Toxische thuissituatie en vermoedelijk narcistische ouders

[Deleted member 3846]

Dag iedereen,

Ik ben 21 jaar en enkele maanden geleden net afgestudeerd van het middelbaar.

Ik wil jaren weg van mijn toxische thuissituatie omdat het met mijn autisme, niet meer uit te houden is. Het is al jaren niet meer leefbaar. Mijn vrijheid wordt ingeperkt ( ik mag niet zomaar naar buiten zonder een uitleg te geven ), ik mag niet aandoen wat ik wil, ik moet verplicht bij familiebijeenkomsten gaan terwijl ik dat niet wil, ik word achterlijk genoemd als ik iets niet snap.

Ik probeer aan instanties uit te leggen om mij te helpen zonder mijn ouders erbij te betrekken omdat ik weet dat dit geen goed idee is ( spreek uit ervaring). Ik ben volwassen dus heb ik het recht om alleen geholpen te worden. Ik heb het opgegeven dat mijn ouders mij begrijpen en dag we goed overeen komen. Ik wil dat zelfs niet.

Maar ze begrijpen vaak niet de ernst van mijn toxische thuissituatie. Ik snap dat echt niet waarom veel hulpverleners zo naïef zijn. Niet iedereen komt uit een gezonde omgeving en of thuissituatie. Soms is de thuissituatie juist wat een persoon "kapot" maakt.

 

[benjicroc]

en wat verwacht je juist? dat ze je een appartement gaan geven ofzo?
De logische stap nu is zo snel mogelijk werk zoeken, sparen (eventueel thuis iets afgeven terwijl je daar bent) en dan gaan kijken naar je eerste studio of appartement.
Je bent 21, geen 16.
Over welke hulporganisaties heb je het? Ocmw?
(ps bij het nalezen merk ik dat mijn reply nogal koud en direct overkomt, dat is zeker niet de bedoeling, Ik hoop dat je snel een goede oplossing kan vinden)

 

[Deleted member 3846]

en wat verwacht je juist? dat ze je een appartement gaan geven ofzo?
De logische stap nu is zo snel mogelijk werk zoeken, sparen (eventueel thuis iets afgeven terwijl je daar bent) en dan gaan kijken naar je eerste studio of appartement.
Je bent 21, geen 16.
Over welke hulporganisaties heb je het? Ocmw?
(ps bij het nalezen merk ik dat mijn reply nogal koud en direct overkomt, dat is zeker niet de bedoeling, Ik hoop dat je snel een goede oplossing kan vinden)

Nee dat niet, maar begrijpen dat mijn ouders erbij willen betrekken niet kan. Momenteel ben ik bij gtb om passend werk te vinden. Ik verwacht helemaal niet dat ik een gratis woning krijg ofzo.

 

[Deleted member 3846]

En daarbij ik heb autisme en functioneer niet zo hoog dus werk vinden gaat moeilijk zijn ( daarom dat ik begeleid wordt door gtb ) maar ik blijf toch proberen om werk te zoeken.

Daarbij voel ik me ook onveilig dus ik als ik geholpen wordt, dan wil ik me veilig voelen.

 

[Doxie]

Begeleid zelfstandig wonen voor jongeren

Diensten voor begeleid zelfstandig wonen helpen jongeren die alleen gaan wonen, bijvoorbeeld als het thuis echt niet meer gaat. Jongeren kunnen begeleid zelfstandig gaan wonen vanaf de leeftijd van 17 jaar. Het agentschap Opgroeien helpt jongeren op weg tot ze 25 zijn.

www.vlaanderen.be

 

[Deleted member 3846]

Begeleid zelfstandig wonen voor jongeren

Diensten voor begeleid zelfstandig wonen helpen jongeren die alleen gaan wonen, bijvoorbeeld als het thuis echt niet meer gaat. Jongeren kunnen begeleid zelfstandig gaan wonen vanaf de leeftijd van 17 jaar. Het agentschap Opgroeien helpt jongeren op weg tot ze 25 zijn.

www.vlaanderen.be

Ik heb de site eens bekeken en het komt er altijd op neer, dat ze het netwerk er willen bij betrekken.

