Opnieuw op eigen benen na een lange relatie

Ik hield mezelf altijd voor dat er geen problemen waren omdat ik nog altijd heel actief was in het huishouden en daar altijd heel erg attent in ben.

Ik ga bijvoorbeeld vaak koken, zorgen dat er iets klaar is, af en toe iets extra maken voor de partner, zorgen dat er altijd lekkere dingen in huis zijn die ze graag lust ...

Ik zorg er ook altijd voor dat alles is opgeruimd, dat ik kuis dat ik alles opvolg qua huishoudbudget. Op organisatievlak en huishoudelijk vlak ben ik een duizendpoot.

Maar nu pas besef ik dat dit absoluut niet gelijk staat aan werken aan de emotionele connectie en aandacht voor wie je partner echt is.

Maar daarmee leg ik ook niet alle schuld bij mezelf hoor, zoals bij alles zal de waarheid in het midden liggen.
Het lijkt me meer dat je door al die huishoudelijke taken te doen, wat gedachten verzet en er zo niet hoeft aan te denken.
 
Het lot kan toch soms wreed zijn.

Vandaag ben ik ze dus in een random stad in België tegengekomen.
Ik was daar volledig per toeval, maar zij dus op exact dezelfde dag op exact hetzelfde moment op dezelfde plaats.

En ze was niet alleen, maar ze was met een andere vent.

Tot zover 'werken aan de relatie'.

haha.

fuck this
En heeft zij jou gezien? Of heb je haar gesproken?
 
En heeft zij jou gezien? Of heb je haar gesproken?
Ja heb haar geconfronteerd, ze was duidelijk geschrokken.

Maar ik kreeg enkel maar het antwoord dat we toch 'uit elkaar waren' en dat ze zich ook slecht voelt.
En dat ik geen 'drama' moest maken in een drukke winkelstraat... Als ik na een relatie van 10 jaar moet mijn verloofd fucking tegen komen met een andere vent, dan mag ik op zijn minst toch een BEETJE FUCKING DRAMA maken.

Ben gewoon weg gestapt toen ze mij nog begon de schuld te geven dat ik drama maakte lol.
 
Lol "we waren toch uit elkaar?" sinds vorige week ofzo. Dat zegt toch genoeg, ze bedriegt u met die vent maar had de ballen niet om het u te vertellen. Zo rap mogelijk buiten uit elkaar gaan. Misschien is ze al zwanger who knows. Heb zo nog eens een gekend, het moment dat ze het durfde uitmaken was het moment dat ze zwanger was als ge achteraf terugtelt.
 
Het lot kan toch soms wreed zijn.
Dit is in zekere zin copy-paste van mijn verhaal vorig jaar, tot en met de leeftijd.
En de copy-paste gaat verder 😢

Het kan hé, dat ze plots iemand heeft leren kennen de afgelopen week, maar hoe groot is die kans? Dikke kans is hij haar uithuilschouder en de "vriend" tegen wie ze al een hele tijd kan zagen over al wat ze niet ok vond in haar relatie met u. Kakmanier om het zo te laten eindigen.
 
Laatst bewerkt:
En de copy-paste gaat verder 😢

Het kan hé, dat ze plots iemand heeft leren kennen de afgelopen week, maar hoe groot is die kans? Dikke kans is hij haar uithuilschouder is en de "vriend" tegen wie ze al een hele tijd kan zagen over al wat ze niet ok vond in haar relatie met u. Kakmanier om het zo te laten eindigen.
Heel pijnlijk idd maar anderzijds wel heel verhelderend voor Enj0i^ om er een punt achter te kunnen zetten zonder nog veel achterom te kijken. In gegeven omstandigheden beter dan nog aan te modderen en “te werken aan de relatie” om later op hetzelfde punt uit te komen maar zich dan nog meer verraden te voelen voor de zinloze tijd en energie die hij er nog zou ingestoken hebben.
 
Pff het is moeilijk nu.

Alles moet geregeld worden en ik heb geen zin om met haar te praten. Iedere keer als we beginnen voel ik me te kwaad en gekwetst om deftig te kunnen praten.

Probleem is wel dat ze eind van de maand terug thuis staat en ik heb geen zin om te verhuizen. Dus ik ga er mee onder het zelfde dak moeten leven, ik vrees dat ik dat niet ga aan kunnen... maar ik wil niet tijdelijk verhuizen.

Ik vind het ook vreselijk dat ik gewoon weet dat ik haar nog graag zie, ik wil gewoon kwaad kunnen zijn en haar haten, maar het lukt me niet.

Ik zit nu in de fase dat ik constant niet snap waarom je zoiets iemand anders zou aan doen. Op een gegeven moment zagen we beiden ons samen zijn tot het laatste moment, nu zegt ze gewoon 'sorry, ik wou dat het ook niet zo gelopen is'.

Ik snap niet goed hoe je ooit iemand nog echt kan vertrouwen. Ik haat het zo hard.

