Wat waren de grote stappen in jouw carrière?

Gewoon bij een klein bedrijf werken, dan moet je je niets aantrekken van 95% van de adviezen die hier gepost worden.
Daar ben ik het niet mee eens.

Ik sta 100% achter wat @cege hier gepost heeft. Maar zijn lijstje beperkt zich niet enkel tot tips om snel grote stappen te maken binnen een bedrijf. Het is een manier waarop je in het leven staat. Het verschil tussen een lastige collega, manager, moeilijke klant of schoonmoeder is soms minimaal en kan je vaak op dezelfde manier benaderen. Sommige punten uit zijn lijst zullen meer of minder relevant zijn naargelang de omvang en de sector waarin je bedrijf actief is, maar het blijft een goede lijst.

Zelf zit ik ook nog steeds bij mijn eerste werkgever (+/- 12 jaar). Nog nooit echt om opslag moeten vragen. Dat vertelt natuurlijk ook veel over mijn werkgever, want ik besef dat dit zeker niet evident is.
Mijn grootste stappen kwamen vooral door mijn mond open te doen als al de rest stil is en zaken/verantwoordelijkheden op te nemen die anderen verwaarlozen.
 
Gewoon bij een klein bedrijf werken, dan moet je je niets aantrekken van 95% van de adviezen die hier gepost worden.
Dat is een uitspraak à la "Ga niet winkelen bij de Delhaize, dan betaal je tenminste alles niet te veel".

Maw dikke quatsch. Dat niet elk advies toepasbaar is op elke onderneming of elke kmo/klein bedrijf is wiedes, over het algemeen zal advies nu wel eenmaal dat zijn, advies. En vaak zal dat gewoon algemeen toepasbaar zijn ongeacht de grootte van het bedrijf waar je werkt.

De grootste stappen die ik gemaakt heb zijn eigenlijk vooral geweest door externe aanbiedingen. Na 4j werken ook effectief elders gaan werken, een jaar later dan wel teruggekomen (ook doordat de werkgever waar ik opnieuw naartoe ging hoorde dat ik sowieso bij de werkgever van toen ging weggaan en ergens anders een aanbod had). Vervolgens een nieuwe rol gekregen van "teamleader" nadat ik eenzelfde aanbod kreeg bij een concurrerende verzekeringsmakelaar en uiteindelijk een tijd later/onlangs aandeelhouder geworden nadat ik mijn opzegging wilde geven om bij een verzekeringsmaatschappij te gaan werken.

Had ik nooit mijn mond open gedaan, nooit loonsverhoging gevraagd en altijd blind hondstrouw geweest dan zat ik nu wss nog "maar" aan 2.800 EUR bruto met wat netto vergoedingen en een Skoda Fabia, als ik überhaupt al een auto zou hebben... Niet om te zeggen dat dit geen prima verloning zou zijn maar gewoon niet correct marktconform (en al helemaal niet aandeelhouder met een mooie maandvergoeding).
 
Laatst bewerkt:
De werkgevers waar je 10+ jaar kan werken en mooie carrièrekansen en bijhorend loon krijgt zonder erom te zagen, bestaan maar zijn een minderheid als ik kijk naar de bedrijven waar ik al gewerkt heb en die ik wat beter ken via vrienden & ex-collega's die er werken.

Om op de OP te antwoorden: de 2 grote stappen die ik gezet heb in mijn carrière van 18 jaar, waren niet financieel gedreven. De grootste stijgingen in verloning zijn door interne promotie gebeurd, al is dat natuurlijk een klassiek model in consulting.
- Na 6 jaar veranderd van 1 management consulting bedrijf naar een ander, netto ongeveer 15% gestegen maar die overstap was puur gedreven door jobinhoud en specialisatie die me meer lag
- 3 jaar en 1 promotie later na een slecht geregelde overname dat 2e bedrijf verlaten, netto ongeveer 10% gestegen. In die 3 jaar wel minstens even veel geleerd als die 6 jaar ervoor samen...
- Nog eens 3 jaar later de overstap van consulting naar een interne functie gemaakt, minder geoptimaliseerd pakket dus ondanks hoger brutoloon nauwelijks netto gestegen. Trouwens bewust voor jobinhoud en work/life balance gekozen in plaats van een stap omhoog qua loon in consulting

Als ik kijk naar het verloop van mijn netto jaarloon over de jaren, is dat bijna een rechte lijn. De afwijkingen van die rechte lijn worden vooral veroorzaakt door betere/slechtere jaren qua bonus en het niet krijgen van een bonus in het 1e jaar na overstappen, dat weegt meer / even veel door als die 10-15% stijging in de nieuwe rol.
 
