Japser zei:
Ah meneer de expert, leg het dan wel is uit?
Elk huis dat moet verbonden worden loopt toch een kabel voor, en daar takken ze telkens op af. Dus 1 huis ergens op het einde van een landwegje is beter dan diezelfde straat vol lint bebouwing
Het zit zo:
- Je hebt enerzijds een transmissienet (beheerd door Elia) die elektrische energie over grote afstanden transporteert. Om een gegeven hoeveelheid elektrische energie te transporteren, moet je dus op zeer hoge spanning werken om de kabeldikte (en dus kostprijs) tot een minimum te beperken. Zo'n transmissielijn mag nog vlak naast een huis lopen, die zal daar niet op afgetakt worden. Maar op die manier kan je wel relatief goedkoop grote afstanden overbruggen.
- Daaronder heb je dan het distributienet (beheerd door Fluvius) die de elektrische energie van het transmissienet verder verdeeld naar distributietransfo's en uiteindelijk de aftakpunten. Dat gebeurt op lagere spanning waardoor de kabeldikte (en dus kostprijs) veel duurder wordt per lopende meter. Dus uitgerekend op het net die het duurste is per lopende meter, dààr moeten al die lintbebouwingen en gedecentraliseerde bewoners op aangesloten worden. Die aansluitprijzen per aftakpunt schieten dus pijlsnel de hoogte in bij dergelijke bebouwing.
Dat je dus in uitgestrektere landen als Frankrijk of de VS toch lagere kosten betaalt, is dus zeer logisch. Die grote afstanden overbruggen kost relatief gezien eigenlijk niet zo veel. Het zijn die enorme aantallen afgelegen aansluitpunten op het distributienet, die de grote kosten veroorzaken.
Een zoveelste nadeel van onze lelijke, inefficiënte ruimtelijke ordening. Dat lijstje is bijna eindeloos.