Sterke toename invaliden: burn-outs en depressie

Daar ben ik het niet mee eens. Ja, we werken minder, maar wel op een uitdagendere manier. We moeten veel meer schakelen, flexibel zijn en ook in het privéleven wordt véél meer verwacht. Vroeger was het simpel hoor. (En nog heel vroeger werkten mensen helemaal niet zo veel, enkel om eten te vangen.)

Simpel voorbeeld. Vroeger werd je wakker, je ontbeet en dan ging je werken aan schoenen, kledij, zaken verkopen, op de markt staan, de beerput legen, weet ik veel. Nu zijn sommigen al drie uur wakker en 50 km verder tegen dat ze op hun werk zijn, en dan moeten ze nog beginnen. Ondertussen zijn de kinderen naar de opvang gebracht, de vaatwasmachine aangezet, de brief op de post gedaan en zijn er al drie verschilende vervoersmiddelen gebruikt (auto, trein, plooifiets) mét alle prikkels en grootstedelijke context erbij.
Meeste mensen werken niet op 50km van hun werk. En vroeger moesten ze wellicht met de fiets ipv het comfort van een auto.
Vaatwasmachine aanzetten: vroeger met de hand afwassen dus tja....brief op de post? Vroeger misschien, nu e-mail en moet je niet voor buiten komen....
 
Vaatwasmachine aanzetten: vroeger met de hand afwassen dus tja....brief op de post? Vroeger misschien, nu e-mail en moet je niet voor buiten komen....

Vroeger kreeg je tijd.
Nu krijg je geen tijd meer. Om 10u een mail, soms direct erna een telefoon van: “ik heb u een mail gestuurd hé”.
Twee dagen wachten voor een mail: reminder.
Collega gaat in verlof ; hop, dossiers overdragen naar andere collega.

Alles hier en nu. En nog liever gisteren.

Zeker wie met klanten werkt herkenbaar: beleefdheid is volledig weg. Snakken en bijten en eisen, geen contractnummer of niks, maar o wee als je niet vriendelijk bent: “ik ga klacht indienen hè”.
Als ik soms mensen bezig hoor tegen bedienden in een winkel. Ik heb soms plaatsvervangende schaamte.

Mensen zijn elkaar aan het opfokken.
 
Laatst bewerkt:
Dus veel mensen die nu op de invaliditeit zitten hebben te veel activiteiten in hun priveleven?
De sterke stijging invaliditeit is vooral van de laatste jaren....Waarom dan de laatste jaren zo een sterke stijging?

Ik heb het gevoel dat je een duidelijke oorzaak wil voor een probleem dat zo groot en complex is. Moesten er duidelijke oorzaken zijn voor de stijgende cijfers van mentale problemen had men al lang deze oorzaken aangepakt.

Er is gewoon niet 1 enkel ding aan te wijzen. Het zal steeds een samenloop van verschillende complexe factoren zijn.

Daarnaast tonen opmerkingen zoals 'zijn we dan niet te soft geworden' en 'bij administratief bedienden is dat minder van toepassing' vooral dat je een erg nauwe blik hebt op mentale problemen. Het is, in mijn beleving, zelfs op het randje van respectloos voor die mensen die dagelijks worstelen met hun mentale gezondheid.
 
Meeste mensen werken niet op 50km van hun werk. En vroeger moesten ze wellicht met de fiets ipv het comfort van een auto.
Vaatwasmachine aanzetten: vroeger met de hand afwassen dus tja....brief op de post? Vroeger misschien, nu e-mail en moet je niet voor buiten komen....

Je mag eens raden wanneer dit artikel geschreven is. Antwoord in de spoiler tags :p.


The malaise, they say, is reflected in an increase in the number of people in their late 20's and early 30's receiving psychiatric help: by a rise in suicides and alcoholism in this age group, and a boom in the popularity of certain charismatic religious movements, astrology, and pop psychology cults that reflect part of thic generation's search for contentment.

The reasons cited for its problems range from disillusionment following the Watergate scandals, to disorientation caused by new sexual freedom, to the failure of life to fulfill the expectations established for themselves and society during the idealistic 60's.


Many who “dropped out” are said to be depressed about the difficulties they are now having: in trying to enter a competitive’ job market at a time of eainomic retrenchment, while oth‐, ers, with little work experience’ and accustomed to having: parents pay their bills, are having difficulty coping with re‐1 sponsibilities of a job, especia‐: ly ones they regard as unglamorous or not socially “meaningful.”