Een echte carrière zit er niet meer in voor mij. Al te veel van sector veranderd en ondertussen al bijna 35.

Van automobiel naar offshore wind naar bouw(cv/sanitair) naar onderwijs. Al hang ik tussen beiden met mijn bijberoep. Ik heb ook zeer wisselende interesses. Soms gewoon zin om niet te veel na te denken en wat stopcontacten te plaatsen in onderaanneming, of een dag vloerverwarming te leggen andere dagen mag het iets complexer en wil ik mijn brein laten werken.

Ik werk wel graag met mijn handen, maar soms mag er ook wat denkwerk zijn. Dat vind ik dan terug in het maken van lesmateriaal. Fulltime zelfstandig en het aanspreekpunt zijn voor elke klant zie ik niet zitten. Freelance dan weer wel, zolang er maar een duidelijke opdracht is
In het onderwijs heb ik gewoon jaarcontracten, een benoeming kan 12 jaar duren. Eigenlijk heb ik geen enkele langdurige zekerheid, waardoor ik misschien tijd aan het steken ben in zaken die ik volgend jaar niet meer kan gebruiken. Langs de andere kant heb ik zelf ook geen idee waar ik over 5 jaar zal staan op professioneel vlak. Financieel heb ik echter niks tekort en veel vrije tijd.
 
In tegenstelling tot alle goede advies hier, was mijn carriere als volgt:
  • Werken op unif (phd + 1y postdoc) [5y]
  • Werken in startup - starten als junior, op einde director van een team van 5. Nooit iets moeten vragen/zagen qua opslag [4y]
  • Overgenomen en in de overnemer andere functie beginnen doen [3y]
  • In zelfde bedrijf nog eens andere functie beginnen doen, ondertussen is de overname volledig buitengeflikkerd en ben ik de enige die nog over schiet na de overname [3y]

Nooit moeten zagen achter geld, opslag, auto, whatever.

Op mijn 38 >125k/y, auto en zakjes aandelen. Veel corporate stront dagdagelijks, maar tussen 8 en 9 gaat computertje aan, om 18h gaat computertje uit (2-3x/week om 20h nog eens aan voor een meeting van een uur of wat emails, maar niks chronisch overwerken) en het is relatief chill werken.

