Niet in Jackie Brown verder wel

Reservoir dogs: Mr Brown
Pulp Fiction: Jimmy
Kill Bill: 1 van de crazy 88
Death Proof: Warren de bartender
Inglourious Basterds: de eerste nazi die wordt gescalpeerd
Django: Le Quint Dickey miner
H8ful 8: narrator (stem)
Once upon a time in hollywood: regisseur van red apple tobacco reclamefilmpje (tijdens credits, stem alleen
In Jackie Brown staat
voice van de answering machine (uncredited).
 
Door de post van Laki kreeg ik erg veel zin om Jackie Brown opnieuw te bekijken, meteen werk van gemaakt!

Dit is niet de beste "Quentin Tarantino film", maar voor mij persoonlijk is het na deze rewatch misschien toch de beste film die Tarantino gemaakt heeft.

Tarantino schrijft goeie scripts met geweldige dialogen en memorabele personages. Alleen zijn die uiteindelijk vaak toch vrij eendimensionaal en vooral bestaand in een QT filmuniversum. Jackie Brown is voor mij de grote uitzondering binnen zijn werk, niet toevallig omdat het de enige film is waar hij bronmateriaal van iemand anders bewerkt, de geweldige misdaadauteur Elmore Leonard. De personages zijn hier meer van vlees en bloed en er zit wat karakter- en relatieontwikkeling in. De dialogen zijn alweer van erg hoog niveau maar het past hier gewoon nog net iets beter. De personages hebben allemaal een zekere cool maar zijn ruw en imperfect, je voelt dat dit wat oudere mensen zijn die al een leven achter de rug hebben, die kort gezegd menselijk zijn. Soit, hoe QT anders zijn personages schrijft past ook wel gewoon bij zijn stijl van films die hij hierna maakte en iets waar ik me ook niet heel erg aan stoor tijdens het bekijken van zijn andere films, maar ergens vind ik het toch jammer dat hij na Jackie Brown niet meer adaptaties gemaakt heeft als je ziet hoe goed het resultaat hier is.

Verschillende sterke punten van QT werken hier ook erg goed, soms zelfs nog iets beter. Geweldige casting uiteraard, met Pam Grier en Robert Forster op kop, maar ook eigenlijk één van mijn favoriete Robert De Niro rollen (erg low key en tegen type gecast vergeleken met z'n andere gangsterrollen) en één van mijn favoriete Samuel L. Jackson acteerprestaties. Verder zoals gewoonlijk fantastische muziek en geweldige 70's geïnspireerde cinematografie (de scène waar Ordell en Beaumont afspreken! Ordell die Jackie gaat opzoeken!). Het is een lange film en ik kan begrijpen dat dat een struikelblok is voor sommigen, maar voor mij verdient Jackie Brown de lengte, het wat gezapige tempo past hier perfect, Tarantino gebruikt de tijd om alle belangrijke spelers in het verhaal goed uit te werken en er zit toch altijd een zekere focus in.

Misschien verdient deze toch 5/5 ipv 4.5/5 op mijn letterboxd.
 
Ik ben geen echte filmkenner moet ik bekennen, maar uiteraard grote fan van QT. En ik ben ergens blij dat Jackie Brown toch veel lof krijgt hier. Voor mij is dat de film die ik op 1 zet van QT. Ik vind hem subliem. Misschien omdat hij mij het meest verrast heeft of gewoon omdat die soundtrack geweldig is. Helaas wordt Jackie Brown nog serieus ondergewaardeerd naar mijn bescheiden mening.
 
Laatst bewerkt:
Door de post van Laki kreeg ik erg veel zin om Jackie Brown opnieuw te bekijken, meteen werk van gemaakt!

Dit is niet de beste "Quentin Tarantino film", maar voor mij persoonlijk is het na deze rewatch misschien toch de beste film die Tarantino gemaakt heeft.

Tarantino schrijft goeie scripts met geweldige dialogen en memorabele personages. Alleen zijn die uiteindelijk vaak toch vrij eendimensionaal en vooral bestaand in een QT filmuniversum. Jackie Brown is voor mij de grote uitzondering binnen zijn werk, niet toevallig omdat het de enige film is waar hij bronmateriaal van iemand anders bewerkt, de geweldige misdaadauteur Elmore Leonard. De personages zijn hier meer van vlees en bloed en er zit wat karakter- en relatieontwikkeling in. De dialogen zijn alweer van erg hoog niveau maar het past hier gewoon nog net iets beter. De personages hebben allemaal een zekere cool maar zijn ruw en imperfect, je voelt dat dit wat oudere mensen zijn die al een leven achter de rug hebben, die kort gezegd menselijk zijn. Soit, hoe QT anders zijn personages schrijft past ook wel gewoon bij zijn stijl van films die hij hierna maakte en iets waar ik me ook niet heel erg aan stoor tijdens het bekijken van zijn andere films, maar ergens vind ik het toch jammer dat hij na Jackie Brown niet meer adaptaties gemaakt heeft als je ziet hoe goed het resultaat hier is.

