Ben je gelukkig?

[KingNine]

Een vraag die ik mij dikwijls stel, nu met heel dat Corona gedoe is het uiteraard nog anders en we staan allemaal op onze achterste poten.
Los daarvan, ik probeer zo gelukkig mogelijk te zijn ondanks alle ups en downs. Qua gezondheid, financieel en op familiaal vlak heb ik echt niet te klagen. Ook echt erge dingen heb ik nog niet meegemaakt zoals vroegtijdige overlijdens bij dichte contacten, ziektes, trauma’s etc waar sommigen hun leven lang mee moeten leven. Dus besef ik wel in vergelijking met anderen mag ik me echt wel lucky voelen. Maar geluk in het spel is in mijn geval ook echt ongeluk in de liefde en dat knaagt al wel een tijdje.
Mijn grootste frustratie is de eenzaamheid die door Corona natuurlijk erger wordt, geen hobby‘s zoals muziek maken met vrienden, reizen, restaurant/café, mensen ontmoeten Etc.... en het is doorgedrongen dat ik een relatie mis, zelf ben ik ook niet de makkelijkste en enorm picky. Door dat ik nu bijna 3j single ben en echt snak naar een relatie, na veel tinderdaten en folietjes wil ik mij echt gaan settelen, huis kopen, mijn leven delen. Ik ben ziekelijk jaloers als ik koppels voorbij zie komen. Alsof dat allemaal zo vanzelf gaat bij anderen.

Lang verhaal kort: ik ben vrij gelukkig, maar het zou het compleet maken moest ik eindelijk eens een persoon vinden waar ik een klik mee heb en alles kan delen.

 

[Tonerider]

tja, beter alleen dan met de verkeerde partner. Die koppeltjes die je ziet passeren zien er gelukkig uit, maar zijn ze dat ook?
Hoeveel hebben er al naast de pot gepist? Hoeveel maken er misschien ruzie binnen de vier muren?
Ge romantiseert dat te veel. Ik denk dat ge zou verschieten hoeveel koppels na x-aantal jaar bij elkaar zijn eigenlijk enkel nog bij elkaar zijn `uit gewoonte`, voor de kinderen, of voor de financiele zekerheid, of dergelijke.
Naar verhouding denk ik dat er maar weinig zijn die op het einde van hun leven zeggen dat ze het grote lot gewonnen hadden met hun partner.
er zullen er wel zijn natuurlijk, maar de kans dat ge dat al van de eerste `serieuze` relatie te pakken hebt is wel miniem, imo. als ge het al ooit vindt.

zeker als ge van uzelf weet dat ge geen gemakkelijke zijt, denk ik dat ge beter af zijt op uw eentje. een partner is geen hond, die luistert en afkomt wanneer ge wilt he. e
een relatie kan het leven aangenamer maken, maar maakt het sowieso ook gecompliceerder, want nu moet ge niet enkel uzelf gelukkig maken, maar ook zorgen dat hij/zij gelukkig is en blijft.

Ik kan begrijpen dat ge naar een ernstige relatie snakt, want we steken biologisch ook zo in elkaar, maar romantiseer het niet te veel.

 

[Mulan]

Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen... Maar: "Wat Tonerider net zei!"

Hier een rasechte "coronascheiding" en 90% van de reacties bestaat uit: "Zot! Dat had ik bij jullie nooit zien aankomen!" omdat mensen hun problemen liefst zoveel mogelijk binnenskamers houden

 

[Avondland]

Ach, als je single bent romantiseer je altijd een relatie. Dat is normaal. Die eerste paar maanden verliefdheid zijn meestal een sublieme roes, nadien volgt de ontnuchtering en kan je hopelijk alletwee een balans vinden om het voor de rest van je leven met elkaar uit te houden. Het gras is altijd groener aan de andere kant, maar dat is vaak ook maar een illusie. Soms is het wel beter een relatie te beëindigen om naar een "ander en beter" te gaan, maar ook daar komt een ontnuchteringsmoment.

