"Sinds Bach ging het met muziek bergaf": de klassieke muziekthread
- Onderwerp starter Avondland
- Startdatum
Avondland
Well-known member
CerumenCrevice
Well-known member
Heerlijk geluid , cello's. Het enige klassieke instrument dat mij echt kan overtuigen. Want wie heeft er echt wat aan die hogere noten van een viool. Het mooie aan de piano is dan weer dat het full range is en daarmee ook echt geschikt voor solos.
Dat gezegd zijnde, mijn vader heeft een elektrische piano gekocht om te leren spelen tijdens het laatste jaar, echt goed klinkt dat ook niet. Wellicht omdat het een relatief goedkope elektrische is.
willydrama
Well-known member
goeien draad, iemand met operatips, compacte stukken voor tijdens den afwas
Mr.Fingers
Well-known member
Klara Continuo!
Ja, klassieke muziek. Moeder is grote liefhebster van klassieke muziek, dus dat stond (en staat!) thuis altijd op. Na haar oorproblemen was er vrees voor dat ze volledig doof zou worden, wat een ramp zou zijn (ook al wilde ze dat niet toegeven). Gelukkig is dat niet het geval, en kan ze nog met een hoorapparaat naar muziek luisteren (en volgens haar nog goed genoeg om de nuances te horen). Wel gemerkt dat wij twee een verschillende smaak hebben ontwikkeld. Zij heeft het voor Mozart, Beethoven, Bach, Brahms, Handel,... ik ben meer van Wagner, Holst, Elgar, Mendelsohn (en Bach, uiteraard. Bach is God). Wel allebei een grote afkeer voor de volledige familie Strauss. Er is 1 muziekstuk waar ik niet meer naar kan luisteren, en dat is het Adagio van het clarinetconcerto van Mozart. Muziek die pa mooi vond, en gespeeld werd op zijn begrafenis. Zal ooit nog wel lukken, maar nu nog niet...
Maareh: Wagner: Tannhauser Overture, als je dàt kunt schrijven, en dan nog "maar" als overture...
Maar het allermooiste, dat moet toch wel "Nimrod" uit de Enigma Variations van Elgar zijn, zeker in de breekbare versie van Bernstein. Jongens, veeg mij al maar op.
Laatst bewerkt:
Killjoy
Redacteur
Dit soort muziek is altijd een goeie soundtrack die inwerkt op je gemoed, omdat het zelden achtergrondbehang is zoals popnummers die anoniem op de achtergrond vervagen, maar composities die je aandacht opeisen.
Van het speels breekbaar van Debussy's Réverie tot het in your face bombastische van Mozart's Requiem. Ik vind moderne filmmuziek ook wel een mooie verderzetting van wat de oude meesters deden. Van het werk van Morricone voor de westerns tot Zimmer's score voor Gladiator en Lion King tot Clint Mansell's werk voor Requiem for a dream dat uiteraard zwaar schatplichtig is aan het werk van Mozart.
Dit is toch nagenoeg perfect?
Van het speels breekbaar van Debussy's Réverie tot het in your face bombastische van Mozart's Requiem. Ik vind moderne filmmuziek ook wel een mooie verderzetting van wat de oude meesters deden. Van het werk van Morricone voor de westerns tot Zimmer's score voor Gladiator en Lion King tot Clint Mansell's werk voor Requiem for a dream dat uiteraard zwaar schatplichtig is aan het werk van Mozart.
Dit is toch nagenoeg perfect?
Twee groepen met wat misschien voor de 'echte' kenners geen echte klassieke muziek is, maar de platen waar de twee volgende nummers uit komen, draai ik nu, ongeveer 25 jaar later, nog heel regelmatig.
The Balanescu Quartet heb ik leren kennen in het programma Update gepresenteerd door Chantal Pattyn, hun eerste album, possessed, stond vol covers van Kraftwerk en dat zal ook de reden geweest zijn waarom ze zoveel airplay kregen op StuBru. Maar ook het tweede album, Luminiza, kreeg de nodige aandacht in Update, Dit is het nummer Luminiza uit de gelijknamige LP.
Die Anarchistische Abendunterhaltung heb ik ontdekt op een iets wat speciale manier.