Verschillende sterke punten van QT werken hier ook erg goed, soms zelfs nog iets beter. Geweldige casting uiteraard, met Pam Grier en Robert Forster op kop, maar ook eigenlijk één van mijn favoriete Robert De Niro rollen (erg low key en tegen type gecast vergeleken met z'n andere gangsterrollen) en één van mijn favoriete Samuel L. Jackson acteerprestaties. Verder zoals gewoonlijk fantastische muziek en geweldige 70's geïnspireerde cinematografie (de scène waar Ordell en Beaumont afspreken! Ordell die Jackie gaat opzoeken!). Het is een lange film en ik kan begrijpen dat dat een struikelblok is voor sommigen, maar voor mij verdient Jackie Brown de lengte, het wat gezapige tempo past hier perfect, Tarantino gebruikt de tijd om alle belangrijke spelers in het verhaal goed uit te werken en er zit toch altijd een zekere focus in.

Misschien verdient deze toch 5/5 ipv 4.5/5 op mijn letterboxd.
Kan mij hier helemaal in vinden. Jackie Brown wordt vaak wat vergeten, maar net omdat het één van zijn minder over the top films is, met absoluut meer menselijke personages, is het een buitenbeentje en net één van zijn betere toch. Krijgt van mij ook 4,5* enkel en alleen omdat ik 5* echt voor de imo meesterwerkjes houd, en dan scoren IB en Pulp Fiction nog net iets hoger.
 
Impact van Dogs & Pulp op mainstream (film)cultuur gaan we nooit meer meemaken. Was Jackie echt zo goed en Kill Bill 2 echt zo slecht ? In mijn herinnering niet, maar ik ga ze niet herbekijken; doorbreken van 'de vierde muur' in KB2 vond ik maar niks. In feite vind ik al zijn films steengoed als exploitation pastiche; de Bills, Hateful en Death Proof blijven niet helemaal recht als stand alone film maar bon. OUATIH is m.i. een totaal dieptepunt, dag nadien was ik 'm vergeten.
 
Vanaf Pulp Fiction uitkwam ben ik altijd fan geweest van QT. PF Is 1 van mijn all time favorite films, top 10 materiaal!
Omdat ge ze in een lijstje niet allemaal dezelfde positie kunt geven ben ik op dit ongeveer uitgekomen, al zijn ze vanaf 5-10 sowieso nog altijd topmateriaal. Hij heeft gewoon geen slecht films gemaakt.

1. Pulp Fiction
2. Kill Bill 1
3. Kill Bill 2
4. Django Unchained
5. Inglourious Bastards
6. Reservoir Dogs
7. The Hateful Eight
8. Jackie Brown
9. Once Upon A Time in...Hollywood
10. Death Proof
 
Denken jullie trouwens dat zijn volgende film zijn laatste zal zijn, zoals hij zelf soms zegt? Hij is nog maar 58 jaar en voor iemand die zo van film en cinema houdt, zou echt wel gek zijn om te stoppen.
 
Het zal er inderdaad van afhangen of hij het kan laten of niet. Natuurlijk sluit het stoppen met regisseren niet uit dat hij scenarios gaat schrijven ofzo. Als voorvechter van pelicule en de cinema zie ik hem wel nog even gaan.

Op dit moment woont em met zijn Israelische vrouw en kind van misschien net een jaar in Israel. Die 10de film zal er wel komen maar zal nog niet voor direct zijn.
 
Amaai zo weinig liefde voor OUATIH hier, niet verwacht.

  1. De perfectie: Pulp Fiction + Kill Bill 1
  2. De top: Once Upon A Time In Hollywood + Django Unchained
  3. De subtop: Reservoir Dogs + Hateful Eight + Jackie Brown
  4. De average: Inglourious Bastards
  5. De meh: Kill Bill 2 + Death Proof
 
Denken jullie trouwens dat zijn volgende film zijn laatste zal zijn, zoals hij zelf soms zegt? Hij is nog maar 58 jaar en voor iemand die zo van film en cinema houdt, zou echt wel gek zijn om te stoppen.

