Wat zou jij ervoor over hebben om je favoriete gamefranchise nog eens volledig te doorlopen zonder enige voorkennis? Zo zou ik de originele Prince of Persia-trilogie nog eens willen herbeleven als 11-jarige knaap. Nachten heb ik wakker gelegen van platformstukken die ik maar niet onder de knie kreeg en bazen die me het bloed onder de nagels vandaan haalden. Vele jaren later waagde ik me aan de PlayStation 3-versie van de eerste game, maar er bleef jammer genoeg weinig over van die oorspronkelijke magie. Sommige games doorstaan de tand des tijds nu eenmaal niet, waardoor je je beter kan vastklampen aan die diep gekoesterde herinneringen. Alle nostalgie ten spijt, ging ik aan de slag met Mass Effect Legendary Edition. Deze games waren voor mij onbekend terrein, waardoor men mij er in ieder geval niet van kan beschuldigen enig favoritisme aan de dag te leggen in de eindbeoordeling. Of deze game zijn reputatie alle eer aandoet, lees je in onderstaande review.
Misschien vragen jullie zich af hoe iemand na al die jaren nog steeds geen enkele Mass Effect-game kan hebben gespeeld na alle lof die deze reeks reeds in ontvangst heeft mogen nemen. Het antwoord is even simpel als nietszeggend: ik zou het niet weten. Als ik dan toch een verklaring moet zoeken, is het waarschijnlijk de combinatie van het shooter-aspect met de open wereld die bol staat van de zijmissies, waardoor ik mij genoodzaakt voel om deze allemaal te voltooien. Het resultaat laat zich al raden: ik vorder maar niet met de hoofdmissies, waardoor ik de game na enkele uren aan de kant leg omdat ik maar geen vooruitgang lijk te boeken. Deze valkuil wilde ik dit keer bewust vermijden en ik nam mij dan ook voor om mij te focussen op de hoofdmissies.
Het universum leren begrijpen
In Mass Effect kruip je in de huid van Shepard en bepaal je zelf het geslacht van dit personage. Ik koos ervoor om met de mannelijke versie aan de slag te gaan. Je wordt op een missie gestuurd die op het eerste zicht zeer eenvoudig lijkt. Het zou natuurlijk geen game zijn, moest het niet gigantisch foutlopen met als gevolg dat het leven van ieder individu in de handen ligt van Shepard en zijn team. Zoveel rassen in het universum, maar toch is het weer de mensheid die de bonen gefret heeft en als pispaal kan fungeren indien de missie niet succesvol zou worden afgerond. Ik wil niet te diep ingaan op de verhaallijnen van de drie games, maar de schrijvers slagen er steeds in om deze een zekere grandeur mee te geven en voldoende gewicht in de schaal te leggen, zodat je als speler zelf begint te fantaseren hoe het verhaal zich verder zal ontplooien.
Een game valt of staat met zijn hoofdpersonage. Het heeft enige tijd gevergd vooraleer ik Shepard ben gaan waarderen. Ik vond hem de eerste uren nogal sec en gevoelloos overkomen. Een soldaat die recht voor de raap is, maar verder geen enkele diepgang bevat. Ik heb mijn mening naderhand moeten herzien. Dit kan te maken hebben met de enorme hoeveelheid informatie die op je wordt afgestuurd tijdens de dialogen. Men probeert op korte tijd het Mass Effect-universum te schetsen met al zijn inwoners en de complexe, onderlinge relaties. Het hielp misschien ook niet dat ik elke dialoogoptie doorliep om toch maar extra informatie te pakken te krijgen, zodat ik me een beter beeld kon vormen van de huidige stand van zaken. Iemand die geen fan is van het oeverloos palaveren, maar op zoek is naar keiharde actie, zal de eerste uren toch even op de tanden moeten bijten.
Je bent er uren zoet mee
Eens je beschikt over de Normandy, het ruimteschip dat dienst doet als uitvalsbasis om het universum te verkennen, kan het feest pas echt beginnen. Ik had me voorgenomen om me niet te laten vangen aan de zijmissies, maar dit liep van meet af aan fout. Ik kon het niet laten om een planeet te bezoeken die er interessant uitzag en blijkbaar heb ik na al die jaren een goed zesde zintuig ontwikkeld, want het kostte me een volledig middag vooraleer ik alle missies op deze planeet voltooid had. Deze had zijn eigen, uitgewerkte verhaallijn met een vreemd wezen die de plaatselijke inwoners terroriseerde. Hiernaast was er ook nog een uitgebreide zijmissie waarin ik vermiste expeditieleden moest opsporen. Ik kwam dan ook als geroepen om hier paal en perk aan te stellen. Ik was aangenaam verrast over de uitgebreide content die de game te bieden heeft en waarmee je uren zoet bent.
