Killjoy
Redacteur
Met een topic als dit kan je twee richtingen uit. Ofwel ga je voor een iets minder bekende naam die je graag in de spotlights wil zetten zoals een Ti West of Jeremy Saulnier OF je leunt keihard in op het cliché en kiest ongegeneerd voor iemand die voor jou een stempel op het medium cinema heeft gedrukt. Voor wie kies je in zo een geval? Ik had perfect voor Kubrick, Coppola, Scorsese, Cameron of Fincher kunnen gaan. Stuk voor stuk cineasten die, ondanks de nodige misfires, een ontzagwekkend aantal mijlpalen op hun cv hebben staan. Van Jack Nicholson aan een typewriter in het Overlook tot het vuurwapen verstopt in een groezelig toilet in The Godfather of de manier waarop se7en voor altijd je blik op luchtverfrissers doet veranderen. Goede filmmakers zorgen voor memorabele momenten die je bijblijven.
Laat me in dat opzicht dan maar meteen de hoofdvogel afschieten met Steven Allan Spielberg. We kennen uiteraard allemaal de in 46 geboren Amerikaans-Joodse Spielberg als een pionier van de zomerse blockbuster. De urban legend is nog steeds dat een jonge Spielberg vol ambitie zo hardnekkig bleef rondhangen op het terrein van Universal Studios dat ze hem maar een baantje besloten te geven, maar in realiteit komt het er toch vooral op neer dat het jonge gastje zo een indruk wist te maken met zijn kortfilm Amblin dat hij meteen een contract voor zeven jaar aangeboden kreeg dat hem vooral televisiewerk opleverde. Duel, zijn eerste film voor televisie die later losjes geremaked werd als Joyride met de betreurde Paul Walker, was een overtuigend succes…andere thrillers zoals Something Evilen Savage waren dat niet.
De doorbraak kwam er in 74 met zijn eerste bioscoopfilm: The Sugarland Express. De film over een koppel dat op de vlucht slaat met hun kind dat in de pleegzorg is beland was bij zowel critici als publiek succesvol genoeg om voor de jonge dromer de deur open te zetten naar meer. Veel meer. De verfilming van een Peter Benchley roman waarin een bloeddorstige haai een toeristisch kuststadje in zijn greep houd werd door Spielberg omgevormd tot één van de eerste grote blockbusters voor het grote publiek, zonder ook maar een moment de nood aan suspense uit het oog te verliezen. Met iconische momenten zoals een dolly zoom op het gezicht van hoofdacteur Roy Scheider bij het zien van een haaienaanval op een drukke zomerdag of de “You’re gonna need a bigger boat” scene wist Spielberg finaal de grote poort in te beuken.
Gek genoeg jaagde Spielberg voor zijn volgende projecten niet meteen het grote succes van Jaws na, maar opteerde hij eerder voor persoonlijke projecten zoals het als sci-fi film vermomde familiedrama Close Encounters of the Third Kind en WW2 satire 1941 die nogal hard flopte. Onze favoriete bebaarde filmmaker bleef echter niet bij de pakken zitten, maar sloeg de handen in elkaar met George Lucas om Raiders of the Lost Ark af te leveren.
De wereld werd voor het eerst geïntroduceerd met Indiana Jones en het leven van eighties kids zou nooit nog hetzelfde zijn. Kunnen we als zij-sprong trouwens ook even waarderen dat Harrison Ford in de jaren tachtig de meest coole vent op aarde moest geweest zijn? Han Solo, Indy en Deckard? Dat is gewoon de trifecta van coole personages uit de jaren tachtig.
Terug naar Spielberg echter, die met zijn filmografie een stempel op onze jeugd bleef drukken in de jaren tachtig en vroege jaren negentig. De twee Indiana Jones-sequels, E.T., Hook en uiteraard Jurassic Park waren stuk voor stuk sprookjes die brachten wat Jaws eerder al bracht..sterke verhalen vol memorabele personages en hart die het element van suspens en gevaar niet uit het oog verloren. Zelfs het lijstje films die hij niet zelf regisseerde maar waar hij als producent aan werkte is ontzagwekkend te noemen. Poltergeist (Hoewel de legende gaat dat hij daar meer achter de camera stond dan Tobe Hooper), Back to the Future, Gremlins, The Goonies,An American Tail, Innerspace, Batteries not included, The Land before Time. Yup, ook op Platvoet en zijn vriendjes zijn de Spielbergiaanse vingerafdrukken merkbaar.