In ons jeugdhuis organiseerden we regelmatig optredens, en we kregen toen wekelijks verschillende demo's toegestuurd van beginnende groepjes die wouden komen optreden, de instroom was zo groot dat we de kassetjes in een emmer staken in ons vergaderlokaal, en wie wou, kon kassetjes uitkiezen en meenemen naar huis om te beluisteren. Die Anarchistische Abendunterhaltung viel op tussen deze hoop kassetjes door hun groepsnaam, daarom nam ik hun demo mee naar huis, de muziek was niet wat ik verwacht had, maar het sprak mij wel aan, spijtig genoeg is het nooit gelukt om de andere leden van ons jeugdhuis te overtuigen om een optreden te organiseren van deze groep. Een tijdje later heb ik ze voor het eerst live gezien op de eerste editie van De Nachten ergens in een oud station in het Antwerpse, ik was daar vooral voor Circus Bulderdrang en Mauro Pawlowsky, maar het optreden van DAU was voor mij toch 1 van de hoogtepunten op die editie van de nachten.
Dit is Drieslagstelsel II uit hun naamloze debuutalbum, dat nummer stond ook op die demo:
The Balanescu Quartet heb ik leren kennen in het programma Update gepresenteerd door Chantal Pattyn, hun eerste album, possessed, stond vol covers van Kraftwerk en dat zal ook de reden geweest zijn waarom ze zoveel airplay kregen op StuBru. Maar ook het tweede album, Luminiza, kreeg de nodige aandacht in Update, Dit is het nummer Luminiza uit de gelijknamige LP.
Die Anarchistische Abendunterhaltung heb ik ontdekt op een iets wat speciale manier.
In ons jeugdhuis organiseerden we regelmatig optredens, en we kregen toen wekelijks verschillende demo's toegestuurd van beginnende groepjes die wouden komen optreden, de instroom was zo groot dat we de kassetjes in een emmer staken in ons vergaderlokaal, en wie wou, kon kassetjes uitkiezen en meenemen naar huis om te beluisteren. Die Anarchistische Abendunterhaltung viel op tussen deze hoop kassetjes door hun groepsnaam, daarom nam ik hun demo mee naar huis, de muziek was niet wat ik verwacht had, maar het sprak mij wel aan, spijtig genoeg is het nooit gelukt om de andere leden van ons jeugdhuis te overtuigen om een optreden te organiseren van deze groep. Een tijdje later heb ik ze voor het eerst live gezien op de eerste editie van De Nachten ergens in een oud station in het Antwerpse, ik was daar vooral voor Circus Bulderdrang en Mauro Pawlowsky, maar het optreden van DAU was voor mij toch 1 van de hoogtepunten op die editie van de nachten.
Dit is Drieslagstelsel II uit hun naamloze debuutalbum, dat nummer stond ook op die demo:
SnakeGodRovinin
Well-known member
Toegegeven, in de film wordt het met overdaad gebruikt, maar als alleenstaand stuk, is het inderdaad perfect.
TsD
Active member
Deze thread ga ik volgen, ken zelf weinig van (moderne) klassieke muziek maar kan er wel van genieten als ik in de stemming ben. Vroeger vaak geluisterd naar Tchaikovsky zijn 1812 overture, en Marche Slave heb ik altijd fantastisch gevonden, altijd kippenvel van gekregen. Mussorgsky ook altijd een dikke eindbaas gevonden.
En als we het over eindbazen hebben, en klassieke muziek, dan moet Stravinsky met Le Sacre Du Printemps toch wel even langskomen, niet?
Enkele jaren geleden was er ook een programma op één of Canvas, waarin die ene presentator (Tomas? Thomas?) een klassiek stuk ging instuderen en spelen voor publiek. Er was daar ook een bijbehorende spotify-lijst van, heb die toch vaak opgehad toen. Veel stukken uit leren kennen en zo ook meer de piano-concerto's leren appreciëren.
Van moderne klassieke muziek ken ik bitter weinig, kan wel genieten van een Johan Johansson (Fordlandia
) of Max Richter.
En als we het over eindbazen hebben, en klassieke muziek, dan moet Stravinsky met Le Sacre Du Printemps toch wel even langskomen, niet?