Ik ga : unsure : partieel moeten tegenspreken

Mijn belangrijkste tips zouden zijn:
  1. Hang je karretje niet vast aan je (slechte) baas. Er zijn veel slechte bazen die je gewoon onder de bus flikkeren als het hen uitkomt. Carriere huurlingen herken je van 10km ver. Gewoon in een grote boog rondlopen.
  2. Leer van een goede baas, niet noodzakelijk je eigen baas.
  3. Wees zelf een goede baas. Ja, mensen zullen vertrekken/zich opwerken. Maar goede bazen trekken gemakkelijk goed volk van ergens anders uit het bedrijf aan. Beknot niemand opzettelijk in hun rol. Misschien kunnen ze je werk overnemen en kun je zelf per dag 2h minder werken, win
  4. De meeste mensen willen uit zichzelf dingen goed doen, wie dat niet doet, met een grote boog rond lopen. Veel te vermoeiend. De kleutertuin zou moeten stoppen eens je 6y bent.
  5. Je moet zelf voor je carriere zorgen. Je bent een kost voor de werkgever, weest je ervan bewust. Je moet jezelf verantwoorden. Focus op zinvol werk, niet "i do this because I need to do this", ook al weet je dat het niks waard is. Je moet initiatief nemen en durven risico's te nemen door dingen te doen die niemand je expliciet gevraagd heeft.
  6. Speel niet te veel debiele politieke spelletjes. De meeste managers weten niet wie je bent, interesseert het hen geen fluit wie je bent en je debiele spelletjes zijn gewoon zinloos. vb in de spotlight willen lopen met debiele opmerkingen of interessante smurf willen uithangen in team events, meetings, ...
  7. Puntje 6 in acht nemende, doe enkel waar je zin in hebt en waar je denkt zinvol mee te zijn. Dingen doen die niemand vraagt, die niks opbrengen en waarmee je denkt op te vallen, zijn meestal gewoon een verspilling van je eigen tijd
  8. Perfect is the enemy of the good.
  9. Wees assertief in waar je zeker over bent (de meeste mensen zijn heel clueless, vul het gat op) en zwijg waarover je niks weet. En zeg dat ook gewoon "ik heb hier niet voldoende kennis over, ik zal zwijgen). Het zal ervoor zorgen dat de mensen luisteren wanneer je iets zegt ipv altijd een semi-zinloze eenheidsworst te zijn die op alles "misschien", "ik denk dat eventueel", "we zouden kunnen".... zegt.
  10. Geen schrik hebben van management of je job. Die gaan ook pissen en kakken zoals elk van ons. Als ze fout zijn, zijn ze fout. Smijt ze gewoon niet publiekelijk onder de bus in een meeting. General tip: escaleer geen conflicten in publiek als dat niet expliciet je doel is. Geen enkele manager zal out of the blue in een meeting met 100 man toegeven dat pietje snot uit huppeldepup juist is, "deze vorige 10 slides zijn inderdaad gewoon bullshit". Het zal de andere kant gewoon doen in een loopgraf kruipen en je zult je punt toch niet bereiken. Tenzij het part is van een of andere politieke doelstelling en je bereid bent om de bitch fight aan te gaan.
  11. Speel soms de papa van een team. "Dat heb je goed gedaan" (na de 7e tegenslag van iemand eindelijk eens iets goed), "wat kan ik doen om je te helpen" (als je ziet dat iemand er wat door zit of het heel druk heeft). Soms kun je iemand veel helpen door zelf een minuscule inspanning te leveren. Infinite payback later.
  12. Pragmatiek en boerenverstand brengen je heel ver. Gut feeling/instinct is meestal een heel goede indicator van hoe iets zal aflopen. Om dokter Phil te citeren. "The best indicator of future behavior is past behavior".
  13. Squeaky wheel gets the grease. Je moet zagen en zagen om je punt te bereiken of iets te veranderen. Er is altijd iemand die meer zaagt en zal blijven hameren om iets gedaan te krijgen. Wees bereid om te blijven doorduwen op weinig dingen ipv 100 dingen tegelijk te willen veranderen. It ain't gonna happen. Iemand die elke week een mail stuurt met "DIT PROCESS SUCKT, HIER IS MIJN SUGGESTIE" + meeting invite. Daar zal mgmt naar luisteren. Als je om de 6 mnd eens een emailtje stuurt, never gonna happen.
  14. Gedraag je als baas als je baas bent. Delegeer, stuur andere aan, corrigeer anderen als het fout is. En omgekeerd, gedraag je als werknemer zoals je als baas zou verwachten dat je je gedraagt. Ben je ziek, blijf thuis. Is je kind van de trap gedonderd, blijf thuis en ga naar het ziekenhuis. Zou jij als baas zeggen "JE MOET KOMEN WERKEN", nee, "Blijf maar thuis en zorg voor je kind".
Super tips! Fijn dat je dit deelt. Ik als "gewone" werknemer weet dit allemaal maar het eens luidop lezen, doet mij plots weer goed relativeren ;-).
 
Even dit topic terug opvissen aangezien ik geen enkel ander topic vond dat beter bij mijn 'vraag' past.

Ikzelf werk op het hoofdkantoor van een grootbank en ga binnenkort veranderen van functie.
Er is veel verloop binnen de bank waar ik werk met honderden openstaande vacatures.

Is het horizontaal veranderen wel een logische stap in een carriere van een late twintiger ?
Is het logischer om meteen bij een andere bank of werkgever iets te zoeken wat meestal wel gepaard gaat met een loonsverhoging ? Een loonsverhoging die ik niet krijg bij het intern veranderen van functie.
Doorgroeimogelijkheden blijven in mijn geval dezelfde.
 
Even dit topic terug opvissen aangezien ik geen enkel ander topic vond dat beter bij mijn 'vraag' past.

Ikzelf werk op het hoofdkantoor van een grootbank en ga binnenkort veranderen van functie.
Er is veel verloop binnen de bank waar ik werk met honderden openstaande vacatures.

Is het horizontaal veranderen wel een logische stap in een carriere van een late twintiger ?
Is het logischer om meteen bij een andere bank of werkgever iets te zoeken wat meestal wel gepaard gaat met een loonsverhoging ? Een loonsverhoging die ik niet krijg bij het intern veranderen van functie.
Doorgroeimogelijkheden blijven in mijn geval dezelfde.
Banken zijn toch niet bepaald de meest vlotte gevers op vlak van loonsverhogingen als ik zo de mensen hoor die in die sector zitten. Ik kan verkeerd zijn natuurlijk. Grootbanken zijn heel hard van het principe: make a difference, feel the difference (financially) en minder van het investeren in een profiel en dan hopen dat het opbrengt. Ergens vind ik dat nog niet zo een slecht principe.

