Don’t be stupid, be a smartie. Come and join the Nazi party! Ah, Hitler … het onderwerp blijft verkopen als gesmaakte film en televisie. Het - met voorsprong - naarste mannetje van de afgelopen eeuw wordt nog jaarlijks van A tot Z geanalyseerd. Men grapt soms dat History Channel eigenlijk Hitler Channel zou moeten gaan heten en zo ver zitten ze er niet naast. Naast duizenden uren documentaires, gaat met ook al graag eens de komische toer op. Mijn openingszin hier komt uit The Producers en een jaar of acht terug was er ‘Er Ist Wieder Da’ in de bioscopen over een Fuhrieuze (ha!) comeback.
Er is al zo ontzettend veel gemaakt over de man, dat je zo onderhand zou denken dat alles wel gezegd is. Maar het blijft een onderwerp dat kijkers trekt dus blijft men er toch op voortborduren. Af en toe komt er dan toch nog eens een variant op het verhaal waarvan je denkt ‘tiens, kan iets zijn’ en dat gevoel had ik bij het lezen over Een Goed Jaar op Streamz.
Ein Gutes Jahr
Begin de jaren 80 stond Duitsland op zijn kop toen er plots een zestigtal volumes van Hitler’s dagboeken opdoken. Schriften vol met de innerlijke roerselen van een monster. Duitsland - lang niet alleen, maar dat is een heel ander artikel - heeft een gecompliceerde relatie met zijn oorlogsverleden. Vooral in de toenmalige DDR, de Deutsche allesbehalveDemocratische Republik, was er jarenlang een bloeiende handel in alles wat memorabilia uit bompi zijn tijd was en het grote geld zat natuurlijk bij de grote namen. Verkoop een vlag, da’s één iets. Maar heeft die vlag bij Guderian gehangen? Groot geld! Dus moet het ook niemand verwonderen dat er over tijd veel zaken ‘opdoken’ met herkomsten om U tegen te zeggen. Zo ook in 1983 de ‘dagboeken van Hitler’ die voor een eye watering drie punt zeven miljoen Dollar aangekocht werden door het nieuwsbad Stern. Dat er niks van aan was en hoe het levens en carrières geruïneerd heeft, daar kan u een heel aantal boeken en films op naslaan. Maar om de zoveel tijd komt er toch nog eens iets naar boven en is heel de wereld weer gebiologeerd.
De Fransen zeggen af en toe dat het begin van de oorlog een ‘bijzonder slecht wijnjaar’ was en het einde een ‘glorieuze triomf’. Het is een feit dat Frankrijk bijna vanaf dag één met lede ogen moest aanzien hoe Weinführers door kelders en voorraden raasden om alle beste flessen richting Duitsland te sturen. De Führer zelf dronk dan wel geen alcohol, zij rond hem apprecieerden enkel het allerfijnste en lieten dat in gigantische hoeveelheden aanrukken. Dat het verlies van een van hun grootste trotsen ook een fameuze deuk in de Franse moraal gaf, namen de Duitsers er maar wat graag bij. Omgekeerd gaven de bezetters zo ook wel vaak meer prijs dan ze dachten. Het werd snel duidelijk dat men voor grote campagnes steeds merkbaar méér wijn opeiste. Voor de Afrika-campagne vroeg men wijn en champagne verpakt voor grote hitte. Informatie die prompt naar de Britse geheime dienst ging. Men ging flessen verkeerd labelen zodat een schat van een Mouton plots een fles rattenvergif bleek of een paar kisten gin werden opgevorderd, die eigenlijk laxeermiddelen waren. Wijn speelde een belangrijke rol in de oorlogsvoering en tot op de dag van vandaag zijn bepaalde flessen uit die scenarios een klein fortuin waard. Een Mouton Rotschild uit 1945 met een V (voor Victoire) label gaat vlotjes boven de vijftienduizend Euro. Wat zou je dus wel niet kunnen verdienen met een fles wijn uit de voorraad van Hitler zelf?
Wie heeft u leren smijten?? Dat is een granaat, geen petanquebal!
