Ben je gelukkig?

[Eland]

Mijn motto kan omschreven worden als 'Gelukkig worden begint met stoppen met ongelukkig te zijn.' Ik kan hier een hele hoop clichés tegenaansmijten, maar zal het proper proberen te verwoorden.

Ik was vroeger nooit echt gelukkig. Ik vroeg me altijd af hoe ik zaken nog leuker kon maken of zat al met de volgende activiteit in mijn hoofd terwijl ik met iets bezig was. Meer leven in het heden en minder in een versie van de toekomst in mijn hoofd, heeft voor mij heel veel gedaan.

Daarnaast heb ik mezelf ook geleerd om me minder van zaken aan te trekken. Je kan bijvoorbeeld wel stilstaan bij wat anderen van jezelf denken om als een gezelliger persoon over te komen, en dat doe ik zeker wel, maar ik maak me echt niet meer druk in wat mensen van me vinden. Ik maak me kortweg niet meer druk in wat ik toch niet kan veranderen.

Door een tijdlang dag in dag uit aan een idee als 'wat ik niet kan veranderen, ga ik m'n leven niet laten verpesten' te denken, kan ik mezelf leren die instelling ook écht te verwerven. Er is een groot verschil tussen een mentaliteit snappen en ze ook echt hebben. Ze snappen is voor mij altijd de eerste stap richting het hebben. Daarna probeer ik er veel aan te denken en argumenten pro dit idee te vinden. Ik probeer het toe te passen en evalueer zaken die ik meemaak aan de hand hiervan, en uiteindelijk verwerf ik de instelling vaak.

 

[Plutus]

de vraag is moet je daar jaloers op zijn? Kan het niet dat jij net door dat verkeersongeluk zaken in een gans ander perspectief ziet daar waar die vrienden met hun leven op orde zich mssh teveel laten leiden door zaken die eigenlijk maar relatief zijn. Ik vind het moeilijk om dat uit te leggen maar is het niet zo dat wie veel meegemaakt heeft in het leven ook gemakkelijker geluk kan bereiken, net door die extra levenservaringen ten opzichte van iemand die geen tegenslagen gekend heeft. Ik zou het durven vergelijken met studeren, ik kan me gerust voorstellen dat diegenen die echt hebben moeten knokken voor hun diploma daar veel meer geluk in vinden dan diegene die er geen klop heeft moeten voor doen en tussen het pinten zuipen eens een boek opengetrokken heeft. Is de weg naar zaken als geluk niet veel bepalender door het geluk dan gewoon de emotie?

‘Gelukkig zijn’ is gewoon een relatief gegeven lijkt me.
Als je nooit miserie hebt gekend gaat jouw geluksgevoel mogelijks door andere (meer triviale?) dingen negatief beïnvloed worden dan iemand die wel miserie heeft gekend en die persoon daardoor misschien meer kan relativeren.

Ik heb zelf ook mijn portie miserie gehad (zowel nu als in de voorbije jaren) en ja daardoor heb ik een bepaald relativeringsvermogen gekregen dat me zeker helpt om gelukkig(er) door het leven te gaan.
Maar anderzijds heeft die miserie wel zijn sporen nagelaten wat mij op een bepaald vlak ongelukkig maakt. En hoewel ik best gelukkig, vrolijk en ambitieus in het leven sta, heb ik er wel een redelijk cynische blik op het leven aan overgehouden, en dat maakt me deels ongelukkig.
Het is vooral een kwestie van dat cynisme niet de bovenhand te laten krijgen, en dat is iets dat je m.i. deels zelf in de hand hebt.

 

[Pan]

Door een tijdlang dag in dag uit aan een idee als 'wat ik niet kan veranderen, ga ik m'n leven niet laten verpesten' te denken, kan ik mezelf leren die instelling ook écht te verwerven.

Zo heb ik mijn jobverandering beslist.
Kan ik wat me frustreert veranderen? Nee
Kan ik leven met wat me frustreert? Nee
Dan vertrek ik.

