Archief - What's the point?

Van kleinsaf krijgen we mee dat we hard moeten werken. Hard werken, veel uren kloppen, een groot huis, dikke auto,.. We mogen pas genieten als we op pensioen gaan; net alsof dan pas het leven begint. Vanwaar die obsessie voor het pensioen? Waarom onze gezonde levensjaren opofferen met veel werken, om pas te genieten als we op pensioen gaan, wanneer genieten misschien al niet meer mogelijk is? Wat ben je met een miljoen op de bank als je er niets meer mee kan? Als ik vraag aan mensen die hun kl*ten afdragen waarom ze dat doen krijg ik als antwoord "om te genieten op onze oude dag". Als ik dan vraag wat ze verstaan onder "genieten" krijg ik het antwoord "gewoon rustig aan doen en iets gaan drinken op een terras". Dat kunnen we nu toch ook? Daar moet je toch geen heel leven uw kl*ten voor afdragen? Als je een beetje kijkt naar uw uitgaven, naar wat je écht nodig hebt en de rest opzij zet, om vroeger te kunnen stoppen werken kan je toch al vroeger beginnen te "genieten"? Als je wat kijkt wat je uitgeeft en je niet laat beïnvloeden door reclame en onnodige luxe zaken, kan je toch minder gaan werken en nu al beginnen te genieten van het leven, waar van we er maar eentje hebben? Waarom moeten we ons toch in een financiëele krater storten om dat grote huis met de 4 slaapkamers en de (te) grote tuin met de dikke auto te kunnen kopen; 2x per jaar op reis te gaan en 2x per week te gaan eten, als we ook gewoon gelukkig kunnen zijn in een appartementje met een bescheiden wagen? Is dat echt 30 jaar stress, hard werk en relatieproblemen waard? Ahja, nog dertig jaar en dan is alles effen en gaan we genieten. Dan gaan we in de tuin zitten met een wijntje en een goed boek. Dat wijntje drink ik nu al wel, op mijn vrije dag (4/5e) op mijn bescheiden maar gezellig appartementsterrasje, wat ik met enig gemak afbetaal, door geen overbodige kosten te doen en gewoon gelukkig te zijn met wat ik heb.
Doet me denken aan die zwarte man die onder een boom ligt te genieten, een blanke zakenman komt daar aan en vraagt hoe die zwarte zijn geld verdient. "ik ga vissen en dan heb ik eten, de rest van de dag geniet ik gewoon" antwoord die. "Waarom vang je niet meer vis en verkoop je die niet?" vraagt de zakenman. "Waarom zou ik dat doen?" vraagt de zwarte. "Dan kan je een boot kopen om nog meer vis te vangen, om die dan weer te verkopen. Als je dat 20 jaar doet heb je misschien 30 boten". "Waarom zou ik dat doen?" vraagt de zwarte. "Dan kan je op je oude dag onder een boom gaan liggen" antwoord de zakenman.
't was in ieder geval zoiets dat verhaal, vind het niet terug. Maar de moraal is wel duidelijk..

Alles dat we doen, alles dat de mensheid ooit gedaan heeft - en dan ook werkelijk alles: werken, beschavingen uitbouwen, leren, filosoferen, ... - dient uiteindelijk slechts één doel imo; niet constant moeten stilstaan bij het enorm overweldigende feit dat we bestaan.

Die brok tekst lezen was niet genieten.

Maar wat is uw punt precies? Je stelt zelf dat er verschillende soorten mensen zijn. Er zijn mensen die mee willen doen aan de rat race en er zijn mensen die er niet aan mee willen doen.
Sommige mensen genieten van het harde werken en het materialistische leven. Laat ze doen als ze gelukkig zijn. Wie ben jij om te zeggen dat jouw geluk het juiste is en dat ze jouw principes moeten volgen.

Ik heb genoeg mensen in mijn vriendengroep die totaal tegenovergesteld van elkaar zijn. Als de manager niet meer gelukkig is met zijn levensstijl veronderstel ik dat hij wel een voorbeeld zal nemen aan de wereldreiziger.
Dit is een keuze die hij zelf wel zal kunnen bepalen en die ik niet dien op te leggen.

Nahrtent zei:

Alles dat we doen, alles dat de mensheid ooit gedaan heeft - en dan ook werkelijk alles: werken, beschavingen uitbouwen, leren, filosoferen, ... - dient uiteindelijk slechts één doel imo; niet constant moeten stilstaan bij het enorm overweldigende feit dat we bestaan.

Klik om te vergroten...

Eigenlijk is het inderdaad vrij overweldigend te weten dat je leeft. Mensen zijn (dacht ik) de enige soort op deze planeet die weet dat ze leeft, zelfbesef heeft en weet heeft dat het leven eindig is. We slepen elke dag de gedachte onbewust mee dat ons leven ooit stopt. Dieren leven gewoon, zonder enig besef van "in leven zijn" of besef van tijd.

Dit is echt een discussie waar je vrij snel vrij depressief van kan worden

Waarom die passie voor lui genieten als je ook passioneel uzelf nuttig kunt maken.

