Bijzonder veel ervaring met real-time strategy games heb ik niet, maar wel moet ik zeggen dat ik destijds Company of Heroes, de opvolger en alle uitbreidingen heb gespeeld. Ook World in Conflict heb ik 'kapot gespeeld', maar daar bleef het eigenlijk bij. Tot afgelopen gamescom dan, toen ik plaatsnam voor een pc-scherm om er aan de slag te gaan met Warhammer Age of Sigmar: Realms of Ruin. Hoe dat is verlopen, lees je in deze preview.
Vooraleer ik me kon laten gaan, kregen ik en een select aantal andere journalisten een presentatie. Hierin werd duidelijk dat Warhammer Age of Sigmar: Realms of Ruin de eerste real-time strategy game is in het Warhammer-universum. En ik zou voor het eerst een Warhammer-game spelen. Ik ken het als boardgamer en miniature painter, maar ben er dus nog nooit in een virtuele wereld mee aan de slag geweest. Als speler krijg je de keuze uit vier facties, waarvan er ondertussen reeds drie aangekondigd zijn. Ook enkele modi werden bekendgemaakt. Je kunt het verhaal in je eentje doorlopen met de Stormcast Eternals, maar kunt ook de strijd aangaan in 1vs1- of 2vs2-gevechten waarbij je je factie zelf kiest. Spannend!
De eerste verhaalmissie werd voor deze drie kwartier durende gameplaysessie achterwege gelaten. Wel werd ik direct in de tweede missie gedropt, waarbij het de bedoeling is om units te maken. Nieuwe units zijn uiteraard een van de belangrijkste elementen in een RTS, want afhankelijk van je speelstijl durven er wel eens een paar mannekes het loodje te leggen. Veel uitdaging zat er niet in deze missie, die eigenlijk nog dienstdoet als tutorial. Wel vonden de eerste gevechten al plaats tegen de Orruks en daarbij is het zaak om snel te handelen. Is je leger dicht genoeg bij je basis gevestigd, dan worden hun wonden ter plekke verzorgd. Een niet te onderschatten element, want nieuwe eenheden aanmaken kost een pak aan grondstoffen. Uiteindelijk was het de bedoeling om het tegen leider Murkfang op te nemen, maar zover ben ik niet geraakt. Er werd redelijk snel overgeschakeld naar de derde, iets intensere missie.
Hoewel ik de game gespeeld heb op pc, deed ik dat met een controller. Op die manier was het voor de ontwikkelaars mogelijk om uit te leggen waarvoor hun DirectStep staat. Dit zou de besturing op consoles een stuk moeten vergemakkelijken, wat altijd een uitdaging is voor RTS-spellen. Kort gezegd komt het erop neer dat je eenvoudig een bepaalde unit kunt locken, om hierna een pad uit te stippelen dat die unit moet volgen. Daarnaast is het ook eenvoudig om dan van de ene unit naar de andere te gaan. Naast de units apart (die bijvoorbeeld bestaan uit vier eenheden), kun je ook enkele units combineren om er een sterkere strijdkracht van te maken. Wie trouwens liever met toetsenbord en muis speelt, kan dat ook op console doen.
Vooraleer ik me kon laten gaan, kregen ik en een select aantal andere journalisten een presentatie. Hierin werd duidelijk dat Warhammer Age of Sigmar: Realms of Ruin de eerste real-time strategy game is in het Warhammer-universum. En ik zou voor het eerst een Warhammer-game spelen. Ik ken het als boardgamer en miniature painter, maar ben er dus nog nooit in een virtuele wereld mee aan de slag geweest. Als speler krijg je de keuze uit vier facties, waarvan er ondertussen reeds drie aangekondigd zijn. Ook enkele modi werden bekendgemaakt. Je kunt het verhaal in je eentje doorlopen met de Stormcast Eternals, maar kunt ook de strijd aangaan in 1vs1- of 2vs2-gevechten waarbij je je factie zelf kiest. Spannend!
