Hier heb ik naar uitgekeken! Een op dat moment vrij onbekend spel aanduiden als mijn verwachte game of the year 2023, het was een gok. Zeker aangezien er dit jaar tal van toppers op de planning stonden en nog staan. Denk maar aan Baldur's Gate III, de nieuwe Zelda en niet te vergeten Hogwarts Legacy, dat reeds vroeg in het jaar uitkwam. Dat zijn maar enkele voorbeelden van de vele toppers, maar de prachtige setting en de mythologische wezens van Atlas Fallen spraken direct tot mijn verbeelding en lieten mij dromen van een topbeleving.
De wereld van Atlas Fallen is grotendeels met zand overgoten, na een oorlog die zich vele jaren geleden afspeelde tussen de god Thelos en de mensen. Volgens het overgeleverde verhaal wou de mensheid rebelleren tegen de god en beten ze dus - letterlijk - in het zand. Wat overbleef was een verwoeste wereld in de greep van Thelos en gevaarlijke monsters genaamd Wraiths. De overlevenden moeten dus in een zeer gevaarlijke omgeving hun vel zien te redden. Zo ziet de wereld er al verschillende decennia uit en wordt het dringend tijd dat daar verandering in komt!
Nadat jouw karavaan door gevaarlijk gebied reist, van zijn koers afwijkt en plots aangevallen wordt door Wraiths, word je geroepen door een vreemde stem in je hoofd. Na het volgen van diens instructies kom je in het bezit van de Gauntlet: een mysterieuze handschoen die jou merkwaardige en speciale krachten geeft. Na het afslaan van een nieuwe aanval van die monsters word je in het kamp ontdaan van de handschoen door de kapitein van de soldaten. Tot zijn ergernis werken de krachten niet bij hem en blijft de stem jou toch roepen, maar de Gauntlet krijg je niet zomaar terug. Het is echter duidelijk dat jij voorbestemd bent om de handschoen te dragen en doet het nodige om hem terug in jouw bezit te krijgen.
Een tweede onderdeel, wat aanvallen en gevechten betreft, zijn de Essence Stones. Doorheen het spel vind je talloze Stones, die voor extra effecten zorgen. Er zijn vijf categorieën: Damage, Survivability, Healing, Tricks en Momentum. De eerste drie spreken voor zich en zorgen voor extra aanvalsopties, verdedigingsmogelijkheden of manieren om te genezen. Met de Tricks-stenen zijn er leuke dingen mogelijk, zoals het gebruiken van mijnen of het vertragen van de tijd. Met Momentum zorg je voor het sneller vullen van je Momentum-balk. Dat laatste moet ik nog even uitleggen: Tijdens gevechten bouw je momentum op door het continu aan te vallen van monsters. Enerzijds worden je aanvallen hierdoor sterker, maar anderzijds maakt dit je ook kwetsbaarder voor tegenaanvallen. Die balk bepaalt ook welke Stones actief zijn, waarbij de laatste in de rij de krachtigste is. Ten slotte kan je een Shatter-aanval uitvoeren, een krachtige combo, maar die verbruikt ook ineens alle Momentum. Kies dus zorgvuldig wanneer je die aanval gebruikt, want dit zorgt ervoor dat je terug volledig moet opbouwen vanaf nul.
De wereld voelt enorm groot aan en geeft je echt het gevoel in een zeer open omgeving te vertoeven. De grenzen zijn ook mooi ingewerkt en lijken maar net uit je bereik te zijn. Je komt dus geen vreemde situaties tegen waarbij je plots tegen een onzichtbare muur aan knalt. Er valt heel veel te ontdekken zoals schatkisten, voorwerpen om te verkopen, nieuwe Essence Stones, grondstoffen om zaken mee te verbeteren, achtergrondinformatie en nog veel meer. Ook hier zijn je nieuwe krachten handig, doordat je zaken vanonder het zand kan omhoog sturen zoals schatkisten of stenen trappen om moeilijke plaatsen te bereiken. Zo zijn er ook aambeelden die niet alleen dienst doen om je Gauntlet en armor te verbeteren, maar ook om het spel op te slaan of snel te reizen tussen de verschillende punten. Visueel is alles mooi afgewerkt en waan je je echt in prachtige bouwwerken die jammer genoeg volledig of deels verwoest zijn. Zo valt je mond open bij wat ooit een prachtige, massieve kathedraal was of wanneer je het uitzicht bovenop een berg aanschouwt.