Het grootste voordeel van single zijn is ongetwijfeld de ongebreidelde vrijheid die je hebt, maar je moet die vrijheid ook wel willen. Sommige mensen zijn dan ook alleen maar gelukkig in een relatie. Anderen alleen maar buiten een relatie, maar dat is volgens mij echt wel een minderheid. Ik kan enorm genieten van alleen-tijd en heb toch ook hier en daar ferm moeten bijsturen om dat te doen lukken in mijn relatie. Geven en nemen.

Ben ik gelukkig? Ik stel me liever die vraag niet. Gelukkig zijn is voor mij geen doelstelling, maar een aangenaam neveneffect van een leven dat je als "goed" kan beschouwen. Ik kan dat niet voor iemand invullen en dat is iets wat mensen moeten leren: gelukkig zijn is voor iedereen anders.

 

[makila]

Mee eens met Tonerider. De grootste fout die je kan maken is een relatie aangaan, gewoon, omdat AL uw vrienden allemaal al een partner hebben. Je kent dat hé. Maar eerlijk? Er is altijd iemand die de laatste zal zijn

Jij ben een tiener en samen met je vrienden ga je op stap. Plots ben je 25+ en al uw vrienden zijn ondertussen allemaal reeds gehuwd of wonen samen. En jij? Je bent gewoon alleen. Je wordt er 26, 27, 28 ... na een tijdje ben je er 30+ en je vrienden vragen zich af of je wel ne normale gast zijt. Want 30 en vrijgezel dat kan toch niet zeker?!

 

[xAnyana]

Ben ik gelukkig?
Op sommige vlakken wel andere totaal niet ... qua werk en vrienden enzo zit het wel goed

 

[KingNine]

Jij ben een tiener en samen met je vrienden ga je op stap. Plots ben je 25+ en al uw vrienden zijn ondertussen allemaal reeds gehuwd of wonen samen. En jij? Je bent gewoon alleen. Je wordt er 26, 27, 28 ... na een tijdje ben je er 30+ en je vrienden vragen zich af of je wel ne normale gast zijt. Want 30 en vrijgezel dat kan toch niet zeker?!

Exact dit dus, niet dat het mij veel kan schelen wat anderen over mij denken. Maar het is gewoon soms irritant en een levensgezel die volledig in uw kraam past is gewoon veel leuker. Ik ben het alleen zijn meer dan beu, dat is me tijdens de Corona nog maar eens duidelijk geworden. Dit is de enige struikelblok in heel het gedoe om mij volledig content te voelen zeg maar. Ach, ik ga er niet teveel op in en wat komt dat komt. Forceren haalt niets uit. Bij mij is dit nu een punt, maar het topic is geopend om uiteenlopende zaken te bespreken over wat ”geluk” betekend voor jou.

 

[nestorius]

Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen... Maar: "Wat Tonerider net zei!"

Hier een rasechte "coronascheiding" en 90% van de reacties bestaat uit: "Zot! Dat had ik bij jullie nooit zien aankomen!" omdat mensen hun problemen liefst zoveel mogelijk binnenskamers houden

imo kan je ook perfect gelukkig zijn met problemen. Hier zit de vrouw me een lichte depressie na het verlies van onze dochter, ikzelf probeer het verlies van mij af te werken maar toch zie je bij zowel de vrouw als bij mij dat het niet van een leien dakje verloopt maar langs de andere kant zijn we dan weer gelukkig dat we een prachtige zoon en een prachtige dochter hebben alhoewel die laatste niet meer onder ons is. Het is nog altijd een state of mind he gelukkig zijn. De een zal gelukkig zijn als hij s'avonds een kom spaghetti zal kunnen verorberen, de andere zal ongelukkig zijn met 100miljoen op de bankrekening, alles wat hij wil en een pracht van vrouw en kinderen. Sommige mensen raken nooit gelukkig en andere zijn bij wijze van spreken nog gelukkig terwijl hun kot in de fik staat. Het is maar met wat ge content zijt en wat uw prioriteiten in he leven zijn.