Ik zie hier enorm veel angst van twintigers en dertigers in de zin van ''het is te laat voor mijn carriere om te gooien''.
Ik kan dat niet harder tegen spreken, zeker als je mijn traject er even op na zou lezen. Ik heb welliswaar de zelfstandige route gevolgd maar had je me 10 jaar geleden gezegd dat ik nu zou doen wat ik doe, ik had je voor geen sikkepit geloofd.

Motivatie en hard werk brengen altijd resultaat. Er is uiteraard een geluksfactor, sommige mensen gaan nu eenmaal sneller de ladder opklimmen door tal van variabelen zoals connecties, hun persoonlijkheid, toevallige ontmoetingen of echt gewoon 'geluk' in de pure betekenis van chance maar ik geloof wel oprecht dat je zelf je eigen pad tekent.

Er is maar 1 rem die zichzelf al uit in de initiele vraag: hoe doe je dat en is het niet te laat? Dat is de definitie van angst. If you don't gamble, you don't win. Mensen die zonder angst zich door de professionele jungle banen, gaan het uiteraard makkelijker veel verder schoppen dan iemand die altijd beredeneerd en heel sceptisch is tegenover nieuwe uitdagingen.
 
Aangezien ik denk (?) dat de vraag niet zozeer over verloning gaat, wel over sprongen voorwaarts in je carrière, even een QFT doen, aangevuld met mijn eigen inputs daarrond:

Mijn belangrijkste tips zouden zijn:
  1. Hang je karretje niet vast aan je (slechte) baas. Er zijn veel slechte bazen die je gewoon onder de bus flikkeren als het hen uitkomt. Carriere huurlingen herken je van 10km ver. Gewoon in een grote boog rondlopen.
  2. Leer van een goede baas, niet noodzakelijk je eigen baas.

Check - carrière maken is, meer nog dan een goed bedrijf/een goede functie te kiezen, een goede baas kiezen. Eén van de adviezen die ik starters/mentees altijd meegeef: kies, zeker bij het begin van je carrière, voor een baas, niet voor een functie/positie/loon. Een goeie baas, geeft je kansen, laat je groeien, geeft je exposure en vooral, laat je falen en leren. Dat is 100x meer waard dan titels of loonsprongen.

Ik heb in mijn carrière altijd gekozen (proberen kiezen) voor een goeie baas (en ik heb het geluk gehad dat mijn allereerste baas en mentor een pareltje was). Keerzijde is ook: durf een slechte baas vaarwel zeggen. De negatieve impact die ze op je hebben, is simpelweg te groot.

Heb je de kans om extra mentoring te krijgen van anderen: take it with both hands.

  1. Wees zelf een goede baas. Ja, mensen zullen vertrekken/zich opwerken. Maar goede bazen trekken gemakkelijk goed volk van ergens anders uit het bedrijf aan. Beknot niemand opzettelijk in hun rol. Misschien kunnen ze je werk overnemen en kun je zelf per dag 2h minder werken, win

Agreed - don't only absorb, give back.

In toevoeging daaraan: durg jezelf omringen met een cirkeltje mensen die beter kunnen worden dan jij ooit kan zijn, en don't be afraid about competition. Zij maken niet alleen jou beter, het is ook een oneindige resource naar alles wat toekomstige opportuniteiten aangaat (be it dat zij jou vragen, be it dat jij hen vraagt om een nieuwe uitdaging aan te gaan).

  1. De meeste mensen willen uit zichzelf dingen goed doen, wie dat niet doet, met een grote boog rond lopen. Veel te vermoeiend. De kleutertuin zou moeten stoppen eens je 6y bent.
  2. Je moet zelf voor je carriere zorgen. Je bent een kost voor de werkgever, weest je ervan bewust. Je moet jezelf verantwoorden. Focus op zinvol werk, niet "i do this because I need to do this", ook al weet je dat het niks waard is. Je moet initiatief nemen en durven risico's te nemen door dingen te doen die niemand je expliciet gevraagd heeft.

Check, wil je meer, bewijs dan ook dat je meer kan en meer waard bent. Don't be the cause of movement, be the cause of progression, and don't confuse both.
Ik heb in geen één functie me beperkt gehouden tot wat volgens de functiebeschrijving (als ik die al had), mijn scope was. Niet toen ik bijna 20 jaar geleden begon, en zelfs vandaag nog niet.