Ludanto zei:

Die brok tekst lezen was niet genieten.

Maar wat is uw punt precies? Je stelt zelf dat er verschillende soorten mensen zijn. Er zijn mensen die mee willen doen aan de rat race en er zijn mensen die er niet aan mee willen doen.
Sommige mensen genieten van het harde werken en het materialistische leven. Laat ze doen als ze gelukkig zijn. Wie ben jij om te zeggen dat jouw geluk het juiste is en dat ze jouw principes moeten volgen.

Ik heb genoeg mensen in mijn vriendengroep die totaal tegenovergesteld van elkaar zijn. Als de manager niet meer gelukkig is met zijn levensstijl veronderstel ik dat hij wel een voorbeeld zal nemen aan de wereldreiziger.
Dit is een keuze die hij zelf wel zal kunnen bepalen en die ik niet dien op te leggen.

Klik om te vergroten...

Ja, onaangename brok tekst, I know.
Ja; maar goed dat iedereen verschillend is, als ze allemaal als mij waren lagen we allemaal zorgeloos onder het zonnetje aan een meertje. Mijn punt is dat niemand, maar dan ook niemand op zijn sterfbed zal zeggen "had ik maar meer gewerkt en minder tijd aan mijn gezin, vrienden of hobby's besteed". Als je weet dat dat het eindpunt is, why slave your life away..? (uiteraard zijn er mensen wiens werk hun passie is, artsen, wetenschappers, archeologen;.. Maar het merendeel van ons doet gewoon iets wat ze niet graag doen en vult die leegte op door dingen te kopen/doen om het leed te verzachten). Zou dit eens aan een psycholoog moeten vragen lol

Five-seveN zei:

Waarom die passie voor lui genieten als je ook passioneel uzelf nuttig kunt maken.

Klik om te vergroten...

Het is natuurlijk wel niet alsof je kan beslissen ergens passie voor te hebben

Carrion zei:

Eigenlijk is het inderdaad vrij overweldigend te weten dat je leeft. Mensen zijn (dacht ik) de enige soort op deze planeet die weet dat ze leeft, zelfbesef heeft en weet heeft dat het leven eindig is. We slepen elke dag de gedachte onbewust mee dat ons leven ooit stopt. Dieren leven gewoon, zonder enig besef van "in leven zijn" of besef van tijd.

Dit is echt een discussie waar je vrij snel vrij depressief van kan worden

Klik om te vergroten...

Beseffen dat je leeft, dat het eindig is en dan nog ons leven vergooien. DAT is de definiete van depressie.

Carrion zei:

Eigenlijk is het inderdaad vrij overweldigend te weten dat je leeft. Mensen zijn (dacht ik) de enige soort op deze planeet die weet dat ze leeft, zelfbesef heeft en weet heeft dat het leven eindig is. We slepen elke dag de gedachte onbewust mee dat ons leven ooit stopt. Dieren leven gewoon, zonder enig besef van "in leven zijn" of besef van tijd.

Dit is echt een discussie waar je vrij snel vrij depressief van kan worden

Klik om te vergroten...

Da's niet om te lachen. Ik heb dat effectief soms, zo van die momenten dat ge letterlijk alles in vraag stelt. En dan probeer ik dat zo rap mogelijk te vergeten want als ge daarin verdwaalt, da's idd om zot van te worden.

Als ik één tip mag geven (al is het maar mijn persoonlijke overtuiging), dan is het (in je jonge, gezonde jaren) wat minder klagen en wat meer gelukkig zijn met wat je hebt. Regelmatig genieten van het leven.
Ik denk dat wij een generatie zijn die nogal veeleisend zijn. Ook voor onszelf.

Vandaag kwam ik nog bij een dame die door een ongeval thuis verlamd was geraakt (paraplegie) en gisteren bij een jonge papa met MS. Alles wat betreft onze gezondheid is zo vluchtig. Dat doet mij soms toch wat meer dankbaar zijn met wat ik heb en kan.

Drugs.
Of god. Beiden kunnen werken

Carrion zei:

Eigenlijk is het inderdaad vrij overweldigend te weten dat je leeft. Dit is echt een discussie waar je vrij snel vrij depressief van kan worden

Klik om te vergroten...

puni zei:

Da's niet om te lachen. Ik heb dat effectief soms, zo van die momenten dat ge letterlijk alles in vraag stelt. En dan probeer ik dat zo rap mogelijk te vergeten want als ge daarin verdwaalt, da's idd om zot van te worden.

Klik om te vergroten...

Tiens, ik vind dat net een bijzonder bevrijdende gedachte. Het doet er allemaal niet toe lalala toepeuh smoren en pinten drinken.

utred? zei:

Drugs.
Of god. Beiden kunnen werken

Klik om te vergroten...

Exact, mijn broeder.

BlackOccult zei:

Vandaag kwam ik nog bij een dame die door een ongeval thuis verlamd was geraakt (paraplegie) en gisteren bij een jonge papa met MS. Alles wat betreft onze gezondheid is zo vluchtig. Dat doet mij soms toch wat meer dankbaar zijn met wat ik heb en kan.

Klik om te vergroten...

