van speciale kracht tijdens het spel. De doorzetter laat je bijvoorbeeld toe om doorheen groene gebieden te stappen zonder nadeel, terwijl de andere personages één stap van hun kaart moeten aftrekken. De bergbeklimmer is dan weer de enige die de gele routes kan gebruiken. Deze routes fungeren als shortcuts, waardoor je andere spelers de pas kan afsnijden. De archeoloog en fotograaf ten slotte krijgen extra schelpen, respectievelijk voor het verzamelen van artefacten of voor bepaalde locatietegels. Elk personage heeft dus duidelijk zijn sterke kant en logischerwijze ga je enigszins spelen in functie van deze eigenschappen.
Wie de map onder ogen krijgt, zal merken dat het plannen van routes de eerste potjes wat zoekwerk vereist, want de locaties die je moet bezoeken zijn aangeduid met Romeinse cijfers en ze terugvinden op de map is ietwat omslachtig. Dit vooral omdat er niet direct een logica lijkt te zijn in de ligging van de cijfers op de map. Een andere curiositeit op de map is de ligging van de plaats waar je een bootkaart kan stelen van een speler (in ruil voor een stappenkaart). Deze plaats bevindt zich namelijk in Engeland, wat enkel bereikbaar is met, jawel, een bootkaart. Verder is het bord wel overzichtelijk en niet te druk. Pilgrimage is niet het meest kleurrijke spel, maar het gebruikte kleurenpalet heeft zeker een bepaalde charme dat passend is voor het thema van het spel.
Nobele poging
Het was dan ook de cover van de box en de visuele stijl van het spel waardoor Pilgrimage mijn interesse wist te trekken en ik mij opgaf om het te reviewen. Het spel is voor mij persoonlijk wat aan de lichte kant en is eerder beperkt wat betreft het aantal keuzemogelijkheden dat je krijgt. Uiteindelijk komt het er meestal op neer dat je de kaarten speelt die je zo snel mogelijk naar een bepaalde locatie brengen. Maar als beginnersspel is het zeker een degelijk alternatief dat past in het rijtje van bijvoorbeeld Ticket to Ride, Carcassonne of Catan. Speel je met twee, dan gaat een deel van de ervaring wel wat verloren, want je zal al snel elk een eigen kant opgaan. Pilgrimage komt dus meer tot zijn recht als je met vier spelers speelt en er wat meer strijd is om de verschillende tegels.
Just Entertainment en ontwerper René Groen hebben alvast hun best gedaan om een meer gamer's game te maken en wat dieper te graven dan bij hun bordspellen gebaseerd op televisieseries. Zo zijn de spelcomponenten van een degelijke kwaliteit en zijn de plastieken mini's ook nog best aanvaardbaar. Zolang je maar niet de kwaliteit van CMON of Awaken Realms verwacht natuurlijk. Het spel komt zelfs met een handige insert die de componenten netjes opbergt. Het plastiek van de insert is echter iets te zwak, waardoor deze wat in elkaar zakt. Dit vormt geen probleem als je het spel horizontaal opbergt, maar als je je spellen verticaal zet, zoals ik doe, dan zal je merken dat de insert de componenten toch niet mooi op hun plaats houdt. Misschien dat het kan helpen om de punchboards onder de insert te steken, maar helaas had ik deze al weggegooid voordat dit probleem zich kenbaar maakte. Een ander probleem is dat het regelboek wat vreemd gestructureerd is, waarschijnlijk omdat ze het de vorm hebben willen geven van een map. Dit zorgt ervoor dat het aanleren van de regels minder vlot verloopt dan zou moeten. De regels zelf zijn ook niet altijd even duidelijk. Zo leg je de artefacten bijvoorbeeld met hun waarde naar beneden, maar is het niet duidelijk of je de waarde moet onthullen of niet wanneer je zo'n artefact oppakt. Wanneer je na een aantal sessies de waarden kent, maakt dit niet veel meer uit. In een spel tussen nieuwkomers en ervaren spelers is dit wel een belangrijk gegeven.
Conclusie
Met Pilgrimage: Start Your Journey neemt Just Entertainment eindelijk afstand van hun gebruikelijke adaptaties van televisieseries en brengen ze ons een origineel bordspel gebaseerd op een thema dat je niet elke dag tegenkomt: de Europese pelgrimsroutes. Als instapspel is Pilgrimage een leuke toevoeging aan het bestaande assortiment, al zijn er toch enkele schoonheidsfoutjes aanwezig die het spelplezier enigszins beknotten.
Pro
- Productiewaarde
- Toegankelijk voor nieuwkomers
- Goede speelduur
- De race kan spannend zijn, zeker met vier spelers
Con
- Weinig keuzemogelijkheden
- Onduidelijke handleiding
- Locaties niet overzichtelijk
- Niet alle spelmechanismen zijn even goed uitgewerkt
6