 

[Squidward]

Ik heb de site eens bekeken en het komt er altijd op neer, dat ze het netwerk er willen bij betrekken.

Dacht ik niet, ze houden ‘relaties’ in de mix om aan te geven dat wie dat wenst daar ook hulp kan in krijgen, maar het komt mij echt niet over als een verplichting.
Ik snap wel met ASS dat het niet vanzelfsprekend is om met ‘vreemden’ te moeten gaan samenwerken, voor jou zal het moeten kiezen zijn tussen Cholera en de Pest maar het lijkt mij dat focus op dat begeleid zelfstandig wonen uiteindelijk voor jou wel een grote verbetering zou opleveren, dus is het misschien toch wel een idee om jezelf daar in te pushen.

 

[Mulan]

Ik heb de site eens bekeken en het komt er altijd op neer, dat ze het netwerk er willen bij betrekken.

Omdat dit zich meer richt naar ofwel minderjarigen ofwel jongeren waarover de ouders veelal nog onderhoudsplicht hebben.

Als je het allemaal alleen wil doen, maak je best eens een afspraak bij het sociaal huis (OCMW) om te zien of je in aanmerkelijk komt voor leefloon, huurwaarborg via hen,...

 

[Deleted member 3846]

Dacht ik niet, ze houden ‘relaties’ in de mix om aan te geven dat wie dat wenst daar ook hulp kan in krijgen, maar het komt mij echt niet over als een verplichting.
Ik snap wel met ASS dat het niet vanzelfsprekend is om met ‘vreemden’ te moeten gaan samenwerken, voor jou zal het moeten kiezen zijn tussen Cholera en de Pest maar het lijkt mij dat focus op dat begeleid zelfstandig wonen uiteindelijk voor jou wel een grote verbetering zou opleveren, dus is het misschien toch wel een idee om jezelf daar in te pushen.

Met vreemden met de hulpverlening samenwerken vind ik niet eens zo erg. Ik heb dat nergens gezegd. Het is pas erg als ze mijn omgeving er bij willen betrekken. Btw de hulpverlening is juist de plaats waar ik mij het meest veilige voel.

 

[C11]

Je bent meerderjarig. Hulpverlening mag zonder jouw toestemming geen contact opnemen met ouders en het akkoord van jouw ouders is niet nodig voor stappen die je wilt zetten.
Daarentegen is het een logische vraag van hulpverlening om te kijken wat ouders nog wel kunnen betekenen. Een band verbreken is niet evident en ik begrijp dat men je hierin wil ondersteunen door alles goed uit te klaren.

Het is me niet helemaal duidelijk met welke hulpverlening je reeds contact hebt gehad? Je spreekt over instanties en naïve hulpverleners?
Het is me ook niet helemaal duidelijk wat juist jouw hulpvraag is? Waar wil je dat de hulpverlening jouw mee helpt? Wat verwacht je van ze?

Er zijn heel wat mogelijkheden binnen de hulpverlening. Afhankelijk van je wenst, moet je wel contact opnemen met de juiste personen.
Persoonlijk zou ik je aanraden om eens naar een JAC (Jongeren Advies Centrum) in je buurt te gaan. Hier vind je alle gegevens. Je kan ook altijd eens gratis chatten of bellen als de drempel om langs te gaan te hoog is in het begin. Doe daar je verhaal eens en vraag de hulp die je wenst. Zij kunnen jou dan zelf helpen of op weg zetten naar de juiste instanties.

 

[Deleted member 3846]

Je bent meerderjarig. Hulpverlening mag zonder jouw toestemming geen contact opnemen met ouders en het akkoord van jouw ouders is niet nodig voor stappen die je wilt zetten.
Daarentegen is het een logische vraag van hulpverlening om te kijken wat ouders nog wel kunnen betekenen. Een band verbreken is niet evident en ik begrijp dat men je hierin wil ondersteunen door alles goed uit te klaren.

