Metaaldraad

[Cerulean]

Ik vind Judgement zowat het beste album aller tijden.

Allé, dat is lichtjes overdreven, maar toch één van mijn persoonlijke all time favorites.

Vanaf toen ging het voor mij de foute kant op. Deep is extreem catchy natuurlijk, maar o-zo-melig en dat kan ik niet verdragen. En daarmee is de toon voor de rest van dat album gezet. Forgotten Hopes vind ik nog wel een goed nummer, en Judgement zelf is top. Maar er staat ook te veel pseudo-trieste rommel op dankzij de vervanger van Duncan Patterson, Dave Pybus. Die had niks te zoeken bij Anathema en gaf in interviews vlakaf toe dat hij niet op die golflengte zat en dat zijn bijdrages zeer geforceerd en niet oprecht waren, dan hoeft het voor mij niet Anyone, Anywhere was zo een voorbeeld als ik me goed herinner. En die lul heeft Duncan Patterson op vele manieren gekloot, waardoor dat album voor mij een wrange bijsmaak heeft.
Maar zoals eerder gezegd: ik ben wel fan van het meer ingetogen AFDTE, en later vond ik enkele nummers ook nog geweldig, Closer bv.
Maar vanaf We're Here Because We're Here vind ik het onuitstaanbaar.

 

[Kid_C]

Eternity - Alternative 4 - Judgement is in mijn ogen een fantastische trilogie.

AFDTE en A Natural Disaster vond ik vroeger even geweldig maar ik ben geen puber meer dus het is te cheesy geworden.

 

[JBM]

Vanaf toen ging het voor mij de foute kant op. Deep is extreem catchy natuurlijk, maar o-zo-melig en dat kan ik niet verdragen. En daarmee is de toon voor de rest van dat album gezet. Forgotten Hopes vind ik nog wel een goed nummer, en Judgement zelf is top. Maar er staat ook te veel pseudo-trieste rommel op dankzij de vervanger van Duncan Patterson, Dave Pybus. Die had niks te zoeken bij Anathema en gaf in interviews vlakaf toe dat hij niet op die golflengte zat en dat zijn bijdrages zeer geforceerd en niet oprecht waren, dan hoeft het voor mij niet Anyone, Anywhere was zo een voorbeeld als ik me goed herinner. En die lul heeft Duncan Patterson op vele manieren gekloot, waardoor dat album voor mij een wrange bijsmaak heeft.
Maar zoals eerder gezegd: ik ben wel fan van het meer ingetogen AFDTE, en later vond ik enkele nummers ook nog geweldig, Closer bv.
Maar vanaf We're Here Because We're Here vind ik het onuitstaanbaar.

Anyone Anywhere is voor mij ook wel het nummer dat ik niet kan horen (volgens mij ook wel het enige waar Pybus een hand in had?). Maar het eerste 4-tal nummers, die toch wel een zekere eenheid vormen, vind ik onovertroffen. En het houdt niet op daarna met Make It Right, One Last Goodbye en Judgement. En dan moeten Wings Of God en Emotional Winter nog komen. Als ik het zo neer schrijf, man wat een album!

Nu, Duncan heb ik niet zo heel veel mee. Ik vond Danny veruit de betere song schrijver in die jaren. Al haalde die op het vlak van de lyrics dan wel niet het niveau van Duncan. En dat is ook een pijnpunt gebleven dat door de jaren heen alleen maar meer ging opvallen. Maar ook bij Antimatter kon Duncan niet tippen aan Mick wat songs betreft imho. Daarnaast ook altijd wel een beetje een gefrustreerde aandachtshoer gevonden, zeker in de tijd van de Ultimate Metal forums.

Eigenlijk hou ik veel meer van de songs van John dan die van Duncan. Hij heeft er niet zo veel op zijn conto, maar ze behoren telkens wel tot de betere van de albums waarop ze staan.

De recente albums sinds de "come back" in 2010 vind ik niet allemaal over de hele lijn goed. En de toevoeging van Lee op lead vocals bevalt me ook niet (als back-up kon ik haar wel smaken). Maar er zijn toch nog wel parels op te vinden. Ik denk aan een A Simple Mistake, Universal, The Storm Before The Calm, The Lost Child, Distant Satellites, Close Your Eyes, Back To The Start,...