Gameplaygewijs is de game de dag van vandaag niet echt origineel te noemen. Je schiet je een weg door de levels, maar wanneer het echt te hectisch wordt, kan je best maar snel beschutting zoeken tegen de kogelregen die op je wordt afgevuurd. Op dit vlak voelt Mass Effect gedateerd aan ten opzichte van zijn sequels. Ik had vaak problemen met het coversysteem en het ontwerp van de levels met vele open gebieden en weinig beschutting tegen de vijanden zorgde bij wijlen voor de nodige frustraties. De game bood zeker genoeg uitdaging: zelfs op de normale moeilijkheidsgraad kreeg ik er aardig van langs. Ik probeerde mijn teamleden goed in te zetten en te gebruiken bij het omsingelen van de vijand, maar vaak leidde dit tot hun dood, waardoor ik zelf de kastanjes uit het vuur kon halen. De speciale krachten van Shepard en zijn team hebben mij vaak uit hachelijke situaties weten te redden. Je dient deze wel strategisch te gebruiken, vermits het enige tijd vergt vooraleer ze opnieuw kunnen worden ingezet. Vermits ieder teamlid zijn eigen kwaliteiten bezit, kan je zelf uitzoeken wie je het meest waardevol acht voor je speelstijl. Zoals het een RPG betaamt, kan je je speelstijl naar je eigen hand zetten door de vaardigheidspunten te besteden aan onderdelen die hier het best bij aansluiten.
Keuzes maken je avontuur uniek, of toch niet?
Alle dialogen die je krijgt voorgeschoteld, gaan ook gepaard met soms hartverscheurende keuzes die je dient te maken. Ik kan me herinneren dat er na de release van Mass Effect 3 heel wat te commotie was ontstaan, omdat spelers er verkeerdelijk vanuit gingen dat hun keuzes weldegelijk een invloed zouden hebben op de afloop van deze immense space opera. Drie maanden later werd er een Exended Cut uitgebracht om de fans tegemoet te komen, maar dit bracht geen zoden aan de dijk. Zelf stoor ik mij er niet aan indien de ontwikkelaar beslist om de touwtjes strak in handen te houden wat het einde betreft. Dit heeft waarschijnlijk te maken met de vele Telltale-games die ik reeds achter de kiezen heb en waarvan negentig procent van de keuzes, voorafgaand aan het einde, er niet toedoen.
Wat heeft het dan voor nut om alle dialogen te doorploeteren indien deze blijkbaar toch geen invloed uitoefenen op het geheel? Het zijn eerder details waaraan je merkt dat je een bepaalde keuze hebt gemaakt. Personages die je laat leven en zo een tweede kans geeft, maken hun opwachting in één van de sequels en kan je toevoegen aan je team. Relaties met een ras evolueren door de manier waarop je met hen omgaat en in dialoog treedt. Keuzes die Shepard maakt, hebben invloed op zijn persoonlijkheid. Kies je ervoor om je te profileren als de good guy of de bad guy? Dit brengt dan ook weer nieuwe dialoogopties met zich mee. Zo kan je als bad guy argumenten winnen door mensen te intimideren en hen angst aan te jagen. Eens je een bepaald pad hebt gekozen, is het wel heel makkelijk om argumenten in je voordeel te beslechten en uiteindelijk je zin te krijgen.
De volledige trilogie in acht genomen, kan je wel stellen dat Mass Effect zelfs na een grondige opknapbeurt nog steeds enigszins gedateerd aanvoelt. Het vormt wel een mooi begin in een trilogie die vooral in de sequel hoge toppen scheert en de formule in de threequel verder verfijnt. De graphics werden onder handen genomen, maar de gelaatsuitdrukkingen kwamen bij momenten niet echt realistisch over. De soundtrack is dan weer wel memorabel en ondersteunt perfect de drang die je voelt om het universum te doorkruisen op zoek naar spanning en avontuur. Het was een aangename kennismaking met de Mass Effect-franchise, al rest natuurlijk de vraag of de game niets van zijn pluimen verliest indien je alle avonturen reeds beleefd hebt in het verleden.