 
Ik heb het gevoel dat je een duidelijke oorzaak wil voor een probleem dat zo groot en complex is. Moesten er duidelijke oorzaken zijn voor de stijgende cijfers van mentale problemen had men al lang deze oorzaken aangepakt.

Er is gewoon niet 1 enkel ding aan te wijzen. Het zal steeds een samenloop van verschillende complexe factoren zijn.

Daarnaast tonen opmerkingen zoals 'zijn we dan niet te soft geworden' en 'bij administratief bedienden is dat minder van toepassing' vooral dat je een erg nauwe blik hebt op mentale problemen. Het is, in mijn beleving, zelfs op het randje van respectloos voor die mensen die dagelijks worstelen met hun mentale gezondheid.
Helemaal niet, ik vraag mij gewoon af vanwaar de sterke stijging in de invaliditeit vd laatste jaren en in het bijzonder bij 55+
 
Ik denk dat veel ook te maken heeft met de toenemende psychologisering van de maatschappij.
De legende gaat dat Sigmund Freud tijdens zijn eerste Amerika-reis schertste: ‘Ze moesten eens weten dat we ze de pest brengen.’
Sigmund 763 × 221









Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP) on Twitter: Sigmund  feliciteert NVvP (afbeelding: @volkskrant) #NVvPJubileum #Sigmund  https://t.co/fgtY1vIFDR / Twitter Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP) on Twitter: Sigmund  feliciteert NVvP (afbeelding: @volkskrant) #NVvPJubileum #Sigmund  https://t.co/fgtY1vIFDR / Twitter 1.909 × 645
 
Laatst bewerkt:
Meeste mensen werken niet op 50km van hun werk. En vroeger moesten ze wellicht met de fiets ipv het comfort van een auto.
Vaatwasmachine aanzetten: vroeger met de hand afwassen dus tja....brief op de post? Vroeger misschien, nu e-mail en moet je niet voor buiten komen....
Haar punt is dat het werk en het hele leven complexer is geworden. Vroeger kon iemand die moeite had met complexiteit bv. bode worden of met koffie rondgaan op bureau. Nog vroeger werkte men misschien 10 uur per dag, maar dat was repetitief en gedaan het moment dat je uit de fabriek weg was.

Nu moet zelfs iemand met een "eenvoudige" job meestal enige flexibiliteit tonen, met een paar computersystemen overweg kunnen, enz. Neem al gewoon een postbode: vroeger met de fiets je ronde doen en tijd voor een babbel. Nu moet je een rijbewijs hebben, kan je wisselen van ronde, heb je -berekend- een zekere tijd per ronde.

Een groeiend aantal mensen kan dat niet bolwerken, maar heeft gewoon geen keuze want elke job "professionaliseert". Meer doen met minder (mensen), flexibeler zijn, je communicate gaat via mail en app i.p.v. je directe overste die je zegt hoe het zit, je verloning is minder transparant, enz.

En thuis is het niet hetzelfde: continue communicatie, apps in plaats van dagelijks de brievenbus leegmaken, toestellen die allemaal computers zijn, de school van die kinderen die meer papierwerk en input vraagt dan vroeger, geen zekerheden uit de mond van de pastoor, enz.
 
Laatst bewerkt:
Haar punt is dat het werk en het hele leven complexer is geworden. Vroeger kon iemand die moeite had met complexiteit bv. bode worden of met koffie rondgaan op bureau. Nog vroeger werkte men misschien 10 uur per dag, maar dat was repetitief en gedaan het moment dat je uit de fabriek weg was.

Nu moet zelfs iemand met een "eenvoudige" job meestal enige flexibiliteit tonen, met een paar computersystemen overweg kunnen, enz. Neem al gewoon een postbode: vroeger met de fiets je ronde doen en tijd voor een babbel. Nu moet je een rijbewijs hebben, kan je wisselen van ronde, heb je -berekend- een zekere tijd per ronde.

Een groeiend aantal mensen kan dat niet bolwerken, maar heeft gewoon geen keuze want elke job "professionaliseert". Meer doen met minder (mensen), flexibeler zijn, je communicate gaat via mail en app i.p.v. je directe overste die je zegt hoe het zit, je verloning is minder transparant, enz.

En thuis is het niet hetzelfde: continue communicatie, apps in plaats van dagelijks de brievenbus leegmaken, toestellen die allemaal computers zijn, de school van die kinderen die meer papierwerk en input vraagt dan vroeger, geen zekerheden uit de mond van de pastoor, enz.
Dat is toch wel een zeer negatief mensbeeld. Dat zijn toch dingen die de meeste mensen met een gemiddeld iq toch wel aankunnen...
Dat verklaart toch niet de toename van de invaliditeit bij 55+ van de laatste jaren? Zekerheden vd pastoor?? Dan heb je het over 30 jaar terug en dan nu toename invaliditeit?
 
