Er is ook niemand, denk ik, die ontkent dat er probleem mee zijn. Maar vind je het dan beter dat het kind met het badwater wordt weggegooid en dat er heel veel mensen die wel echt een probleem hebben uit de boot vallen? Of vind je het beter om 100 miljoen te spenderen om fraude op te sporen om 2 miljoen terug te vorderen? Elk systeem zal een afweging zijn. Stel dat er op 100 landurig zieken 5 "fraudeurs" zijn. Dan vind ik het belangrijker dat we zo dicht mogelijk bij die 95 zitten, qua effectief ondersteunen, dan dat we die 5 fraudeurs vinden. Met strenger controleren vind je misschien 3 van die fraudeurs, maar vallen er ook 3 mensen die effectief een probleem hebben uit de boot. Ik vind dat geen beter systeem.
Onderzoek lijkt thans toch aan te tonen dat het, in het geval van ziekenzorg, zeker voordeliger is. Weeral hetzelfde verhaal als hierboven. Ik vind het belangrijker dat iedereen geholpen kan worden, niemand uit de boot valt, dan dat we ne "profiteur" extra vinden. In de mate dat je het zo zelfs kan bestempelen.
Zoals hierboven al (meermaals) aangekaart, de belasting op kapitaal ligt niet hoog. En zeker niet ZO hoog. Daarnaast vraag ik me af wie er spreekt over "meer" belastingen? Het is een kwestie van het verschuiven van belastingen. Want je hebt immers groot gelijk dat de belasting op arbeid veel te hoog ligt.
Buiten overigens de morele discussie, is het, weeral, een kwestie van efficiëntie. Grote vermogens meer belasten en gebruiken voor een herverdeling naar bv. minder lasten op lonen, zorgt voor een sterkere economie.