Review: Fort Solis

Ik heb geen seconde getwijfeld om met Fort Solis aan de slag te gaan, en dat had eigenlijk maar één reden: de stemmencast. Die bestaat onder andere uit Roger Clark en Troy Baker, waarschijnlijk beter gekend als de hoofdpersonages uit Red Dead Redemption en The Last of Us. Daarnaast heb ik enkele maanden geleden voor het eerst Dead Space gespeeld en daardoor mijn liefde voor het space-horrorgenre herontdekt. Indiestudio Fallen Leaf heeft met Fort Solis een nieuwe telg in dit genre gemaakt. Is deze cinematische ervaring de moeite waard om te checken?

We spreken over het jaar 2080. De ruimtevaart is sterk geëvolueerd want de mens heeft voet op Mars gezet. De planeet wordt gebruikt om mineralen en andere grondstoffen te ontginnen. Onze protagonist Jack Leary is aan het werk wanneer hij plots een mysterieus noodsignaal ontvangt vanuit de nabijgelegen mijnbouwbasis Fort Solis. Hij besluit op onderzoek te gaan en houdt zijn collega Jessica Appleton op de hoogte via zijn walkietalkie. Bij aankomst treft Leary echter een volledig verlaten basis aan. Hij probeert het mysterie te ontrafelen door dieper de basis binnen te dringen, maar krijgt meer vragen dan antwoorden voorgeschoteld. Waar is iedereen? Zijn ze ontvoerd? Door aliens misschien? Is de bemanning in zombies veranderd? Posters, computers en audio-opnames helpen hem om iets wijzer te worden, maar toch … Wat is er echt aan de hand in Fort Solis?

Immersion in space​

Hoewel onderstaande trailer wel wat actie bevat, moet je er toch rekening mee houden dat Fort Solis voornamelijk omschreven wordt als een cinematisch en immersief. Verwacht dus een game zonder combat of stealth met een diepe focus op exploreren. De belangrijkste uitrusting die je bezit is je multitool. Zie het als een soort database waarin alle content die je in de game vindt, bewaard wordt. Op deze ‘smartwatch’ zie je ook je map en huidige opdracht. Denk bijvoorbeeld aan Quantic Dream of Telltale, maar dan zonder de antwoordkeuzes. Je hebt soms wel keuzes die je naar een ander einde leiden, al die momenten schaars. Firewatch of het werk van Supermassive Games (Until Dawn, The Quarry, The Dark Pictures) komt dan meer in de buurt. Dat klinkt verdacht veel als een walking simulator, maar die omschrijving zou deze en eerder vermelde games geen eer aan doen. Je kan ze misschien wel in die categorie plaatsen, maar volgens mij hebben ze meer te bieden. Het debuut van Fallen Leaf is er dan ook eentje om te onthouden. Ze omschrijven hun game als volgt: ‘an indie game with AAA production values’. En dat is exact wat je er van kan verwachten. Fort Solis baadt in een griezelige, buitenaardse sfeer. Dat komt vooral door de mooie Unreal Engine 5.2 graphics, topacteurs, realistische belichting en een uitstekende sound design. Qua immersie kan dat tellen.

Traag, trager, traagst​

Is dit dan een meesterwerk en een eventuele kanshebber voor game of the year? Absoluut niet. De gameplay is heel traag. Dat is best normaal in dit genre, maar meestal heb je wel iets om die traagheid te compenseren. Zij het een goed opgebouwde spanning, memorabele dialogen of deftige lore. Daar slaat de game de bal volledig mis. Ik leef niet mee met de personages, de dingen die je vindt interesseren mij op geen enkel moment, en de dialogen tussen Jack en Jessica zijn nu ook niet van het hoogste niveau. Het mysterie wist mij als speler ook niet aan te grijpen. En dat is jammer, want het gevoel van isolatie werkt perfect. Ik stoorde mij ook aan het gebrek aan facial animation. Er is nauwelijks emotie af te lezen op de gezichten van de personages, en soms komt de lip sync niet overeen met wat er gezegd wordt. Dan is er nog een persoonlijk minpuntje: third person camera. Ik dacht meteen aan een dertien in een dozijn Dead Space rip-off, maar dat is absoluut niet het geval. Een groot nadeel aan dit camerastandpunt is dat tekst op computers en de multitool vaak moeilijk leesbaar is. De enige oplossing was dan ook regelmatig wat dichter bij mijn scherm gaan zitten om te kunnen lezen wat er geschreven stond. In de meeste moderne games heb je wel een caption-optie of iets dergelijks, maar dat ontbrak hier dus.

De game duikt precies al onder de radar nog voor zijn release ...

Het zou niet zo gek zijn als je voor het lezen van deze review nog nooit van Fort Solis had gehoord. Zo was het toch in mijn geval. Het marketingteam had blijkbaar niet veel te doen, want ik heb nog geen enkele trailer, featurette of poster gezien. De game duikt precies al onder de radar nog voor zijn release, en dat kan ik moeilijk begrijpen. Waarschijnlijk gaan niet veel mensen deze game gaan spelen uit onwetendheid. Jammer. Je bent een dikke zes uur bezig om de vier hoofdstukken uit te spelen, maar die lengte wordt gerechtvaardigd door de correcte verkoopprijs van 25 euro. Hier is duidelijk veel liefde in gekropen en voor die prijs zou ik de game zeker eens uitproberen. Ik kan in ieder geval niet wachten om te zien welke titel Fallen Leaf over een paar jaar uit hun mouw schudt.

Conclusie

De sfeer, graphics, stemmen en toon zijn fantastisch, maar Fort Solis mist het een en ander om van een écht geslaagde game te spreken. Voor een debuutgame is hij zeker geslaagd, maar ik vrees dat hij de vergetelheid in gekatapulteerd wordt door grotere en bekendere releases. Dat zal dan vooral aan de marketing liggen. Dankzij zijn korte speelduur en goede prijs zou ik de game toch eens testen als je fan bent van het genre. Maar als je liever alles aan flarden schiet, ga je hier niet aan je trekken komen.

Pro

• Troy Baker en Roger Clark
• Erg mooie graphics
• Heerlijke sfeer

Con

• Schoonheidsfoutjes (lip sync, gezichtsanimatie)
• Mysterie stelt teleur
• Tempo haalt plezierfactor omlaag

7

Over

Beschikbaar vanaf

22 augustus 2023

Gespeeld op

1. PlayStation 5

Beschikbaar op

1. PC
2. PlayStation 5

Genre

1. Horror
2. Walking simulator

Ontwikkelaar

1. Fallen Leaf

Uitgever

1. Dear Villagers

Website

Officiële website

Forumlink

Forumlink