In ‘Een Goed Jaar’ op Streamz combineert de fascinatie voor alles Hitleriaans zich met de liefde voor een goei flesken. Want in de wijnwereld durft men vaak al net even zot te gaan met prijzen als in de wereld van antiek en curiosa. Erik, een ingenieur die op zowel professioneel als persoonlijk vlak op een absoluut dieptepunt zit, heeft een huis geërfd van zijn tante. Dat huis kan hij wegens erfenisrechten van 80% (ja, ik viel ook omver) niet in bezit nemen máár hij weet wel dat tante Chantal een huis vol antiek en kostbaarheden had, dewelke hij niet aan de staat wil geven. Dus komt Erik via via in contact met Lenny. Lenny is een kruimeldief met een mobilhome. Wanneer blijkt dat het huis toch niet zo vol schatten staat als Erik in gedachten had, besluit Lenny er toch het beste van te maken door het oud ijzer mee te nemen. En dan … dan krijgen ze misschien tóch nog een meevaller. Zonder al te veel te willen prijs geven geef ik mee dat onze twee vrij hopeloze hoofdvogels een mogelijkheid zien om hun omstandigheden te verbeteren door een ontdekking in de kelder van het huis. Er komen gangsters, antiquairs, dochters-van-gangsters en hebberige top chefs bij kijken en iedereen is ergens wel bezig iedereen te bedriegen.
Ist es ein gutes Jahr? Wel, het is zeker geen slecht jaar! De cast van deze reeks is prima. Jurgen Delnaet (Amigos, Baantjer waarvan u hier een schitterende review kunt vinden) is een goede mix van pathetisch en toch sneaky als loser Erik, Boris Van Severen (In Vlaamse Velden, GR5) als Lenny is ‘een goeie gast die op de pechstrook van het leven loopt’ en je gaat ook echt wel duimen dat het voor Lenny op zijn minst toch goed zal aflopen. Frances Lefebure (F*** you very much, Vriendinnen) zal geen prijzen winnen voor haar rol als gangstermol en dochter Rosy, maar dat kan je haar niet kwalijk nemen. Rosy bestond vooral om gezien en niet gehoord te worden en hoe moeilijk die realisatie is, speelt Lefebure prima. Johny Voners speelt hier zijn laatste rol als Rosy’s vader en ‘Keizer van Dok 5’ Michel. De man is inderdaad in niks te herkennen als Xavier Waterslaeghers en het is mooi dat zijn laatste wapenfeit toch weer het wat echtere werk was. Al is hij ongeveer even angstaanjagend als kartelbaas als een kind met een loodjesgeweer. Verder zie je een aantal bekende koppen maar - en dat is wel eens leuk - niet dé bekende koppen. Soms krijg je in Vlaamse producties de indruk dat er maar drie acteurs zijn en Streamz kiest hier toch voor wat meer variatie. Soit, er is wel Kürt Rogiers maar ik denk dat het gewoon in de grondwet staat dat die nu overal in meedoet. Joke Devynck (Flikken, Vermist) is Judith, de kunsthistorica die ook haar kans ruikt om een gefnuikte carrière weer op de rails te krijgen. Het enige waar Een Goed Jaar wat de mist in gaat is dat het moeite heeft om een stemming te kiezen. Is het een drama? Komedie? Thriller? Er zit van alle elementen wel iets in en allemaal apart doen ze het behoorlijk maar het slaagt er niet in om een coherente atmosfeer te scheppen. Het hikt een beetje van “haha” naar “oei” naar “eek” en dat is wel jammer want het verhaal op zich houdt je wel aan je scherm.
Er is al zo ontzettend veel gemaakt over de man, dat je zo onderhand zou denken dat alles wel gezegd is. Maar het blijft een onderwerp dat kijkers trekt dus blijft men er toch op voortborduren. Af en toe komt er dan toch nog eens een variant op het verhaal waarvan je denkt ‘tiens, kan iets zijn’ en dat gevoel had ik bij het lezen over Een Goed Jaar op Streamz.
