Algemene Boksthread (UFC, WBC, WBA, WBO & IBF)

Rub1con zei:
Waar trainen jullie?
Klik om te vergroten...
Rule No. 1 --> you do not talk about fight club.

Voor verdere info omtrent de gym waar ik train verwijs ik u graag door naar regel nr. 2.

seetjetoebak zei:
Sparren jullie altijd met zo een helm op en beschermt die eigenlijk de neus?
Klik om te vergroten...
Nooit. Dat hindert mijn zicht en ik vind het gewoon heel vervelend.
Mijn schelp en mondstuk en ik voel me veilig.

Edit: ik heb al jaren last van mijn rechter neusgat waar ik continu het gevoel heb dat deze verstopt zit. Ik heb m'n neus al eens gebroken en er is wel al het e.e.a. verschoven. Ik zal eens een specialist moeten raadplegen. Als blijkt dat zoiets geopereerd kan worden, dan stel ik mij de vraag in hoever dat zin heeft zolang ik gevechtsport beoefen.
 
Laatst bewerkt:
Deze thread is misschien niet de ideale thread om volgende vraag te stellen, maar het leunt er toch dicht tegenaan.

Ik ben pas beginnen kickboksen als ik 18 jaar was. Dan zat ik in een gym met enorm veel discipline. Wat me wel heel veel deugd gedaan heeft. Heel streng en enorm veel bijgeleerd. Harde gym ook. Sparren was vanaf les 1. Er werd gewerkt met een doorschuifsysteem zodat je ook t.o.v. mensen kwam te staan met heel veel ervaring. Na een jaar of 4 heb ik tijdens de sparring mijn ribben gebroken. Dan is dat zowat afgezwakt en leerde ik het uitgaansleven kennen.

Dan ben ik er mee gestopt voor een jaar of 7-8.
Ik denk dat ik nu terug 4 jaar bezig ben.

Ik heb dus nooit competitie gedaan. Aangezien ik nu toch een pak ouder ben en ondertussen 2 kleine kinderen heb, zou ik ook geen tijd meer hebben om zoals vroeger 3-4 maal te gaan trainen in de week.

Ergens heb ik spijt dat ik nooit echt in de ring gestaan heb. En dat achtervolgt mij al een jaar of 2.
Ik weet wat je ervoor moet opofferen en dat gaat nu niet meer omwille van de kinderen.

Zijn er hier mensen die wel competitie gedaan hebben of net niet omwille van bepaalde redenen?

Het heeft zijn keerzijde ook, ik ken mensen die competitie gedaan hebben en daar nu spijt van hebben omdat zij blijvende letsels opgelopen hebben.
 
Mr.Anderson zei:
Zijn er hier mensen die wel competitie gedaan hebben of net niet omwille van bepaalde redenen?

Het heeft zijn keerzijde ook, ik ken mensen die competitie gedaan hebben en daar nu spijt van hebben omdat zij blijvende letsels opgelopen hebben.
Klik om te vergroten...
Competitiesport is sowieso roofmoord op je lichaam. En wie geen professionele sporter is, kan daarbovenop ook niet rekenen op de nodige (para)medische ondersteuning door sportarts, kinesist, etc ... De dosering in intensiteit maar ook het belang van gezonde sportvoeding wordt in afwezigheid van begeleiding daarin, heel snel onderschat en verwaarloosd. Als jonge gast denk je daar allemaal niet aan want je bent fit en waant jezelf onbreekbaar.

Ik heb als 20'er 7 jaar vechtsport competitie gedaan en ben daarna juist op het nippertje gestopt oa. omdat ik aanvoelde dat ik anders onder het mes zou moeten gaan.
Alleen al het eerste jaar dat ik competitief trainde had ik even veel blessures opgelopen dan de 10 jaren recreatief trainen voordien. Het begon met een gekwetste peesaanhechting. Na herstel daarvan, met een ondertrainde achillespees een slijmbeursontsteking aan de hiel opgelopen door 3 maanden voor het toernooi te snel te willen herstarten. Het heeft een jaar geduurd vooraleer de pijn volledig weg was.
Daarna pols gebroken tijdens sparringstraining. Tot slot een scheurtje in de meniscus en een stuk kraakbeen aan de achterkant van mijn knieschijf kwijt geraakt op mijn voorlaatste gevecht. Toen ik in mijn laatste gevecht opnieuw een bloeding in datzelfde kniegewricht kreeg, vond ik het wel genoeg geweest. Infeite wat iedere zware blessure bij mij telkens 1 jaar herstel voor dat letsel. Intussen zijn mijn blessures allemaal hersteld, maar als ik kijk naar vele andere kampers van mijn generatie kunnen die door opeenstapeling van blijvende letsels nog maar zeer beperkt sporten beoefenen.

De reden dat kampers dat desondanks allemaal tolereren komt langs de andere kant dan weer omdat je ook veel van die competitie terugkrijgt. Je haalt een hoger niveau in je sport, je neemt die extra risico’s omdat je gaat voor de overwinning, grenzen wil verleggen en wordt een completere atleet en mens met meer zelfvertrouwen. Het is een verrijking op zichzelf. Ik heb zeer goede herinneringen aan mijn kampen over gehouden. Niet alleen de overwinningen maar ook de goede sportprestaties in het algemeen zijn een achievement. Je creëert daarnaast ook een speciale band met de andere kampers binnen je gewichtsklasse, onderling ook altijd veel respect en vriendschap gezien. Moest ik opnieuw kiezen, ik zou die competitie opnieuw doen. Maar je moet beseffen dat het iets tijdelijks is en de gezondheid van je lichaam - lange termijn – in het achterhoofd houden.