Het is geen hardcore-ervaring zoals Dark Souls, integendeel, het spel nodigt echt uit om verschillende combinaties te gebruiken en ermee te experimenteren. Er is dan ook geen echte straf als je het loodje legt. De grote verscheidenheid aan Essence Stones maakt dat je heel veel leuke combinaties kan maken, al duurt het wel even voor je het tweede en derde deel van de Momentum-balk kan vullen tijdens een gevecht om de effecten te gebruiken. Meestal zal je al sneller de Shatter aanval gebruiken, al is het tactisch soms beter om wat te wachten. Een nadeel van die grote verscheidenheid aan mogelijkheden is dat er enorm veel opties zijn, wat soms overweldigend is en je daardoor kan verdwalen in een zoektocht om de ideale combinatie te vinden. Ik spreek ook zeker niet van een gemakkelijk spel, bij de moeilijkste tegenstanders zul je verschillende pogingen nodig hebben om het gevecht te winnen. Het kan dan soms geen kwaad om eerst je harnas te verbeteren en daarna terug te keren. Er is trouwens ook de mogelijkheid om co-op te spelen, maar dat heb ik jammer genoeg niet kunnen testen. Je zou het volledige verhaal met twee kunnen spelen, waarbij de tweede speler eender wanneer kan inpikken. Hoe dat juist in zijn werk gaat wat de moeilijkheid van gevechten en het aantal Wraiths betreft kan ik dus nog niet meegeven.
De wereld van Atlas Fallen is grotendeels met zand overgoten, na een oorlog die zich vele jaren geleden afspeelde tussen de god Thelos en de mensen. Volgens het overgeleverde verhaal wou de mensheid rebelleren tegen de god en beten ze dus - letterlijk - in het zand. Wat overbleef was een verwoeste wereld in de greep van Thelos en gevaarlijke monsters genaamd Wraiths. De overlevenden moeten dus in een zeer gevaarlijke omgeving hun vel zien te redden. Zo ziet de wereld er al verschillende decennia uit en wordt het dringend tijd dat daar verandering in komt!
Van nietsnut tot grote held
We starten het verhaal als een naamloze in een karavaan: één van de vele mensen die het niet waard zijn om een naam te krijgen en die worden aangesproken met hun functie of job. Er zijn namelijk twee grote groepen mensen overgebleven, waarvan jij tot de laagste soort behoort. De andere groep zijn de volgers en soldaten van Thelos, die de opdracht hebben Essence te verzamelen voor de god, waarmee die iedereen tracht te beschermen van de Wraiths. Deze monsters verschenen na de Grote Oorlog en vallen iedereen te pas en te onpas aan. Aan het hoofd van de mensheid staat trouwens de Queen, die de god vertegenwoordigt op aarde en aanzien wordt als de belangrijkste persoon die in direct contact staat met Thelos.Nadat jouw karavaan door gevaarlijk gebied reist, van zijn koers afwijkt en plots aangevallen wordt door Wraiths, word je geroepen door een vreemde stem in je hoofd. Na het volgen van diens instructies kom je in het bezit van de Gauntlet: een mysterieuze handschoen die jou merkwaardige en speciale krachten geeft. Na het afslaan van een nieuwe aanval van die monsters word je in het kamp ontdaan van de handschoen door de kapitein van de soldaten. Tot zijn ergernis werken de krachten niet bij hem en blijft de stem jou toch roepen, maar de Gauntlet krijg je niet zomaar terug. Het is echter duidelijk dat jij voorbestemd bent om de handschoen te dragen en doet het nodige om hem terug in jouw bezit te krijgen.