Uitgebreide verhaalmodus
Warhammer Age of Sigmar: Realms of Ruin bevat een uitgebreide single player-modus, waarbij je het verhaal op een cinematische manier in knappe tussenfilmpjes te zien krijgt. Zowel korte als lange missies zorgen ervoor dat je heel wat te doen hebt, aangevuld met de pas aangekondigde Conquest Mode. In deze modus neem je het tegen AI-gestuurde vijanden op, waarbij je van het ene gevecht naar het andere gaat. Uiteraard wacht er op het einde een finaal gevecht met een sterke eindbaas. Het toffe aan deze modus is dat er 'rulebreaking twists' aanwezig zijn, waardoor je nooit op voorhand weet wat er je te wachten zal staan. Deze modus kon ik helaas niet testen en dus kan ik er eigenlijk niet veel dieper op ingaan, maar ik ging, onder begeleiding van een van de ontwikkelaars, wel aan de slag met de campagne.Met vier facties zal je je strategisch telkens moeten aanpassen.
De eerste verhaalmissie werd voor deze drie kwartier durende gameplaysessie achterwege gelaten. Wel werd ik direct in de tweede missie gedropt, waarbij het de bedoeling is om units te maken. Nieuwe units zijn uiteraard een van de belangrijkste elementen in een RTS, want afhankelijk van je speelstijl durven er wel eens een paar mannekes het loodje te leggen. Veel uitdaging zat er niet in deze missie, die eigenlijk nog dienstdoet als tutorial. Wel vonden de eerste gevechten al plaats tegen de Orruks en daarbij is het zaak om snel te handelen. Is je leger dicht genoeg bij je basis gevestigd, dan worden hun wonden ter plekke verzorgd. Een niet te onderschatten element, want nieuwe eenheden aanmaken kost een pak aan grondstoffen. Uiteindelijk was het de bedoeling om het tegen leider Murkfang op te nemen, maar zover ben ik niet geraakt. Er werd redelijk snel overgeschakeld naar de derde, iets intensere missie.
Ondood gespuis
In de derde missie werden de Orruks achterwege gelaten. Zij ruimden plaats voor de Nighthaunt, de factie die tijdens gamescom werd aangekondigd. Deze ondode etters moeten het niet hebben van alles wat leeft en zijn altijd in grote aantallen aanwezig. De Nighthaunt-factie moet het dus hebben van hun aantallen en volgens de ontwikkelaars speelt dit strategisch volledig anders dan tegen een andere factie. Dat zorgde in de te spelen missie alvast voor wat stress, want de tegenstanders lieten niet lang op zich wachten. De opdracht was om ethereal chains kapot te maken, waardoor de kracht of invloed van de vijand, die door een metertje wordt weergegeven, afneemt tot die onder een bepaald punt komt. Een belangrijk aspect hierbij is dat je ook enkele conduits dient te veroveren, zodat je sneller de benodigde grondstoffen verdient waarmee je onder andere troepen kunt maken. Broodnodig, want de sterkere legereenheden kosten namelijk een pak meer.Hoewel ik de game gespeeld heb op pc, deed ik dat met een controller. Op die manier was het voor de ontwikkelaars mogelijk om uit te leggen waarvoor hun DirectStep staat. Dit zou de besturing op consoles een stuk moeten vergemakkelijken, wat altijd een uitdaging is voor RTS-spellen. Kort gezegd komt het erop neer dat je eenvoudig een bepaalde unit kunt locken, om hierna een pad uit te stippelen dat die unit moet volgen. Daarnaast is het ook eenvoudig om dan van de ene unit naar de andere te gaan. Naast de units apart (die bijvoorbeeld bestaan uit vier eenheden), kun je ook enkele units combineren om er een sterkere strijdkracht van te maken. Wie trouwens liever met toetsenbord en muis speelt, kan dat ook op console doen.
Conclusie
Gamescom zorgde voor een aangename eerste kennismaking met Warhammer Age of Sigmar: Realms of Ruin. Het was al even geleden dat ik nog een RTS speelde en al zeker met controller ... Dat is toch altijd even wennen, al zorgde de DirectStep-functie voor de controller wel voor enkele handige shortcuts. De twee facties waarmee ik in aanraking kwam speelden alvast anders, en een vierde factie moet nog worden aangekondigd. Deze hou ik in de gaten!
Over
Beschikbaar vanaf
17 november 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 5
- Xbox Series X|S
Ontwikkelaar
- Frontier Developments
Uitgever
- Frontier Developments