Het is me niet helemaal duidelijk met welke hulpverlening je reeds contact hebt gehad? Je spreekt over instanties en naïve hulpverleners?
Het is me ook niet helemaal duidelijk wat juist jouw hulpvraag is? Waar wil je dat de hulpverlening jouw mee helpt? Wat verwacht je van ze?

Er zijn heel wat mogelijkheden binnen de hulpverlening. Afhankelijk van je wenst, moet je wel contact opnemen met de juiste personen.
Persoonlijk zou ik je aanraden om eens naar een JAC (Jongeren Advies Centrum) in je buurt te gaan. Hier vind je alle gegevens. Je kan ook altijd eens gratis chatten of bellen als de drempel om langs te gaan te hoog is in het begin. Doe daar je verhaal eens en vraag de hulp die je wenst. Zij kunnen jou dan zelf helpen of op weg zetten naar de juiste instanties.

Ik snap dat ze die vraag hebben, maar in mijn situatie gaat het niet omdat ik met mijn ouders erbij en vooral mijn vader, niet vrijuit kan spreken, omdat hij dan achteraf zou zeggen van "waarom heb je dit gezegd, je moest erover zwijgen".

Met enkele. Dienst ondersteuningsplan, jac en bij tandenruis sta ik op de wachtlijst. En het is niet dat ze zonder mijn toestemming mijn ouders erbij willen betrekken,nee. Maar het komt het altijd op hetzelfde neer dat ze toch graag zouden willen dat ik toestemming geef. Die meneer van het dop zei: "wij horen jouw kant van het verhaal, maar we willen ook de kant van je ouders horen." Dat is dus het probleem, daar gaat het mislopen omdat ik dan niet vrijuit kan spreken en mijn vader gaat dan schijnheilig doen. Voor de buitenwereld is mijn vader sociaal en lief, maar achter gesloten deuren helemaal het tegenovergestelde.

En wat ik verwacht is dat ze met mij stap voor stap mij kunnen helpen om zelfstandig te wonen zonder mijn ouders erbij te betrekken en de rest van mijn omgeving.

En bij jac ben ik al enkele keren geweest en ze konden ook niet veel doen, het was mij meer waarschuwen van de risico's van alleen wonen. Dus hier ben ik niet veel mee.

Ik ga deze week naar een psycholoog en naar de revalidatiecentrum om daar mijn verhaal te doen over mijn toxische situatie.

 

[C11]

Ik snap dat ze die vraag hebben, maar in mijn situatie gaat het niet omdat ik met mijn ouders erbij en vooral mijn vader, niet vrijuit kan spreken, omdat hij dan achteraf zou zeggen van "waarom heb je dit gezegd, je moest erover zwijgen".

Met enkele. Dienst ondersteuningsplan, jac en bij tandenruis sta ik op de wachtlijst. En het is niet dat ze zonder mijn toestemming mijn ouders erbij willen betrekken,nee. Maar het komt het altijd op hetzelfde neer dat ze toch graag zouden willen dat ik toestemming geef. Die meneer van het dop zei: "wij horen jouw kant van het verhaal, maar we willen ook de kant van je ouders horen." Dat is dus het probleem, daar gaat het mislopen omdat ik dan niet vrijuit kan spreken en mijn vader gaat dan schijnheilig doen. Voor de buitenwereld is mijn vader sociaal en lief, maar achter gesloten deuren helemaal het tegenovergestelde.

En wat ik verwacht is dat ze met mij stap voor stap mij kunnen helpen om zelfstandig te wonen zonder mijn ouders erbij te betrekken en de rest van mijn omgeving.

En bij jac ben ik al enkele keren geweest en ze konden ook niet veel doen, het was mij meer waarschuwen van de risico's van alleen wonen. Dus hier ben ik niet veel mee.

