Essentiële listen voor fans van heavy psych jams (denk Earthless), maar met ook een funky inslag (denk vroege Funkadelic). Band bestond op dat moment 4 dagen, geen van de leden kenden elkaar op voorhand. Nadien is er niets meer uitgebracht.
 
Ja... dit is een een cover van The Supremes...


Over Procol Harum gesproken, die hebben ook echt vreemde muziek gemaakt, maar ook wel erg goed. Hoewel ik fan ben van de originele bezetting, is de bezetting van begin jaren '70 (met David Ball op gitaar en Chris Copping op orgel) muzikaal veel ruiger.

 
Some of my fav's


and some more:

 
Laatst bewerkt:
Oeeh, Just A Poke! Kan je makkelijk aan 10 euro meepakken in tweedehandswinkel. Dikke aanrader. 😍
 
Ik ben precies wel mee met die nieuwe King Gizzard plaat. K.G.L.W. lijkt me toch terug een return to form na een dipje..

Ze moeten wel stoppen met zoveel materiaal uitbrengen. De demo's kunnen ze over 10 jaar toch verkopen.
 
dipje my ass

Vind zelf L.W. wat minder, ik denk dat ik liever gewoon een dubbel LP had gezien met iets meer in geknipt (Straws en Ataraxia bv) dan twee full length sister albums. Maar If Not Now Then When is echt een reuze schijf, ongetwijfeld mijn favoriet liedje van heel K.G.L.W. en goed onderweg naar de all-time Gizz canon.


Wel akkoord dat ze niet alles hoeven uit te brengen dat ze schrijven.
 
Ik heb al een stuk of zes keer naar het album geluisterd. Soms ben ik helemaal mee aan het headbangen met het laatste nummer, maar soms vind ik het een beetje saai en zet ik het vroegtijdig af... Heb nog niet kunnen ontcijferen waarom.
 
Ik heb min of meer hetzelfde probleem met heel die band. Een tijdje geleden wou ik er mij eens echt op smijten en heb ik twee albums beluisterd, en daar zaten zowel heel goede dingen in als momenten die ik niet anders kan omschrijven dan als absolute zever. :tongue: Sindsdien heb ik die band nooit meer opgezet, best jammer eigenlijk.

Ik denk dat het gewoon een kwestie is van te veel uitbrengen zoals @Kid_C zegt.
Dan heb ik liever kwaliteit over kwantiteit, want het schrikt wel serieus af om de discografie van een band te verkennen als die A) veel te groot en B) een soort roulette tussen pareltjes en rommel is. Je moet al bijna een sherpa hebben om je wegwijs te maken.
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Nonagon Infinity

Is van begin tot het einde knallen.

Daarna praten we wel nog eens!
 
@Nahrtent Wat vind je juist rommel? Ik vind zelf hun output zeer uneven (Sketches of Brunwick East bvb), maar er zit imo geen rommel tussen.

Voor de proggers is Polygondwanaland allicht ook van begin tot einde eargasm.
 
@Nahrtent Wat vind je juist rommel? Ik vind zelf hun output zeer uneven (Sketches of Brunwick East bvb), maar er zit imo geen rommel tussen.

Voor de proggers is Polygondwanaland allicht ook van begin tot einde eargasm.
Het is moeilijk uit te leggen. Is meer een "gevoel" dan iets anders. Je bent aan het genieten van een nummer dat een bepaalde vibe heeft en alles is in orde in het universum en plots maakt de band een bepaalde keuze (plotse tempowissel, progressie, whatever) die dat helemaal kapotmaakt, en dan denkt ge "Godverdomme, waarom?"

Andere keren pakken die keuzes dan wél geniaal uit, maar het is allemaal zeer fragiel hé. Van Nonagon Infinity herinner ik mij dat ik er wel veel goede passages waren maar dat ik er tegelijk enorm zenuwachtig van werd, toch het tegenovergestelde van wat ik naar op zoek ben in een psychedelische band. Terwijl het op bepaalde momenten wel écht klikte, maar het overkoepelende gevoel was dat ik blij was toen het gedaan was. :tongue: Steek de beste momenten van dat album in 2-3 nummers en het zou me wellicht een stuk beter zijn bevallen.
 
Het is moeilijk uit te leggen. Is meer een "gevoel" dan iets anders. Je bent aan het genieten van een nummer dat een bepaalde vibe heeft en alles is in orde in het universum en plots maakt de band een bepaalde keuze (plotse tempowissel, progressie, whatever) die dat helemaal kapotmaakt, en dan denkt ge "Godverdomme, waarom?"

Andere keren pakken die keuzes dan wél geniaal uit, maar het is allemaal zeer fragiel hé. Van Nonagon Infinity herinner ik mij dat ik er wel veel goede passages waren maar dat ik er tegelijk enorm zenuwachtig van werd, toch het tegenovergestelde van wat ik naar op zoek ben in een psychedelische band. Terwijl het op bepaalde momenten wel écht klikte, maar het overkoepelende gevoel was dat ik blij was toen het gedaan was. :tongue: Steek de beste momenten van dat album in 2-3 nummers en het zou me wellicht een stuk beter zijn bevallen.
Ik zal anders eens kijken voor wat moderne psych dat chiller is.
 
Ik zal anders eens kijken voor wat moderne psych dat chiller is.
My man, die Lost Chants / Last Dance plaat die je gisteren hebt aanbevolen maakt alles meer dan goed hoor. Quel trip!
 
Terug
Bovenaan