Zeer herkenbaar. Al die zaken doen je als kinderloze man maar weinig, tot je zelf een kind hebt, dan heb je bij sommige nieuwsfeiten al meteen de tranen in de ogen, en lig je 's nachts wakker van wat kan mislopen.
Het kan helpen als je een plan hebt, om dat soort ideeën sneller het zwijgen op te leggen.
Die gedachten houden me niet continu bezig hoor, soms is het iets dat in een flits voorbijschiet maar dan stop ik het weer weg. Dus ik slaag er wel in om die ideeën onschadelijk te maken. Je kan die gedachten nooit volledig uitsluiten, dat is gewoon iets menselijks omdat we nu eenmaal sterfelijke wezens zijn en dat heeft niet enkel betrekking op onszelf maar ook op de mensen in onze omgeving.
Iedereen zal zijn copingmechanisme inschakelen. De een door concreet iets te regelen, de ander door het van zich af te schudden en zich te focussen op iets anders. Ik kan me niet inbeelden dat je daar elke dag door wordt gekweld en dat ook begint uit te werken op je eigen kind.
Ha zo, gij gebruikt een tracker voor uw vrouw?Ik ben niet echt zo, behalve als mijn vrouw bv onverwacht langer weg is of zo. Dan heb ik wel graag dat ze stuurt en dat vergeet ze ook al eens. Een week of 2 geleden bv was ze weg met een vriendin waarvan ik weet dat die heel vroeg gaat slapen, maar ze was om 23h nog niet thuis, dus dan stuur ik eens.
Worst case als zij echt niet reageert, gebruik ik de optie 'vind mijn apparaat' van Google. Via onze gezamenlijke account kan ik dan zien waar ze is. Dan weet ik sebiet dat ze bv nog op café is of in de auto zit. Pas op, mijn vrouw weet dat ik dat doe en ze krijgt daar ook elke keer een melding van op haar telefoon.
Soms gebruik ik die optie ook om haar te verrassen als ik weet dat er op weg naar huis is door aan de voordeur te staan zwaaien of zo
Het is met een smartphone en ze weet er van hé.Ha zo, gij gebruikt een tracker voor uw vrouw?
Idd *gniffel gniffel*Ha zo, gij gebruikt een tracker voor uw vrouw?
)