Ik ga deze week naar een psycholoog en naar de revalidatiecentrum om daar mijn verhaal te doen over mijn toxische situatie.

Heb je misschien niet te veel angst voor het betrekken van jouw ouders? Zoals ik het hoor, willen ze enkel hun verhaal horen. Zeker voor DOP is dat logisch. Ze moeten een goed beeld krijgen over jou en hoe je het ook draait of keert: jouw ouders hebben jou heel wat jaren zien opgroeien en kunnen bijgevolg informatie geven die nuttig kan zijn.
Vergelijk het met jouw autisme diagnose: ook toen zijn jouw ouders gehoord om een beeld te krijgen over jou.

Luisteren naar het verhaal van jouw ouders wil daarnaast ook niet zeggen dat hulpverleners zich aan hun kant gaan zetten. De hulpverleners gaan jou helpen, niet jouw ouders.
Als je schrik hebt dat je niet vrijuit kan spreken, kan je vragen om de gesprekken individueel te doen. Laat jouw vader bijvoorbeeld alleen naar binnen gaan en jij op een apart moment. Jouw angst dat hij achter gesloten deuren het tegenovergestelde zal zeggen, kan je ook gewoon aangeven bij de hulpverlening. Zij weten heus wel dat ouders kunnen liegen en zijn zelfs getraind om hiermee om te gaan.
Er gaan ook sowieso vervelende momenten met jouw ouders komen. Je gaat niet van vandaag op morgen een woonplaats hebben. Werk zoeken, een studio zoeken, ... Hier gaat heel wat tijd overheen. En in tussentijd zal je toch moeten samenleven met jouw ouders, aangezien ik ervan uitga dat je ook niet in een daklozenopvang wil terecht komen.

Het lijkt alsof er eigenlijk al heel wat hulpverlening betrokken is. DOP, GTB, Tandenruis, revalidatiecentrum, psycholoog, ...
Misschien moet je, hoe moeilijk het ook is, de hulpverlening gewoon vertrouwen? Dat kan erg vervelend zijn, aangezien ik lees dat je veiligheid belangrijk vindt. Ze zijn echter wel met zijn allen betrokken op jou.
Er staat een heel team om je heen. Laat ze even hun werk doen, alle info verzamelen (ook die van jouw ouders), en jou helpen. Sommige dingen moet je soms uit handen geven om geholpen te kunnen worden. Wij gaan jou op het internet in ieder geval niet beter kunnen helpen dan al die instanties en mensen die al betrokken zijn en jou kennen.

 

[Deleted member 3846]

Heb je misschien niet te veel angst voor het betrekken van jouw ouders? Zoals ik het hoor, willen ze enkel hun verhaal horen. Zeker voor DOP is dat logisch. Ze moeten een goed beeld krijgen over jou en hoe je het ook draait of keert: jouw ouders hebben jou heel wat jaren zien opgroeien en kunnen bijgevolg informatie geven die nuttig kan zijn.
Vergelijk het met jouw autisme diagnose: ook toen zijn jouw ouders gehoord om een beeld te krijgen over jou.

Luisteren naar het verhaal van jouw ouders wil daarnaast ook niet zeggen dat hulpverleners zich aan hun kant gaan zetten. De hulpverleners gaan jou helpen, niet jouw ouders.
Als je schrik hebt dat je niet vrijuit kan spreken, kan je vragen om de gesprekken individueel te doen. Laat jouw vader bijvoorbeeld alleen naar binnen gaan en jij op een apart moment. Jouw angst dat hij achter gesloten deuren het tegenovergestelde zal zeggen, kan je ook gewoon aangeven bij de hulpverlening. Zij weten heus wel dat ouders kunnen liegen en zijn zelfs getraind om hiermee om te gaan.
Er gaan ook sowieso vervelende momenten met jouw ouders komen. Je gaat niet van vandaag op morgen een woonplaats hebben. Werk zoeken, een studio zoeken, ... Hier gaat heel wat tijd overheen. En in tussentijd zal je toch moeten samenleven met jouw ouders, aangezien ik ervan uitga dat je ook niet in een daklozenopvang wil terecht komen.