Tegelijk: don't overplay your hand: weet wat je kan en weet wat je niet kan (naast luisteren één van de belangrijkste eigenschappen van een leider). Mensen hebben typisch geen probleem met een mislukking, maar een reeks mislukkingen is zelden een goed teken.

  1. Speel niet te veel debiele politieke spelletjes. De meeste managers weten niet wie je bent, interesseert het hen geen fluit wie je bent en je debiele spelletjes zijn gewoon zinloos. vb in de spotlight willen lopen met debiele opmerkingen of interessante smurf willen uithangen in team events, meetings, ...

Agreed, maar met een grote maar:

Ik heb de eerste tien jaar van mijn carrière ook rondgelopen met de fameuze stelling "ik wil geen politiek doen", en ik was me tegelijk niet bewust dat ik best wel goed ben in politiek en strategie. Intussen ben ik wijs genoeg om door te hebben dat je enorm ver van toxische politiek moet blijven (zoals oa wat jij beschrijft), maar dat politiek in se een pejoratieve vorm is van beïnvloeden en engageren.
Als je echt progressie wil maken: leer het verschil tussen die beide vormen, en leer de tweede vorm echt onder de knie te krijgen.

Extra learning die bovenstaande helpt: cijfers, facts & figures zijn nodig, zijn noodzakelijk, maar zijn quasi nooit voldoende. Do NOT underestimate emotion en durf dat te gebruiken om mensen mee te krijgen, projecten te laten valideren of gewoon impact te maken. Voor alle ir's, b-ir's, h-ir's, ing's en andere cijfervreters out there: leer de basis-concepten van marketing toe te passen of beter nog, werk minstens één keer voor een brand.

  1. Puntje 6 in acht nemende, doe enkel waar je zin in hebt en waar je denkt zinvol mee te zijn. Dingen doen die niemand vraagt, die niks opbrengen en waarmee je denkt op te vallen, zijn meestal gewoon een verspilling van je eigen tijd
  2. Perfect is the enemy of the good.

Of net zozeer: it's better to be approximately right, than exactly wrong.

  1. Wees assertief in waar je zeker over bent (de meeste mensen zijn heel clueless, vul het gat op) en zwijg waarover je niks weet. En zeg dat ook gewoon "ik heb hier niet voldoende kennis over, ik zal zwijgen). Het zal ervoor zorgen dat de mensen luisteren wanneer je iets zegt ipv altijd een semi-zinloze eenheidsworst te zijn die op alles "misschien", "ik denk dat eventueel", "we zouden kunnen".... zegt.

Check, luisteren, weten wat je weet en wat niet, en use the power of silence. Zorg ervoor dat mensen weten dat als je iets te zeggen hebt, ze beter luisteren.

Nuancering: bovenstaande is geen excuus om cold turkey a-bommen te droppen. For people to listen, you can't scare them; neem hen dus mee in je redenering, bouw op (zonder langdradig te zijn) and don't try to be the smartest guy in the room.

  1. Geen schrik hebben van management of je job. Die gaan ook pissen en kakken zoals elk van ons. Als ze fout zijn, zijn ze fout. Smijt ze gewoon niet publiekelijk onder de bus in een meeting. General tip: escaleer geen conflicten in publiek als dat niet expliciet je doel is. Geen enkele manager zal out of the blue in een meeting met 100 man toegeven dat pietje snot uit huppeldepup juist is, "deze vorige 10 slides zijn inderdaad gewoon bullshit". Het zal de andere kant gewoon doen in een loopgraf kruipen en je zult je punt toch niet bereiken. Tenzij het part is van een of andere politieke doelstelling en je bereid bent om de bitch fight aan te gaan.

Pick your battles, but do't be afraid of a battle. Een baas die er niet tegen kan dat je hem ongelijk geeft, voldoet niet aan de categorie "goeie baas" (uiteraard, niet en plein public)

In the same way, don't act the alpha, but never back down from alpha behaviour. Dat is immers zelden meer dan een facade om iets gedaan te krijgen of iets te verdoezelen.

