Oef nee meningen verschillen etc. maar behalve dezelfde regisseur en hoofdacteurs zijn dat toch vrij verschillende films. Voor mij de beste film van vorig jaar en een pak beter dan In Bruges, heel gelaagd en de perfecte balans tussen humor en wanhoop.
Voor mij behandelen ze wel dezelfde themas. Farrell zijn personage in Bruges wordt zot omdat hij eigenlijk vast zit in Brugge net als dat zijn personage in Banshees ook niet echt mentaal in orde is door de isolatie van dat eiland. En Farrell zijn personage in In Bruges is ook best wanhopig, ook daar kwam de humor wel voort uit de gesprekken tussen Gleeson en Farrell.
 
Ik vond het vreemd dat Angela Basset net voor díe rol een nominatie kreeg. Voelde voor mij echt zo als ‘och ja, die loopt ook nog rond, laat ons maar nomineren zekers?’.
 
Voor mij behandelen ze wel dezelfde themas. Farrell zijn personage in Bruges wordt zot omdat hij eigenlijk vast zit in Brugge net als dat zijn personage in Banshees ook niet echt mentaal in orde is door de isolatie van dat eiland. En Farrell zijn personage in In Bruges is ook best wanhopig, ook daar kwam de humor wel voort uit de gesprekken tussen Gleeson en Farrell.
Ik heb In Bruges eerlijk gezegd al een hele tijd niet meer gezien maar die film zag ik als twee personages die in een vagevuur wachten op boetedoening voor hun daden en ondertussen worstelen met de gevolgen ervan en hoe die hun als persoon vormen, of je nog een goed persoon kunt zijn als je slechte dingen doet etc.

The Banshees of Inisherin gaat over hoe mensen conflicten creëren uit stomme, zinloze zaken om uiteindelijk er zelf slechter uit te komen maar ook de omgeving erdoor aan te tasten. Vandaar dat het ook een metafoor voor de Ierse burgeroorlog is. Op een dieper niveau onderzoekt het ook depressie, vriendschap, zingeving van het leven en de waarde van een goed, vriendelijk persoon te zijn (op dat vlak overlapt het ook wel met In Bruges, die dus ook grotendeels over moraliteit ging). Ik denk niet dat Padraic mentaal niet in orde is door de isolatie, maar gewoon een heel simpel persoon is die tevreden is met zijn beperkte leven maar zich laat meeslepen in het conflict en daardoor zijn onschuld en inherente goedheid verliest. Colm haat Padraic niet maar projecteert zijn eigen onvrede met zijn leven op hem. Ik zou hier waarschijnlijk nog een hele hoop over kunnen neertypen als ik er wat meer over ga nadenken maar dat lijken me de grote lijnen wel te zijn, voor mij alleszins!
 
Een hoop promotie op VRT en VRT NWS over Lukas Dhondt z'n Close, zonder enige erkenning dat die het opnam tegen een topfilm (die uiteindelijk won), maar ondertussen niets over een Belg die wel een bijdrage leverde aan een Oscar-winnende documentaire:

Zegt veel over het niveau van VRT hun filmredactie.
 
everything everywhere all at once: by far de slechtste film die ik afgelopen 10 jaar gezien heb

Tupaki? Really? Geschreven door een puber die weed gerookt heeft? 😒
 
Ik ben net thuis van de cinema, en vond hem echt goed! Had uiteraard hoge verwachtingen, maar ze werden uiteindelijk wel min of meer ingelost

Alleen die hotdogvingers vond ik echt dwaas, dat haalde mij precies wat uit de film
 
Alleen die hotdogvingers vond ik echt dwaas, dat haalde mij precies wat uit de film

Dat en die dildo's, daar had ik het ook moeilijk mee.

Enfin, veel van die zaken in die film waren zeker grappig, maar de titel van de film zegt het eigenlijk al: de film weet imo niet goed wat hij nu net wou zijn. Grappig, inventief, spannend, emotioneel,... alles ineens dus. En dat was me soms wat teveel. Zeker goed, maar zoveel Oscars? Vind ik toch wat overkill.

Mocht pakweg Jackie Chan erin hebben gespeeld, no way dat hij zo goed zou zijn ontvangen.
 
Laatst bewerkt:
Dat en die dildo's, daar had ik het ook moeilijk mee.

Enfin, veel van die zaken in die film waren zeker grappig, maar de titel van de film zegt het eigenlijk al: de film weet imo niet goed wat hij nu net wou zijn. Grappig, inventief, spannend, emotioneel,... alles ineens dus. En dat was me soms wat teveel. Zeker goed, maar zoveel Oscar's? Vind ik toch wat overkill.

Mocht pakweg Jackie Chan erin hebben gespeeld, no way dat hij zo goed zou zijn ontvangen.
Kan ik me helemaal in vinden. Nu wist ik op voorhand al een beetje wat voor een film het ging zijn en dat soort film ligt me wel, zeker als je met de juist mindset kijkt. Maar achteraf gezien vind ik hem wel een tikkeltje overrated ja, al heb ik er erg van genoten.
 
Ik had persoonlijk enorm hoge verwachtingen voor Everything Everywhere All At Once omdat ik normaal gezien dat soort absurditeit wel kan waarderen van tijd tot tijd, en de onderliggende thema's interesseren me ook wel grotendeels, maar ik vond hem eigenlijk enorm teleurstellend.

Ik vind het op een gegeven moment een nogal onsamenhangend samenraapsel van bijna losse sketches worden (waarvan ik er een paar zo over the top en onnozel vond dat het me begon te irriteren) en hij duurt ook vind ik minstens een half uur te lang. Ik begrijp de boodschap die de film wil sturen wel en al van dat, dus het is niet dat ik de film 'niet begrijp' denk ik, maar voor mij persoonlijk was dit niet meer dan een onderhoudende film. Ik begrijp dus ook niet waar die karrevracht aan awards vandaan komt.