 

[makila]

De dag dat ik stop met werken ga ik pas echt gelukkig zijn. Werken is een noodzakelijk kwaad voor mij.
Natuurlijk op voorwaarde dat, wanneer ik stop met werken, dat ik nog gezond ben om de dingen te doen die ik graag doe.

PS. Niet graag werken <> lui zijn hé. Ik werk al 21 jaar full time zonder oponthoud. Maar werken is absoluut géén hobby voor mij.

 

[Mulan]

imo kan je ook perfect gelukkig zijn met problemen. Hier zit de vrouw me een lichte depressie na het verlies van onze dochter, ikzelf probeer het verlies van mij af te werken maar toch zie je bij zowel de vrouw als bij mij dat het niet van een leien dakje verloopt maar langs de andere kant zijn we dan weer gelukkig dat we een prachtige zoon en een prachtige dochter hebben alhoewel die laatste niet meer onder ons is. Het is nog altijd een state of mind he gelukkig zijn. De een zal gelukkig zijn als hij s'avonds een kom spaghetti zal kunnen verorberen, de andere zal ongelukkig zijn met 100miljoen op de bankrekening, alles wat hij wil en een pracht van vrouw en kinderen. Sommige mensen raken nooit gelukkig en andere zijn bij wijze van spreken nog gelukkig terwijl hun kot in de fik staat. Het is maar met wat ge content zijt en wat uw prioriteiten in he leven zijn.

Veel sterkte voor jullie beiden

 

[Tonerider]

imo kan je ook perfect gelukkig zijn met problemen. Hier zit de vrouw me een lichte depressie na het verlies van onze dochter, ikzelf probeer het verlies van mij af te werken maar toch zie je bij zowel de vrouw als bij mij dat het niet van een leien dakje verloopt maar langs de andere kant zijn we dan weer gelukkig dat we een prachtige zoon en een prachtige dochter hebben alhoewel die laatste niet meer onder ons is. Het is nog altijd een state of mind he gelukkig zijn. De een zal gelukkig zijn als hij s'avonds een kom spaghetti zal kunnen verorberen, de andere zal ongelukkig zijn met 100miljoen op de bankrekening, alles wat hij wil en een pracht van vrouw en kinderen. Sommige mensen raken nooit gelukkig en andere zijn bij wijze van spreken nog gelukkig terwijl hun kot in de fik staat. Het is maar met wat ge content zijt en wat uw prioriteiten in he leven zijn.

damn, veel sterkte.

 

[lammeken]

Moeilijke vraag eigenlijk.
Ik voel mij wel gelukkig eigenlijk momenteel, maar ik mis "iets".
Ik heb een job die ik graag doe en een vrij sociaal privéleven maar toch begint het niet hebben van een vriendin toch te knagen.
Zeker omdat ik nu in op een leeftijd gekomen ben dat de meeste mensen die ik ken aan kinderen beginnen, zich settelen.

Ik maak er het beste van, maar soms omslaat mij toch de angst om alleen oud te worden, of om eenzaam te worden.

 

[nestorius]

Veel sterkte voor jullie beiden

damn, veel sterkte.

Bedankt. Maar we slaan er ons wel door. Het is altijd wat dubbel maar we zijn wel supertrots dat we zo'n dochter hebben. Imo kunnen we in de huidige maatschappij te weinig aanvaarden dat de natuur geeft en neemt. Zo kwam de gynaecoloog mij zeggen na de bevalling dat we nooit of te nimmer nog kinderen mochten krijgen. Nu zijn we bijna een jaar later en men staat versteld van hoe mijn vrouw genezen is en zet men de deur toch open dat we nog kinderen zouden kunnen krijgen. Moet je dan ongelukkig zijn door het verlies of gelukkig door het goede nieuws. Ik heb in ieder geval geleerd door vroegere problemen dat je imo beter kijkt naar de positieve zaken en de negatieve best probeert los te laten, het maakt het leven een stuk aangenamer. Daarom wil ik iedereen proberen te motiveren om te kijken naar wat je wel hebt ipv je te focussen op wat je mist om gelukkig te worden.