Het lijkt alsof er eigenlijk al heel wat hulpverlening betrokken is. DOP, GTB, Tandenruis, revalidatiecentrum, psycholoog, ...
Misschien moet je, hoe moeilijk het ook is, de hulpverlening gewoon vertrouwen? Dat kan erg vervelend zijn, aangezien ik lees dat je veiligheid belangrijk vindt. Ze zijn echter wel met zijn allen betrokken op jou.
Er staat een heel team om je heen. Laat ze even hun werk doen, alle info verzamelen (ook die van jouw ouders), en jou helpen. Sommige dingen moet je soms uit handen geven om geholpen te kunnen worden. Wij gaan jou op het internet in ieder geval niet beter kunnen helpen dan al die instanties en mensen die al betrokken zijn en jou kennen.

Mijn angst is gebaseerd op een vorige ervaring.

Toen ik 16 ging ik naar een psychiater en toen was het niet om uit huis te gaan, maar helemaal overprikkeld was door mijn autisme en zeker op school. Ik had zelfs schrik om naar school te gaan.

Toen was mijn doel nog om mijn ouders erbij te betrekken om te hopen dat ze mij en mijn autisme gingen begrijpen. Maar nee ze begrepen het niet, integendeel veel zaken werden door mijn ouders tegen mij gebruikt. En plus als ik iets zei over mijn vader tegen de psychiater dat niet zo positief was ( fysieke mishandeling) dan zei mijn vader achteraf "wrm moest je dat perse zeggen". Of bepaalde zaken zoals mij dwingen om bepaalde dingen van de cultuur te doen, of verplicht met bepaalde familieleden omgaan. Eindstand de psychiater stond aan zijn kant, ik geef een vb: Ik wou niet naar een feest gaan waar mijn familie bij is en de psychiater zei: "Als mijn kinderen niet mee kerst vieren dan zou ik dat ook erg vinden" Ipv te begrijpen wrm ik niet wou gaan.

Nogmaals ik ben volwassen dus ik wil mijn ouders er niet bij betrekken en dit zou moeten kunnen.

 

[Pan]

waarom niet gaan werken -> appartement/ cohousing? Dan kan je nog altijd studeren etc..

Je bent 21, geen 12j.

 

[Deleted member 3846]

waarom niet gaan werken -> appartement/ cohousing? Dan kan je nog altijd studeren etc..

Je bent 21, geen 12j.

Ik ben al bezig met werk zoeken

 

[C11]

Nogmaals ik ben volwassen dus ik wil mijn ouders er niet bij betrekken en dit zou moeten kunnen.

Ik snap volledig wat je zegt, maar je beseft toch ook de dubbelheid in dit alles?
Je wil ouders niet betrekken in een zoektocht naar een zelfstandig leven, maar in tussentijd woon je er wel gewoon mee samen. Er zal dan toch sowieso een manier van samenwerken moeten zijn? Zowel de arbeidsmarkt als de huizenmarkt zullen waarschijnlijk niet makkelijk voor jou zijn, dus het kan echt nog wel een tijdje duren voor dit in orde komt.

Ik weet zelf eigenlijk nog altijd niet zo goed wat je nu juist wil? Je staat op de wachtlijst voor gespecialiseerde hulp voor het zelfstandig wonen bij Tanderuis en GTB helpt je aan werk. Daarnaast heb je een psycholoog en het revalidatiecentrum.
Wat wil je eigenlijk nog meer, buiten dat dit sneller zou moeten gaan?

 

[Deleted member 3846]

Ik snap volledig wat je zegt, maar je beseft toch ook de dubbelheid in dit alles?
Je wil ouders niet betrekken in een zoektocht naar een zelfstandig leven, maar in tussentijd woon je er wel gewoon mee samen. Er zal dan toch sowieso een manier van samenwerken moeten zijn? Zowel de arbeidsmarkt als de huizenmarkt zullen waarschijnlijk niet makkelijk voor jou zijn, dus het kan echt nog wel een tijdje duren voor dit in orde komt.