Naast griezelige fantasie heeft Spielberg uiteraard ook altijd een serieuzer kantje gehad en ook daar wist hij indruk te maken. The Color Purple en Amistad zetten een relatief goed spotlight op de donkere bladzijden van de Amerikaanse slavernij en met Empire of the Sun maakte hij een WW2-drama dat in tegenstelling tot 1941 wel een relatief succes was. Toch waren het Schindler’s List en Saving Private Ryan die het meest in de ziel wisten te kerven. Schindler(s List, in prachtig zwartwit geschoten door Janusz Kaminski, grijpt uiteraard naar je strot door behoorlijk direct de gruwel van de Jodenvervolging te tonen. Dat ene moment van kleur in de film, dat vergeet je nooit meer. Saving Private Ryan toont dan weer de grauwe kant van het leven van soldaten aan het Franse front en heeft waarschijnlijk één van de meest intense opening scenes ooit op pellicule vastgelegd. Het is een film die als logische opstap fungeerde naar miniserie Band of Brothers (Weliswaar niet door Spielberg zelf geregisseerd, maar de invloed van de producent is wederom duidelijk.
Dat Spielberg nooit meer die torenhoge successen van de jaren tachtig en negentig heeft geëvenaard en dat niet alle van zijn tot nu toe 56 films goed zijn is duidelijk, maar als je door zijn portfolio gaat zie je veel meer hits dan misses. Van Leonardo Dicaprio als charmante oplichter in het Speelse Catch me if you Can of de intense chase thriller die Minority Report is. Of wat te denken van War of the Worlds die de post 9-11 angst fuseert in een spectaculaire alien invasion film en die tegen de derde akte de tijd neemt voor een scène van dreigende suspense in een kelder die toont dat die kerel van Jaws het nog in de vingers heeft?
Toegegeven, tegenwoordig zijn er kristallen schedels en warhorses die de status van Spielberg wat lijken te tanen, maar met de intense koude oorlog-thriller Bridge of Spies of de heerlijk overdadige musical die West Side Story recent nog geworden is, toont de meester dat zelfs wanneer het creatieve vuur van de vorige Eeuw misschien niet langer in alle hevigheid brandt, je hem moeilijk uitgeblust kan noemen. Hoe je ook tegenover de meer recente output van de man zoals Ready Player One staat, zijn invloed op het medium en onze jeugd is onmiskenbaar. Ik zou dan ook zeggen, geniet deze maand van het herbezoeken van enkele klassiekers of geef een film als De BFG ( Helaas geen Doom-verfilming) of de Kuifje-film een nieuwe kans, bij Spielberg vind je voor elk wat wils.
m.imdb.com
Laat me in dat opzicht dan maar meteen de hoofdvogel afschieten met Steven Allan Spielberg. We kennen uiteraard allemaal de in 46 geboren Amerikaans-Joodse Spielberg als een pionier van de zomerse blockbuster. De urban legend is nog steeds dat een jonge Spielberg vol ambitie zo hardnekkig bleef rondhangen op het terrein van Universal Studios dat ze hem maar een baantje besloten te geven, maar in realiteit komt het er toch vooral op neer dat het jonge gastje zo een indruk wist te maken met zijn kortfilm Amblin dat hij meteen een contract voor zeven jaar aangeboden kreeg dat hem vooral televisiewerk opleverde. Duel, zijn eerste film voor televisie die later losjes geremaked werd als Joyride met de betreurde Paul Walker, was een overtuigend succes…andere thrillers zoals Something Evilen Savage waren dat niet.
De doorbraak kwam er in 74 met zijn eerste bioscoopfilm: The Sugarland Express. De film over een koppel dat op de vlucht slaat met hun kind dat in de pleegzorg is beland was bij zowel critici als publiek succesvol genoeg om voor de jonge dromer de deur open te zetten naar meer. Veel meer. De verfilming van een Peter Benchley roman waarin een bloeddorstige haai een toeristisch kuststadje in zijn greep houd werd door Spielberg omgevormd tot één van de eerste grote blockbusters voor het grote publiek, zonder ook maar een moment de nood aan suspense uit het oog te verliezen. Met iconische momenten zoals een dolly zoom op het gezicht van hoofdacteur Roy Scheider bij het zien van een haaienaanval op een drukke zomerdag of de “You’re gonna need a bigger boat” scene wist Spielberg finaal de grote poort in te beuken.
