Ik zal al direct wat themaatjes geven om over te praten:
1. Zijn er nog mensen die heel veel in fases naar een genre luisteren?
Vorig jaar was ik vrij posthardcore en luisterde ik bij momenten uitsluitend naar The Used, Thrice en Boysetsfire (tevens ook 3 van mijn lievelingsbands. Mijn rechterarm draagt tattoos van hun), maar momenteel ben ik weer veel aan het neigen naar punk rock (Bad Religion, Pup en Alkaline Trio)
HOE VET IS CONTINENTAL VAN ALKALINE TROUWENS? Zo een goeie plaat!
2. Wat vinden jullie van de change die Parkway Drive ondergaan heeft? Ik kan het persoonlijk niet smaken. Geef mij maar de Killing With A Smile / Horizons era. Hoewel ik Ire nog hier en daar goed vind, is al de rest echt niet meer aan mij besteed. En nochtans ken ik echt wel die-hard PWD fans die hun nieuwer werk echt keigoed vinden
3. Tegen de stroom in, misschien, vind ik Nine van Blink-182 echt een goeie plaat. Ja, het is geen TOYPAJ meer, maar zowel California als Nine draai ik regelmatig. Ik kan daar wel van genieten.
1. Zijn er nog mensen die heel veel in fases naar een genre luisteren?
Absoluut, zowel op het niveau van individuele bands/genres als seizoensgebonden. Qua bands kan ik bijvoorbeeld een moment hebben dat ik continu naar bv Hatebreed luister en het nadien weer beu ben voor een jaar en er vrijwel niet naar luister. Maar ook qua seizoenen, in de winter zal ik veel meer richting hardcore/metalcore neigen terwijl ik in de zomer een pak meer poppunk luister. Dus in de zomer het wat meer vrolijke werk om het zo te zeggen.
2. Wat vinden jullie van de change die Parkway Drive ondergaan heeft?
Oh boy, dat is echt verschrikkelijk. IRE had inderdaad nog 2-3 deftige nummers, maar alles daarna is gewoon bergaf in mijn ogen. Met KWAS en Horizons hebben ze uiteraard 2 van de beste metalcore platen ooit uitgebracht. Mijn grote probleem is dat als je kritiek geeft op hun nieuwe werk (bv of FB) dat er een hoop mensen afkomen met "muh, artists don't want to make the same stuff over and over". En dat begrijp ik volledig, die moeten van mij ook niet continu een nieuwe Horizons uitbrengen. Mijn grote probleem is dat hun albums saai zijn geworden, echt standaard dad-rock. Geen onverwachte hook, geen coole rif die plots overgaat naar een breakdown die uw gezicht eraf blaast. Je kan perfect horen "okay, nu komt de verse, nu het refrein, even een bridge en repeat".
Als je dat vergelijkt met bijvoorbeeld Architects. Hollow Crown, The Here And Now, Daybreaker, Lost Forever // Lost Together en All Our Gods Have Abandoned Us hebben elk hun identieke sound. Maar toch hoor je op elk album meteen "ja, dit is Architects". En dat mis ik bij de nieuwe PWD albums. Nu heb ik bij Architects wel wat schrik voor hun nieuw album, het eerste dat volledig geschreven is zonder enige invloed van Tom en dat valt echt wel te horen aan de 2 singles die ze uitgebracht hebben.
3. Blink
Ik heb dat nu eens nooit goed gevonden. Ik kan wel een tiental nummers smaken, de klassiekers zoals Stay Together, Small Things, etc maar al de rest is nooit voor mij geweest. En live al helemaal niet, er zijn veel slechte poppunk zangers maar Tom spant toch echt wel de kroon.
---------------------------------------------------------------
Tegenwoordig is het moeilijk om nog deftige -core platen te vinden. De website waarmee ik de meeste nieuwe muziek vond is sinds dit jaar gesloten dus dat is ook irritant. Maar alle bands lijken tegenwoordig op elkaar. 90% zijn gewoon slechte Architects riffs met een hoop ambient over gegooid. Gelukkig zijn er nog een paar bands die de laatste paar jaren nog echt goeie platen hebben uitgebracht, maar dat zijn vaak de echte oud gediende, ik denk dan:
As I Lay Dying - Shaped By Fire
Fit For A King - Dark Skies
We Came As Romans - Cold Like War
Wolves Scream - Vestiges (In mijn ogen de beste Belgische -core band)
BlessTheFall - To Those Left Behind
---------------------------------------------------------------
En dat allemaal gezegd te hebben, The Ghost Inside. Ik had eerlijk gezegd niet gedacht dat die mannen ooit nog iets nieuws zouden uitbrengen maar boy oh boy, toen kwam Aftermath. Wat een nummer is me dat. Die lyrics, die riff, die breakdown, dat refrein op het einde, dat is echt een van de beste nummers die ze ooit gemaakt hebben in mijn ogen. Je hoort daar echt alles in dat ze de laatste jaren hebben meegemaakt. Hopelijk komen ze na heel het Covid gedoe naar Europa, het maakt me niet uit waar, daar wil ik gerust een paar uur voor rijden.
Voila, dat is wel genoeg als eerste post in dit topic.