Ein Gutes Jahr
Begin de jaren 80 stond Duitsland op zijn kop toen er plots een zestigtal volumes van Hitler’s dagboeken opdoken. Schriften vol met de innerlijke roerselen van een monster. Duitsland - lang niet alleen, maar dat is een heel ander artikel - heeft een gecompliceerde relatie met zijn oorlogsverleden. Vooral in de toenmalige DDR, de Deutsche allesbehalveDemocratische Republik, was er jarenlang een bloeiende handel in alles wat memorabilia uit bompi zijn tijd was en het grote geld zat natuurlijk bij de grote namen. Verkoop een vlag, da’s één iets. Maar heeft die vlag bij Guderian gehangen? Groot geld! Dus moet het ook niemand verwonderen dat er over tijd veel zaken ‘opdoken’ met herkomsten om U tegen te zeggen. Zo ook in 1983 de ‘dagboeken van Hitler’ die voor een eye watering drie punt zeven miljoen Dollar aangekocht werden door het nieuwsbad Stern. Dat er niks van aan was en hoe het levens en carrières geruïneerd heeft, daar kan u een heel aantal boeken en films op naslaan. Maar om de zoveel tijd komt er toch nog eens iets naar boven en is heel de wereld weer gebiologeerd.
De Fransen zeggen af en toe dat het begin van de oorlog een ‘bijzonder slecht wijnjaar’ was en het einde een ‘glorieuze triomf’. Het is een feit dat Frankrijk bijna vanaf dag één met lede ogen moest aanzien hoe Weinführers door kelders en voorraden raasden om alle beste flessen richting Duitsland te sturen. De Führer zelf dronk dan wel geen alcohol, zij rond hem apprecieerden enkel het allerfijnste en lieten dat in gigantische hoeveelheden aanrukken. Dat het verlies van een van hun grootste trotsen ook een fameuze deuk in de Franse moraal gaf, namen de Duitsers er maar wat graag bij. Omgekeerd gaven de bezetters zo ook wel vaak meer prijs dan ze dachten. Het werd snel duidelijk dat men voor grote campagnes steeds merkbaar méér wijn opeiste. Voor de Afrika-campagne vroeg men wijn en champagne verpakt voor grote hitte. Informatie die prompt naar de Britse geheime dienst ging. Men ging flessen verkeerd labelen zodat een schat van een Mouton plots een fles rattenvergif bleek of een paar kisten gin werden opgevorderd, die eigenlijk laxeermiddelen waren. Wijn speelde een belangrijke rol in de oorlogsvoering en tot op de dag van vandaag zijn bepaalde flessen uit die scenarios een klein fortuin waard. Een Mouton Rotschild uit 1945 met een V (voor Victoire) label gaat vlotjes boven de vijftienduizend Euro. Wat zou je dus wel niet kunnen verdienen met een fles wijn uit de voorraad van Hitler zelf?
Wie heeft u leren smijten?? Dat is een granaat, geen petanquebal!
In ‘Een Goed Jaar’ op Streamz combineert de fascinatie voor alles Hitleriaans zich met de liefde voor een goei flesken. Want in de wijnwereld durft men vaak al net even zot te gaan met prijzen als in de wereld van antiek en curiosa. Erik, een ingenieur die op zowel professioneel als persoonlijk vlak op een absoluut dieptepunt zit, heeft een huis geërfd van zijn tante. Dat huis kan hij wegens erfenisrechten van 80% (ja, ik viel ook omver) niet in bezit nemen máár hij weet wel dat tante Chantal een huis vol antiek en kostbaarheden had, dewelke hij niet aan de staat wil geven. Dus komt Erik via via in contact met Lenny. Lenny is een kruimeldief met een mobilhome. Wanneer blijkt dat het huis toch niet zo vol schatten staat als Erik in gedachten had, besluit Lenny er toch het beste van te maken door het oud ijzer mee te nemen. En dan … dan krijgen ze misschien tóch nog een meevaller. Zonder al te veel te willen prijs geven geef ik mee dat onze twee vrij hopeloze hoofdvogels een mogelijkheid zien om hun omstandigheden te verbeteren door een ontdekking in de kelder van het huis. Er komen gangsters, antiquairs, dochters-van-gangsters en hebberige top chefs bij kijken en iedereen is ergens wel bezig iedereen te bedriegen.