Gek genoeg jaagde Spielberg voor zijn volgende projecten niet meteen het grote succes van Jaws na, maar opteerde hij eerder voor persoonlijke projecten zoals het als sci-fi film vermomde familiedrama Close Encounters of the Third Kind en WW2 satire 1941 die nogal hard flopte. Onze favoriete bebaarde filmmaker bleef echter niet bij de pakken zitten, maar sloeg de handen in elkaar met George Lucas om Raiders of the Lost Ark af te leveren.
De wereld werd voor het eerst geïntroduceerd met Indiana Jones en het leven van eighties kids zou nooit nog hetzelfde zijn. Kunnen we als zij-sprong trouwens ook even waarderen dat Harrison Ford in de jaren tachtig de meest coole vent op aarde moest geweest zijn? Han Solo, Indy en Deckard? Dat is gewoon de trifecta van coole personages uit de jaren tachtig.
Terug naar Spielberg echter, die met zijn filmografie een stempel op onze jeugd bleef drukken in de jaren tachtig en vroege jaren negentig. De twee Indiana Jones-sequels, E.T., Hook en uiteraard Jurassic Park waren stuk voor stuk sprookjes die brachten wat Jaws eerder al bracht..sterke verhalen vol memorabele personages en hart die het element van suspens en gevaar niet uit het oog verloren. Zelfs het lijstje films die hij niet zelf regisseerde maar waar hij als producent aan werkte is ontzagwekkend te noemen. Poltergeist (Hoewel de legende gaat dat hij daar meer achter de camera stond dan Tobe Hooper), Back to the Future, Gremlins, The Goonies,An American Tail, Innerspace, Batteries not included, The Land before Time. Yup, ook op Platvoet en zijn vriendjes zijn de Spielbergiaanse vingerafdrukken merkbaar.
Naast griezelige fantasie heeft Spielberg uiteraard ook altijd een serieuzer kantje gehad en ook daar wist hij indruk te maken. The Color Purple en Amistad zetten een relatief goed spotlight op de donkere bladzijden van de Amerikaanse slavernij en met Empire of the Sun maakte hij een WW2-drama dat in tegenstelling tot 1941 wel een relatief succes was. Toch waren het Schindler’s List en Saving Private Ryan die het meest in de ziel wisten te kerven. Schindler(s List, in prachtig zwartwit geschoten door Janusz Kaminski, grijpt uiteraard naar je strot door behoorlijk direct de gruwel van de Jodenvervolging te tonen. Dat ene moment van kleur in de film, dat vergeet je nooit meer. Saving Private Ryan toont dan weer de grauwe kant van het leven van soldaten aan het Franse front en heeft waarschijnlijk één van de meest intense opening scenes ooit op pellicule vastgelegd. Het is een film die als logische opstap fungeerde naar miniserie Band of Brothers (Weliswaar niet door Spielberg zelf geregisseerd, maar de invloed van de producent is wederom duidelijk.
Dat Spielberg nooit meer die torenhoge successen van de jaren tachtig en negentig heeft geëvenaard en dat niet alle van zijn tot nu toe 56 films goed zijn is duidelijk, maar als je door zijn portfolio gaat zie je veel meer hits dan misses. Van Leonardo Dicaprio als charmante oplichter in het Speelse Catch me if you Can of de intense chase thriller die Minority Report is. Of wat te denken van War of the Worlds die de post 9-11 angst fuseert in een spectaculaire alien invasion film en die tegen de derde akte de tijd neemt voor een scène van dreigende suspense in een kelder die toont dat die kerel van Jaws het nog in de vingers heeft?
Toegegeven, tegenwoordig zijn er kristallen schedels en warhorses die de status van Spielberg wat lijken te tanen, maar met de intense koude oorlog-thriller Bridge of Spies of de heerlijk overdadige musical die West Side Story recent nog geworden is, toont de meester dat zelfs wanneer het creatieve vuur van de vorige Eeuw misschien niet langer in alle hevigheid brandt, je hem moeilijk uitgeblust kan noemen. Hoe je ook tegenover de meer recente output van de man zoals Ready Player One staat, zijn invloed op het medium en onze jeugd is onmiskenbaar. Ik zou dan ook zeggen, geniet deze maand van het herbezoeken van enkele klassiekers of geef een film als De BFG ( Helaas geen Doom-verfilming) of de Kuifje-film een nieuwe kans, bij Spielberg vind je voor elk wat wils.
Steven Spielberg - IMDb
m.imdb.com
Laatst bewerkt:
