Sneeuwstorm
Well-known member
Iemand die manisch is, slaapt zeer weinig. Als ge in die euforische periode plots veel minder slaapt dan normaal / minder slaap nodig hebt, dat is een typisch symptoom.
Mentaal Welzijn
- Onderwerp starter glashelder
- Startdatum
Muscleduck
Well-known member
Ik moet dringend aan mijn mentale gezondheid sleutelen. Ik heb echt weer het gevoel dat ik gevaarlijk dichtbij een burn-out sta. Het is alsof ik niks geleerd heb uit de 1e.
Mulan
Well-known member
Sterkte!!!
Het besef dat je iets moet doen en dat je het wat ziet aankomen, toont misschien net wel dat je iets geleerd hebt uit de eerste keer
. Veel sterkte!
Ik ga hier antwoorden, want het heeft weinig nog te maken met afantasie (als dat goed is?).
En inderdaad, ja absoluut een hekel aan. Ik kan mijn focus niet te lang op iets houden, maar dat is niet per se slecht. Je moet ook u leren aanpassen en wie je bent, en er het beste uithalen. Het zorgt ervoor dat ik de ene periode met dit bezig en dan een week later met dit bezig, maar niet continu altijd hetzelfde. Ben ik iets beu, dan ben ik het beu, en ik ga verder, en ik keer er dan wel weer op terug. En dat heeft zowel voor-als nadelen.
Ik heb dat dus minder, maar misschien iets meer bij sociaal veeleisende taken, maar minder bij de gewone zaakjes van het leven. Ik ben eigenlijk een chaoot in veel zaken. Orde scheppen doe ik misschien in bepaalde zaken, maar meestal leef ik in pure chaos. En er is dat clichè dat iedereen megagestructureerd en ordelijk is, en het stoort mij enorm, want dat clichè begint een eigen leven te lijden, en het zorgt ervoor dat mensen iets anders van mij maken dan dat ik ben alsook dat het label niet meer behulpzaam is, want mensen gebruiken dat label om iets anders te maken van mij dan dat ik ben.
En inderdaad, ja absoluut een hekel aan. Ik kan mijn focus niet te lang op iets houden, maar dat is niet per se slecht. Je moet ook u leren aanpassen en wie je bent, en er het beste uithalen. Het zorgt ervoor dat ik de ene periode met dit bezig en dan een week later met dit bezig, maar niet continu altijd hetzelfde. Ben ik iets beu, dan ben ik het beu, en ik ga verder, en ik keer er dan wel weer op terug. En dat heeft zowel voor-als nadelen.
LSD heeft mijn leven veranderd. Ik was zo depressief en miserabel. Het probleem is dat ik na de LSD pas het dood gaan begon te accepteren, waardoor ik meer suïcide pogingen ondernam na de LSD dan voor.
Ik sprong van de Sint-Michielsbrug in Gent. Ik was voor de LSD doodsbang van verdrinken. Nu accepteer ik dat en wil ik precies doodgaan door te verdrinken.
Ik accepteer mezelf eindelijk, maar blijf me helaas eenzaam voelen. Ik hou van mensen, maar de eenzaamheid doet mij gemakkelijk grijpen naar zelfmoord.
Ik sprong van de Sint-Michielsbrug in Gent. Ik was voor de LSD doodsbang van verdrinken. Nu accepteer ik dat en wil ik precies doodgaan door te verdrinken.
Ik accepteer mezelf eindelijk, maar blijf me helaas eenzaam voelen. Ik hou van mensen, maar de eenzaamheid doet mij gemakkelijk grijpen naar zelfmoord.
Ik vind je berichtje wel heftig...
Ik ga ervan uit dat je wel wat hulp krijgt na de eerdere pogingen?
Mulan
Well-known member
Niet omdat het aansluit bij @FuseTea haar bericht, maar omdat ik het wel dapper vind dat ze gewoon haar negatieve emoties hier open en bloot durft tonen (draag goed zorg voor jezelf en hopelijk voel je de pijn snel wat minder hard steken! 
):
Ik was al 2x eerder begonnen ook met hier posten, maar 2x niet gepost. Geen zin om "negatief" nieuws te plaatsen, geen zin mijn ludieke afleiding (want zo zie ik het hier) wat minder luchtig te maken,...