Verkoop een vlag, da’s één iets. Maar heeft die vlag bij Guderian gehangen? Groot geld!
Ist es ein gutes Jahr? Wel, het is zeker geen slecht jaar! De cast van deze reeks is prima. Jurgen Delnaet (Amigos, Baantjer waarvan u hier een schitterende review kunt vinden) is een goede mix van pathetisch en toch sneaky als loser Erik, Boris Van Severen (In Vlaamse Velden, GR5) als Lenny is ‘een goeie gast die op de pechstrook van het leven loopt’ en je gaat ook echt wel duimen dat het voor Lenny op zijn minst toch goed zal aflopen. Frances Lefebure (F*** you very much, Vriendinnen) zal geen prijzen winnen voor haar rol als gangstermol en dochter Rosy, maar dat kan je haar niet kwalijk nemen. Rosy bestond vooral om gezien en niet gehoord te worden en hoe moeilijk die realisatie is, speelt Lefebure prima. Johny Voners speelt hier zijn laatste rol als Rosy’s vader en ‘Keizer van Dok 5’ Michel. De man is inderdaad in niks te herkennen als Xavier Waterslaeghers en het is mooi dat zijn laatste wapenfeit toch weer het wat echtere werk was. Al is hij ongeveer even angstaanjagend als kartelbaas als een kind met een loodjesgeweer. Verder zie je een aantal bekende koppen maar - en dat is wel eens leuk - niet dé bekende koppen. Soms krijg je in Vlaamse producties de indruk dat er maar drie acteurs zijn en Streamz kiest hier toch voor wat meer variatie. Soit, er is wel Kürt Rogiers maar ik denk dat het gewoon in de grondwet staat dat die nu overal in meedoet. Joke Devynck (Flikken, Vermist) is Judith, de kunsthistorica die ook haar kans ruikt om een gefnuikte carrière weer op de rails te krijgen. Het enige waar Een Goed Jaar wat de mist in gaat is dat het moeite heeft om een stemming te kiezen. Is het een drama? Komedie? Thriller? Er zit van alle elementen wel iets in en allemaal apart doen ze het behoorlijk maar het slaagt er niet in om een coherente atmosfeer te scheppen. Het hikt een beetje van “haha” naar “oei” naar “eek” en dat is wel jammer want het verhaal op zich houdt je wel aan je scherm.
Conclusie
Ik mis heel veel Vlaamse producties. Gewoon het feit dat je overal dezelfde gezichten ziet maakt het voor mij vaak moeilijk om acteurs in hun rollen te onderscheiden. Een Veerle Baetens is een heel goede actrice maar elke rol is ‘Veerle is miserabel en/of bikkelhard’. Niks mis mee maar we weten het nu wel al. In Een Goed Jaar zie ik mensen die ik niet altijd maar tegenkom en dat maakt het voor mij direct al aantrekkelijker, aannemelijker zeg maar. Pas op, hier ga je geen grootse stalen acteerwerk zien. Van enkelen krijg je de indruk dat de huur betaald moest worden of dat ze gecast werden bij Smeerlappen ‘r’ Us, maar het scenario is sterk genoeg om de kijker toch te laten terugkomen. Als je kan negeren dat de sfeer van het programma wat van de hak op de tak springt en dat het haar (de pruik?) van Erik (Jurgen Delnaet) recht uit den Action lijkt te komen - en dit zijn uitermate negeerbare zaken - dan zit je goed voor acht afleveringen die prima samengaan met een Bourgogne, pak Côte de Beaune.
Pro
- Verhaal engageert
- Chemie tussen Boris van Severen en Jurgen Delnaet is goed
Con
- Niet echt hoogstaande acteerprestaties
- Heeft moeite om een ‘vibe’ te kiezen of coherent samen te voegen
7
Over deze serie
Genre
- Drama
- Komedie
- Misdaad
Speelduur
46 minuten
Regie
Kadir Ferati Balci
Cast
Boris van Severen, Jurgen Delnaet, Joke Devynck, Johny Voners, Frances Lefebure, …
Uitgever
Streamz
