Wat waren de grote stappen in jouw carrière?

Tijdloos

Active member
Aangezien we hier op BG met redelijk veel succesvolle mensen zijn, leek het me interessant om de momenten te delen waardoor je plotseling en enorme sprong in je carrière kon maken. Het idee is om de jongere mensen (mij included) te helpen om kansen in hun eigen leven op te merken en te grijpen.

Volgde je net die ene opleiding waardoor je dagrate *4 kon?
Leverde je goed werk voor een klant die je sindsdien constant topjobs heeft bezorgd?
Of besloot je de sprong te maken en bij je werkgever te vetrekken voor een andere baan waar je dan kans kreeg die je op de vorige job nooit gehad zou hebben?

Een miniem voorbeeld uit mijn eigen carrière: Ik ben als starter eerst een sales-job gaan doen bij een vrij hoogstaande multinational. Door het behalen van targets en bijhorende bonussen lag mijn loon relatief hoog. Toen ik na niet al te lange tijd vertrok kreeg ik bij de volgende job meteen een veel hoger loon dan ik gehad zou hebben als ik initieel bij die 2de job beland zou zijn. Het hielp ook dat ik data/leeftijden van mijn cv had gelaten, waardoor ze dachten dat ik 10 jaar ouders was, totdat ik het contract tekende natuurlijk.
 
Om de +-2 jaar van job veranderen.
10% meer vragen dan je denkt.
10% beter & gemotiveerder zijn dan collegas.
Relaties onderhouden.
Bijleren.

De grootste sprong was een combo van al die puntjes. De juiste relatie op het juiste moment die de juist positie vrij had waar ik dan "veel te veel" vroeg en ze gewoon ja hebben gezegd.

Merk nu wel dat het met kinderen / familie allemaal wat moeilijker begint te worden en ik wat meer "comfort" zoek, maar zit op een zeer leuk niveau dus niet erg om nu een paar jaar te cruisen.

Volgende sprong gaat denk ik freelance => "echt" eigen bedrijf / product worden 🤞
 
Eerste werkgever:
- eerste grote klant: interne lead viel weg (promoveerde), er viel een gat, ik sprong erin en werd zelf stilaan team lead
- meegesprongen in een aanbieding om een opleidingstraject te doen dat me op de kaart zou zetten om van ontwikkelaar naar architect te springen. Hierdoor bij een andere klant een gat als architect kunnen opvullen van een collega die vertrok. I didn't know shit en toch wat afgezien, maar wel succesvol geworden

Daardoor...
Tweede werkgever:
- Toen ik (nog in dienst eerste werkgever) mijn LinkedIn profiel updatete naar solution architect, werd dat gezien door een ex-klasgenoot van het middelbaar die bij tweede werkgever werkte. Gesprongen, veel betere voorwaarden, omringd door stevige kalibers van profielen, veel bijgeleerd

Daardoor...
Derde werkgever:
- collega van bij tweede werkgever had een eigen bedrijf opgericht. Ik had met die persoon toch 4 jaar samengewerkt. Hij wou mij er absoluut bij, uiteindelijk die sprong gemaakt. Als freelancer, netto inkomsten gingen enorm veel omhoog
- diezelfde persoon heeft 3 jaar geleden het bedrijf verlaten en heeft mij naar voor geschoven als zijn vervanger. Veel extra verantwoordelijkheden, alweer enorme persoonlijke groei, maar ook weer een stukje financieel omhoog


Dus eigenlijk heb ik maar 1 keer echt een bepaalde keuze gemaakt, 14 jaar geleden, die mij dan gevolgd door een aantal toevalligheden organisch in een positie hebben gebracht die enerzijds enorm interessant is, en anderzijds mij alle financiële zorgen heeft weggenomen (voor zo lang het mag duren... dat zien we dan ook wel weer).
 
Derde werkgever:
- collega van bij tweede werkgever had een eigen bedrijf opgericht. Ik had met die persoon toch 4 jaar samengewerkt. Hij wou mij er absoluut bij, uiteindelijk die sprong gemaakt. Als freelancer, netto inkomsten gingen enorm veel omhoog
Ik ga er vanuit dat het bedrijf bij de 2de werkgever een pak groter was dan het bedrijf waar je bij de 3de heen ging.

