Als ik zou zeggen dat Millenium Kitchen al sinds 2000 meerdere games verwezenlijkte, beginnende met hun debuut op de originele PlayStation, dan zal dit voor velen hoogstwaarschijnlijk een openbaring zijn. Echt verrassend is zulke zogezegde onwetendheid echter niet, want hun voornaamste serie - het door Sony gepubliceerde ‘Boku no Natsuyasumi’ - verscheen uitsluitend in de Japanse winkelrekken, zonder dat er enige gelokaliseerde heruitgaven in het vooruitzicht zijn. Zonde, want een concept zoals ‘My Summer Vacation’ (een letterlijke vertaling) is op globaal niveau een herkenbare doch persoonlijke ervaring, laat staan dat spellen met een onmiskenbare Aziatische tint (zie onder andere Yakuza) inmiddels meer geaccepteerd zijn. Shin-chan: Me and the Professor on Summer Vacation – The Endless Seven-Day Journey is dus één van de weinige keren dat Millenium Kitchen besloot om iets voor de hele wereld te verkopen, ook al duurde het ongeveer twee jaar na diens oorspronkelijke release alvorens de westerse markten deze titel mochten bemachtigen …
Het grote verschil tussen Millennium Kitchens nieuwste game en hun vorige aanbiedingen? Het feit dat dit uiteraard een gelicenseerd product is dat gebaseerd werd op media die minstens dertig jaar geleden ontstond, iets wat in bepaalde streken nog steeds behoorlijk populair is! Japan ontvangt regelmatig een kersverse animatiefilm bijvoorbeeld, om nog maar te zwijgen over hoe de omvang van Spaanse fans werkelijk dé hoofdreden is waarom men zelfs een Europese release overwoog! De grappen en grollen van deze eigenwijze snotaap zijn kort samengevat nog altijd erg geliefd, hoewel iemand een poets bakken hier niet bepaald een primaire fixatie is.
“Shin-chan! Af en toe stom, nu en dan dom… maar daar geeft ie echt niet om!”
In plaats daarvan beleef je als speler hier het alledaagse leven van de titulaire vijfjarige knaap, terwijl hij (plus de rest van zijn familie) gedurende een week enkele kennissen een bezoekje brengt in een nieuwe regio. Bij aankomst in deze stad (Kumamoto) worden ze echter benaderd door een vreemde wetenschapper die hen vervolgens een net zo eigenaardige camera overhandigt, en diezelfde verdachte individu veroorzaakt uiteindelijk ook een beetje onheil. Dankzij die excentrieke wetenschapper komt Shin-chan om de zeven dagen terecht in een tijdlus, en hij is eveneens verantwoordelijk voor de dinosaurussen die doorgaans in de straten van Kumamoto opduiken. Deze kolossale wezens gedragen zich gelukkig op een nochtans vreedzame manier, maar desalniettemin moet je dus gradueel uitpluizen wat er exact aan de hand is terwijl de klok per dag blijft doortikken.
Bizarre omstandigheden met andere woorden, maar je hoeft je over het laatste trouwens geen zorgen te maken. Shin-chan: Me and the Professor on Summer Vacation waant zich namelijk niet als een The Legend of Zelda: Majora’s Mask of een Dead Rising wat betreft diens herhalende gameplay routines, want Millennium Kitchen wil liever dat je tijdens het spelen tot rust komt. Het ‘avontuur’ van deze game concentreert zich eerder op een compacte trektocht waarin je jezelf met onschuldige bezigheden kunt amuseren en allerlei personen kunt ontmoeten, omhuld met een tikkeltje exploratie en luchthartige, verhaal-gerichte ontwikkelingen. Gooi daarbovenop ook nog eens een resem culturele nuances, zoals de inclusie van een lokaal fenomeen, en het valt al snel op dat de gezellige atmosfeer zowel relatief uniek als intiem aanvoelt.
“Zijn moeder noemt hem altijd haar engel, maar hij is eigenlijk een vreselijke bengel!”