Ik weet zelf eigenlijk nog altijd niet zo goed wat je nu juist wil? Je staat op de wachtlijst voor gespecialiseerde hulp voor het zelfstandig wonen bij Tanderuis en GTB helpt je aan werk. Daarnaast heb je een psycholoog en het revalidatiecentrum.
Wat wil je eigenlijk nog meer, buiten dat dit sneller zou moeten gaan?

Op dit moment niks, omdat de hulp eraan gaat komen, maar de reden waarom ik zo gestresseerd ben is omdat mijn vader mij niet gerust laat. Ik doe wat ik kan en ondertussen word ik nog steeds beperkt in mijn vrijheid van doen en denken en dat vind ik het ergste.

 

[C11]

Op dit moment niks, omdat de hulp eraan gaat komen, maar de reden waarom ik zo gestresseerd ben is omdat mijn vader mij niet gerust laat. Ik doe wat ik kan en ondertussen word ik nog steeds beperkt in mijn vrijheid van doen en denken en dat vind ik het ergste.

Ok, veel sterkte ermee. Ik hoop dat de hulp snel kan opstarten en dat de psycholoog je volgende week wat kan helpen met al de zorgen en stress die je nu ervaart.

 

[June]

Met vreemden met de hulpverlening samenwerken vind ik niet eens zo erg. Ik heb dat nergens gezegd. Het is pas erg als ze mijn omgeving er bij willen betrekken. Btw de hulpverlening is juist de plaats waar ik mij het meest veilige voel.

Autisme kan erfelijk zijn dus misschien is er geen sprake van narcisme (wel kunnen maar niet willen ipv bij autisme misschien wel willen maar eerder niet kunnen). Misschien zijn jouw ouders er ook mee belast en is dat, zoals je zegt, een netwerk dat niet goed in staat is jou te helpen. Toch is een netwerk dat jou helpt in geval van autisme heel prettig en nodig omdat jouw slagingskansen (in het vinden en houden van een baan, huis, gezonde financiële situatie) daarmee vergroten. Als jouw ouders niet prettig of geschikt zijn, wie uit jouw omgeving is wel geschikt, wil en kan jouw netwerk dan zijn? Een oom, een tante, een familievriend?
instanties kunnen niet zomaar hun regels veranderen maar je kan wel kijken hoe de regels eventueel anders kunnen worden geïnterpreteerd.

 

[Deleted member 3846]

Autisme kan erfelijk zijn dus misschien is er geen sprake van narcisme (wel kunnen maar niet willen ipv bij autisme misschien wel willen maar eerder niet kunnen). Misschien zijn jouw ouders er ook mee belast en is dat, zoals je zegt, een netwerk dat niet goed in staat is jou te helpen. Toch is een netwerk dat jou helpt in geval van autisme heel prettig en nodig omdat jouw slagingskansen (in het vinden en houden van een baan, huis, gezonde financiële situatie) daarmee vergroten. Als jouw ouders niet prettig of geschikt zijn, wie uit jouw omgeving is wel geschikt, wil en kan jouw netwerk dan zijn? Een oom, een tante, een familievriend?
instanties kunnen niet zomaar hun regels veranderen maar je kan wel kijken hoe de regels eventueel anders kunnen worden geïnterpreteerd.

Gohh jahh dat zou misschien kunnen dat ze eventueel ook een vorm van autisme zouden hebben, omdat ik toch een aantal autistische kenmerken zie bij hun.

En jahh in principe heb ik andere familieleden, maar met hun is het contact redelijk afstandelijk en ook alles wat ik tegen hun zeg, vertellen ze tegen mijn papa dus met hun kan ik niet praten over mijn toxische thuissituatie, daarbij voel ik me ook niet prettig in hun bijzijn