Dat is toch wel een zeer negatief mensbeeld. Dat zijn toch dingen die de meeste mensen met een gemiddeld iq toch wel aankunnen...
Dat verklaart toch niet de toename van de invaliditeit bij 55+ van de laatste jaren? Zekerheden vd pastoor?? Dan heb je het over 30 jaar terug en dan nu toename invaliditeit?
Het gaat niet over IQ, ik weet niet waarom je daar steeds op terug komt?
 
Dat is toch wel een zeer negatief mensbeeld. Dat zijn toch dingen die de meeste mensen met een gemiddeld iq toch wel aankunnen...
Dat verklaart toch niet de toename van de invaliditeit bij 55+ van de laatste jaren? Zekerheden vd pastoor?? Dan heb je het over 30 jaar terug en dan nu toename invaliditeit?
Het is dan ook de combinatie van alles. Mensen met een gemiddeld IQ en gewone weerbaarheid kunnen dat aan, misschien ook niet heel hun loopbaan van 40 jaar natuurlijk. En 50% heeft een IQ lager dan het gemiddelde, idem met weerbaarheid. Genoeg mensen die zeer intelligent zijn maar geen 100 dingen tegelijk aan hun hoofd willen.
 
Het is dan ook de combinatie van alles. Mensen met een gemiddeld IQ en gewone weerbaarheid kunnen dat aan, misschien ook niet heel hun loopbaan van 40 jaar natuurlijk. En 50% heeft een IQ lager dan het gemiddelde, idem met weerbaarheid. Genoeg mensen die zeer intelligent zijn maar geen 100 dingen tegelijk aan hun hoofd willen.
Dat verklaart toch niet de toename van de invaliditeit omwille van burnouts/depressie bij 55+ van de laatste jaren?

Ik ga er trouwens wel mee akkoord dat veel mensen moeite hebben met de huidige werkdruk/flexibiliteit. Enerzijds natuurlijk omwille vd technologisering en efficientie toestanden maar anderzijds toch ook veel mensen (heb ik de indruk) die alles perfect willen doen en dus ook in hun prive zichzelf dingen gaan opleggen omdat ze denken dat het nu eenmaal zo hoort....
 
Laatst bewerkt:
Dat verklaart toch niet de toename van de invaliditeit omwille van burnouts/depressie bij 55+ van de laatste jaren?

Ik ga er trouwens wel mee akkoord dat veel mensen moeite hebben met de huidige werkdruk/flexibiliteit. Enerzijds natuurlijk omwille vd technologisering en efficientie toestanden maar anderzijds toch ook veel mensen (heb ik de indruk) die alles perfect willen doen en dus ook in hun prive zichzelf dingen gaan opleggen omdat ze denken dat het nu eenmaal zo hoort....
Maar dus ook gewoon een groep mensen die net wél mee kan, en dan net niét meer zodra het nog iets complexer wordt of er iets extra tegenslaat. En hoe complexer het wordt, hoe meer er van die groep uitvallen hé, en die grens verschuift steeds.

Dit is geen antwoord op je 55+'ers hoor, ik zeg maar hoe ik het ervaar.
 
Dat verklaart toch niet de toename van de invaliditeit omwille van burnouts/depressie bij 55+ van de laatste jaren?

Opnieuw, je zoekt een antwoord dat niet bestaat. Mensen halen hier aan dat het een complex gegeven is, maar dat lijk je niet te aanvaarden als antwoord.

Daarnaast is het ook niet zo alsof er vroeger geen mentale problemen waren bij 55+'ers. Meer zelfs, de zelfmoordcijfers bij oudere mannen waren steeds de hoogste.
Het enige verschil is dat er misschien minder taboe op is en hierdoor, gelukkig maar, meer mensen de weg vinden naar hun huisarts en professionele hulp.
 
Dat verklaart toch niet de toename van de invaliditeit omwille van burnouts/depressie bij 55+ van de laatste jaren?
Ik ga er trouwens wel mee akkoord dat veel mensen moeite hebben met de huidige werkdruk/flexibiliteit. Enerzijds natuurlijk omwille vd technologisering en efficientie toestanden maar anderzijds toch ook veel mensen heb ik de indruk die alles perfect willen doen dus ook in hun prive zichzelf dingen gaan opleggen omdat ze denken dat het nu eenmaal zo hoort....
Nog weinig mensen aan de loketten. (Bij een bank moet je zelfs betalen voor een manuele overschrijving.)
Minder bankautomaten.
Google is alles.
...