Hoe heb jij op dat moment de afweging gemaakt? Ik zou denken dat mensen de gedachtegang hebben dat in het 2de bedrijf meer kansen zijn omdat het groter is. Was er een factor die het 3de bedrijf enorm groeipotentieel gaf of?
 
Ik ga er vanuit dat het bedrijf bij de 2de werkgever een pak groter was dan het bedrijf waar je bij de 3de heen ging.

WG 1: 1200 medewerkers
WG 2: 45 medewerkers
WG 3: 12 medewerkers (toen ik aankwam)

Hoe heb jij op dat moment de afweging gemaakt? Ik zou denken dat mensen de gedachtegang hebben dat in het 2de bedrijf meer kansen zijn omdat het groter is. Was er een factor die het 3de bedrijf enorm groeipotentieel gaf of?

Hangt ervan af hoe je "kansen" ziet. Als je dat ziet als opklimmen qua laag in een zwaar gelaagde organisatie, dan klopt dat. Maar er zijn andere kansen ook. Inhoudelijk iets kunnen vastpakken, uitwerken en laten groeien bijvoorbeeld.

Mijn sleutelpunt was er eigenlijk al bij de eerste overstap: mijn grootste twijfelpunt zat in de overstap van een grote organisatie waar alles zeer gestructureerd is, vastligt in regeltjes, etc, naar een kleinere organisatie waar er veel meer onduidelijkheid is, maar daardoor ook zaken persoonlijker worden aangepakt. Lang getwijfeld, uiteindelijk gesprongen en wel gemerkt dat ik dat eigenlijk veel leuker vond.

Daardoor was de stap naar WG 3 ook eenvoudiger. Ja, nog kleiner, maar ook nog persoonlijker, en heel veel vrijheid om te werken aan nieuwe offerings, verantwoordelijkheden op te nemen etc.

Ik heb groei eigenlijk altijd gezien als inhoudelijk nieuwe en interessante zaken kunnen doen. Doe dat goed en de rest volgt wel.

edit: onderbelicht in mijn post maar @kilghard benoemt het ook heel terecht: je netwerk opbouwen is ook heel belangrijk. Denk dat dat in mijn verhaal ook zichtbaar is.
 
Eerste werkgever: goeie projectmanager gehad die potentieel zag. Toevallig op project terecht gekomen met een specifieke specialisatie
Tweede werkgever: kunnen verdiepen in die specialisatie.
En dan zelfstandige geworden, wat sowieso al een serieuze stap vooruit is, en op 4 jaar tijd mijn dagrate met 57% omhoog kunnen trekken.
 
WG1: Zeker 5000+ werknemers - Ik heb daar dan na goed 3 jaar mijn C4ke gekregen nadat ik wat aanmodderde na de crisis van 2001 :frown:
2000 - 2003

WG2: Zware degradatie. Ik geraakte alleen nog aan de bak als orderpicker (elders was ik over of onder gekwalificeerd). Als je de fout maakt u uit de markt te prijzen dan krijg je nog heel weinig kansen, als je dan nog brute pech hebt (meermaals net niet). Daar stond ik dan als graduaat informatica.
Ik heb daar wel veel vrienden gemaakt onder laaggeschoolde mensen en veel plezier gemaakt. Het was eens iets anders. :tongue:
2004 - 2007

Lesson learned: Niks komt vanzelf & ik heb sindsdien ook appreciatie voor de 'mindere goden onder ons' die geen diploma hebben.

WG3: Zeker 5000+ werknemers
2007 - 2010

Na enkele jaren - Iedere collega waarmee ik een goed contact had bij WG3, had elders gaan horen voor een beter salaris, was daarmee naar de baas geweest en had dan effectief meer salaris verkregen. Dus ik deed net hetzelfde.