Het is leuk om eens iets volledig anders te zien dan remake #421 of superheldenfilm #567 in Hollywood (hoewel de film zeker in het begin wel heel hevig leent van de eerste Matrix film) en het is mooi om te zien hoeveel de makers met een gelimiteerd budget hebben gedaan, en de comeback verhalen van de acteurs enzovoorts: daar ben ik allemaal in mee. Maar al die oscars en awards? Nee, dat vind ik echt enorm overdreven, want ik vind de film op zichzelf echt niks meer dan onderhoudend.

[Edit] Ik kan me ook niet van de indruk ontdoen dat de film zo ontzettend hard gehyped is dat er ook een hele hoop mensen zijn die hem bewieroken puur omdat dat het 'hippe ding van het moment' is, en niet per se omdat ze hem ook echt een van de beste films van de afgelopen jaren vonden. Dat zie je wel meer (en ook in de omgekeerde richting: denk aan Fifty Shades of Grey of Twilight) met zulke fenomenen vind ik. Dat gezegd zijnde zijn er natuurlijk overduidelijk ook wel een hele hoop mensen die hem oprecht een topfilm vinden, en dat is helemaal okay. Ik blijf er echter wel bij dat ik hem overrated vind en dat hij bepaalde awards simpelweg niet verdient.
 
Laatst bewerkt:
Die onderliggende gedachte is toch ook al lang getoond in The Butterfly Effect? Alsof dat zo uniek is.
 
Ik vind hem echt geweldig. Helemaal niet overrated.
Alles komt gewoon geweldig samen voor mij in die film: humor, actie, drama, ...
Dan nog een paar top acteerprestaties door Ke Huy Quan, Michelle Yeoh en Stephanie Hsu. (Vond Jamie Lee Curtis het niet slecht doen, maar die Oscar vind ik er nu ook wel wat over).

Als een film mij keihard doet lachen en keihard doet wenen dan is dat voor mij gewoon een schitterende film.
Ik had toen hij gedaan was ook gewoon echt een gevoel van "Wauw, ik heb zonet misschien wel mijn favoriete film ooit gezien", iets dat ik heel zelden heb.

Ik kan uiteraard wel snappen dat de film sommige mensen gewoon niet ligt. Er zijn mensen die The Godfather of pakweg Taxi Driver ook totaal niets vinden.

Voor mij is het gewoon bijna de perfecte film.
 
I heart Huckabees brengt heel gelijkaardige bedenkingen over nihilisme en existentialisme en die vind ik in tegenstelling tot de rest van de wereld ook vrij fenomenaal. Nooit gesnapt dat die niet zo warm onthaald werd. EEaao brengt iets heel gelijkaardigs maar wel op een veel inventievere manier en met veel meer hart en gevoel. Blij dat deze wel zijn stempel wist te drukken.
 
Ieder zijn
Ik had persoonlijk enorm hoge verwachtingen voor Everything Everywhere All At Once omdat ik normaal gezien dat soort absurditeit wel kan waarderen van tijd tot tijd, en de onderliggende thema's interesseren me ook wel grotendeels, maar ik vond hem eigenlijk enorm teleurstellend.

Ik vind het op een gegeven moment een nogal onsamenhangend samenraapsel van bijna losse sketches worden (waarvan ik er een paar zo over the top en onnozel vond dat het me begon te irriteren) en hij duurt ook vind ik minstens een half uur te lang. Ik begrijp de boodschap die de film wil sturen wel en al van dat, dus het is niet dat ik de film 'niet begrijp' denk ik, maar voor mij persoonlijk was dit niet meer dan een onderhoudende film. Ik begrijp dus ook niet waar die karrevracht aan awards vandaan komt.

Het is leuk om eens iets volledig anders te zien dan remake #421 of superheldenfilm #567 in Hollywood (hoewel de film zeker in het begin wel heel hevig leent van de eerste Matrix film) en het is mooi om te zien hoeveel de makers met een gelimiteerd budget hebben gedaan, en de comeback verhalen van de acteurs enzovoorts: daar ben ik allemaal in mee. Maar al die oscars en awards? Nee, dat vind ik echt enorm overdreven, want ik vind de film op zichzelf echt niks meer dan onderhoudend.

[Edit] Ik kan me ook niet van de indruk ontdoen dat de film zo ontzettend hard gehyped is dat er ook een hele hoop mensen zijn die hem bewieroken puur omdat dat het 'hippe ding van het moment' is, en niet per se omdat ze hem ook echt een van de beste films van de afgelopen jaren vonden. Dat zie je wel meer (en ook in de omgekeerde richting: denk aan Fifty Shades of Grey of Twilight) met zulke fenomenen vind ik. Dat gezegd zijnde zijn er natuurlijk overduidelijk ook wel een hele hoop mensen die hem oprecht een topfilm vinden, en dat is helemaal okay. Ik blijf er echter wel bij dat ik hem overrated vind en dat hij bepaalde awards simpelweg niet verdient.
Ieder zijn mening, maar wat ik echt niet snap is dat mensen op de hype springen dan ga je echt wel teleurgesteld zijn. Hoe hoger je verwachting hoe groter je teleurstelling zal zijn.
 
Ik kon Everything Everywhere All At Once zeker smaken... maar vind inderdaad dat in vergelijking met bepaalde andere films, zoals o.a. The Banshees of Inisherin, de film iets te veel heeft binnengehaald. Maar de gustibus...
 
Terug
Bovenaan