Misschien vragen jullie zich af hoe iemand na al die jaren nog steeds geen enkele Mass Effect-game kan hebben gespeeld na alle lof die deze reeks reeds in ontvangst heeft mogen nemen. Het antwoord is even simpel als nietszeggend: ik zou het niet weten. Als ik dan toch een verklaring moet zoeken, is het waarschijnlijk de combinatie van het shooter-aspect met de open wereld die bol staat van de zijmissies, waardoor ik mij genoodzaakt voel om deze allemaal te voltooien. Het resultaat laat zich al raden: ik vorder maar niet met de hoofdmissies, waardoor ik de game na enkele uren aan de kant leg omdat ik maar geen vooruitgang lijk te boeken. Deze valkuil wilde ik dit keer bewust vermijden en ik nam mij dan ook voor om mij te focussen op de hoofdmissies.
Het universum leren begrijpen
In Mass Effect kruip je in de huid van Shepard en bepaal je zelf het geslacht van dit personage. Ik koos ervoor om met de mannelijke versie aan de slag te gaan. Je wordt op een missie gestuurd die op het eerste zicht zeer eenvoudig lijkt. Het zou natuurlijk geen game zijn, moest het niet gigantisch foutlopen met als gevolg dat het leven van ieder individu in de handen ligt van Shepard en zijn team. Zoveel rassen in het universum, maar toch is het weer de mensheid die de bonen gefret heeft en als pispaal kan fungeren indien de missie niet succesvol zou worden afgerond. Ik wil niet te diep ingaan op de verhaallijnen van de drie games, maar de schrijvers slagen er steeds in om deze een zekere grandeur mee te geven en voldoende gewicht in de schaal te leggen, zodat je als speler zelf begint te fantaseren hoe het verhaal zich verder zal ontplooien.
Een game valt of staat met zijn hoofdpersonage. Het heeft enige tijd gevergd vooraleer ik Shepard ben gaan waarderen. Ik vond hem de eerste uren nogal sec en gevoelloos overkomen. Een soldaat die recht voor de raap is, maar verder geen enkele diepgang bevat. Ik heb mijn mening naderhand moeten herzien. Dit kan te maken hebben met de enorme hoeveelheid informatie die op je wordt afgestuurd tijdens de dialogen. Men probeert op korte tijd het Mass Effect-universum te schetsen met al zijn inwoners en de complexe, onderlinge relaties. Het hielp misschien ook niet dat ik elke dialoogoptie doorliep om toch maar extra informatie te pakken te krijgen, zodat ik me een beter beeld kon vormen van de huidige stand van zaken. Iemand die geen fan is van het oeverloos palaveren, maar op zoek is naar keiharde actie, zal de eerste uren toch even op de tanden moeten bijten.
Je bent er uren zoet mee
Eens je beschikt over de Normandy, het ruimteschip dat dienst doet als uitvalsbasis om het universum te verkennen, kan het feest pas echt beginnen. Ik had me voorgenomen om me niet te laten vangen aan de zijmissies, maar dit liep van meet af aan fout. Ik kon het niet laten om een planeet te bezoeken die er interessant uitzag en blijkbaar heb ik na al die jaren een goed zesde zintuig ontwikkeld, want het kostte me een volledig middag vooraleer ik alle missies op deze planeet voltooid had. Deze had zijn eigen, uitgewerkte verhaallijn met een vreemd wezen die de plaatselijke inwoners terroriseerde. Hiernaast was er ook nog een uitgebreide zijmissie waarin ik vermiste expeditieleden moest opsporen. Ik kwam dan ook als geroepen om hier paal en perk aan te stellen. Ik was aangenaam verrast over de uitgebreide content die de game te bieden heeft en waarmee je uren zoet bent.
Het begin is zo overweldigend dat je niet weet waar eerst kijken.
