Vanaf toen ging het voor mij de foute kant op. Deep is extreem catchy natuurlijk, maar o-zo-melig en dat kan ik niet verdragen. En daarmee is de toon voor de rest van dat album gezet. Forgotten Hopes vind ik nog wel een goed nummer, en Judgement zelf is top. Maar er staat ook te veel pseudo-trieste rommel op dankzij de vervanger van Duncan Patterson, Dave Pybus. Die had niks te zoeken bij Anathema en gaf in interviews vlakaf toe dat hij niet op die golflengte zat en dat zijn bijdrages zeer geforceerd en niet oprecht waren, dan hoeft het voor mij niet Anyone, Anywhere was zo een voorbeeld als ik me goed herinner. En die lul heeft Duncan Patterson op vele manieren gekloot, waardoor dat album voor mij een wrange bijsmaak heeft.Ik vind Judgement zowat het beste album aller tijden.
Allé, dat is lichtjes overdreven, maar toch één van mijn persoonlijke all time favorites.
Maar zoals eerder gezegd: ik ben wel fan van het meer ingetogen AFDTE, en later vond ik enkele nummers ook nog geweldig, Closer bv.
Maar vanaf We're Here Because We're Here vind ik het onuitstaanbaar.