De première op 29 mei 1913 liep uit op een tumult. Het was niet Stravinsky's muziek die het meeste oproer veroorzaakte, maar Nijinsky's vernieuwende choreografie, die woester en wilder was dan wat men ooit had meegemaakt en nauwelijks iets met traditioneel ballet te maken had. De vraag werd opgeworpen of een ballet waarbij de dansers, gekleed als boeren, met hun lichaam schudden en met hun voeten stampten, de naam ballet waardig was. Zowel de dansers als de orkestleden hadden moeite met de ongewone ritmische accenten en de vele maatwisselingen.
Al direct in de eerste minuut kwamen delen van het publiek in opstand. Voor- en tegenstanders gingen zelfs met elkaar op de vuist. Het ballet kon alleen maar uitgedanst worden doordat inderhaast opgetrommelde gendarmes enige rust in de zaal herstelden. Het kostte Monteux veel moeite onverstoorbaar door te dirigeren.[3] Vooruitstrevende kunstenaars als Jean Cocteau, Gertrude Stein en Maurice Ravel waren in de zaal aanwezig. Ravel zag direct het belang in van de muziek. In een brief aan een vriend schreef hij dat die beslist moest gaan luisteren: de première zou een belangrijke betekenis hebben in de muziek. Ravel zelf nam van harte deel aan de rellen tijdens de première. Toen hij aan een buurvrouw aangaf dat ze stil moest zijn omdat hij wilde luisteren en zij reageerde met "vuile jood", waren de rapen gaar.
Al direct in de eerste minuut kwamen delen van het publiek in opstand. Voor- en tegenstanders gingen zelfs met elkaar op de vuist. Het ballet kon alleen maar uitgedanst worden doordat inderhaast opgetrommelde gendarmes enige rust in de zaal herstelden. Het kostte Monteux veel moeite onverstoorbaar door te dirigeren.[3] Vooruitstrevende kunstenaars als Jean Cocteau, Gertrude Stein en Maurice Ravel waren in de zaal aanwezig. Ravel zag direct het belang in van de muziek. In een brief aan een vriend schreef hij dat die beslist moest gaan luisteren: de première zou een belangrijke betekenis hebben in de muziek. Ravel zelf nam van harte deel aan de rellen tijdens de première. Toen hij aan een buurvrouw aangaf dat ze stil moest zijn omdat hij wilde luisteren en zij reageerde met "vuile jood", waren de rapen gaar.
Enkele jaren geleden was er ook een programma op één of Canvas, waarin die ene presentator (Tomas? Thomas?) een klassiek stuk ging instuderen en spelen voor publiek. Er was daar ook een bijbehorende spotify-lijst van, heb die toch vaak opgehad toen. Veel stukken uit leren kennen en zo ook meer de piano-concerto's leren appreciëren.
Van moderne klassieke muziek ken ik bitter weinig, kan wel genieten van een Johan Johansson (Fordlandia
) of Max Richter.
Akuma
Active member
Piano zonder twijfel het mooiste instrument. Een haast ongeëvenaarde diepgang die me op ieder moment van de dag rust kan brengen. De Chopin, Satie, Liszt, Gounod, Rachmaninoff of Mozart durven wel eens opstaan.
Deze uitvoering bv. van Paolo Marzocchi van Liszt zijn Hungarian Rhapsody op piano is betoverend van begin tot einde. Magistraal.
En natuurlijk Bach zelf mag niet vergeten worden, wat een monument. "That place where the wave finally broke and rolled back". Deze piano versie van Jesu, Joy of Man's Desiring doet je wegdromen.
Ook viool kan emoties als geen ander aan de man brengen. Ik herinner me nog in 2009 aan de TV gekluistered te zitten luisteren en kijken naar de Konining Elizabeth wedstrijd toen Ray Chen (de winnaar ook dat jaar) het Viool Concerto bracht van Tchaikovsky. Hieronder een uitvoering on Youtube (deel 1 van de 5). Spijtig wel van de mindere kwaliteit. Ik heb het ook op CD sinds het uitkwam en het blijft een meesterwerk.
Of deze combinatie piano, viool en een heerlijke cello van een enorm getalenteerd trio uit Wit-Rusland. Samen spelen ze de Vier Seizoenen van Vivaldi.
De stem mag natuurlijk ook niet vergeten worden. Vorig jaar weggeblazen door de prachtige versie van Bressarello van sopraan Lore Binon samen met Jurgen De Bruyn op de theorbe tijdens de Toots sessies. Ook de liedjes die erop volgens hebben ze wonderlijk gebracht. (Zefiro Torna waar Jurgen bij speelt is trouwens ook een grote aanrader)
www.vrt.be
Of deze uitvoering van Ave Maria van Franz Schubert door Barbara Bonney begeleid door piano.
