Twijfel en angst voor promotie

[Lunatis]

Hallo allemaal,
Onlangs heb ik deelgenomen aan een sollicitatie voor een functie met wat meer verantwoordelijkheid. Niet dat ik ontevreden was in mijn huidige job, maar ergens brandde de ambitie toch te hard en toen ik die vacature zag verschijnen ( bij een andere werkgever in dezelfde sector als waarin ik nu zit) en dus besloot ik om deel te nemen.

Na enkele rondes bleek ik bij de laatste 2 kandidaten te zitten. De andere kandidaat was blijkbaar iemand uit de firma die wou doorgroeien. Ikzelf was een externe.
Vrijdag heb ik het bericht gekregen dat het een close call was maar dat ze "na een lange interne discussie (sic)" beslist hebben om de job aan miij aan te bieden.

Ik ben natuurlijk blij dat ik de job krijg maar de laatste 2 nachten slaap ik er heel slecht van. Ik twijfel sterk aan het feit of het toch niet te hoog gegrepen is voor mij en of ik de job wel zal aankunnen. Zeker het feit dat er ook een goede interne kandidaat was maakt het nog moeilijker: ik heb nog niet veel leidinggevende ervaring en dan zit er al onmiddellijk een ambitieuze competente persoon in mijn team die mogelijks gefrustreerd gaat zijn dat ik zijn job heb afgesnoept.

Ik twijfel nu dus sterk: zou ik toch de job nog afwijzen of zou ik gewoon het risico nemen en kijken wat er dan gebeurd?
Zijn er mensen die in een soortgelijke situatie gezeten hebben en ook aan zichzelf zijn beginnen twijfelen? Zoja, wat hebben jullie toen gedaan en hoe is dat uiteindelijk uitgedraaid?

Thx voor jullie inzichten!

 

[Musk]

Gewoon doen. Ze hebben jou gekozen op basis van de sollicitatieprocedure en u als geschikter bevonden, dus ze zullen de nodige competenties wel in u zien he

Gewoon doen!

 

[Chauffagist]

Ik solliciteerde anno 2011 voor een job als tech. Support bij een auto-importeur. Die job kwam er omdat er een interne op een zijspoor was gezet (omwille van te weinig tech. Skills), een interne kandidaat had dan totaal geen communicatie-skills, bij het starten deden die personen dus maar raar tegen mij. Ik had zogezegd hun job ingepalmd.

Ongetwijfeld gaat jouw start voor wrevel zorgen, dat kan je toch wel bedenken? Je gaat van de eerste dag je leidersrol moeten innemen en er voor zorgen dat niemand anders die rol aanneemt.

Ik heb mezelf voorgenomen om nooit meer in een hiërarchie te gaan werken, tussen mensen met hemden en klakschoenen, elkaar tegenwerken en g*tlekken bij de baas en 5 dagen per week ongemakkelijke menselijke interacties. Heb je pech, dan lopen er nog wat bossy bitches rond met mantelpakken en lawaai-makende hakken, die proberen de baas te spelen over jou. Compleet onaanvaardbaar.

Niet dat er geen hiërarchie is in de school, maar eigenlijk doet toch iedereen vierkant zijn goesting. Geef mij een opdracht, geef mij geld en zo weinig mogelijk gedoe met menselijke interacties.

 

[Mulan]

Wat is het gevolg als het toch je ding niet zou zijn? Zou je eventueel terug kunnen keren of niet?

 

[Lunatis]

Wat is het gevolg als het toch je ding niet zou zijn? Zou je eventueel terug kunnen keren of niet?

Moeilijk in te schatten.
Ik denk wel niet dat het continu jobhoppen tussen 2 concurrenten ideaal zou zijn voor mijn reputatie. Ik zou wel in goede omstandigheden weggaan en mijn taken goed proberen af te werken en correct doorgeven. Dus niet met slaande deuren in ieder geval.
Ik merk vooral dat ik onzeker ben. Mijn huidige job geeft me veel veiligheidsgevoel. Het andere is een stap in het onzekere en nu het concreet wordt merk ik dat dit mij echt wel angstig maakt.

 

[Biljart]

Sowieso geen makkelijke situatie. Been there and done that.
Incl meegemaakte pesterijen als op de eerste dag geen bureau hebben en deuren die vlak voor uw neus worden dichtgeslagen, starende blikken en kliklijnen.
Zeker als de vorige leidinggevende er nog zit (in mijn geval was dat zo) of de andere interne kandidaat kan je er zeker van zijn dat er al coalities worden gesmeed.