Baas: Ah je bent elders gaan horen en ze bieden u meer salaris aan?
Ik: Ja
Baas: Ja dat was het dan he. Dag Makila!
En voor ik het allemaal goed en wel besefte stond ik terug in het halleke, voor zijn gesloten deur. :unsure:

WG4 (huidige werkgever): 12 man groot, maar toen ik er 1 maand werkte waren we nog met 4. :unsure:
2011 - Heden

Ik heb dan toch besloten te blijven ondanks dat het toen heel zware crisis was binnen het bedrijf, ondertss zijn we met 40 man of zo ..

Dus de grote jump heb ik gedaan van WG3 naar WG4.

Verdien ik heel goed? Ja. Verdien ik het maximaal mogelijke? Neen. Maar ik ben hier de anciens en ik word geapprecieerd, en dat vind ik ook belangrijk.

Aangezien we hier op BG met redelijk veel succesvolle mensen zijn
Ik ben ooit (zwaar) gedegradeerd geweest - om even wat afwisseling in dit topic te brengen :D
 
Laatst bewerkt:
Bevriend raken met een collega die intussen een vrij indrukwekkende carrière aan het maken is en daar mijn karretje aangehangen. Ergens kan je dat ook catalogeren als netwerken maar moest je mijn awkward pogingen zien om tijdens recepties op het werk een gesprek aan de gang te houden kan je weinig anders dan concluderen dat het gewoon geluk geweest is.
 
Een miniem voorbeeld uit mijn eigen carrière: Ik ben als starter eerst een sales-job gaan doen bij een vrij hoogstaande multinational. Door het behalen van targets en bijhorende bonussen lag mijn loon relatief hoog. Toen ik na niet al te lange tijd vertrok kreeg ik bij de volgende job meteen een veel hoger loon dan ik gehad zou hebben als ik initieel bij die 2de job beland zou zijn. Het hielp ook dat ik data/leeftijden van mijn cv had gelaten, waardoor ze dachten dat ik 10 jaar ouders was, totdat ik het contract tekende natuurlijk.
Wat was die 2de job? Ik zit namelijk beetje in een gelijkaardige situatie; eerste job sales, goede prestaties, kom ouder/matuurder over..
 
Bij een grote multinational op de laagste positie gestart, werkvloer. Had niks met mijn diploma te maken, maar vond moeilijk werk binnen mijn sector dus gewoon maar iets gepakt op interimbasis in de tussentijd om toch wat centen te verdienen..

Daar uiteindelijk kunnen doorgroeien, en na 10j een managementpositie bereikt..

Toen door opgedane kennis, die vrij specifiek is, gezien dat er daar wel een markt voor leek te zijn, dus zelfstandige geworden.

Dat was financieel dus een heel grote sprong. Tot nu toe ook geen spijt van gehad, mijn initiele werkgever zit ook nog steeds in mijn klantenbestand.
 
Wat was die 2de job? Ik zit namelijk beetje in een gelijkaardige situatie; eerste job sales, goede prestaties, kom ouder/matuurder over..
Ik had vanuit eigen interesses een redelijke goede achtergrond voor marketing (kan goed overweg met illustrator, photoshop, premiere, paar events helpen organiseren, ...) en ze zochten bij en lokale sterk-groeiende kmo een marketing manager. Daar nu ook wel weer stilaan een beetje mee de sales aan het instappen omdat die interesse er toch nog is. Dat is een beetje het voor/nadeel van een kmo, je moet alles doen maar je mag ook alles doen.
 
Kan alleen maar beamen dat regelmatig veranderen van werk een goede zaak is. Wordt geen job-hopper, maar als je voor uw 35ste langer dan 7 jaar voor dezelfde werkgever werkt, moet dat met goede reden zijn.

Is ook wat sector-gebonden maar als IT'er profiteren ze ervan dat ze de junior profielen lang onderbetalen ook al zijn ze al lang geen junior meer. Dat zijn de meest winstgevende: jonge IT'ers die onderbetaalt worden maar wel aan 1000 euro per dag worden verkocht.

Maar veranderen van job is meestal een goede zaak, vooral als jonge mens. En met "Jong" bedoel ik "onder de 45", en dan nog.
 
