Album of the week Tim Hecker - Harmony In Ultraviolet
- Onderwerp starter FlyingHorseman
- Startdatum
Damn, wat kut van die tinitus. Ik snap perfect dat je bij deze muziek uit komt om op te zetten om die pieptoon te verdrinken. Dit is echt muziek om op te zetten je te laten meedrijven; imo is dat net zowel de sterkte als de zwakte van deze plaat.
Om zo op te zetten en echt gewoon te beluisteren of als achtergrond muziek, dan mis je een deel van de ervaring imo. Je moet de tijd nemen om effe alles los te laten en de muziek z'n ding te laten doen. En jammer genoeg heb ik daar momenteel de tijd niet voor. Vandaar is dat voor mij dus ook meteen de zwakte van de plaat. Ik hou wel van zo'n dingen, enorm relaxerend en rustgevend en ideaal om bij weg te dromen.
Helaas zit het er momenteel niet in om ten volle van de plaat te genieten.
Ik ga deze plaat en bij uitbreiding Tim Hecker wel noteren om later nog eens te checken.
Om zo op te zetten en echt gewoon te beluisteren of als achtergrond muziek, dan mis je een deel van de ervaring imo. Je moet de tijd nemen om effe alles los te laten en de muziek z'n ding te laten doen. En jammer genoeg heb ik daar momenteel de tijd niet voor. Vandaar is dat voor mij dus ook meteen de zwakte van de plaat. Ik hou wel van zo'n dingen, enorm relaxerend en rustgevend en ideaal om bij weg te dromen.
Helaas zit het er momenteel niet in om ten volle van de plaat te genieten.
Ik ga deze plaat en bij uitbreiding Tim Hecker wel noteren om later nog eens te checken.
Geniale film ook!
Komende zaterdag trouwens te gast in de AB samen met nog wat leuke namen(Kode 9).
Al redelijk veel teruggekomen naar deze AOTW, en zo ook in een nostalgische bui(Stags, Aircraft, Kings and Secretaries) terug gestuurd naar die andere meer percusieve glitchy held Oval. Voor mij is dit zeer openhartige muziek die mij zonder moeite mee weet te trekken in de meer intieme hoekjes waar ik al snel onbewapend voel en een emotionele naaktheid ervaar die op het randje af ongemakkelijk word. Zeker als ik dan eens spontaan sta te bleiten tegenover tergend trage kassiersters in de colruyt omda'k men in ears niet wou uit doen, want dan verlies ik ze toch maar.
En aangezien ze toch 7 minuten nodig hebben om een kar over te laden, ga'k al zeker mijn muziek niet afzetten.
Maareuh in alle serieuziteit, zeer mooi album.
Al redelijk veel teruggekomen naar deze AOTW, en zo ook in een nostalgische bui(Stags, Aircraft, Kings and Secretaries) terug gestuurd naar die andere meer percusieve glitchy held Oval. Voor mij is dit zeer openhartige muziek die mij zonder moeite mee weet te trekken in de meer intieme hoekjes waar ik al snel onbewapend voel en een emotionele naaktheid ervaar die op het randje af ongemakkelijk word. Zeker als ik dan eens spontaan sta te bleiten tegenover tergend trage kassiersters in de colruyt omda'k men in ears niet wou uit doen, want dan verlies ik ze toch maar.
En aangezien ze toch 7 minuten nodig hebben om een kar over te laden, ga'k al zeker mijn muziek niet afzetten.
Maareuh in alle serieuziteit, zeer mooi album.
Vergelijkbare onderwerpen
