Ik ben doorgegaan, Pennywise speelde op de skate stage. :unsure:
Ik, als toen 17 jarige tr00 xhardcorex kid, vond alle elektronische shit enorm voos. Ik vond dat allemaal platte commerce en echt enkel underground hardcore punk was real.

Dus ik zat tijdens die Daft Punk show op m'n uppie achteraan tegen de bomen, met mijn Terror shirt, aso te wezen, terwijl mijn vrienden het kot toen waren aan het afbreken.

Ik vergeet nooit meer dat iemand mij toen al spottend aansprak: "OeEeEeEeE TerRoRrRrR" duidend op het feit dat ik daar zielig op mijn eentje met mijn oogkleppen-zo-groot-als-den-Eiffeltoren pissed zat te wezen omdat ik zo'n "bagger" moest aanhoren.

Nog steeds wordt er idd gerefereerd naar de iconische Daft Punk Pukkelpop show. En eigenlijk heel die tour.

Ondertussen weet ik beter, geen paniek. Verstand komt met de jaren.
 
Laatst bewerkt:
Lang getwijfeld in welke thread ik zou posten maar er is sinds gisteren een nieuwe EP van Shpongle. 🎉
De perfecte mix tussen psychedelica, beats, synths, latino grooves, en een jam band. :love:

 
Amai, 10 jaar na datum shout-outs lezen naar de ISAM set van Amon Tobin. Wat een show was dat in de AB! Heb er mooie herinneringen aan. (Heb er ooit nog een examen voor laten varen. :p )
 
Voor wanneer is dat Floating Point album?
Hoewel ik elk zijn tracks bovengemiddeld goed vind, hoop ik dat hij eindelijk een track maakt die peroratie six overtreft.
Telkens ik die opzet, eindig ik met 'goose bumps'


EDIT: eeeuh morgen? HYPE!
 
Voor wanneer is dat Floating Point album?
Hoewel ik elk zijn tracks bovengemiddeld goed vind, hoop ik dat hij eindelijk een track maakt die peroratie six overtreft.
Telkens ik die opzet, eindig ik met 'goose bumps'


EDIT: eeeuh morgen? HYPE!
Release is voor morgen!
 

Weer zo een lekker nummer. Tegenwoordig komt de beste elektronische muziek toch uit vooral Azië hoor. Of ik begin toch sterk dat idee te krijgen. Deels omdat zij underground gaan, en hier in BE/NL/Scandinavie de meesten mainstream gaan (al hebben we nog Cabaret Nocturne). Frankrijk doet wel goed mee, heeft ook een aardige underground elektroscène, en de UK en Oost-Europa dragen ook goed bij. UK is zowel mainstream als underground erg vertegenwoordigd.
 
Zijn er hier veel fans of kenners van Squarepusher? Laatste album van hem dat ik actief beluisterd heb was Hello Everything indertijd. Ik vond dat toen wel een goeie plaat met redelijk wat afwisseling en de sound stond me wel aan. Vond het leuker dan het echte 'drill 'n bass'. Verder niet veel werk meer van hem beluisterd eigenlijk. Maar een nummer als Theme From Ernest Borgnine vind ik ook wel heerlijk.

Zijn er zo nog platen van hem die in dezelfde lijn liggen?
 
Met "Hello Everything" als leidraad, wat sowieso een fantastisch album is om zowel vooruit als achteruit zijn gehele discography te verkennen, zou ik als volgend album "Just a Souvenir" checken. Die 2 albums zouden eigenlijk 1 langspeler kunnen zijn en eindigen met de "Numbers Lucent" mini ep waar je hem volgens mij letterlijk hoort afscheid nemen van de "Amen Break" en samplen(toch voor een lange tijd)
Nog steeds rouwig dat ik dit nummer nog niet op een groot soundsystem heb kunnen horen en men reet eraf dansen.

Indien je wat donkerder tonen wilt zonder de felle dnb ritmes kan je best zijn 2 eerste mini eps checken. "Maximum Priest" en "Budakhan Mindphone". Fan van deze 2? Rechtdoor rijden naar "Music is Rotted One Note" en "Hard Normal Daddy". Allemaal relatief toegankelijke jazzy breakbeat fusion affaires. Bij die laatste zal je wel een nummer of 2 moeten skippen, maar pareltjes als Coopers World en Papalon zijn een must.

Liever toch iets meer voortgaan op de warmere en meer verfijnde sound van "Hello" en "Souvenir"? Dan verken je best de 2 "Shobaleader" albums. Meest poprocky sound dat hij ooit zal produceren. Heeft lang geduurd voor ik het 1ste album volledig kon apprecieren sinds het voor bijna 80% vocoder bevat, maar uiteindelijk zoals vrijwel anything Squarepusher klikte het hier wel. Vooral omdat ik ook maar bleef terugkomen naar de title track.
2e Shobaleader album zijn allemaal live covers van zijn ouder meest funky werk. Live in Trix mogen aanschouwen, nog steeds 1 van men favoriete concerten ooit. Ondanks dat het debiel luid stond.

De twee daaropvolgende albums "Ufabulum" en "Damogen Furies" zijn eigenlijk een terugkeer naar de meer experimentele ritmes van zijn eerste albums, maar dan met de polish en soundscapes die hij met zijn eigen software over de jaren heen gefinetuned.

Maar zelfs op zijn fellere albums als "Go Plastic" vind je nummers als "I Wish You Could Talk" welke super teder en zacht zijn, ondanks de rollende breakbeats die het geheel vooruitduwen tegen 170bpm.

Om af te sluiten
 
Nieuwe Clark uit eind van de maand, leuk interview ook.
:bow:
Clark heb ik altijd wat wisselvallig gevonden in het verleden, maar wat ik al heb gehoord van zijn nieuwe release (op DG begot!) met de meer akoestische elementen vind ik wel heel fijn. Hoewel... bij momenten klinken sommige tracks toch ook vrij pathetisch. Misschien een gevolg van de relatief kortere tracklengtes. Wat meer spanningsopbouw en een vleugje extra romantiek zou welgekomen zijn.
 
Terug
Bovenaan