  1. Speel soms de papa van een team. "Dat heb je goed gedaan" (na de 7e tegenslag van iemand eindelijk eens iets goed), "wat kan ik doen om je te helpen" (als je ziet dat iemand er wat door zit of het heel druk heeft). Soms kun je iemand veel helpen door zelf een minuscule inspanning te leveren. Infinite payback later.
  2. Pragmatiek en boerenverstand brengen je heel ver. Gut feeling/instinct is meestal een heel goede indicator van hoe iets zal aflopen. Om dokter Phil te citeren. "The best indicator of future behavior is past behavior".
  3. Squeaky wheel gets the grease. Je moet zagen en zagen om je punt te bereiken of iets te veranderen. Er is altijd iemand die meer zaagt en zal blijven hameren om iets gedaan te krijgen. Wees bereid om te blijven doorduwen op weinig dingen ipv 100 dingen tegelijk te willen veranderen. It ain't gonna happen. Iemand die elke week een mail stuurt met "DIT PROCESS SUCKT, HIER IS MIJN SUGGESTIE" + meeting invite. Daar zal mgmt naar luisteren. Als je om de 6 mnd eens een emailtje stuurt, never gonna happen.
  4. Gedraag je als baas als je baas bent. Delegeer, stuur andere aan, corrigeer anderen als het fout is. En omgekeerd, gedraag je als werknemer zoals je als baas zou verwachten dat je je gedraagt. Ben je ziek, blijf thuis. Is je kind van de trap gedonderd, blijf thuis en ga naar het ziekenhuis. Zou jij als baas zeggen "JE MOET KOMEN WERKEN", nee, "Blijf maar thuis en zorg voor je kind".

Weinige extra op aan te merken.

Extra maatstaf voor mij was en is: keep challenging yourself, leave when the challenge is gone. Maar net zozeer: geen enkele job is het waard om ongelukkig voor te zijn: leave before that happens.

Windeieren heeft het me nooit gelegd, tot op vandaag (Wereldwijde organisatie van kleine 1100 man onder me zitten) en tot nader order nog niet in de nabije toekomst (next step, COO).
 
Banken zijn toch niet bepaald de meest vlotte gevers op vlak van loonsverhogingen als ik zo de mensen hoor die in die sector zitten. Ik kan verkeerd zijn natuurlijk. Grootbanken zijn heel hard van het principe: make a difference, feel the difference (financially) en minder van het investeren in een profiel en dan hopen dat het opbrengt. Ergens vind ik dat nog niet zo een slecht principe.

Ik zie hier enorm veel angst van twintigers en dertigers in de zin van ''het is te laat voor mijn carriere om te gooien''.
Ik kan dat niet harder tegen spreken, zeker als je mijn traject er even op na zou lezen. Ik heb welliswaar de zelfstandige route gevolgd maar had je me 10 jaar geleden gezegd dat ik nu zou doen wat ik doe, ik had je voor geen sikkepit geloofd.

Motivatie en hard werk brengen altijd resultaat. Er is uiteraard een geluksfactor, sommige mensen gaan nu eenmaal sneller de ladder opklimmen door tal van variabelen zoals connecties, hun persoonlijkheid, toevallige ontmoetingen of echt gewoon 'geluk' in de pure betekenis van chance maar ik geloof wel oprecht dat je zelf je eigen pad tekent.

Er is maar 1 rem die zichzelf al uit in de initiele vraag: hoe doe je dat en is het niet te laat? Dat is de definitie van angst. If you don't gamble, you don't win. Mensen die zonder angst zich door de professionele jungle banen, gaan het uiteraard makkelijker veel verder schoppen dan iemand die altijd beredeneerd en heel sceptisch is tegenover nieuwe uitdagingen.
De nieuwe stap ga ik sowieso zetten binnen de bank, ik vraag me alleen af indien die stap wel slim is naar verloning toe. Als ik toch in een nieuw departement kom, waarom zou ik dan niet de loonsverhoging nemen van een nieuwe bank.

Wat je zegt is wel volledig waar, over die drempel heb ik me vorige maand dus kunnen zetten. Ik zit op dit moment in theorie waar ik wou zitten moest ik 5jaar geleden kunnen kiezen maar wil eens iets anders doen en start binnen enkele maanden op deze nieuwe dienst. Het enige is - zoals jij ook zegt - dat banken nogal weinig loonsverhogingen geven. Ik verdien op dit moment correct maar wil ook niet achterop raken.

Die loonsverhoging is voor mij daarom ook maar een 'bijvraagje'; het belangrijke is de uitdaging en plezier in het werk en zoals @Ares zegt kom ik op deze manier bij een nieuwe baas waar ik enkel goeie zaken over gehoord heb.
 
Terug
Bovenaan