Kan alleen maar beamen dat regelmatig veranderen van werk een goede zaak is. Wordt geen job-hopper, maar als je voor uw 35ste langer dan 7 jaar voor dezelfde werkgever werkt, moet dat met goede reden zijn.

Is ook wat sector-gebonden maar als IT'er profiteren ze ervan dat ze de junior profielen lang onderbetalen ook al zijn ze al lang geen junior meer. Dat zijn de meest winstgevende: jonge IT'ers die onderbetaalt worden maar wel aan 1000 euro per dag worden verkocht.

Maar veranderen van job is meestal een goede zaak, vooral als jonge mens. En met "Jong" bedoel ik "onder de 45", en dan nog.

Laat mij dat bij deze ook nog even bevestigen.

Loonsopslag zonder te veranderen van positie is meestal karig, en op (serieuze) interne promoties moet ge meestal veel te lang wachten omdat er eerst iemand met pensioen moet gaan of omdat de baas simpelweg het gevoel heeft u nog niet genoeg uitgemelkt te hebben. De kans zit er dik in als ge dan al een promotie te pakken hebt, dat ge nog steeds minder betaald zult zijn dan moest ge diezelfde functie gewoon ergens anders verkregen hebben.

Dat van die jongere IT profielen klopt ook volledig. Ik ken genoeg getalenteerde ontwikkelaars die na 5 jaar ingezet worden voor het uitbouwen van complexe architecturen, maar wel nog altijd minder dan 3K bruto op hun loonbrief zien verschijnen. Want ja, door steeds moeilijkere projecten aan te nemen krijgen ze natuurlijk kansen om te leren hé.

Moraal van het verhaal: Loyaliteit is meestal eenrichtingsverkeer. Don't get married to your job.
 
Moraal van het verhaal: Loyaliteit is meestal eenrichtingsverkeer. Don't get married to your job.
Om hier toch even op in te springen, had dit gevoel ook mijn hele carrière, en het is ook volledig waar je moet gewoon jobhoppen als je hard wilt gaan, maar ik ben nu ook een aantal jaar manager van heel wat mensen en zie de andere kant van het verhaal.


Opslag
Ik doe echt mijn uiterste best om mensen te motiveren / alle kansen te geven (groei plan, 1-1s, reviews, duidelijke targets, 10% opslag kan zeer vlotjes, etc) maar echt 99% springt er gewoon niet op en verwacht dan gigantische dingen om "gewoon" op een stoel te zitten voor 12 maanden. Zo werkt het in mijn ogen ook niet. Ik verwacht absoluut niet meer dan de standaard werkuren, maar ik verwacht dan wel dat je er voor gaat, positief bent & problemen oplost (als je voor de grote opslagen gaat). Geen enkel probleem met de mensen die werk niet op 1 willen zetten en eerder "gewoon" hun job doen, maar goed dan moet je ook niet verwachten dat je hard vooruit gaat, toch?

Loyaliteit
Je merkt dat negativiteit, gelatenheid & gezapigheid zich over de jaren opstapelen (ook bij de beste bedrijven en werknemers, myself included). Dan is het vaak gewoon makkelijker voor iedereen om een regelmatige roll-over te hebben in tegenstelling tot krampachtig anciens vast te houden. We hadden hier een team van +- 10 "senior" mensen met +5-7 jaar bij het bedrijf, dat team was doordrenkt van negativiteit, over alles klagen en tegen werken, over analyseren, etc. die zijn nu vervangen door 2 jonge enthousiaste buitenlandse developers en wat agency werk .... tja
Het had natuurlijk nooit zo ver mogen komen bij dat team, maar goed. Op dat punt moet je kiezen tussen 101 culture workshops en 200% extra energie om mensen van -50 naar 100 te brengen, en 9 kansen van de 10 nog falen. Of nieuw volk zoeken die al enthousiast inspringen op 60.
 
Om hier toch even op in te springen, had dit gevoel ook mijn hele carrière, en het is ook volledig waar je moet gewoon jobhoppen als je hard wilt gaan, maar ik ben nu ook een aantal jaar manager van heel wat mensen en zie de andere kant van het verhaal.


