Zeer herkenbaar. Al die zaken doen je als kinderloze man maar weinig, tot je zelf een kind hebt, dan heb je bij sommige nieuwsfeiten al meteen de tranen in de ogen, en lig je 's nachts wakker van wat kan mislopen.Ik probeer daar héél weinig aan te denken, maar sinds ik vader ben geworden lees ik maar al te vaak in de krant over verongelukte kinderen of ongeneeslijk zieke kinderen. Mijn dochter is momenteel kerngezond en ik hoop dat het allemaal zo blijft. Soms spookt dat wel door mijn hoofd, bijvoorbeeld wanneer ik mijn dochter afzet bij de grootouders om te overnachten: "stel je voor dat ik straks tegen een boom rij en ze nooit meer zie". Dan probeer ik die gedachte toch heel snel van me af te schudden en gelukkig lukt dat wel.
Ik beschouw mezelf niet als overbezorgd, maar toch wel enkele keren aan het bed van mijn dochter gestaan omdat ze ofwel bleef hoesten, ofwel omdat erna ze plots verdacht stil was.