Album of the week The Shins - Oh, Inverted World (2001)

DwightSchrute

Well-known member
Zoals bij iedereen was dit geen gemakkelijke opdracht. zeker aangezien ik niet meteen een album luisteraar ben.
Lang gedacht om The Front Bottoms op jullie los te laten maar er is geen album dat me volledig overtuigen kan.
Omdat er reeds heel wat zware brokken op ons/jullie zijn afgekomen en ik Tool later nog uitgebreid mag bespreken heb ik voor iets licht gekozen.

The Shins werd opgericht in 1996 door James Mercer, James is de man die alles kan, zingen, gitaar, bas, drums, piano, ... maar vooral songwriting.
Oh, Inverted World is het eerste album van The Shins; een indierock/pop band met één absolute wereldhit die mede bekend werd door de melancholische film 'Garden State' uit 2004. Het gaat natuurlijk om 'New Slang'


New slang is ook het lied dat ik zonder ongemak nog een 500e keer op kan zetten zonder te skippen.

Uiteindelijk krijg je van mij een album met 11 songs die amper 32 minuten duurt. Daarom ga ik toch nog even een paar bonus tracks uitdelen die de band zelf wat meer diepte geeft. Oh, Inverted World is voor mij namelijk een melancholisch, catchy en nostalgisch album dat me elke keer weer kan bekoren, maar me ook geen kippenvel geeft zoals een Tool of Radiohead album dat wel kunnen. Toch ben ik wat mijn collega forumgangers er van vinden.

Aangezien ik zelf geen goeie schrijver ben geef ik nog 2 quotes mee:

The whole thing, musically and lyrically, encapsulates the sound of an idyllic spring day, yet one imbued with all the heartbreak, anxiety and existential uncertainty of life in the autumn of your 20s. (Gary Walker)

The qualities that made Oh, Inverted World so winsome — the personal touch, the undefinable magic, that sense of finding glimpses of yourself in somebody else’s faded photographs (Chris Deville)



 
Laatst bewerkt door een moderator:
Voor mij tot nu het album met de beste songs in deze serie, het zagerige van US collegerock zit er niet in, ik hoor meer invloeden van Pulp, Blur, Suede etc.
 
Zalige groep.
Simple song staat op het album Port of morrow.
Turn on me staat op Wincing the night away, waar ook dit pareltje opstaat:

 
Grote fan van de eerste twee albums van The Shins. Tijd om er nog eens in te duiken!

Garden State heeft me een levenslange crush op Natalie Portman gegeven, ik weiger van die opnieuw te bekijken want ik vrees dat het zal tegenvallen. :unsure:
 
Weer een zeer toffe keuze en voor mij ook wel wat jeugdsentiment. Van hun eerste twee albums heb ik Chutes Too Narrow veel meer beluisterd omdat ik de release daarvan wat meer meegemaakt heb. Die plaat is ook wat directer vind ik, ook al omdat de productie wat helderder is wegens meer budget (niet dat ik me er aan stoor bij Oh, Inverted World). Nu ik beide albums gisteren nog eens beluisterd heb (albums van een halfuur ftw), vind ik de kwaliteit van de songs op beide dicht bij elkaar liggen. New Slang is voor mij ook het hoogtepunt, maar er staan nog meer sterke nummers op zoals The Past and Pending, Know Your Onion!, Girl on The Wing,... Ik ben The Shins wat uit het oog verloren, denk dat het jaren geleden is dat ik deze platen nog eens op gezet heb, maar ik verwacht dat ze nu wel weer een tijdje geregeld gaan passeren.

Gek dat willydrama er vooral britpop in hoort. Ik hoor er vooral Amerikaanse 60's groepen en R.E.M. in. Wat vinden jullie eigenlijk van hun later werk? Wincing The Night Away vond ik indertijd een lichte teleurstelling maar bevat wel nog een hoop goeie nummers. Port of Morrow maar heel weinig beluisterd...
 
Klinkt catchy, al heb ik ook nog nooit van The Shins gehoord en doet die ene wereldhit bij mij ook geen belletje rinkelen. Ethetische indiepop/rock dat ik op zich wel kan smaken. Hier zit geen gravitas in, maar dat verwacht ik hier niet bij. Soms doet dit mij vaag aan The Beatles denken, zeker bij een nummer als Pressed in a book. Dat kan wel tellen als compliment, denk ik.

En een crush op Nathalie Portman heb ik nooit gehad. Scarlett Johansson daarentegen ...
 
eerste luisterbeurt achter de rug. Zoals hierboven al gepost had ik nog nooit van the Shins gehoord. Ook hun hitje kwam me niet bekend voor, maar ik denk dat ik Garden State nooit gezien heb, ondanks mijn Natalie Portman crush die ik wel had heb, in tegenstelling tot die cultuurbarbaar Avondland hierboven.
Catchy, luchtige, poppy, up-beat muziek, niet onmiddellijk het soort muziek waar ik naar luister :D Het doet mij niet onmiddellijk veel, maar ik vond het ook niet slecht.
 
Hier intussen ook een keer of twee geluisterd. Net als enkele anderen had ik nog nooit van The Shins of hun hitje gehoord. Ik vond het heel aangename muziek, perfect om de dag mee te starten of om een halfuurtje tot rust te komen.
 
Terug
Bovenaan