Maar vorige maand een zware terugval gehad. (Veel stress, migraine, slaapproblemen,.. gelukkig nog geen mentale terugval) Gelukkig heb ik een goed zorgnetwerk waardoor ik heel snel de nodige hulp geregeld kreeg. Terug aan de medicatie nu dus, 3 weken niet gewerkt, terug 2wekelijks naar de psycholoog en met succes want het gaat al terug een stuk beter. Hopelijk sta ik over enkele maanden terug waar ik voordien stond, maar het is enorm ingrijpend om te ervaren hoe snel het terug bergaf kan gaan. Het positieve is dan weer dat met de juiste hulp, het ook snel terug rechtgetrokken kan worden.
Beetje in schril contrast met de berichten die ik hier doorgaans post, maar het zal waarschijnlijk herkenbaar zijn voor anderen ook: een masker opzetten als het minder gaat.
):Ik was al 2x eerder begonnen ook met hier posten, maar 2x niet gepost. Geen zin om "negatief" nieuws te plaatsen, geen zin mijn ludieke afleiding (want zo zie ik het hier) wat minder luchtig te maken,...
Maar vorige maand een zware terugval gehad. (Veel stress, migraine, slaapproblemen,.. gelukkig nog geen mentale terugval) Gelukkig heb ik een goed zorgnetwerk waardoor ik heel snel de nodige hulp geregeld kreeg. Terug aan de medicatie nu dus, 3 weken niet gewerkt, terug 2wekelijks naar de psycholoog en met succes want het gaat al terug een stuk beter. Hopelijk sta ik over enkele maanden terug waar ik voordien stond, maar het is enorm ingrijpend om te ervaren hoe snel het terug bergaf kan gaan. Het positieve is dan weer dat met de juiste hulp, het ook snel terug rechtgetrokken kan worden.
Beetje in schril contrast met de berichten die ik hier doorgaans post, maar het zal waarschijnlijk herkenbaar zijn voor anderen ook: een masker opzetten als het minder gaat.
Laatst bewerkt:
Het nog positievere: je leert het sneller herkennen, sneller ingrijpen en je kan het ook allemaal wat beter relativeren (ok je wil nog steeds dood, maar dit is al de 17de keer en dan denk je "ja ja dit weer" in plaats van complete paniek omdat je zoiets nog nooit meegemaakt hebt).
Mulan
Well-known member
Ik had gisteren mijn afspraak bij de psychiater en ze zei eigenlijk dat ik alles heb gedaan wat zij zou aangeraden hebben (medicatie terug starten + intensiever naar de psycholoog gaan terug + de aanpak die de psycholoog voorstelt ook), ze vermoed dat ik er snel terug bovenop zal zijn net omdat er zo snel werd ingegrepen.
Ze gaf ook aan dat de rilatine die ik recent opstartte wel eens de boosdoener zou kunnen zijn, ze heeft al eerder gezien dat mensen met een niet-herstelde burn-out hierdoor overgestimuleerd kunnen raken, ook al werden ze er in het verleden rustiger van.
(Gelukkig herken ik het "ik wil dood"-verhaal niet!
Hier is het puur de fysieke beleving van angstaanvallen, met tientallen ademhalingsoefeningen per dag om ze te kalmeren 
)
Mr.Anderson
Well-known member
Waarvoor de Rilatine?Ik had gisteren mijn afspraak bij de psychiater en ze zei eigenlijk dat ik alles heb gedaan wat zij zou aangeraden hebben (medicatie terug starten + intensiever naar de psycholoog gaan terug + de aanpak die de psycholoog voorstelt ook), ze vermoed dat ik er snel terug bovenop zal zijn net omdat er zo snel werd ingegrepen.
Ze gaf ook aan dat de rilatine die ik recent opstartte wel eens de boosdoener zou kunnen zijn, ze heeft al eerder gezien dat mensen met een niet-herstelde burn-out hierdoor overgestimuleerd kunnen raken, ook al werden ze er in het verleden rustiger van.
(Gelukkig herken ik het "ik wil dood"-verhaal niet!
Mulan
Well-known member
ADHD - diagnose sinds de tienertijd, heel lang zonder kunnen doen maar de laatste tijd enorme concentratiestoornissen tijdens het werk. Psychiater vermoedt dat dat eerder een symptoom was van een terugval en dat die dus een extra duw kreeg door er nog wat chemische toevoegingen bij te nemen.