Tijd om terug te vechten
Wat volgt overstijgt je grootste verbeelding. Plots word je gekatapulteerd van een onbekend, waardeloos persoon tot de drager van de Gauntlet. De krachten die je krijgt zorgen ervoor dat je nu de Wraiths de baas kan. Via de handschoen krijg je de controle over zand, waarmee je ook wapens kan maken. Je start met een soort hamer, daarna een zweep en als laatste een soort handschoen om met je vuisten te vechten. Je kiest een combinatie van twee van die drie wapens, maar kan tot drie sets instellen om snel te schakelen. In de praktijk bepalen de wapens de afstand waarmee je aanvalt. De vuisten zijn zoals je vast al kan raden om van heel dichtbij aan te vallen, de zweep zorgt voor de grootste afstand en de hamer zit daar tussenin. Tijdens een gevecht kan je met beide gekozen wapens aanvallen en zijn er combinaties te maken. Zonder verdediging ben je ook niets uiteraard, en ook hiervoor kan je het zand handig inzetten. Als een soort tweede huid kan je Sandskin activeren, waardoor een heel kort moment aanvallen worden geblokkeerd. Gevechten krijgen hierdoor een speciaal karakter, want deze blokkering zorgt voor een soort kristallisatie die de Wraith bevriest. Bij kleinere tegenstanders gebeurt dit al na een eerste succesvolle blokkade, bij grotere monsters pas na drie opeenvolgende keren.Vrijheid, snelheid, leuke gevechten met veel variatie, fantastische omgevingen en een geweldig thema: een schot in de roos!
Een tweede onderdeel, wat aanvallen en gevechten betreft, zijn de Essence Stones. Doorheen het spel vind je talloze Stones, die voor extra effecten zorgen. Er zijn vijf categorieën: Damage, Survivability, Healing, Tricks en Momentum. De eerste drie spreken voor zich en zorgen voor extra aanvalsopties, verdedigingsmogelijkheden of manieren om te genezen. Met de Tricks-stenen zijn er leuke dingen mogelijk, zoals het gebruiken van mijnen of het vertragen van de tijd. Met Momentum zorg je voor het sneller vullen van je Momentum-balk. Dat laatste moet ik nog even uitleggen: Tijdens gevechten bouw je momentum op door het continu aan te vallen van monsters. Enerzijds worden je aanvallen hierdoor sterker, maar anderzijds maakt dit je ook kwetsbaarder voor tegenaanvallen. Die balk bepaalt ook welke Stones actief zijn, waarbij de laatste in de rij de krachtigste is. Ten slotte kan je een Shatter-aanval uitvoeren, een krachtige combo, maar die verbruikt ook ineens alle Momentum. Kies dus zorgvuldig wanneer je die aanval gebruikt, want dit zorgt ervoor dat je terug volledig moet opbouwen vanaf nul.
Een nieuwe wereld vol mogelijkheden
De handschoen is niet alleen handig bij gevechten, het beheersen van zand zorgt ook voor heel wat bewegingsvrijheid. Het sleutelwoord van deze action-adventure game is dan ook mobiliteit. Glijden over zand met grote snelheden is leuk en zeer handig, maar ook dubbele sprongen zijn van de partij. Als dat niet genoeg is kan je in de lucht ook dashen, en niet één of twee keer, maar tot driemaal toe. Sommige krachten moet je wel terug mogelijk maken en zijn niet allemaal vanaf het eerste moment beschikbaar. Tijdens het verhaal zoek je die verbeteringen, ontdek je meer over de Gauntlet en kom je te weten wie er achter die mysterieuze stem in je hoofd zit. Aangezien er nog wat verrassingen volgen laat ik dit nu even in het midden, maar het verhaal dat de mensheid in Atlas Fallen voorgeschoteld krijgt klopt niet helemaal.De wereld voelt enorm groot aan en geeft je echt het gevoel in een zeer open omgeving te vertoeven. De grenzen zijn ook mooi ingewerkt en lijken maar net uit je bereik te zijn. Je komt dus geen vreemde situaties tegen waarbij je plots tegen een onzichtbare muur aan knalt. Er valt heel veel te ontdekken zoals schatkisten, voorwerpen om te verkopen, nieuwe Essence Stones, grondstoffen om zaken mee te verbeteren, achtergrondinformatie en nog veel meer. Ook hier zijn je nieuwe krachten handig, doordat je zaken vanonder het zand kan omhoog sturen zoals schatkisten of stenen trappen om moeilijke plaatsen te bereiken. Zo zijn er ook aambeelden die niet alleen dienst doen om je Gauntlet en armor te verbeteren, maar ook om het spel op te slaan of snel te reizen tussen de verschillende punten. Visueel is alles mooi afgewerkt en waan je je echt in prachtige bouwwerken die jammer genoeg volledig of deels verwoest zijn. Zo valt je mond open bij wat ooit een prachtige, massieve kathedraal was of wanneer je het uitzicht bovenop een berg aanschouwt.