 

[Radbraker]

Ik heb het meer voor hun early pionier death/doom jaren met hun debuut Serenades op kop.

 

[JBM]

Ik heb het meer voor hun early pionier death/doom jaren met hun debuut Serenades op kop.

Ik heb ze ook leren kennen met Serenades (in feite met de versie met 2 cd's, Crestfallen zat er ook bij). En de gitaarsound en melodieën vielen me direct positief op. Maar als geheel sprak het me nog niet genoeg aan. Het was pas bij Eternity dat het voor mij ineens 100% klikte. Achteraf gezien vind ik Pentecost III hun beste metalalbum.

Ik heb dat eigenlijk met al de grote doom/death bands gehad. My Dying Bride, Paradise Lost, Cathedral,... Ik vond ze op hun best toen ze hun sound net wat meer door ontwikkeld hadden. The Angel And The Dark River, Like Gods Of The Sun en 34.788% Complete vind ik de topperiode voor MDB. Hetzelfde geldt voor Shades Of God, Icon, Draconian Times van PL. In die periodes slaagden die bands erin een sound neer te zetten die gelijktijdig zeer herkenbaar & uniek was. En tegelijkertijd albums af te leveren die van voor tot achter goed waren.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Slipknot hun ode aan Joey

 

[Agony]

Tijdschema alcatraz

COF, solstafir, monolord, necrophobic en benediction geannuleerd. Brutus, mayhem en asphyx zijn er dan weer aan toegevoegd

 

[Sond]

Nu COF hier toch vermeld wordt even een post doen waarvan ik al minstens 15 jaar niet meer van gedacht had hem ooit nog te posten:
Hoe goed is die nieuwe COF single wel niet oO

 

[Radbraker]

Nu ben ik toch ook wel benieuwd hehe.
Nog zo'n band die ik totaal niet meer volg. Vroeger veel de 1e 4 platen opgelegd in de nostalgische discman tijden richting de schoolpoort.

 

[Sond]

Nu ben ik toch ook wel benieuwd hehe.
Nog zo'n band die ik totaal niet meer volg. Vroeger veel de 1e 4 platen opgelegd in de nostalgische discman tijden richting de schoolpoort.

Ik had het zien passeren op de facebook van een kennis die een pak jonger is en dus nog mee is met die bands. Tijdens een dode moment maar op play geklikt en daarna toch eens opgezet met deftig geluid. Nooit gedacht dat ik nog onder de indruk ging geraken van Dani Filth

 

[Avondland]

Nooit helemaal in CoF geraakt. Her Ghost in the Fog vond ik nog wel een leuk schijfje destijds, maar ik ben meer Dimmu Borgir geneigd (maar dan pre-Spiritual Black Dimensions). Dimmu Borgir was mijn entree in black metal. Enthrone Darkness Triumphant heb ik grijsgedraaid en Stormblast is mogelijk mijn favoriete album, al vind ik For All Tid een zeer mooi staaltje gloomy black metal.

 

[Obi-Jan]

waar is de tijd dat ik zat te sukkelen om de ongecensureerde versie's van hun videoclips te vinden op kazaa

 

[Cerulean]

Oude CoF valt voor mij wel onder guilty pleasure. Cruelty and the Beast vind ik nog steeds een topalbum (stond dus ook in mijn top 100 ), Cruelty Brought thee Orchids staat nog altijd in mijn playlist, tot ergernis van mijn wederhelft.
Alles tot en met dat album kan ik nog steeds wel aanhoren, en op Midian staan ook nog een paar goeie nummers. En From the Cradle to Enslave vond ik ook goed (dat is waarschijnlijk een van die clips waar Jan-Jan-Binks het over heeft), al was die Anathema cover op die EP toch niet helemaal geslaagd imo. Daarna mijn interesse verloren.
Zal dat nieuwe nummer eens moeten checken.