Ik heb de laatste jaren fysiek en mentaal toch ook wel wat gezondheidsissues gehad.
Ik heb epileptieaanvallen gekregen in 2017 en 2018. Daarvan ben ik nadien wel goed hersteld maar ik heb dan volwassen BOF gekregen in maart 2020. Mijn lichaam heeft daar heel heftig op gereageerd (Sarcoïdose), maar wegens Covid geraakte ik nergens binnen met als gevolg ne burn-out eind 2020, want ik kreeg nergens een ziektebriefje om even te kunnen rusten terwijl ik gewoon ziek was en moest knokken tegen de bierkaaien.
Dan moest ik vorig jaar een 3 voudige hernia operatie ondergaan en nadien kreeg ik last van schouderproblemen.
Dit jaar ging het tot op heden terug vrij goed, maar ik moest dan een kleine operatie ondergaan (dagopname) aan de pols. Omdat ik mij goed voelde (met pijnstillers) ben ik de maandag daarop gewoon meteen terug full time gaan werken.
Ik ben dan sinds dit weekend de pijnstillers aan het afbouwen maar sinds zondag heb ik daardoor het gevoel alsof ze mij onder een vrachtwagen hebben gesmeten.
Ik voel me rotslecht dat ik mij nu 3 dagen (extra) heb ziekgemeld. Maar het gaat eventjes niet.
Ik heb epileptieaanvallen gekregen in 2017 en 2018. Daarvan ben ik nadien wel goed hersteld maar ik heb dan volwassen BOF gekregen in maart 2020. Mijn lichaam heeft daar heel heftig op gereageerd (Sarcoïdose), maar wegens Covid geraakte ik nergens binnen met als gevolg ne burn-out eind 2020, want ik kreeg nergens een ziektebriefje om even te kunnen rusten terwijl ik gewoon ziek was en moest knokken tegen de bierkaaien.
Dan moest ik vorig jaar een 3 voudige hernia operatie ondergaan en nadien kreeg ik last van schouderproblemen.
Dit jaar ging het tot op heden terug vrij goed, maar ik moest dan een kleine operatie ondergaan (dagopname) aan de pols. Omdat ik mij goed voelde (met pijnstillers) ben ik de maandag daarop gewoon meteen terug full time gaan werken.
Ik ben dan sinds dit weekend de pijnstillers aan het afbouwen maar sinds zondag heb ik daardoor het gevoel alsof ze mij onder een vrachtwagen hebben gesmeten.
Ik voel me rotslecht dat ik mij nu 3 dagen (extra) heb ziekgemeld. Maar het gaat eventjes niet.
Laatst bewerkt:
Mulan
Well-known member
Niet mee inzitten dat je je gezondheid efkes prioriteit stelt! Als je goed zorg draagt voor jezelf, kan je nog lang meedraaien op de arbeidsmarkt. Als je niet goed zorg draagt voor jezelf, verkort je die jaren bijna automatisch in jouw geval. Het is geen sprint maar een marathon he.Ik heb de laatste jaren fysiek en mentaal toch ook wel wat gezondheidsissues gehad.
Ik heb epileptieaanvallen gekregen in 2017 en 2018. Daarvan ben ik nadien wel goed hersteld maar ik heb dan volwassen BOF gekregen in maart 2020. Mijn lichaam heeft daar heel heftig op gereageerd (Sarcoïdose), maar wegens Covid geraakte ik nergens binnen met als gevolg ne burn-out eind 2020, want ik kreeg nergens een ziektebriefje om even te kunnen rusten terwijl ik gewoon ziek was en moest knokken tegen de bierkaaien.
Dan moest ik vorig jaar een 3 voudige hernia operatie ondergaan en nadien kreeg ik last van schouderproblemen.
Dit jaar ging het tot op heden terug vrij goed, maar ik moest dan een kleine operatie ondergaan (dagopname) aan de pols. Omdat ik mij goed voelde (met pijnstillers) ben ik de maandag daarop gewoon meteen terug full time gaan werken.
Ik ben dan sinds dit weekend de pijnstillers aan het afbouwen maar sinds zondag heb ik daardoor het gevoel alsof ze mij onder een vrachtwagen hebben gesmeten.