Ik zie Tarantino eigenlijk evolueren naar romans en boeken rond cinema de komende jaren.

Maar goed, met Tarantino weet je nooit. Het kan dat hij stopt met film en zoals Lynch een tv serie gaat maken. Moest ik een exec zijn bij HBO, ik was hem nu al aan het paaien met foto's van poezelige jongedames-voetjes.
 
Inglourious Bastards average, explain
  1. Film is uiteindelijk 3 meesterlijke scenes aan elkaar gebreid (opener, café, projectie kamer)
  2. Veel geweldige delen aan de film (Waltz!!!), maar als geheel ontbreekt het doel (wat wil die film nu eigenlijk zeggen?), pacing, en eenheid.
  3. Film = QT op zijn meest pretentieus (and that's saying something)
  4. Hoe meer ik die film zie, hoe minder ik hem vind (itt anderen), uiteindelijk kijk ik enkel uit naar die paar scenes
  5. Average QT is nog steeds een goede film
 
  1. Film is uiteindelijk 3 meesterlijke scenes aan elkaar gebreid (opener, café, projectie kamer)
  2. Veel geweldige delen aan de film (Waltz!!!), maar als geheel ontbreekt het doel (wat wil die film nu eigenlijk zeggen?), pacing, en eenheid.
  3. Film = QT op zijn meest pretentieus (and that's saying something)
  4. Hoe meer ik die film zie, hoe minder ik hem vind (itt anderen), uiteindelijk kijk ik enkel uit naar die paar scenes
  5. Average QT is nog steeds een goede film
Voor mij zijn er nog wel meer meesterlijke scènes in die film, en zelfs het overige wat er tussen zit is gewoon knap, boeiend of grappig. Of al dat gewoon samen. De openingsscène en in het café springen er wel uit, absoluut, maar alles ertussen is ook gewoon topkwaliteit.

En dat ligt voor een groot stuk aan de personages en hoe de acteurs hen neerzetten. Stuk voor stuk top en memorabel. Uiteraar Christoph Waltz voorop, maar ook August Diehl, Denis Ménochet, Mélanie Laurent, Brad Pitt, Diane Kruger, Daniel Brühl, Michael Fassbender, Til Schweiger, Sylvester Groth als Goebbels, zelfs frikking Mike Myers was fun in die film. En ik mis er nog een paar. Van grote tot kleine rollen, zo een sterke, gevarieerde casting in elke laag van een film heb ik nog in geen andere film gezien.

Dat is net wat ik zo mis in OUATIH. Cliff Booth en Rick Dalton zijn best ok. Maar al de rest boeit mij voor geen meter. Zelfs de scènes met Margot Robbie vind ik saai en weinig bijbrengen. Alles wat een Tarantino zo sterk maakt is hij voor mij precies vergeten in die film. Het zegt wellicht veel dat ik de scène met Bruce Lee en Cliff Booth zowat het beste van de film vond.
 
Dat is net wat ik zo mis in OUATIH. Cliff Booth en Rick Dalton zijn best ok. Maar al de rest boeit mij voor geen meter. Zelfs de scènes met Margot Robbie vind ik saai en weinig bijbrengen. Alles wat een Tarantino zo sterk maakt is hij voor mij precies vergeten in die film. Het zegt wellicht veel dat ik de scène met Bruce Lee en Cliff Booth zowat het beste van de film vond.
Ik denk dat mensen OUATIH vooral met een verkeerde mindset gaan kijken. Iedereen gaat die zien met de gedachte "allrighty, nieuwe Tarantino, coole actie, flashy visuals, witty dialogue, dikke gore, let's get going babeh" ... om dan te eindigen met een rustig sfeerbeeld van een verloren tijd, meesterlijk meanderent over een dreigende (real life) gebeurtenis, gedragen door fantastische acteerprestaties (en nee, echt wel meer dan enkel DiCaprio / Pitt / Robbie, ook Olyphant, Qualley, Hirsch, heel die Manson family en Manson zelf, Julia Butters omg).

Ik vind hands-down het laatste deel van de film het slechtste, vermits het imo helemaal niet past bij de bijna-perfectie van de rest van die film. En ik gok dat de meeste mensen dat net het beste deel vinden? ... wederom omdat ze in de "ik zie een Tarantino film, ik moet actie zien" mindset zitten.
 