 

[Avondland]

Ik heb alles wat ik wil: een vriendin die ik graag zie, een mooi huis en een goed gevulde rekening. Alleen mijn job is niet top maar daar ben ik aan bezig, dus dat komt wel.
Maar toch ben ik niet supergelukkig. Ik heb het gevoel dat ik meer wil doen met mijn tijd, behalve elke dag te gaan werken en de usual stuff zoals series/films kijken met de vriendin, gamen, sporten etc.
Volgende zomer wil ze aan een kind beginnen, maar eerlijk gezegd krijg ik het gevoel dat ik nog dingen wil doen/zien alvorens ik daaraan begin. Een wereldreis doen ofzo. Maarja met een job is dat natuurlijk moeilijk. Het geld heb ik wel, de tijd jammer genoeg niet. En met die fucking coronabazaar is het natuurlijk nog moeilijker.

Ik heb dat ook soms: een benauwend gevoel met de gedachte dat ik nog zoveel wil doen en zien. Maar als ik dat allemaal wil doen ben ik bezig tot voorbij mijn pensioen. Als ik al ergens spijt van heb is het dat ik niet eerder ben begonnen met een aantal passies die me vandaag zo bezig houden. Het is wel belangrijk die spijt te relativeren, want je kan er ook door worden verteerd. Ik heb nu andere zaken om naar uit te kijken en wie weet komt er wel eens een moment waar je een oude droom terug kan oprakelen en verwezenlijken. Je vastpinnen op 1 doel en gefrustreerd door het leven gaan omdat dit om een of andere reden niet lukt is gevaarlijk.

 

[Mr.Anderson]

Ik ben soms veel te negatief waardoor ik sneller mijne kop zal laten hangen. Ook doemdenken over de toekomst terwijl ik daar geen enkele aanleiding toe heb kan ik goed.

Ik besef dat ik daar moet aan werken en weet niet hoe.

Het klopt ook wel wat hier gezegd wordt, sommige tegenslagen zorgen ervoor dat je alles vanuit een geheel ander perspectief gaat bekijken.

 

[cura]

Gelukkig zijn ervaar ik zo: evolueren als mens, zorgen dat je groeit en niet stilstaat. Meestal tracht ik dingen te verwoorden en besef ik dat een veel eloquenter persoon dan ik het al gezegd heeft, dus ik ga gewoon Eddie Vedder quoten:

Have no fear
For when I'm alone
I'll be better off than I was before
I've got this light
I'll be around to grow
Who I was before
I cannot recall

Ik kom net uit een relatie die bijna 10 jaar geduurd heeft, als ik terug kijk (maar hoe realistisch is het beeld dat je van je verleden hebt? Niet echt imo, maar soit) denk ik dat ik voor deze relatie niet echt gelukkig was. In het begin van de relatie voelde ik me denk ik wel gelukkig, maar dat was omdat ik mijn geluk liet afhangen van externe factoren. Tegen het einde van de relatie kan ik eerlijk zeggen dat ik me nog nooit zo ongelukkig gevoeld heb als toen. Ik ga hier niet uitwijken over de redenen hiervoor, maar ik kan 100% bevestigen dat wat @Tonerider zei klopt. Sinds de relatie gedaan is ben ik telkens gelukkiger beginnen voelen. Ik besef dat dit puur uit vergelijking met de voorbije jaren/maanden zo voelt, dat iemand die uit een slechte situatie komt en in een minder slechte situatie terecht komt zich gelukkig zal voelen tot hij vergelijkt met een nog betere situatie. Da's ook menselijk, da's hetgeen ons drijft om te verbeteren en te groeien. Zolang ik merk dat ik verbeter en groei zal ik me gelukkig voelen. Mijns inziens is dat ook het enige soort geluk dat voor mij écht is. Niet geluk uit externe factoren zoals rijkdom, een relatie of de nieuwste aankoop. Om er nog maar een quote tegen aan te gooien die ik vandaag toevallig op instagram tegenkwam:

If you're concerned that becoming happier will make you complacent, there's a possibility your current motivation for growth involves some combination of fear, anxiety, and low self-worth.

Dus ben ik gelukkig? In dit moment, volledig.

edit:
En om nogmaals te bevestigen wat @Tonerider zei: relaties maken het inderdaad "gecompliceerder". Single life is life on easy mode, als je een uitdaging nodig hebt en vindt dat single life voor jou te gemakkelijk is (om eender wat te doen, ook gelukkig zijn) dan kan je gerust eens hard mode proberen in een relatie.