Het heeft mij duidelijk gemaakt dat veel volwassenen kleine kinderen zijn, maar alleen wat ouder.

Nu, gewoon uw ding doen en doen waar je goed in bent.
Dat is ook de reden waarom je daar zit en gekozen werd.

Verandering is nooit makkelijk.

Het wordt sowieso een fijne tocht voor je, je zal veel mensenkennis opdoen. En de mouwvegers haal je er ook zo van tussen.

Maar: gewoon doen.

 

[Dogo Argentino]

It’s called imposter syndrome.

Gewoon voor de job gaan

 

[Lunatis]

Bedankt allemaal voor jullie reacties!
Ik ben een eeuwige twijfelaar en niet zo'n risico-nemer in het algemeen maar ik voel ook dat als ik nu niet doorzet ik ook spijt ga hebben .
Ik hoop dat de nachtelijke angstaanvallen wat gaan minderen en dan ga ik er gewoon voor gaan. De teerling is nu éénmaal geworpen besef ik ook wel...

 

[Mulan]

maar ik voel ook dat als ik nu niet doorzet ik ook spijt ga hebben .

Daarmee is eigenlijk alles gezegd wat mij betreft.

 

[Chelark007]

Herkenbaar, na 5j in december ook de stap gezet na veel twijfel. Gewoon doen.

 

[Pinkman]

Sowieso geen makkelijke situatie. Been there and done that.
Incl meegemaakte pesterijen als op de eerste dag geen bureau hebben en deuren die vlak voor uw neus worden dichtgeslagen, starende blikken en kliklijnen.
Zeker als de vorige leidinggevende er nog zit (in mijn geval was dat zo) of de andere interne kandidaat kan je er zeker van zijn dat er al coalities worden gesmeed.

Het heeft mij duidelijk gemaakt dat veel volwassenen kleine kinderen zijn, maar alleen wat ouder.

Nu, gewoon uw ding doen en doen waar je goed in bent.
Dat is ook de reden waarom je daar zit en gekozen werd.

Verandering is nooit makkelijk.

Het wordt sowieso een fijne tocht voor je, je zal veel mensenkennis opdoen. En de mouwvegers haal je er ook zo van tussen.

Maar: gewoon doen.

Toch eigenlijk triest dat zo'n dingen gebeuren. De mensheid is toch een wreed gegeven... Ik begrijp de frustraties nog wel in verband met het mislopen van een promotie, maar ga dan uw beklag of wat dan ook bij het management doen in plaats van de mensen tegen te werken.

Ik heb twee maand geleden ook meegedaan voor een hogere functie, waarvoor ik niet ben gekozen omdat ik nog niet genoeg ervaring had in tegenstelling tot de andere kandidaten. Iets dat ik ook gewoon begrijp, want ik zat sowieso al met dat voorgevoel. Deftige uitleg gehad van het management en daarna gewoon normaal blijven doen en de gekozen personen succes gewenst.

Met zo'n belachelijk gedrag ga je jezelf ook alleen maar in eigen voet schieten als het management een beetje deftig is, want die gaan dat ook gewoon zien hoe personen reageren op het mislopen van een promotie.

 

[eniac]

Weet dat als je gekozen bent boven een interne, je intrinsieke kwaliteiten voor de job waarschijnlijk een gevoelig stuk boven de andere kandidaat zijn gewaardeerd, want die heeft op andere vlakken sowieso een voordeel op jou (ze kennen hem, en hij kent de organisatie).

 

[Lulplayer]

Toch eigenlijk triest dat zo'n dingen gebeuren. De mensheid is toch een wreed gegeven... Ik begrijp de frustraties nog wel in verband met het mislopen van een promotie, maar ga dan uw beklag of wat dan ook bij het management doen in plaats van de mensen tegen te werken.

Met zo'n belachelijk gedrag ga je jezelf ook alleen maar in eigen voet schieten als het management een beetje deftig is, want die gaan dat ook gewoon zien hoe personen reageren op het mislopen van een promotie.

Alsof klagen bij de N+2 over de N+1 die hij zelf heeft aangenomen gaat helpen.

Triest maar begrijpbaar, een massa werknemers is het slachtoffer van slechte of onrechtvaardige beslissingen van hogeraf. Veel van die mensen kan het gewoon niks meer schelen, zijn gefrustreerd en willen gewoon weg, maar gaan voor de ontslagpremie ipv zelf ontslag nemen. Resultaat: juist genoeg pesten om buiten te vliegen en een vette ontslagpremie.