De presentatie vertoont het bovenstaande punt uit de vorige alinea alvast het beste: erg bescheiden, doch verrassend doeltreffend in het scheppen van een zomerse stemming. Het kabbelende water, de zachte briesjes, het geroezemoes van insecten en andere aanhoudende klanken (zoals een radio in de afstand) krijgen qua audio gemiddeld de meeste belangstelling, hoewel de ontwikkelaars her en der aandacht besteedden aan acceptabele voice-acting en muziek. Daarnaast leverde men op het gebied van visuals uitsluitend statische achtergronden, die nochtans aantrekkelijke beelden op het scherm illustreren. De natuurlijke omgevingen werden mooi geschilderd, iets wat men tevens verder verfraaide met verschillende camerahoeken, subtiele grafische effecten en afwisselende kleurmotieven op basis van het tijdstip. Wel had ik graag wat extra geanimeerde lagen gezien, zoals pakweg bewegend gras wanneer je de wind hoort waaien, maar deze klacht is verre van een ramp.
Hoe dan ook, het motto achter deze game luidt “kick back and relax,” een begrip waarmee je net zozeer de kern van de gameplay kunt omschrijven. Deze is al bij al redelijk simplistisch, ongeacht de taken die je verricht. Insecten met een vangnet achterna lopen, vissen, socialiseren met de plaatselijke bevolking, een dramatische 'steen papier schaar' mini-game, het assisteren van een nieuwsbureau en dergelijke taken bevatten amper enige diepgang, zelfs met progressie-gerelateerde elementen die je stapsgewijs opbouwt. Zulke klusjes worden daarentegen vooral benut om komische interacties of vermakelijke situaties op te stellen, welke op hun beurt met een gezinsvriendelijke houding werden geschreven. En indien jij je afvraagt waarom ik juist een punt over dit laatste maak: deze titel kon men even makkelijk volproppen met grove taal (à la Action Bastard) of wc-humor zoals een doorsnee scène uit de Amerikaanse vertolking. Shin-chan was nu eenmaal een ondeugende serie met diverse stijlen bij een varia van internationale TV-zenders, dus voor hetzelfde geld moest ik hier een lichte waarschuwing (omtrent diens content) schrijven …
Het grote verschil tussen Millennium Kitchens nieuwste game en hun vorige aanbiedingen? Het feit dat dit uiteraard een gelicenseerd product is dat gebaseerd werd op media die minstens dertig jaar geleden ontstond, iets wat in bepaalde streken nog steeds behoorlijk populair is! Japan ontvangt regelmatig een kersverse animatiefilm bijvoorbeeld, om nog maar te zwijgen over hoe de omvang van Spaanse fans werkelijk dé hoofdreden is waarom men zelfs een Europese release overwoog! De grappen en grollen van deze eigenwijze snotaap zijn kort samengevat nog altijd erg geliefd, hoewel iemand een poets bakken hier niet bepaald een primaire fixatie is.
“Shin-chan! Af en toe stom, nu en dan dom… maar daar geeft ie echt niet om!”
In plaats daarvan beleef je als speler hier het alledaagse leven van de titulaire vijfjarige knaap, terwijl hij (plus de rest van zijn familie) gedurende een week enkele kennissen een bezoekje brengt in een nieuwe regio. Bij aankomst in deze stad (Kumamoto) worden ze echter benaderd door een vreemde wetenschapper die hen vervolgens een net zo eigenaardige camera overhandigt, en diezelfde verdachte individu veroorzaakt uiteindelijk ook een beetje onheil. Dankzij die excentrieke wetenschapper komt Shin-chan om de zeven dagen terecht in een tijdlus, en hij is eveneens verantwoordelijk voor de dinosaurussen die doorgaans in de straten van Kumamoto opduiken. Deze kolossale wezens gedragen zich gelukkig op een nochtans vreedzame manier, maar desalniettemin moet je dus gradueel uitpluizen wat er exact aan de hand is terwijl de klok per dag blijft doortikken.
Erg bescheiden, doch verrassend doeltreffend in het scheppen van een zomerse stemming.
Bizarre omstandigheden met andere woorden, maar je hoeft je over het laatste trouwens geen zorgen te maken. Shin-chan: Me and the Professor on Summer Vacation waant zich namelijk niet als een The Legend of Zelda: Majora’s Mask of een Dead Rising wat betreft diens herhalende gameplay routines, want Millennium Kitchen wil liever dat je tijdens het spelen tot rust komt. Het ‘avontuur’ van deze game concentreert zich eerder op een compacte trektocht waarin je jezelf met onschuldige bezigheden kunt amuseren en allerlei personen kunt ontmoeten, omhuld met een tikkeltje exploratie en luchthartige, verhaal-gerichte ontwikkelingen. Gooi daarbovenop ook nog eens een resem culturele nuances, zoals de inclusie van een lokaal fenomeen, en het valt al snel op dat de gezellige atmosfeer zowel relatief uniek als intiem aanvoelt.