 

[Sylverscythe]

Ben ik gelukkig? Ik stel me liever die vraag niet. Gelukkig zijn is voor mij geen doelstelling, maar een aangenaam neveneffect van een leven dat je als "goed" kan beschouwen. Ik kan dat niet voor iemand invullen en dat is iets wat mensen moeten leren: gelukkig zijn is voor iedereen anders.

Ik wil toch heel hard hiermee instemmen eigenlijk. Ik denk persoonlijk dat veel mensen in onze samenleving te hard bezig zijn met gelukkig worden. Dat uit zich dan vooral in ongelukkig zijn door de overmaat aan keuzes en mogelijkheden die we (lijken te) hebben, terwijl we heel hard in het bord kijken van onze vrienden, buren, die rotzak verder in het straat, ... De laatste 10 jaar ofzo met sociale media kunnen we zelfs kijken hoe één of andere beroemdheid het geluk najaagt met coke en hoeren

Zelf probeer ik dan ook vrede te nemen met een normaal, lichtelijk saai, bestaan. Ik heb al de noodzakelijke ingrediënten om gelukkig te zijn: gezondheid, financiële zekerheid, ... Ook een vrouw. Na jaren single zijn had ik dat wel gezien, en ik moet zeggen dat de aanpassing naar met twee zijn mij eerder goed afging. Maar ben ik daarom gelukkiger, meestal wel, soms niet zeker. Zoals hier al gezegd is het gras altijd groener aan de andere kant. Ik probeer ook om die zaken niet te overdenken, omdat ik daar de neiging tot heb, en daardoor toch wel een groot deel van mijn twintigerjaren niet zo vrolijk was. Het leven is wat het is, wat niet wil zeggen dat je jezelf niet mag verbeteren, maar het is toch ook een kwestie van onderweg te leven ook (ja, de cliché's stonden goedkoop vandaag).

Puur objectief weet ik ook gewoon dat leven in dit land de grootste easy mode is die er bestaat.

 

[nestorius]

Zouden veel mensen niet teveel bezig zijn met gelukkig zijn zoals men geluk voorstelt in onze maatschappij. Imo komt het hier al deels naar boven, vrienden die niet snappen dat je als single boven de 30 ook gelukkig kan zijn,...
Imo zitten we allemaal nog veel te veel vast in die aangeleerde zaken waarvan je denkt dat ze je gelukkig maken.

 

[Str8_6]

Als je wil gelukkig zijn spiegel je dan niet aan social media. Iedereen (ik incl) zet daar enkel de leuke dingen op. Waardoor je zou denken dat iedereen maar dat doet in zijn leven.

Maar hun kutjob, hun ruzies thuis, hun onuitstaanbare kinderen,.. zetten ze er niet op.

Die social media is de bron van het ongelukkig voelen bij veel mensen.

 

[Deleted member 451]

ivm gelukkig

Ik heb dat ook soms: een benauwend gevoel met de gedachte dat ik nog zoveel wil doen en zien. Maar als ik dat allemaal wil doen ben ik bezig tot voorbij mijn pensioen. Als ik al ergens spijt van heb is het dat ik niet eerder ben begonnen met een aantal passies die me vandaag zo bezig houden. Het is wel belangrijk die spijt te relativeren, want je kan er ook door worden verteerd. Ik heb nu andere zaken om naar uit te kijken en wie weet komt er wel eens een moment waar je een oude droom terug kan oprakelen en verwezenlijken. Je vastpinnen op 1 doel en gefrustreerd door het leven gaan omdat dit om een of andere reden niet lukt is gevaarlijk.

waarom zien jullie het altijd zo extreem.... "wereldreis". ja iedereen droomt daarvan. maar dan moet je ofwel net afgestudeerd zijn (en dan vaak het geld niet), ofwel op pensioen (en dan is de experience niet hetzelfde).

gewoon doen zoals ik, 2 a 3 keer goed op reis gaan. dan heb je in 10 jaar makkelijk 25 landen gezien. toch ook nie slecht?

daarna kan je nog aan kids beginnen, als je dat zou willen....

 

[Plutus]

waarom zien jullie het altijd zo extreem.... "wereldreis". ja iedereen droomt daarvan. maar dan moet je ofwel net afgestudeerd zijn (en dan vaak het geld niet), ofwel op pensioen (en dan is de experience niet hetzelfde).

gewoon doen zoals ik, 2 a 3 keer goed op reis gaan. dan heb je in 10 jaar makkelijk 25 landen gezien. toch ook nie slecht?

daarna kan je nog aan kids beginnen, als je dat zou willen....