Waar ik zelf werkte waren er ooit eens 3 interne kandidaten (jong en hardwerkende 30'ers) die allen al meer dan 5 jaar anciënniteit hadden en goed in de groep lagen, ze hebben dan uiteindelijk een externe kandidaat (oude krokodil) gekozen die na 5 jaar thuiszitten met een burnout terug aan het werk ging, de reden dat ze hem kozen was dat hij 5 jaar manager ervaring had bij een Amerikaans bedrijf en dat ze de kandidaten liever hielden als "specialist" omdat die moeilijk te vervangen zouden zijn.

Na nog geen 2 maand begon hij ziek te worden enja dan was het kot natuurlijk te klein. Van de 5 is er 1tje ontslagen omdat die begon te trollen (een jaar ervoor aangeduid als young potential) en die hebben ze kunnen uitbetalen, 1tje (de hardst werkende) heeft ontslag genomen, 1tje is op de ziekenkas beland vanwege de stress.

Verder hangt selectie van de kandidaat ook veel van politieke spelletjes en gewoon voorkeuren, dat de beste kandidaat altijd de job krijgt is fantasie.

Die manager is het uiteindelijk gewoon zelf afgebold en heeft die job uiteindelijk gewoon gebruikt als springplank om iets beter te vinden.
Eind goed al goed uiteindelijk voor iedereen. (behalve het bedrijf)

Bedankt allemaal voor jullie reacties!
Ik ben een eeuwige twijfelaar en niet zo'n risico-nemer in het algemeen maar ik voel ook dat als ik nu niet doorzet ik ook spijt ga hebben .
Ik hoop dat de nachtelijke angstaanvallen wat gaan minderen en dan ga ik er gewoon voor gaan. De teerling is nu éénmaal geworpen besef ik ook wel...

Als ik van jou was zou ik er wel voor gaan, ook al wordt het niks je hebt eigenlijk niks te verliezen, die ervaring als manager zal schoon staan op je CV en ongetwijfeld deuren openen in de toekomst!

Gewoon doen dus, want ook al valt het tegen je zal er sowieso een rijke ervaring uithalen en je reputatie zal er sowieso op vooruitgaan!

 

[Mooncat]

Veel heeft ook te maken met op welke wijze je daar binnenkomt als je besluit om voor die job te gaan. Als je je menselijk opstelt, transparant bent en je goede intenties toont, zijn er normaal gezien weinig problemen. Misschien dat er de eerste weken wat vertwijfeling is, maar dat ebt meestal vrij snel weg.

 

[Topgear]

Bedankt allemaal voor jullie reacties!
Ik ben een eeuwige twijfelaar en niet zo'n risico-nemer in het algemeen maar ik voel ook dat als ik nu niet doorzet ik ook spijt ga hebben .
Ik hoop dat de nachtelijke angstaanvallen wat gaan minderen en dan ga ik er gewoon voor gaan. De teerling is nu éénmaal geworpen besef ik ook wel...

Gewoon doen. Ik heb de stap 2j geleden ook gezet (weliswaar intern). Het was voor mij in het begin ook wat onwennig.
Mezelf verkopen tijdens gesprekken liep vlot, maar eens ze overtuigd zijn van je en je dus in die nieuwe rol stapt.. Dat was even slikken.
Maar je zal merken dat leiding geven best wel meevalt. Je zal na verloop van tijd steeds meer zelfvertrouwen krijgen en die "ambitieuze competente interne tegenkandidaat" zal uiteindelijk ook wel bijdraaien of andere oorden opzoeken.

In het begin hield ik met heel mijn team 1-2-1's en probeerde ik meteen een band te creëren. Je zal heel snel merken dat elk individu anders is en je zo stap voor stap hun vertrouwen zal krijgen. Er zitten in mijn team jonge ambitieuze starters, competente mediors die wat minder ambitieus zijn, een jonge mama, een koppige senior en ook iemand die mijn positie wilt..
En na verloop van tijd had ik met iedereen een goede band. Zelfs met diegene die mijn positie wilde hebben, ik heb hem eens tijdens een gesprek de "grappige directe" opmerking gegeven: "Ik merk wel dat je je heel goed inzet in het team. Maar je aast dan ook op mijn positie, hé ;-)". Ik zag meteen dat hij dat niet verwachte en hij moest even naar zijn woorden zoeken. Daarna heb ik met hem nog een goed gesprek gevoerd over carrière maken, wat onze band alleen maar sterker maakte. Hij weet het nog niet, maar we denken aan hem om naast mij te komen staan, aangezien het team wat verder gegroeid is.