 

[Monkytiger]

Moeilijke vraag eigenlijk.
Ik voel mij wel gelukkig eigenlijk momenteel, maar ik mis "iets".
Ik heb een job die ik graag doe en een vrij sociaal privéleven maar toch begint het niet hebben van een vriendin toch te knagen.
Zeker omdat ik nu in op een leeftijd gekomen ben dat de meeste mensen die ik ken aan kinderen beginnen, zich settelen.

Ik maak er het beste van, maar soms omslaat mij toch de angst om alleen oud te worden, of om eenzaam te worden.

Ik volg hier deels in, al is het niet echt het geen vriendin hebben die knaagt maar eerder het sociale leven dat soms wat lastiger is omdat de meesten in een relatie zitten.
Die hebben dus sowieso al 2 vriendengroepen om hun tijd op te vullen en trekken ook soms eens met enkel koppels op etc.
Dus dan merk ik soms wel eens dat er wel eens een weekend is waar ik dan niet echt iets sociaals gedaan heb.
In deze tijden nog erger dan gewoonlijk natuurlijk.
Ik heb eigenlijk totaal geen last met alleen te zijn, al zou het ook anders mogen uiteraard.
Want heb toch eigenlijk wel een kinderwens.
Eind dit jaar is het toch ook tram 3 dus dan naderen we wat makila zegt. Al merk ik dat mijn vrienden er een groter drama van maken dat ik geen vriendin hebben dan mezelf. Ik krijg het er bij hun moeilijk in dat daar niets erg aan is.

 

[sink]

Ben ik gelukkig? ja en nee. ik voel mij wel iets gelukkiger dan vorig jaar rond dezelfde tijd, met als dieptepunt vorige zomer. In volle Corona crisis heeft mijn pa kanker gekregen, er hard tegen gevochten en is overleden in augustus. Dat alles op minder dan 8 maanden tijd hij mocht amper 65 worden.
Alle beperkingen rond Corona, geen bezoek in de ziekenhuizen en amper familiebezoeken maakte dat mijn pa amper afscheid kon nemen van zijn familie. Terwijl er wel tijd was maar het mocht amper. Juni,juli & begin augustus waren de hel, hij was er toen heel slecht aan toe. Op mijn verjaardag is ie met de ambulance naar het ziekenhuis afgevoerd. Enkele weken later zijn verjaardag doorgebracht in het ziekenhuis. In zijn laatste week heb ik 'm vier dagen niet mogen bezoeken in het ziekenhuis omdat ze geen bezoek toelieten. Still mad about that. Verschrikkelijke periode.
Ook daarna was het uiteraard moelijk in de eerste maanden. ik woon thuis bij mijn ma, gelukkig hebben we elkaar, want ik ben enig kind, en zij heeft mss nog meer afgezien vorig jaar
intussen is alle verdriet wel wat gaan liggen, en is er eigenlijk een soort van rust over mij neergedaald. Maar intussen is het al een half jaar dat we hier met zijn tweetjes zitten, kerst & nieuw alleen gevierd. Er is nood aan contact met familie en vrienden, maar dat kan (nog steeds) niet omdat we niet mogen.

met mijn werk, vrienden en werkvrienden die vrienden worden zit het wel goed. Ik kijk reikhalzend uit naar het moment dat ik mijn vaccinatie krijg en dat ik daarna terug met een gerust gemoed mijn vrienden en familie terug kan zien. En eens op zoek gaan naar een lief, ben intussen al jaren single
En als alles meezit krijgt mijn grootmoeder (mijn papa zijn ma) binnen dit en een paar weken haar vaccinatie. Bijna 90j en still going strong
In tussentijd, tja. Volgende week 1 jaar thuiswerk vieren . Gewoon voortwerken, 's avonds gaan wandelen en in't weekend films zien. Business as usual sinds september

 

[KingNine]

Daarom wil ik iedereen proberen te motiveren om te kijken naar wat je wel hebt ipv je te focussen op wat je mist om gelukkig te worden.