En last maar zeker niet least, Lascia Ch'io Pianga van Händel, een stukje hemel op aarde.
Deze uitvoering bv. van Paolo Marzocchi van Liszt zijn Hungarian Rhapsody op piano is betoverend van begin tot einde. Magistraal.
En natuurlijk Bach zelf mag niet vergeten worden, wat een monument. "That place where the wave finally broke and rolled back". Deze piano versie van Jesu, Joy of Man's Desiring doet je wegdromen.
Ook viool kan emoties als geen ander aan de man brengen. Ik herinner me nog in 2009 aan de TV gekluistered te zitten luisteren en kijken naar de Konining Elizabeth wedstrijd toen Ray Chen (de winnaar ook dat jaar) het Viool Concerto bracht van Tchaikovsky. Hieronder een uitvoering on Youtube (deel 1 van de 5). Spijtig wel van de mindere kwaliteit. Ik heb het ook op CD sinds het uitkwam en het blijft een meesterwerk.
Of deze combinatie piano, viool en een heerlijke cello van een enorm getalenteerd trio uit Wit-Rusland. Samen spelen ze de Vier Seizoenen van Vivaldi.
De stem mag natuurlijk ook niet vergeten worden. Vorig jaar weggeblazen door de prachtige versie van Bressarello van sopraan Lore Binon samen met Jurgen De Bruyn op de theorbe tijdens de Toots sessies. Ook de liedjes die erop volgens hebben ze wonderlijk gebracht. (Zefiro Torna waar Jurgen bij speelt is trouwens ook een grote aanrader)
VRT MAX
www.vrt.be
Of deze uitvoering van Ave Maria van Franz Schubert door Barbara Bonney begeleid door piano.
En last maar zeker niet least, Lascia Ch'io Pianga van Händel, een stukje hemel op aarde.
SnakeGodRovinin
Well-known member
Fantastisch.
Als er een het kon, was hij het wel. Van 'Winter' ben ik het minste tevreden.
Er mogen gerust meer hedendaagse componisten oude werken herwerken naar hun eigen stijl.
Ben zelfs benieuwd naar herwerkingen daarvan in andere genres, hoe slecht het ook mag klinken.
Tchaikovsky - Waltz of the Flowers vertaald naar een hiphop-beat
.
PolletPoulet_OG
Well-known member
SnakeGodRovinin
Well-known member
Even de legende van Orpheus ertussen gooien.
Orpheus - een vriend van de Argonauten - huwde met Eurydice en ze vierden feest.
Tot Orpheus' spijt kreeg hij te horen van een boodschapper dat zijn vrouwe werd achtervolgd door een verkrachtende sater en in de gauwte gebeten werd door een slang en eraan gestorven is.
Terneergeslagen besliste Orpheus om naar beneden te gaan, richting de onderwereld, om haar terug te halen uit de kerker van Hades.
Orpheus werd vergezeld door Speranza (hoop) naar de poorten van hel. Mede door een waarschuwing bolde Speranza het af.
Onze held kwam overzetman Charon tegemoet en moest uitvissen wat Charon wou om hem over te brengen naar de andere kant.
Een verleidelijke zang hielp aanvankelijk niet. Charon was niet voor de mannen.
Gelukkig werkte de lier wél degelijk om Charon naar dromenland te brengen, zodat Orpheus even dief kon spelen met zijn bootje.
Daarbeneden (in de onderwereld) was Prosperina (Persephone) enorm onder de indruk van Orpheus' zang - net als zovele anderen - en ze zaagde de oren van haar man zijn kop eraf om Eurydice vrij te laten.
Straf genoeg, ging hij akkoord. Maar... Op een voorwaarde. Orpheus zal zijn vrouw leiden naar de begane grond, maar hij mag niet omkijken, of hij wordt veroordeeld door eeuwig verdriet.
'Fuck it,' zei Orpheus en hij leidde haar vrolijk en vrij naar boven. Een addertje onderweg onder de pekgrond liet hem twijfelen: 'Wie verzekert me dat zij me volgt?'