Wel grappig dat Anathema en Cradle of Filth lang als gerelateerde bands beschouwd werden. Les Smith heeft een tijdje keyboard gespeeld voor beiden, Darren White heeft additional vocals gedaan op een album, Dave Pybus speelde ook lang bij CoF, en Martin Powel speelde live ook even voor Anathema.

 

[Obi-Jan]

Cruelty Brought thee Orchids

HEAR ME NOW

ik kan de intro nog altijd horen. Verder wel echt al een eeuwigheid geleden dat ik nog eens naar dat nummer (of CoF in het algemeen eigenlijk) geluisterd heb.

 

[Sond]

Cruelty and the Beast heb ik vroeger echt grijs gedraaid. Top album en dat vind ik nog steeds.
Cradle zal altijd wel wat een guilty pleasure blijven denk ik. Ze hebben een aantal albums gemaakt die een pak minder waren maar blijkbaar zijn ze de laatste jaren wel terug beter geworden. Gezien ik steeds terug grijp naar die eerste 3-4 platen als ik er nog eens zin in heb ben ik ze eigenlijk totaal uit het oog verloren. Hun vreselijk live reputatie toen ik er nog wel effectief fan van was helpt ook niet natuurlijk. Dat zou naar het schijnt ook beter zijn de laatste jaren. Het wel alsof Dani volwassen is geworden en zich ook terug laat omringen door goeie (live) muzikanten.

Misschien moet ik toch maar eens een recent album spelen op Spotify...

 

[UnFinished]

Volgens mij gaat die nieuwe van BTBAM toch een bommetje worden.

 

[Wizard of midian]

Cruelty and the Beast heb ik vroeger echt grijs gedraaid. Top album en dat vind ik nog steeds.
Cradle zal altijd wel wat een guilty pleasure blijven denk ik. Ze hebben een aantal albums gemaakt die een pak minder waren maar blijkbaar zijn ze de laatste jaren wel terug beter geworden. Gezien ik steeds terug grijp naar die eerste 3-4 platen als ik er nog eens zin in heb ben ik ze eigenlijk totaal uit het oog verloren. Hun vreselijk live reputatie toen ik er nog wel effectief fan van was helpt ook niet natuurlijk. Dat zou naar het schijnt ook beter zijn de laatste jaren. Het wel alsof Dani volwassen is geworden en zich ook terug laat omringen door goeie (live) muzikanten.

Misschien moet ik toch maar eens een recent album spelen op Spotify...

Cradle of filth is de laatste jaren best goed bezig hoor.
Zowel live als op albums.
Vooral vanaf Hammer of the Witches.

Ik denk dat het veel te maken heeft met feit dat COF na Manticore bijna volledig nieuwe bezetting had met jonge gasten die wel begrepen wat nu de stijl v COF is en hoe het moet klinken. Want Manticore was wel beetje dieptepunt imho.

Volg ze reeds sedert 1997 (Cruelty-Dusk...) Beste platen v hun vind ik Cruelty, Dusk, Nymphetamine & Midian.
Hun beste nummer v recente jaren vind ik "Misericord".

Ook goed is deze:

(laat U niet afschrikken v electronisch riedeltje in de intro).

 

[Furon]

Volgens mij gaat die nieuwe van BTBAM toch een bommetje worden.

Bold move van hen om het te bestempelen als de sequel op Colors, daarmee leggen ze de lat wel erg hoog. Maar goed, voor mij mag het gerust een voortzetting zijn van Automata's sound. Ik ben dat album nóg meer gaan appreciëren na het zien van de livestream waarin ze I en II integraal spelen.

 

[Mixhell]

Weet niet of deze hier al gepost werd, maar wat een top plaat! Perfecte combinatie tussen sfeer en power imo.
Favoriete nummer is voorlopig Moth Eaten Soul. Al moet ik de plaat nog een aantal extra luisterbeurten geven.

 

[Agony]

Net 'Psychonaut 4' ontdekt op Spotify toen ik onze psychonaut wou opzoeken. Ben blijven luisteren naar deze Georgische band, post suicidal metal noemen ze zichzelf. Muzikaal dik in orde en de teksten en emotie/dramatiek sluiten perfect aan bij mijn nickname.