Verwondering en plezier
Allemaal goed en wel, maar hoe speelt het nu echt? Ik durf te spreken van een schot in de roos. Gevechten spelen zich af zowel op de grond als in de lucht, wat bij momenten vrij chaotisch verloopt, zeker als er veel vijanden zijn. Je kan je wel vastpinnen op een bepaalde tegenstander of zelf vrij aanvallen, en afhankelijk van de gevechten zal er één van beide beter werken. Door de mix van grond- en luchtaanvallen krijg je het gevoel als een soort Spider-Man of Superman te vechten. Ik maak graag de vergelijking met Devil May Cry, om je maar een idee te geven hoe het wat speelt. Het spel slaagt er in om alle krachten van de Gauntlet samen te brengen. De verschillende wapens spelen anders en de Sandskin zorgt voor een soort minigame om aanvallen te blokkeren. Vooral bij grotere en moeilijkere tegenstanders is het belangrijk om hun aanvalspatronen te leren, want de timing en soorten aanvallen variëren per soort en kan ook veranderen afhankelijk van hun level. Er zijn grote krabben, een soort van vliegende angels genaamd Stingers, iets wat op een Minotaurus lijkt en nog een aantal andere variaties van mythische beesten.Het is geen hardcore-ervaring zoals Dark Souls, integendeel, het spel nodigt echt uit om verschillende combinaties te gebruiken en ermee te experimenteren. Er is dan ook geen echte straf als je het loodje legt. De grote verscheidenheid aan Essence Stones maakt dat je heel veel leuke combinaties kan maken, al duurt het wel even voor je het tweede en derde deel van de Momentum-balk kan vullen tijdens een gevecht om de effecten te gebruiken. Meestal zal je al sneller de Shatter aanval gebruiken, al is het tactisch soms beter om wat te wachten. Een nadeel van die grote verscheidenheid aan mogelijkheden is dat er enorm veel opties zijn, wat soms overweldigend is en je daardoor kan verdwalen in een zoektocht om de ideale combinatie te vinden. Ik spreek ook zeker niet van een gemakkelijk spel, bij de moeilijkste tegenstanders zul je verschillende pogingen nodig hebben om het gevecht te winnen. Het kan dan soms geen kwaad om eerst je harnas te verbeteren en daarna terug te keren. Er is trouwens ook de mogelijkheid om co-op te spelen, maar dat heb ik jammer genoeg niet kunnen testen. Je zou het volledige verhaal met twee kunnen spelen, waarbij de tweede speler eender wanneer kan inpikken. Hoe dat juist in zijn werk gaat wat de moeilijkheid van gevechten en het aantal Wraiths betreft kan ik dus nog niet meegeven.
Conclusie
Het was een klein risico om deze game te tippen voor 2023 zonder al te veel informatie, maar het was een zeer geslaagde gok. Het thema is goed uitgewerkt, het is visueel een fantastische beleving en de gevechten zijn enorm leuk. De combinatie van de drie wapens en het gebruik van de Essence Stones, met hun uiteenlopende effecten, zorgen voor tal van opties om de gevechten boeiend te houden. Het glijden over het zand, de dubbele sprong en het dashen in de lucht zorgen voor heel veel mobiliteit en snelheid. Je staat dus letterlijk nooit stil, enkel tijdens de volledig ingesproken dialogen en prachtige cutscenes, wat zeker geen straf is. Dit weerspiegelt zich ook algemeen in de wereld, die mooi uitgewerkt is en waar van alles te beleven valt en veel te ontdekken is. Al zijn er geen echte straffen als je sterft, je mag zeker spreken van een uitdaging, zelfs bij de normale moeilijkheidsgraad. Atlas Fallen nodigt echt uit om alles te ontdekken en om te experimenteren met alle mogelijkheden en is voor mijn part een echte voltreffer!
Pro
- Thema en visueel zeer sterk
- Gevechten blijven leuk
- Variatie met de drie wapens en heel veel Essence Stones
- Snelheid en mobiliteit
Con
- Geen echte straf als je sterft
- Gevechten soms chaotisch
9
Over
Beschikbaar vanaf
10 augustus 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 5
- Xbox Series X|S
Genre
- Action
- Adventure
Ontwikkelaar
- Deck13 Interactive
Uitgever
- Focus Entertainment