Kijk, van dit soort posts word ik dan weer wél depressief. Merci hé.

Doet me denken aan die zwarte man die onder een boom ligt te genieten, een blanke zakenman komt daar aan en vraagt hoe die zwarte zijn geld verdient. "ik ga vissen en dan heb ik eten, de rest van de dag geniet ik gewoon" antwoord die. "Waarom vang je niet meer vis en verkoop je die niet?" vraagt de zakenman. "Waarom zou ik dat doen?" vraagt de zwarte. "Dan kan je een boot kopen om nog meer vis te vangen, om die dan weer te verkopen. Als je dat 20 jaar doet heb je misschien 30 boten". "Waarom zou ik dat doen?" vraagt de zwarte. "Dan kan je op je oude dag onder een boom gaan liggen" antwoord de zakenman.

Klik om te vergroten...

Op een dagje was de zwarte man ziek. Gebroken been door een beetje heftig te vissen. Ontstoken geraakt. Geen hulpdiensten want ja geen technologie of gsm. De komende 10 jaar heeft hij liggen kreperen omdat de dokters nu eenmaal liever onder bomen liggen dan te studeren, want ja: genieten! Nog even heeft hij geprobeerd de pieren uit boomschors te eten tot hij van uitputting en pijn op zijn 30ste verjaardag zijn laatste adem uitblies. Het ideaal leven!

Nahrtent zei:

Tiens, ik vind dat net een bijzonder bevrijdende gedachte. Het doet er allemaal niet toe lalala toepeuh smoren en pinten drinken.

Klik om te vergroten...

Niet zozeer daarover hoor, hoewel ik soms ook wel eens stilsta bij het feit dat ik sebiet gewoon kan uitschuiven in de douche en dan gewoon weg ben.

Eerder van die zaken als 'is wat ik zintuiglijk vaststel wel echt'? Allez, ge voelt, ziet, hoort en ruikt wel dingen, maar ik vraag mij soms af of dat wel allemaal wel is hoe ik het percipieer.

Five-seveN zei:

Op een dagje was de zwarte man ziek. Gebroken been door een beetje heftig te vissen. Ontstoken geraakt. Geen hulpdiensten want ja geen technologie of gsm. De komende 10 jaar heeft hij liggen kreperen omdat de dokters nu eenmaal liever onder bomen liggen dan te studeren, want ja: genieten! Nog even heeft hij geprobeerd de pieren uit boomschors te eten tot hij van uitputting en pijn op zijn 30ste verjaardag zijn laatste adem uitblies. Het ideaal leven!

Klik om te vergroten...

Of hij wordt 90 zonder enige ongemakken.. En nee dokters liggen niet onder bomen, die hebben namelijk een passie om mensen beter te maken. Helaas hebben veel mensen geen passie om in een fabriek te staan..

Je kan ook hard werken en ambitie hebben zonder uit het oog te verliezen dat er iets als vrije tijd en genieten bestaat naast het werk?

Ik zie dat niet als zaken die elkaar uitsluiten eerlijk gezegd. Noch de combinatie met een hechte relatie en goed gezinsleven.

Five-seveN hier is wel goed in het in het belachelijke te trekken, maar OP heeft wel een soort van punt.

Ik mag daar toch ook soms niet te veel over nadenken. Ik heb een vriendin, kinderen, huis, vervoer, ok job, etc En dat is allemaal geweldig, maar stel me nu niet de vraag wat mijn doel is voor de volgende 40+ ( hopelijk) jaar. Want veel meer dan onderhouden wat ik heb zie ik eigenlijk niet gebeuren. Uiteraard is de kinderen opvoeden tot degelijke mensen een doel, maar als ik denk voor mij persoonlijk? Realistisch gezien zijn er niet veel upgrades of toevoegingen meer te doen.

En dat is het probleem als je geen 'passie' hebt.

Zoek werk in een sector waar je interesses liggen en waar je voldoening uit haalt, dan zal je minder vaak je hoofd breken over wat je hier allemaal schetst.

Het Westen is wat het is. De economische vooruitgang, het liberalisme, de globalisering, het komt uiteraard met een heftige prijs.

Het Oosten lacht met ons, over hoe vluchtig alles bij ons is, over hoe we het concept “tijd” anders invullen, over hoe we onze persoonlijke relaties steeds verder minimaliseren.

Wij lachen met het Oosten. Geluk meten wij met professioneel succes en een verregaand materialisme.

Verdiep jezelf gerust in het boeddhisme. Zeer interessant

Wat een filosofische zever toch. Een hele post over hoe je moet genieten met vrienden en dat we minder moeten werken etc etc. Om dan aan te geven dat reizen en op restaurant gaan, en in de tuin liggen etc allemaal luxe zijn die we niet nodig hebben.

Wat ga je met uw vrienden doen als het niks mag kosten?

Ik ben van mezelf zeer bewust dat ik vrij materialistisch ingesteld ben. Maar ik ben gelukkig met een leuke auto, mooie tuin, luxueus huis, geen financiële zorgen, ... Als ik daar 40u/week voor moet werken, heb ik dat er graag voor over.