Die generatie zit volledig vast in oude patronen, hebben de IT-boot gemist, en frustreert zich aan alles uiteindelijk.
 
Opnieuw, je zoekt een antwoord dat niet bestaat. Mensen halen hier aan dat het een complex gegeven is, maar dat lijk je niet te aanvaarden als antwoord.
Op dit forum bestaat er altijd een antwoord :LOL:

Daarnaast is het ook niet zo alsof er vroeger geen mentale problemen waren bij 55+'ers. Meer zelfs, de zelfmoordcijfers bij oudere mannen waren steeds de hoogste.
Het enige verschil is dat er misschien minder taboe op is en hierdoor, gelukkig maar, meer mensen de weg vinden naar hun huisarts en professionele hulp.
De zelfmoordcijfers zijn nu hoger dan vroeger.
Idd minder taboe en dat is positief maar geen verklaring vd sterke stijging.

Ik denk trouwens dat Belgie 1 vd hoogste invaliditeitscijfers heeft ivg met omringende 'welvaartslanden' :

“België combineert een minder dan gemiddelde werkzaamheidsgraad met een hoger dan gemiddelde ziekte en invaliditeitsgraad en is daarmee redelijk uniek in Europa”, aldus Randstad. De werkloosheidsgraad verschilt ook van gewest tot gewest, en die communautaire verschillen kunnen een rol spelen in de politieke slagkracht om het probleem aan te pakken.

“Het huidige stelsel inzake ziekte en invaliditeit functioneert onvoldoende en de recent sterk groeiende kloof met de rest van Europa zou minstens tot een hogere sense of urgency moeten leiden. De genomen maatregelen de voorbije jaren zijn duidelijk onvoldoende”, zegt arbeidsmarktdeskundige Jan Denys. Het is volgens hem dan ook aan de politiek om initiatieven te nemen.
 

België heeft een hoog aandeel inactieven (26 procent) in de leeftijdscategorie 20-65 jaar. In Europa doen enkel Griekenland, Roemenië, Kroatië en Italië het slechter. Van die inactieven is ongeveer een vierde ziek of invalide, een aandeel dat enkel hoger is in Nederland en Denemarken. Het Europese gemiddelde van inactieven door ziekte en/of invaliditeit bedraagt 4,3 procent, duidelijk lager dan de 6,4 procent in België. De kloof is de laatste tien jaar bovendien sterk vergroot: van 0,7 procentpunten in 2010 naar 2,1 procentpunten in 2019.

Dat het aantal zieken en invaliden zo snel gegroeid is, kan niet teruggevoerd worden tot de vergrijzing. Zo tellen Duitsland en Italië, de meest "grijze" landen, niet de meeste zieken en invaliden. De Europese cijfers bevestigen ook niet dat de stijging een logisch gevolg is van de meer activerende aanpak in het stelsel van de werkloosheid. "Dat er in België een meer dan gemiddelde stroom vanuit werkloosheid naar inactiviteit is geweest heeft dus vooral intern institutionele oorzaken", klinkt het. "Het meest waarschijnlijke is dat andere landen de poortwachterfunctie van het stelsel ziekte en invaliditeit beter hebben bewaakt dan België." En ook de aanname dat wijzigende arbeidsomstandigheden een belangrijke oorzaak zijn voor de stijging kan niet worden hard gemaakt: België scoort inzake arbeidsomstandigheden goed tot gemiddeld in Europa en kent ook minder dan gemiddeld nachtwerk.

"België combineert een minder dan gemiddelde werkzaamheidsgraad met een hoger dan gemiddelde ziekte en invaliditeitsgraad en is daarmee redelijk uniek in Europa", aldus Randstad. De werkloosheidsgraad verschilt ook van gewest tot gewest, en die communautaire verschillen kunnen een rol spelen in de politieke slagkracht om het probleem aan te pakken.

"Het huidige stelsel inzake ziekte en invaliditeit functioneert onvoldoende en de recent sterk groeiende kloof met de rest van Europa zou minstens tot een hogere sense of urgency moeten leiden. De genomen maatregelen de voorbije jaren zijn duidelijk onvoldoende", zegt arbeidsmarktdeskundige Jan Denys. Het is volgens hem dan ook aan de politiek om initiatieven te nemen.
 
Terug
Bovenaan