Ik voel me gelijk een fucking puber die op een forum zit te ragen, maar er zijn zoveel emoties en ik krijg ze niet onder controle.
Je hebt het recht om kwaad te zijn en dat te uiten. De dingen van u afschrijven is een gezonde manier om die gevoelens te verwerken.
 
Ik zit al een hele tijd in een ambetante situatie.

Na een relatie van 4 jaar na heel wat getwijfel uit elkaar gegaan met m'n ex.
Ondertussen zijn we al meer dan een jaar verder en hebben we nog steeds (te) veel amicaal contact.
Ik zit op een kantelpunt waar ik het ofwel nog eens wil proberen met haar, ofwel definitief afscheid moet nemen van het idee en het contact drastisch verminderen.

Maar ik weet het gewoon ECHT niet. Er zijn zo veel pro's en con's. Het feit dat ik niet durf kiezen maakt dat ik alles op zijn beloop laat gaan. Maar op die manier geraken we dus niet verder in het leven.
 
Ik zit al een hele tijd in een ambetante situatie.

Na een relatie van 4 jaar na heel wat getwijfel uit elkaar gegaan met m'n ex.
Ondertussen zijn we al meer dan een jaar verder en hebben we nog steeds (te) veel amicaal contact.
Ik zit op een kantelpunt waar ik het ofwel nog eens wil proberen met haar, ofwel definitief afscheid moet nemen van het idee en het contact drastisch verminderen.

Maar ik weet het gewoon ECHT niet. Er zijn zo veel pro's en con's. Het feit dat ik niet durf kiezen maakt dat ik alles op zijn beloop laat gaan. Maar op die manier geraken we dus niet verder in het leven.
Heb je al simpelweg eens op tafel gegooid dat je die twijfel hebt? Evengoed zegt zij dat dat absoluut geen optie meer is voor haar en ben je ineens af van die twijfels.

Zelf geloof ik niet in terug samenkomen als de omstandigheden niet zijn veranderd.
 
Vandaag 1 van de dochters die me uit het niets een knuffel geeft en me vertelt dat mama een nieuwe vriend heeft die daar altijd op bezoek is. >.<

Kerel die in 2022 gedumpt was door zijn vriendin na 12 jaar en waarop ze toen zei dat ze allemaal verschoten dat het zo lang geduurd heeft want hij was nutteloos in +/- alles. Kettingrokende pipo die sinds die breakup bij haar vrienden op het logeerbed slaapt.

Doet me ook weer goed voelen natuurlijk.
 
Als ik 1 iets geleerd heb uit al deze fucking miserie is dat ik veel vriendelijker en attenter ben geworden voor alles en iedereen.
Er is zoveel miserie, er zijn zoveel problemen ... Een vriendelijke lach naar iemand, hallo zeggen ... allemaal kleine interacties die mij en hopelijk anderen ook helpen beseffen dat de wereld niet alleen een schijtboel is.

Offtopic, maar het moet er uit
 
Geen idee of het hier echt past, maar ik wist niet meteen waar anders. Ook omdat vind dat ik niet het recht heb om over mijn onnozelheden hier te klagen terwijl we hier leden hebben die echt problemen hebben, die plots hun kinderen minder gaan zien, etc. Maar ik moest het toch echt even neerschrijven.

Het is ondertussen bijna 3 jaar dat ik nu vrijgezel ben maar ik raak maar niet vooruit met m'n leven. Vaak denk ik plots nog aan mijn ex, wetende dat zij wel gewoon door is gegaan met haar leven, socialer is geworden, etc. Terwijl ik gewoon volledig het tegenovergestelde. Buiten mijn werk kom ik amper nog buiten, ik voel me ook nergens echt meer thuis. Heel soms krijg ik mezelf toch zover om buiten te komen, maar dan nog stoppen mijn gedachten niet met dwalen.

De meeste dagen na het werk kom ik gewoon thuis om enkele uren naar de muur te staren tot ik eindelijk terug kan gaan slapen. Ik snap gewoon niet waarom ik na 3 jaar nog altijd zo moet blijven hangen aan het verleden. Dat is verdomme langer dan dat de relatie effectief geduurd heeft. Maar het lukt me gewoon niet, mijn idiote hersenen blijven er gewoon continu over peinzen.

Ik kan mij met niets meer nog afleiden. Sporten, tv kijken, gamen, etc, mijn gedachten gaan altijd terug naar hetzelfde. Ik ben het gewoon zo beu. Ik ben het beu om mij continu alleen te voelen. Ik ben het beu om continu eenzaam te zijn. Ik ben het beu dat ik al 3 jaar lang geen enkele dag meer oprecht gelukkig ben geweest. Soms ga ik random maar wat rondrijden met de auto terwijl ik een uur lang bij mezelf zit te denken "waarom probeer ik nog, wat is het nut". Gewoon "waarom" dus.

Ik zou veel overhebben om toch maar eindelijk nog eens 5 minuten oprecht gelukkig te zijn.
 
Geen idee of het hier echt past, maar ik wist niet meteen waar anders. Ook omdat vind dat ik niet het recht heb om over mijn onnozelheden hier te klagen terwijl we hier leden hebben die echt problemen hebben, die plots hun kinderen minder gaan zien, etc. Maar ik moest het toch echt even neerschrijven.