Voor mijn eerste teammeeting die ik moest leiden, was ik ook niet 100% op mijn gemak.. Maar ik pakte het de 1ste keer aan door mijn team aan het woord te laten en dan af en toe tussen te komen en zo meer en meer tot ik me comfortabeler voelde om echt te spreken voor mijn team.
Dat is het voordeel.. Je kiest zelf de aanpak die je het beste ligt en daarna zal dat vlotter en vlotter gaan. Voor je het beseft zijn de 1ste weken achter de rug en zeg je: "waarom had ik nu die nachtelijke angstaanvallen, dat was voor niets nodig".

Veel succes!

 

[JPV]

Ik denk dat de eerste contacten met die andere persoon héél belangrijk kunnen zijn in de verdere verstandhouding. Vraag héél goed aan je nieuwe werkgever wat de redenen waarom die persoon niet gekozen werd, wat zijn sterke en zwakke punten zijn. Onthou die zwakke punten, maar benadruk dat je gehoord hebt dat die persoon goed is omwille van X, Y en Z en dat je zijn sterktes wil gebruiken om hem verder te laten groeien.

Bekijk ook of er een mogelijkheid is dat je die persoon ergens een kleine verantwoordelijkheid kan geven die hij nog niet kreeg, zonder dat daar natuurlijk loonsverhoging tegenover zal staan (die verwachting moet je niet scheppen).

Ik denk dat alles sowieso ook afhangt van hoe het bedrijif ingedeeld is. Moet die persoon nu gewoon bvb 1 jaar wachten tot een nieuwe opportuniteit zich aanbiedt, of is hij nu bij wijze van spreken tot je pensioen gedoemd om dezelfde job uit te voeren.

 

[RollerDrakes]

Het is heel moeilijk, maar voor iedereen super herkenbaar. Own it, wees niet te streng voor jezelf en komt allemaal goed.

Gefeliciteerd!

 

[Reverz]

Het feit dat je gesoliciteerd hebt wil zeggen dat je het toch wel wil dus inderdaad gewoon doen anders ga je nadien spijt hebben of minstens altijd blijven spelen met "wat als".

Moest het toch niet lukken is het niet dat je niet opnieuw kan soliciteren voor ander werk. Het is niet omdat je na een jaar ander werk zoekt dat je plots een job hopper bent. Er zijn zoveel mensen waar een nieuwe job nadien toch een mismatch blijkt... dat kan altijd gebeuren, dat is niet per definitie een minpunt zolang het er geen 4 zijn op 3 jaar tijd

Tip: als je de stap maakt, geef uzelf ook voldoende tijd om in de nieuwe job te groeien. Gezien je het onderstaande zelf al zegt:

Ik merk vooral dat ik onzeker ben. Mijn huidige job geeft me veel veiligheidsgevoel. Het andere is een stap in het onzekere en nu het concreet wordt merk ik dat dit mij echt wel angstig maakt.

Dat veiligheidsgevoel gaat, zeker de eerste weken, volledig wegvallen. Probeer daar rustig onder te blijven, iedereen heeft tijd nodig om zich in te werken, zeker als je dan ook nog bij een nieuw bedrijf terecht komt. Probeer op momenten van twijfel vooral te denken aan wat verschillende mensen hier al gezegd hebben: ze hebben u gekozen voor een reden. Hoe meer tijd verstrijkt, hoe minder je gaat twijfelen.

 

[byter]

Zeer herkenbaar. In 2020 geslaagd voor interne promotie (dus een kleinere stap dan als externe). Helaas hielpen enkele externe factoren ook niet maar enorm beginnen twijfelen. Maag voelde alsof er een knoop in zat. Piekeren.. wat ik normaal niet doe.

Uiteindelijk heb ik die kans laten schieten. Ik ben dus in "mijn comfortzone" gebleven en het voelde ook alsof er een last van mijn schouders viel. Er knaagt natuurlijk wel iets van wat als ik wel die kans had gegrepen? Zeker omdat de huidige job aan het veranderen is en niet altijd in positieve zin. Dat laatste was ook een belangrijke motivatie om te solliciteren.

Dat betekent eigenlijk ook wel dat waar ik nu zit, het plafond zal zijn. Er zijn niet echt veel andere opties die me interesseren. Ander bedrijf is geen optie.