Ik en mijn vrouw zijn beide gedoopt én we zijn getrouwd voor de kerk, onze beide kinderen zijn ook gedoopt en de oudste zijn eerste communie gedaan.
We zijn beide eigenlijk niet gelovig, integendeel, ik vind de kerk vaak heel erg hypocriet en hun rijkdom, terwijl ze met hun vinger naar de rest van de wereld wijzen, tenenkrullend ergerlijk en zelfs ronduit crimineel.
We zijn beide ook niet katholiek opgevoed of opgegroeid, maar ik ging vroeger toen ik echt klein was met mijn grootmoeder die echt wel gelovig was af en toe naar de kerk, voor mij heeft dat dus eerder een nostalgisch gevoel. Het dopen, de communie,... is dus bij ons louter iets traditioneel.
Je kan dan zeggen dat wij zelf hypocriet zijn natuurlijk, maar goed, ik vind dat daar toch vaak iets te veel "spel" rond wordt gemaakt, dopen, communie, trouwen voor de kerk, het zijn nu eenmaal zaken die de voorbije honderden jaren in onze gemeenschap ingebakken zaten. En ik asocieer de lokale kerk en pastoor nu ook niet meteen met de hypocriete rijkdom in het Vaticaan, ik koppel dat toch op één of andere manier los van elkaar.
Ikzelf niet gedoopt (broer en zus ook niet), vrouw wel. Kinderen niet gedoopt. Ik ben uitgesproken niet gelovig, voor mij waren zaken zoals trouwen voor de kerk of dopen echt volledig uitgesloten. Mijn vrouw is niet gelovig, maar ook niet niet gelovig
. Voor haar waren trouwen voor de kerk en dopen wel degelijk opties.
Er kwam meer verzet bij mijn vrouw bij de schoolkeuze, ook daar wou ik absoluut geen katholieke school. Mijn vrouw wel, vanuit het idee dat er daar meer discipline is en dat het "beter" onderwijs zou zijn. Gelukkig haar toch kunnen overtuigen van naar een GO school te gaan. Voor het secundair ga ik het moeilijker hebben om haar te overtuigen, want bij ons nieuw huis ligt er een goede katholieke school letterlijk achter ons huis. Helaas is dat ook nog écht een katholieke uniformschool. Ik krijg er nu al de kriebels van. Hopelijk zien ze daar tegen dat mijn kinderen de overstap moeten maken het licht
Je lijkt in dat opzicht wat op de vriendin van mijn schoonbroer, alleen begrijp ik niet dat daar soms een keuze zou worden gemaakt die eigenlijk nadelig is voor het kind. Hier op het dorp heb je 2 basisscholen, de ene katholiek met een heel goede reputatie, de andere gemeentelijk met een mindere reputatie waar soms kindjes naartoe gaan die het moeilijk hebben en niet mee kunnen op de andere, betere school. Zij zou dus haar kind puur uit principe naar de gemeentelijke school sturen, ook al zou het meekunnen op de andere school. Dat snap ik niet goed. Je geeft je kind dus de facto een mindere opleiding enkel omwille van dat katholieke aspect, wat eigenlijk eerder protocolair en echt bijkomstig is. Want ja, een ietwat oudere kleuterjuf heeft mijn dochtertje ook eens een versje geleerd over Jezus en ja, dan draaien mijn ogen ook wel even weg. Maar eerlijk, ik denk echt niet dat mijn kinderen enkel en alleen door die enkele katholieke aspecten op die school plots extreem gelovig zullen worden, elke week naar de kerk gaan willen gaan of laat staan non of priester gaan willen worden. In het dagelijkse leven heb ik die, behalve tijdens kerstmis, nog nooit over religie, God of de kerk horen praten.
Ik denk dus dat er vaak teveel impact wordt toegekend aan dat katholieke aspect in het onderwijs, maar vaak is dat katholieke onderwijs nu wel eenmaal van goede of betere kwaliteit, niet omwille van het katholieke maar omdat die scholen vaak een langere geschiedenis hebben in onze samenleving en daardoor een stevigere basis hebben.
www.vrt.be