Gameplaygewijs is de game de dag van vandaag niet echt origineel te noemen. Je schiet je een weg door de levels, maar wanneer het echt te hectisch wordt, kan je best maar snel beschutting zoeken tegen de kogelregen die op je wordt afgevuurd. Op dit vlak voelt Mass Effect gedateerd aan ten opzichte van zijn sequels. Ik had vaak problemen met het coversysteem en het ontwerp van de levels met vele open gebieden en weinig beschutting tegen de vijanden zorgde bij wijlen voor de nodige frustraties. De game bood zeker genoeg uitdaging: zelfs op de normale moeilijkheidsgraad kreeg ik er aardig van langs. Ik probeerde mijn teamleden goed in te zetten en te gebruiken bij het omsingelen van de vijand, maar vaak leidde dit tot hun dood, waardoor ik zelf de kastanjes uit het vuur kon halen. De speciale krachten van Shepard en zijn team hebben mij vaak uit hachelijke situaties weten te redden. Je dient deze wel strategisch te gebruiken, vermits het enige tijd vergt vooraleer ze opnieuw kunnen worden ingezet. Vermits ieder teamlid zijn eigen kwaliteiten bezit, kan je zelf uitzoeken wie je het meest waardevol acht voor je speelstijl. Zoals het een RPG betaamt, kan je je speelstijl naar je eigen hand zetten door de vaardigheidspunten te besteden aan onderdelen die hier het best bij aansluiten.
Keuzes maken je avontuur uniek, of toch niet?
Alle dialogen die je krijgt voorgeschoteld, gaan ook gepaard met soms hartverscheurende keuzes die je dient te maken. Ik kan me herinneren dat er na de release van Mass Effect 3 heel wat te commotie was ontstaan, omdat spelers er verkeerdelijk vanuit gingen dat hun keuzes weldegelijk een invloed zouden hebben op de afloop van deze immense space opera. Drie maanden later werd er een Exended Cut uitgebracht om de fans tegemoet te komen, maar dit bracht geen zoden aan de dijk. Zelf stoor ik mij er niet aan indien de ontwikkelaar beslist om de touwtjes strak in handen te houden wat het einde betreft. Dit heeft waarschijnlijk te maken met de vele Telltale-games die ik reeds achter de kiezen heb en waarvan negentig procent van de keuzes, voorafgaand aan het einde, er niet toedoen.
Wat heeft het dan voor nut om alle dialogen te doorploeteren indien deze blijkbaar toch geen invloed uitoefenen op het geheel? Het zijn eerder details waaraan je merkt dat je een bepaalde keuze hebt gemaakt. Personages die je laat leven en zo een tweede kans geeft, maken hun opwachting in één van de sequels en kan je toevoegen aan je team. Relaties met een ras evolueren door de manier waarop je met hen omgaat en in dialoog treedt. Keuzes die Shepard maakt, hebben invloed op zijn persoonlijkheid. Kies je ervoor om je te profileren als de good guy of de bad guy? Dit brengt dan ook weer nieuwe dialoogopties met zich mee. Zo kan je als bad guy argumenten winnen door mensen te intimideren en hen angst aan te jagen. Eens je een bepaald pad hebt gekozen, is het wel heel makkelijk om argumenten in je voordeel te beslechten en uiteindelijk je zin te krijgen.
De volledige trilogie in acht genomen, kan je wel stellen dat Mass Effect zelfs na een grondige opknapbeurt nog steeds enigszins gedateerd aanvoelt. Het vormt wel een mooi begin in een trilogie die vooral in de sequel hoge toppen scheert en de formule in de threequel verder verfijnt. De graphics werden onder handen genomen, maar de gelaatsuitdrukkingen kwamen bij momenten niet echt realistisch over. De soundtrack is dan weer wel memorabel en ondersteunt perfect de drang die je voelt om het universum te doorkruisen op zoek naar spanning en avontuur. Het was een aangename kennismaking met de Mass Effect-franchise, al rest natuurlijk de vraag of de game niets van zijn pluimen verliest indien je alle avonturen reeds beleefd hebt in het verleden.
Conclusie
Mass Effect Legendary Edition schotelt je een pakket boordevol content voor in een universum waar het avontuur achter elke hoek loert. Voor de fans van het eerste uur zal dit waarschijnlijk een feest van herkenning zijn en de nodige herinneringen oproepen. Nieuwkomers zullen zich over de gebreken van de eerste game moeten zetten, maar worden vervolgens beloond met een verhaal boordevol suspense en leuke actie. Het is duidelijk dat BioWare als doel had om de fans de trilogie in een zo goed mogelijke staat te doen herbeleven. Daar zijn ze wonderwel in geslaagd en verdienen ze een pluim voor.
Pro
- Veel content
- Leuk verhaal
- Soundtrack
Con
- Mass Effect voelt gedateerd aan
8
Over
Beschikbaar vanaf
14 mei 2021
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- Xbox One
Ontwikkelaar
- BioWare
Uitgever
- Electronic Arts