Ik denk dat mensen OUATIH vooral met een verkeerde mindset gaan kijken. Iedereen gaat die zien met de gedachte "allrighty, nieuwe Tarantino, coole actie, flashy visuals, witty dialogue, dikke gore, let's get going babeh" ... om dan te eindigen met een rustig sfeerbeeld van een verloren tijd, meesterlijk meanderent over een dreigende (real life) gebeurtenis, gedragen door fantastische acteerprestaties (en nee, echt wel meer dan enkel DiCaprio / Pitt / Robbie, ook Olyphant, Qualley, Hirsch, heel die Manson family en Manson zelf, Julia Butters omg).

Ik vind hands-down het laatste deel van de film het slechtste, vermits het imo helemaal niet past bij de bijna-perfectie van de rest van die film. En ik gok dat de meeste mensen dat net het beste deel vinden? ... wederom omdat ze in de "ik zie een Tarantino film, ik moet actie zien" mindset zitten.
dat laatste deel past voor mij juist heel goed. Er kon bijna niet anders dan geeindigd worden met de Manson-gang en die dan een soort ' cinematisch koekje van eigen deeg' te geven klopt voor mij wel. De Manson family heeft samen met Altamont het einde van dat tijdperk gestart en die dan onscreen vermoorden is symbolisch wel mooi. Wel akkoord dat veel mensen die film waarschijnlijk met de verkeerde mindset hebben gezien.
 
Uiteraard alles van Tarantino gezien.
Niet alles is top natuurlijk. Hateful Eight vind bv ik vrij waardeloos. Teveel geforceerde dialogen.
Het is moeilijk om te zeggen wat voor jezelf de beste film is die je ooit hebt gezien maar ik denk dat het tweeluik Kill Bill 1 & 2 wel in mij
top 5 zou staan.
Dit blijven gewoon films die je kan herbekijken.
 
dat laatste deel past voor mij juist heel goed. Er kon bijna niet anders dan geeindigd worden met de Manson-gang en die dan een soort ' cinematisch koekje van eigen deeg' te geven klopt voor mij wel. De Manson family heeft samen met Altamont het einde van dat tijdperk gestart en die dan onscreen vermoorden is symbolisch wel mooi. Wel akkoord dat veel mensen die film waarschijnlijk met de verkeerde mindset hebben gezien.
Akkoord, maar het had niet op de typische over the top Tarantino way moeten gebeuren imo. De film leende zich er niet zo goed voor imo.
 
Ik denk dat mensen OUATIH vooral met een verkeerde mindset gaan kijken. Iedereen gaat die zien met de gedachte "allrighty, nieuwe Tarantino, coole actie, flashy visuals, witty dialogue, dikke gore, let's get going babeh" ... om dan te eindigen met een rustig sfeerbeeld van een verloren tijd, meesterlijk meanderent over een dreigende (real life) gebeurtenis, gedragen door fantastische acteerprestaties (en nee, echt wel meer dan enkel DiCaprio / Pitt / Robbie, ook Olyphant, Qualley, Hirsch, heel die Manson family en Manson zelf, Julia Butters omg).

Ik vind hands-down het laatste deel van de film het slechtste, vermits het imo helemaal niet past bij de bijna-perfectie van de rest van die film. En ik gok dat de meeste mensen dat net het beste deel vinden? ... wederom omdat ze in de "ik zie een Tarantino film, ik moet actie zien" mindset zitten.
Mja, ik verwacht niet zozeer veel actie, blood and gore enkel omdat het Tarantino is. Dat had je bv in Jackie Brown ook niet, en dat vind ik toch ook één van zijn betere. Maar in Jackie Brown had je enerzijds al die fantastische muziek, dat mis ik toch ook in OUATIH. En anderzijds zijn de personages en de acteerprestaties daarin imo ook gewoon beter en dieper uitgewerkt en daardoor memorabeler. Mede dankzij de fantastische dialogen, nog iets wat mij vanuit OUATIH weinig bijblijft.

Want met wat je daar zegt over die acteerprestaties ben ik het dus niet eens. Er is, naast Pitt en DiCaprio, heel weinig wat mij boeit en bijblijft daaruit. Zelfs de zowat beste, meest gelauwerde acteur daarin, Pacino, speelt voor mij een flets bordkartonnen personage dat gewoon geen meerwaarde is voor de film.

Ik mis dus niet zozeer de actie, blood en gore die uiteraard wel vaak bij QT aanwezig is. Ik mis ook fantastische en boeiende dialogen, bijblijvende meeslepende muziek, diep uitgewerkte en memorabele personages en scènes die lang na de film blijven nazinderen en iconisch worden. Geen van dat alles vind ik terug in OUAIH, en dan blijft niet zoveel meer over om me te boeien eerlijk gezegd.
 
Laatst bewerkt:
  • Leuk
Waarderingen: Lint
Terug
Bovenaan