Competitie en kinderen combineren, mits opofferingen en als je partner dat ziet zitten, zijn niet onmogelijk. Ik denk dat 2x per week in de zaal sparring trainen een must is. Een derde en/of vierde sessie voor conditie, kracht of explosiviteitstraining kan je ook thuis doen.
Uiteindelijk is dat dan 6-8 uur per week training inbouwen.
Ik heb 5 jaar niets van sport gedaan en bouw nu stillaan terug op, ook in combinatie met 2 kinderen.
1 x week sparring training
1 x week rope jumping -> na verloop van tijd een tweede sessie inplannen, hoeft zelf geen uur te duren

Als ik maar voor 1 ding tijd heb -> touwtje springen, conditie is alles 😬
 
Bedankt voor uw uitgebreid antwoord. Het is leuk om eens een ander zijn perspectief daaromtrent te horen.

Het probleem zit hem vooral in het uurschema van mijn partner, waardoor ik afhankelijk van week per week mijn trainingen zou moeten inplannen of aanpassen.

Nu, waar een wil is, is een weg zegt men dan. Het feit dat ik die opofferingen nog steeds niet gemaakt heb, wil ook wel wat zeggen. Wil ik dat echt? Of heb ik gewoon schrik dat ik er later spijt van ga hebben? Ik ben op een leeftijd gekomen dat het nu of nooit is, misschien daarom dat dat in m'n hoofd blijft spoken.

Wat je zegt over conditie, klopt zo hard. Conditie is inderdaad alles.
 
Mr.Anderson zei:
Nu, waar een wil is, is een weg zegt men dan. Het feit dat ik die opofferingen nog steeds niet gemaakt heb, wil ook wel wat zeggen. Wil ik dat echt? Of heb ik gewoon schrik dat ik er later spijt van ga hebben? Ik ben op een leeftijd gekomen dat het nu of nooit is, misschien daarom dat dat in m'n hoofd blijft spoken.
Klik om te vergroten...
Ik denk dat je best:
- met vrouwlief eens praat hoe zij daar tegenover staat en hoe je dat denkt te combineren met werk, kinderopvang en huishoudelijke taken
- voor jezelf welke termijn je competitie denkt te doen, en wat je ambities daar dan juist in zijn
- met de trainer binnen je club aftoetst wat hij dan van je verwacht (trainingsschema, etc ...) om het voor hem de moeite te maken

Wil je gewoon eens 1 gevecht in de ring meegemaakt hebben om van je bucketlist te halen of is het iets dat je jarenlang wenst te blijven doen?

3 maanden intensieve voorbereiding voor 1 kamp of 3 jaar ... dat is een groot verschil.
 
  • Leuk
Waarderingen: 515
Vraagje, zijn er hier die na lange tijd terug hebben de draad opgepikt?

Ik ben 7 jaar geleden gestopt met Karate, zat op mijn 1e KYU (3e bruine band).
Ergens spijtig dat ik die ultieme zwarte band niet heb behaald.

Zou graag hiermee verder zetten, maar weet niet of na 7 jaar dit nog doenbaar is. (ondertussen toch wel een 8 kilogram bijgekomen).
 
M°°nblade zei:
Ik denk dat je best:
- met vrouwlief eens praat hoe zij daar tegenover staat en hoe je dat denkt te combineren met werk, kinderopvang en huishoudelijke taken
- voor jezelf welke termijn je competitie denkt te doen, en wat je ambities daar dan juist in zijn
- met de trainer binnen je club aftoetst wat hij dan van je verwacht (trainingsschema, etc ...) om het voor hem de moeite te maken

Wil je gewoon eens 1 gevecht in de ring meegemaakt hebben om van je bucketlist te halen of is het iets dat je jarenlang wenst te blijven doen?

3 maanden intensieve voorbereiding voor 1 kamp of 3 jaar ... dat is een groot verschil.
Klik om te vergroten...
Het draait hem vooral om het te kunnen afvinken van m'n bucketlist. Maar als ik er ooit voor zou gaan, ga ik uiteraard om te winnen.
 
sporza.be

Oshin Derieuw bokst zich naar EBU-titel weltergewichten in Fribourg | sporza

Oshin Derieuw heeft de vacante Europese EBU-titel bij de weltergewichten in de wacht gesleept. De 34-jarige Belgische bokster versloeg in Fribourg in Zwitserland de 40-jarige Zwitserse Olivia Belkacem-Boudouma op punten.
sporza.be sporza.be

Al tof dat het op sporza staat, de weg is nog lang maar boksen krijgt nu toch al wat meer aandacht. Ok enkel als Belgen een titel pakken maar toch. En misschien heeft Persoon de deur wat geopend.

Wie weet dat Derieuw nog marge heeft ik heb haar nog steeds niet live kunnen zien, dus kan ik daar niet over oordelen, misschien hier iemand wel? Ik wist niet eens dat ze een kamp had, en al helemaal niet waar ik een stream kon vinden of zo.
 
Rico vs The Reem, ik vrees dat deze 10-15 jaren te laat komt voor The Reem.
Maar zou het wel mooi vinden als hij wint.
 
515 zei:
Rico vs The Reem, ik vrees dat deze 10-15 jaren te laat komt voor The Reem.
Maar zou het wel mooi vinden als hij wint.
Klik om te vergroten...

Daar vrees ik voor, tegen Volkov was hij outboxed, de enige manier ik hem zie winnen tegen Rico is hem tegen de grond te krijgen en daar te houden, maar ja
 
  • Leuk
Waarderingen: 515
Die partij van Badr, damn :eek:

Ik ga het hier niet verklappen.
Just watch

Buntan ook weer gevochten, ongelooflijke snelheid. Om jaloers op te zijn 😍
 
Laatst bewerkt:
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Aanmelden | Registreren
Terug
Bovenaan