En in mijn post zeg ik dus dat een bestraffing niet zo gek is, dat valse beschuldigingen bestraft moeten worden. Maar meteen roepen om zware straffen voor een tiener in deze specifieke situatie, daar ga ik niet aan meedoen.
Niemand heeft hier geroepen om
zware straffen, dat heb je er zelf van gemaakt. Deftig is in mijn woordenboek: voelbaar, niet te zwaar, maar ook niet te mild. Nu als de werkelijkheid wel zo genuanceerd is dat het toch woord tegen woord blijft, kan je het zo laten, maar ik zou toch ook eens kritisch kijken naar de verhalen van al deze jongeren al sik dit zo lees.
Maar als jij dat hardnekkige idee hebt, vraag ik me af waar dat vandaan komt. Je kunt nog met heel veel cijfers komen over "procent van valselijk beschuldigde mannen", maar in absolute aantallen zal dat ontzettend veel lager liggen dan procent van slachtoffers die niet geloofd worden of niet naar voren komen omdat ze de verhalen kennen van slachtoffers die niet naar voren komen. Of die niet naar voren komen, omdat ze horen "dan verwoest ik zijn leven".
Omdat Loser, sommige mensen in 't echte leven dergelijke verhalen van een advocate wat een één van de vuilste rottactieken wat ik al ooit gehoord heb aanraadde, effectief tegenkomen.
Jij kent voorbeelden van aanranding waarmee nooit naar de rechtbank getrokken kon worden, dat is zéér jammer, ik ook overigens, maar het ene kwaad rechtvaardigt het andere niet.
Uiteraard zullen er ook slachtoffers zijn die niet naar voren durven komen, uit angst voor de gevolgen van de dader, zeker omdat bij seksueel geweld de dader vaak een bekende is. Dat zijn ook tragedies, niemand minimaliseert dat hier. Ik ben pro het aanmoedigen van zo'n mensen om tijdig naar voor te komen zodat er bewijs vergaard kan worden (DNA of ander) want woord tegen woord is gewoon géén goed systeem hier.
En dàn stel ik me de vraag: waarom moet hier altijd op die ene kant zo hard gehamerd worden, terwijl in alle andere misdrijven dat niet gebeurt? Volgens mij heeft dat te maken met een soort onmacht: hiertegen kan ik niks beginnen als iemand me daarvan beschuldigd. Maar ik weet uit ervaring dat dat niet waar is. Dat probeer ik duidelijk te maken.
Volgens mij weiger je gewoon dit te vatten omdat je dan het ongelijk van jouw positie in deze moet toegeven, maar bij deze:
Omdat Loser, los van het juridische ook het (im)morele van alle misdaden niet gelijk is: seksuele aanranding of verkrachting (en zeker kindermisbruik) feiten zijn waar de meeste mensen met een geweten het over eens zijn dat wanneer het waar is en bewezen kan worden, het zéér zware feiten zijn. Je raakt mensen in hun fundamentele lichamelijke integriteit, traumatiseert hen mogelijks voor het leven, ... voor zover vergelijken op dat vlak nog zinvol is, zijn enkel zaken als verminking of moord nog erger.
Als iemand mij valselijk beschuldigt van belastingfraude... Frankly, my dear, I don't give a damn, ik zou in een land gevuld met zwartwerkers en schijnzelfstandigen nog gerust op straat durven komen mocht zo'n beschuldiging niet waar zijn, zelfs al gelooft iedereen het. En zelfs wanneer ze waar zou zijn, je krijgt in dit land van sommigen mogelijks nog applaus als je er mee wegkomt...
Met sommige zaken zou ik het mogelijks iets moeilijker hebben, bijvoorbeeld diefstal, mensen zullen je ook minder snel vertrouwen...
Maar mocht iemand mij van dergelijke feiten, bv. het aanranden van een meisje van 17 beschuldigen, en mensen het effectief gaan geloven...
je zou voor minder in een depressie belanden of erger...