Ieder zijn goesting natuurlijk, de ene droomt ervan, de andere net niet.
Ik krijg al de kriebels van het idee om >3 weken van huis te zijn

 

[Baldarich]

Op dit moment ben ik niet gelukkig.

 

[TNTim]

Op dit moment ben ik niet gelukkig.

Maar heb je een cunning plan om dit te verhelpen?
Nee, wat het ook is, veel sterkte. En alle begrip als je liever niet de volledige versie geeft.

Hier ook redelijk wat shit waar we grotendeels geen vat op hebben/hadden, maar na regen komt zonneschijn zeker...?

 

[Avondland]

ivm gelukkig

waarom zien jullie het altijd zo extreem.... "wereldreis". ja iedereen droomt daarvan. maar dan moet je ofwel net afgestudeerd zijn (en dan vaak het geld niet), ofwel op pensioen (en dan is de experience niet hetzelfde).

gewoon doen zoals ik, 2 a 3 keer goed op reis gaan. dan heb je in 10 jaar makkelijk 25 landen gezien. toch ook nie slecht?

daarna kan je nog aan kids beginnen, als je dat zou willen....

Had ik dan wereldreis gezegd? Je kan dat superdeluxe doen maar ook budgetvriendelijk en ter plekke werken. Gratis kost en inwoon bij een hostel in ruil voor een halve dag meedraaien, bijvoorbeeld. Je kan ook maandenlang doorwerken om dan enkele maanden te reizen, ook mogelijk. Whatever floats your boat.

 

[BlackOccult]

Ik voel mij vooral ondankbaar als ik in een dipje zit, omdat ik geen enkele reden heb om niet gelukkig te zijn. Maar ik vermoed dat het vooral coronablues zijn, dus vraag het mij binnen een jaar nog eens.

 

[Sylverscythe]

Ik voel mij vooral ondankbaar als ik in een dipje zit, omdat ik geen enkele reden heb om niet gelukkig te zijn. Maar ik vermoed dat het vooral coronablues zijn, dus vraag het mij binnen een jaar nog eens.

Maar dat is toch nergens voor nodig? Het is niet omdat het hier op wereldschaal geweldig leven is dat wij geen reden (of het recht) kunnen hebben om ons minder te voelen.

 

[Ivan4you]

Als je zoals ik een verschrikkelijk complex trauma (In brand vast gezeten) hebt is gelukkig zijn een droom geworden.
Dus gemakshalve zeggen van u ingesteldheid aanpassen is te gemakkelijk door de bocht.

 

[Deleted member 451]

Had ik dan wereldreis gezegd? Je kan dat superdeluxe doen maar ook budgetvriendelijk en ter plekke werken. Gratis kost en inwoon bij een hostel in ruil voor een halve dag meedraaien, bijvoorbeeld. Je kan ook maandenlang doorwerken om dan enkele maanden te reizen, ook mogelijk. Whatever floats your boat.

nee klopt, het was de persoon waarop je had gequote die wereld reis zei

ik heb nog wat moeite met die multi quote en reply op dit nieuwe forum

 

[Mulan]

Ik voel mij vooral ondankbaar als ik in een dipje zit, omdat ik geen enkele reden heb om niet gelukkig te zijn. Maar ik vermoed dat het vooral coronablues zijn, dus vraag het mij binnen een jaar nog eens.

Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar mijn "dips" (concreet: heel zwaar depressieve momenten waarop ik alle moed moet verzamelen om niet ik de zetel te blijven hangen en huilen) duren zo goed als altijd maar 24u. Ik moet dan vooral voor ogen blijven houden dat ik enkel morgen moet zien te halen om me beter te voelen.... Dus op die dagen neem ik geen enkele blijvende beslissing maar stel ik die uit naar morgen. Niet dat ik de dag daarop vrolijk door het leven zal shaken maar het scheelt vaak HEEL veel.
En vergelijken met anderen, daar doe ik niet aan mee. Je weet niets over hoe die persoon zelf zijn situatie ervaart, je kent enkel je eigen invulling daarvan.