Allereerst veel sterkte met het verlies.
Die zin zegt dus werkelijk alles, geluk zit ‘m in de kleine dingen en dat beseffen de meesten wel. Hoewel dat die kleine mankementen soms de kop opsteken en ons in een negatieve spiraal kunnen brengen. The only wat is up!

 

[Deleted member 14]

Moeilijke vraag:
Op materieel vlak heb ik alles wat ik wil, geen super deluxe maar de dingen des leven, dus cva op dat vlak.

Maar mis toch een grote vriendenkring die ik dagelijks eens hoor (of me ergens meevraagt) & een vriendin (maar dat wisten jullie al).
De mensen die ik via hier (9legacy) persoonlijk ken ben ik zeer blij om maar mis toch nog een aantal meer...

 

[lammeken]

Ik heb in ieder geval geleerd door vroegere problemen dat je imo beter kijkt naar de positieve zaken en de negatieve best probeert los te laten, het maakt het leven een stuk aangenamer. Daarom wil ik iedereen proberen te motiveren om te kijken naar wat je wel hebt ipv je te focussen op wat je mist om gelukkig te worden.

Ik zou het niet beter kunnen verwoorden.
Door een verkeersongeluk enkele jaren geleden ziet mijn leven er totaal anders uit dan ik mij ooit voorstelde.
Maar het is nu eenmaal zo en je moet er het beste van maken.
Al is dat soms gemakkelijk gezegd.

ik moet bekennen dat ik soms jaloers ben op vrienden die wel hun leven op orde hebben.
Niet dat ik het hun niet gun, maar voelt bij mij dan als een mislukking.

 

[nestorius]

Ik zou het niet beter kunnen verwoorden.
Door een verkeersongeluk enkele jaren geleden ziet mijn leven er totaal anders uit dan ik mij ooit voorstelde.
Maar het is nu eenmaal zo en je moet er het beste van maken.
Al is dat soms gemakkelijk gezegd.

ik moet bekennen dat ik soms jaloers ben op vrienden die wel hun leven op orde hebben.
Niet dat ik het hun niet gun, maar voelt bij mij dan als een mislukking.

de vraag is moet je daar jaloers op zijn? Kan het niet dat jij net door dat verkeersongeluk zaken in een gans ander perspectief ziet daar waar die vrienden met hun leven op orde zich mssh teveel laten leiden door zaken die eigenlijk maar relatief zijn. Ik vind het moeilijk om dat uit te leggen maar is het niet zo dat wie veel meegemaakt heeft in het leven ook gemakkelijker geluk kan bereiken, net door die extra levenservaringen ten opzichte van iemand die geen tegenslagen gekend heeft. Ik zou het durven vergelijken met studeren, ik kan me gerust voorstellen dat diegenen die echt hebben moeten knokken voor hun diploma daar veel meer geluk in vinden dan diegene die er geen klop heeft moeten voor doen en tussen het pinten zuipen eens een boek opengetrokken heeft. Is de weg naar zaken als geluk niet veel bepalender door het geluk dan gewoon de emotie?

 

[whirlpool123]

Ik heb alles wat ik wil: een vriendin die ik graag zie, een mooi huis en een goed gevulde rekening. Alleen mijn job is niet top maar daar ben ik aan bezig, dus dat komt wel.
Maar toch ben ik niet supergelukkig. Ik heb het gevoel dat ik meer wil doen met mijn tijd, behalve elke dag te gaan werken en de usual stuff zoals series/films kijken met de vriendin, gamen, sporten etc.
Volgende zomer wil ze aan een kind beginnen, maar eerlijk gezegd krijg ik het gevoel dat ik nog dingen wil doen/zien alvorens ik daaraan begin. Een wereldreis doen ofzo. Maarja met een job is dat natuurlijk moeilijk. Het geld heb ik wel, de tijd jammer genoeg niet. En met die fucking coronabazaar is het natuurlijk nog moeilijker.