Het is ondertussen bijna 3 jaar dat ik nu vrijgezel ben maar ik raak maar niet vooruit met m'n leven. Vaak denk ik plots nog aan mijn ex, wetende dat zij wel gewoon door is gegaan met haar leven, socialer is geworden, etc. Terwijl ik gewoon volledig het tegenovergestelde. Buiten mijn werk kom ik amper nog buiten, ik voel me ook nergens echt meer thuis. Heel soms krijg ik mezelf toch zover om buiten te komen, maar dan nog stoppen mijn gedachten niet met dwalen.

De meeste dagen na het werk kom ik gewoon thuis om enkele uren naar de muur te staren tot ik eindelijk terug kan gaan slapen. Ik snap gewoon niet waarom ik na 3 jaar nog altijd zo moet blijven hangen aan het verleden. Dat is verdomme langer dan dat de relatie effectief geduurd heeft. Maar het lukt me gewoon niet, mijn idiote hersenen blijven er gewoon continu over peinzen.

Ik kan mij met niets meer nog afleiden. Sporten, tv kijken, gamen, etc, mijn gedachten gaan altijd terug naar hetzelfde. Ik ben het gewoon zo beu. Ik ben het beu om mij continu alleen te voelen. Ik ben het beu om continu eenzaam te zijn. Ik ben het beu dat ik al 3 jaar lang geen enkele dag meer oprecht gelukkig ben geweest. Soms ga ik random maar wat rondrijden met de auto terwijl ik een uur lang bij mezelf zit te denken "waarom probeer ik nog, wat is het nut". Gewoon "waarom" dus.

Ik zou veel overhebben om toch maar eindelijk nog eens 5 minuten oprecht gelukkig te zijn.
Met de auto rijden blijft natuurlijk weer iets waarbij je alleen bent. Misschien toch één of andere hobby proberen op te nemen zodat je jezelf dwingt om mensen tegen te komen?
Ik dacht dat je vroeger veel naar de fitness ging. Misschien is dat een optie?
 
Tgoh, dat met de auto rijden is enkel op momenten dat ik echt even diep zit. Dus zeker niet dagelijks ofzo. Ik zie dat ook niet als hobby of vervanging van.

Fitness probeer ik nog regelmatig maar uiteindelijk is dat ook maar alleen. Ik ga wel nog elke week naar de voetbal, maar ik voel me nooit volledig thuis.
 
@Carrion ga jij naar een psycholoog?
Moet je natuurlijk niet op antwoorden als je dat te persoonlijk vindt, maar -en dan komt het er natuurlijk wel op neer de juiste te kunnen vinden helaas- die kunnen hier ook echt wel in helpen.

En neen, zo abnormaal vind ik het niet dat die relatie nog niet helemaal verwerkt is. Elk rouwproces is uniek. Een psycholoog kan je helpen ontdekken hoe het precies komt, wat er getriggerd werd bij jou in een groter geheel, waardoor jouw rouwproces "zo lang" duurt.
Of ook kijken of er niets meer aan de hand is: depressie,ASS,... Ik ben je nu niet aan het labelen voor alle duidelijkheid. Maar het zou zonde zijn om gewoon passief af te wachten terwijl het leven je passeert wanneer je dat leven beter kan maken. :support:
 
@Carrion ga jij naar een psycholoog?
Moet je natuurlijk niet op antwoorden als je dat te persoonlijk vindt, maar -en dan komt het er natuurlijk wel op neer de juiste te kunnen vinden helaas- die kunnen hier ook echt wel in helpen.

En neen, zo abnormaal vind ik het niet dat die relatie nog niet helemaal verwerkt is. Elk rouwproces is uniek. Een psycholoog kan je helpen ontdekken hoe het precies komt, wat er getriggerd werd bij jou in een groter geheel, waardoor jouw rouwproces "zo lang" duurt.
Of ook kijken of er niets meer aan de hand is: depressie,ASS,... Ik ben je nu niet aan het labelen voor alle duidelijkheid. Maar het zou zonde zijn om gewoon passief af te wachten terwijl het leven je passeert wanneer je dat leven beter kan maken. :support:
Nee, ik ga niet naar een psycholoog. Ik weet dat dit al vaker is geopperd maar het blijft toch een stap die ik niet kan nemen. Ik kom uit een goed gezin, we hebben het altijd goed gehad, dus ik zou gewoon zelf mijn issues moeten kunnen oplossen in mijn ogen.
 
Nee, ik ga niet naar een psycholoog. Ik weet dat dit al vaker is geopperd maar het blijft toch een stap die ik niet kan nemen. Ik kom uit een goed gezin, we hebben het altijd goed gehad, dus ik zou gewoon zelf mijn issues moeten kunnen oplossen in mijn ogen.
Klinkt als een geval van "ik zou niet mogen falen en toch gebeurt het dus ik verdien geen hulp"
 
Terug
Bovenaan