Hij vroeg of alles oké was aan haar, maar zijn muze antwoordde niet. Hades lachte in zijn vuistje op afstand, want Orpheus keek naar achteren en Eurydice verdween langzamerhand.
Ze zong: 'Verlies je me door teveel liefde?' en ze verdween even gauw als Patrick Swayze in 1990 na zijn liefdesbetuiging.
Hij probeerde haar te volgen, maar een magneet trok hem weg. Een hoop tere zieltjes bracht uit dat Orpheus Hades had overwonnen, maar ook werd overwonnen door zijn passies / begeerte.
De arme stakker - terug op aards leefbare grond - sprak zichzelf toe in verdriet en bewierookte de pracht van zijn vrouw.
De zonnegod, Apollo, streek neder naar hem en vroeg hem geërgerd: 'Waarom geef je jezelf op als prooi voor razernij en verdriet?'
Apollo nodigde de eenzaat uit naar de hemel, zodat hij met eigen ogen kon zien naar de gelijkenis van Eurydice in de sterren.
Orpheus moest wel akkoord gaan, want wie durft nu een God tegen te spreken met zoveel wijsheid in de gelederen?
Moraal van het verhaal: Eerst afzien, om de vruchten te plukken in de toekomst.
Orpheus - een vriend van de Argonauten - huwde met Eurydice en ze vierden feest.
Tot Orpheus' spijt kreeg hij te horen van een boodschapper dat zijn vrouwe werd achtervolgd door een verkrachtende sater en in de gauwte gebeten werd door een slang en eraan gestorven is.
Terneergeslagen besliste Orpheus om naar beneden te gaan, richting de onderwereld, om haar terug te halen uit de kerker van Hades.
Orpheus werd vergezeld door Speranza (hoop) naar de poorten van hel. Mede door een waarschuwing bolde Speranza het af.
Onze held kwam overzetman Charon tegemoet en moest uitvissen wat Charon wou om hem over te brengen naar de andere kant.
Een verleidelijke zang hielp aanvankelijk niet. Charon was niet voor de mannen.
Gelukkig werkte de lier wél degelijk om Charon naar dromenland te brengen, zodat Orpheus even dief kon spelen met zijn bootje.
Daarbeneden (in de onderwereld) was Prosperina (Persephone) enorm onder de indruk van Orpheus' zang - net als zovele anderen - en ze zaagde de oren van haar man zijn kop eraf om Eurydice vrij te laten.
Straf genoeg, ging hij akkoord. Maar... Op een voorwaarde. Orpheus zal zijn vrouw leiden naar de begane grond, maar hij mag niet omkijken, of hij wordt veroordeeld door eeuwig verdriet.
'Fuck it,' zei Orpheus en hij leidde haar vrolijk en vrij naar boven. Een addertje onderweg onder de pekgrond liet hem twijfelen: 'Wie verzekert me dat zij me volgt?'
Hij vroeg of alles oké was aan haar, maar zijn muze antwoordde niet. Hades lachte in zijn vuistje op afstand, want Orpheus keek naar achteren en Eurydice verdween langzamerhand.
Ze zong: 'Verlies je me door teveel liefde?' en ze verdween even gauw als Patrick Swayze in 1990 na zijn liefdesbetuiging.
Hij probeerde haar te volgen, maar een magneet trok hem weg. Een hoop tere zieltjes bracht uit dat Orpheus Hades had overwonnen, maar ook werd overwonnen door zijn passies / begeerte.
De arme stakker - terug op aards leefbare grond - sprak zichzelf toe in verdriet en bewierookte de pracht van zijn vrouw.
De zonnegod, Apollo, streek neder naar hem en vroeg hem geërgerd: 'Waarom geef je jezelf op als prooi voor razernij en verdriet?'
Apollo nodigde de eenzaat uit naar de hemel, zodat hij met eigen ogen kon zien naar de gelijkenis van Eurydice in de sterren.
Orpheus moest wel akkoord gaan, want wie durft nu een God tegen te spreken met zoveel wijsheid in de gelederen?
Moraal van het verhaal: Eerst afzien, om de vruchten te plukken in de toekomst.
SnakeGodRovinin
Well-known member
Schaamteloze bump met kerkmuziek van onze eigen Belg: Dufay, G. Net tussen de Vlaamse en Nationale feestdag in.
StBernardus
Active member
Hier enkele stukken die ik zeer goed vind.