Opslag
Ik doe echt mijn uiterste best om mensen te motiveren / alle kansen te geven (groei plan, 1-1s, reviews, duidelijke targets, 10% opslag kan zeer vlotjes, etc) maar echt 99% springt er gewoon niet op en verwacht dan gigantische dingen om "gewoon" op een stoel te zitten voor 12 maanden. Zo werkt het in mijn ogen ook niet. Ik verwacht absoluut niet meer dan de standaard werkuren, maar ik verwacht dan wel dat je er voor gaat, positief bent & problemen oplost (als je voor de grote opslagen gaat). Geen enkel probleem met de mensen die werk niet op 1 willen zetten en eerder "gewoon" hun job doen, maar goed dan moet je ook niet verwachten dat je hard vooruit gaat, toch?

Loyaliteit
Je merkt dat negativiteit, gelatenheid & gezapigheid zich over de jaren opstapelen (ook bij de beste bedrijven en werknemers, myself included). Dan is het vaak gewoon makkelijker voor iedereen om een regelmatige roll-over te hebben in tegenstelling tot krampachtig anciens vast te houden. We hadden hier een team van +- 10 "senior" mensen met +5-7 jaar bij het bedrijf, dat team was doordrenkt van negativiteit, over alles klagen en tegen werken, over analyseren, etc. die zijn nu vervangen door 2 jonge enthousiaste buitenlandse developers en wat agency werk .... tja
Het had natuurlijk nooit zo ver mogen komen bij dat team, maar goed. Op dat punt moet je kiezen tussen 101 culture workshops en 200% extra energie om mensen van -50 naar 100 te brengen, en 9 kansen van de 10 nog falen. Of nieuw volk zoeken die al enthousiast inspringen op 60.

Ik ga met je akkoord. Ik wil echter niet te veel off-topic gaan, dus ga niet verder inhoudelijk reageren. Dat is een discussie over een volledig ander onderwerp. Dat van bedrijfsculturen, motivatie, en buzzwords als quiet quitting. 😛
 
Moraal van het verhaal: Loyaliteit is meestal eenrichtingsverkeer. Don't get married to your job.
Ding ding!

Trouw zijn aan uw bedrijf is inderdaad iets wat alleen het bedrijf ten goede komt. Ik ben 1 keer aan de receiving end geweest van trouwheid van het bedrijf naar zijn werknemers in de vorm van een boertig ontslag.

Was een les die me bijgebleven is, sindsdien behandel ik mijn bedrijf als een iets of wat abusive partner. Het stelt de zaken wel in perspectief.

Het is geen toeval dat ik Freelancer geworden ben. Ik bezie het werk tegenwoordig als: "als jullie mijn gezelschap hier willen, prima, maar je gaat MIJ er voor betalen"

Het is niet zaligmakend, maar het helpt.
 
Ik heb zelf nooit echt een focus gehad om meer te verdienen maar wel geraken waar ik wilde. Regelmatig van werk verandert om zo meer ervaring op te doen. Nu werk ik als security officer en ga ik nog kijken om de sprong te maken naar CISO. Dan is het goed geweest voor mij. Ben ook al 47 dus nog een 18 jaar te gaan :).
 
Van WG2 naar WG3 was wel een sprong van 700EUR netto erbij.

Heb me ook wel kunnen opwerken van iemand zonder diploma die leercontract deed naar management niveau. Heeft wel 15 jaar geduurd, maar bon.

Hoorde trouwens laatst een speech of whatever van Jordan Peterson (jaja, I know) die opperde dat in Amerika bedrag x zowat de max is waarvoor mensen willen gaan en veel mensen geen reden hebben om nog beter te presteren na bedrag x te hebben behaald. Degene die dat wel doen zijn de cold blooded managers die meestal hun huwelijk laten stranden om toch maar promotie of whatever te krijgen.

Moet zeggen dat ik wel daar zit kwa loon etc en momenteel nul zin heb om meer verantwoordelijkheid te nemen (nu assistent WH manager). Veel mensen bij ons zouden de baas elke dag een kusje in de nek geven om toch meer gezien te worden.
 
Terug
Bovenaan