Fetseroony
Active member
David Comes To Life is imo een perfecte plaat, zit dan ook in mijn lijst van 'als je heel je leven maar 3 platen moogt hebben'. Ook hoe dat (meta)verhaal ineen zit, het einde ook het begin is, ook muzikaal, hmhmhm!
12 jaar geleden ben ik volledig in de ban geraakt van Fucked Up's David Comes To Life, een ware perfecte storm van gitaren. Schitterend album nog steeds. Hun eerdere werk was ook dik in orde: razende hardcore die toch buiten de lijntjes durfde te kleuren.
Na David... kwam het album Glass Boys, waarin ik niets meer van de oude band terugvond. Ook live konden ze voor mij niet meer overtuigen. Wat een teleurstelling.. Ik heb de band sindsdien links laten liggen, terwijl ze wel productief bleven.
Nu is er de nieuwe One Day, die toch wat buzz krijgt. Dus dacht ik toch even te checken. Maar het is toch niet meer het oude gevoel. De band klinkt echt moe, op. Cicada is misschien wel het beste nummer, hintend naar latere Husker Dü, maar zonder enige edge.
Maar wie weet, misschien ben ik er helemaal naast in mijn beoordeling en wordt het hier wel door anderen gepruimd?
Dose Your Dreams (thematisch vervolg op David, want het gaat terug over hem) vind ik ook een supergoeie plaat.
Van die 'Zodiacs' vind ik Year of the Hare nog wel een goei, maar niet alles van die reeks vind ik goed.