“Zijn moeder noemt hem altijd haar engel, maar hij is eigenlijk een vreselijke bengel!”
De presentatie vertoont het bovenstaande punt uit de vorige alinea alvast het beste: erg bescheiden, doch verrassend doeltreffend in het scheppen van een zomerse stemming. Het kabbelende water, de zachte briesjes, het geroezemoes van insecten en andere aanhoudende klanken (zoals een radio in de afstand) krijgen qua audio gemiddeld de meeste belangstelling, hoewel de ontwikkelaars her en der aandacht besteedden aan acceptabele voice-acting en muziek. Daarnaast leverde men op het gebied van visuals uitsluitend statische achtergronden, die nochtans aantrekkelijke beelden op het scherm illustreren. De natuurlijke omgevingen werden mooi geschilderd, iets wat men tevens verder verfraaide met verschillende camerahoeken, subtiele grafische effecten en afwisselende kleurmotieven op basis van het tijdstip. Wel had ik graag wat extra geanimeerde lagen gezien, zoals pakweg bewegend gras wanneer je de wind hoort waaien, maar deze klacht is verre van een ramp.
Millennium Kitchen wil liever dat je tijdens het spelen tot rust komt.
Hoe dan ook, het motto achter deze game luidt “kick back and relax,” een begrip waarmee je net zozeer de kern van de gameplay kunt omschrijven. Deze is al bij al redelijk simplistisch, ongeacht de taken die je verricht. Insecten met een vangnet achterna lopen, vissen, socialiseren met de plaatselijke bevolking, een dramatische 'steen papier schaar' mini-game, het assisteren van een nieuwsbureau en dergelijke taken bevatten amper enige diepgang, zelfs met progressie-gerelateerde elementen die je stapsgewijs opbouwt. Zulke klusjes worden daarentegen vooral benut om komische interacties of vermakelijke situaties op te stellen, welke op hun beurt met een gezinsvriendelijke houding werden geschreven. En indien jij je afvraagt waarom ik juist een punt over dit laatste maak: deze titel kon men even makkelijk volproppen met grove taal (à la Action Bastard) of wc-humor zoals een doorsnee scène uit de Amerikaanse vertolking. Shin-chan was nu eenmaal een ondeugende serie met diverse stijlen bij een varia van internationale TV-zenders, dus voor hetzelfde geld moest ik hier een lichte waarschuwing (omtrent diens content) schrijven …
Conclusie
Aangenaam, ontspannend, sereen; woorden die Shin-chan: Me and the Professor on Summer Vacation – The Endless Seven-Day Journey als een handschoen passen! Ik kan me absoluut inbeelden dat dit soort spel voor sommigen net iets té banaal overkomt, maar voor mij was deze game draaglijker dan de quasi stikkende hitte die we intussen in het echte leven moeten tolereren. Prettige en hartverwarmende 'slice of life' momenten met een welgevormde audiovisuele stijl staan hier gedurende tien uur in ieder geval centraal, ondanks dat het duidelijk een strak budget kampte en met als gevolg ettelijke stukken oppervlakkige gameplay moest jongleren. Tot slot apprecieerde ik ook het oprechte script, hoewel het af en toe wel droogjes leest, zelfs met een vleugje narratieve lol. Over de algemene lijn geen slechte poging, en nu maar hopen dat de oudere titels van Millennium Kitchen eventueel een tweede kans krijgen!
Pro
- Knappe achtergronden
- Kalmerende atmosfeer
- Geen lange ervaring
Con
- Gameplay mocht wat dieper zijn
- Helaas geen Nederlandse vertaling
- Karakters konden anti-aliasing gebruiken
7
Over
Beschikbaar vanaf
11 augustus 2022
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
Genre
- Adventure
Ontwikkelaar
- Millennium Kitchen
Uitgever
- Neos Corporation