Ik voel me rotslecht dat ik mij nu 3 dagen (extra) heb ziekgemeld. Maar het gaat eventjes niet.
belvedere86
Well-known member
Ik had gisteren mijn afspraak bij de psychiater en ze zei eigenlijk dat ik alles heb gedaan wat zij zou aangeraden hebben (medicatie terug starten + intensiever naar de psycholoog gaan terug + de aanpak die de psycholoog voorstelt ook), ze vermoed dat ik er snel terug bovenop zal zijn net omdat er zo snel werd ingegrepen.
Ze gaf ook aan dat de rilatine die ik recent opstartte wel eens de boosdoener zou kunnen zijn, ze heeft al eerder gezien dat mensen met een niet-herstelde burn-out hierdoor overgestimuleerd kunnen raken, ook al werden ze er in het verleden rustiger van.
(Gelukkig herken ik het "ik wil dood"-verhaal niet!
Al eens Wim Hof / coherent breathing geprobeerd?
Mulan
Well-known member
Hier had ik precies over gekeken.
En dat bedoelde ik idd met ademhalingsoefeningen om de acute stress te kalmeren.
Ondertussen enkel nog migraine en slaapproblemen die erger zijn dan voorheen, maar voor de rest al terug de oude!
Gaat dus terug helemaal de goede kant op sinds 2 weken is de extreme stress terug weggebleven.
Mulan
Well-known member
Hier blijft alles heel goed gaan!
Migraine is gestabiliseerd, geen paniekaanvalllen meer, voel me toppie in m'n vel.
Alleen de focus voor het werk blijft een ramp dus ik blijf nog even aan een verminderd urenaantal doordoen.
Wat wel opvallend is, is dat ik medicatievrij +-8u slaap had per nacht.
Ondertussen klok ik af op gemiddeld 5u/nacht slaap, geen nood aan dutjes overdag.
Zowel huisarts als psychiater zijn op verlof dus gisteren mijn medicatie gehalveerd en zal ze zo blijven nemen tot mijn afspraak met de psychiater over 3 weken.
Ik heb altijd al slaapproblemen gehad dus nooit gemerkt dat mijn medicatie die versterkte maar nu is het ècht een opvallende tendens.
En zowel migraine als concentratieproblemen worden verergerd door te weinig slaap dus toch wel dat urenaantal efkes proberen opkrikken nu...
Migraine is gestabiliseerd, geen paniekaanvalllen meer, voel me toppie in m'n vel.
Alleen de focus voor het werk blijft een ramp dus ik blijf nog even aan een verminderd urenaantal doordoen.
Wat wel opvallend is, is dat ik medicatievrij +-8u slaap had per nacht.
Ondertussen klok ik af op gemiddeld 5u/nacht slaap, geen nood aan dutjes overdag.
Zowel huisarts als psychiater zijn op verlof dus gisteren mijn medicatie gehalveerd en zal ze zo blijven nemen tot mijn afspraak met de psychiater over 3 weken.
Ik heb altijd al slaapproblemen gehad dus nooit gemerkt dat mijn medicatie die versterkte maar nu is het ècht een opvallende tendens.
En zowel migraine als concentratieproblemen worden verergerd door te weinig slaap dus toch wel dat urenaantal efkes proberen opkrikken nu...
Googke
Active member
Zit al even aan de Sertraline en ik merk laatste tijd dat ik echt passief en apathisch erdoor ben geworden.
Omwille van suïcidiale neigingen doorverwezen naar een psychiater die het me doorgaf.
Vorig jaar zelf gestopt in de zomer doordat het gevaar geweken was, maar na een periode het zelf terug beginnen innemen nadat er weer een donkere periode aankwam. Momenteel aan de gang bij de zoveelste psycholoog en de behandeling kan niet aanslaan omdat ik inderdaad wat "verdoofd" ben op vlak van gevoelens met uiting in m'n gedrag. M'n psychiater zal me echter gewoon laten weten dat ik het moet uitnemen.
Iemand hier ervaring mee?
Omwille van suïcidiale neigingen doorverwezen naar een psychiater die het me doorgaf.
Vorig jaar zelf gestopt in de zomer doordat het gevaar geweken was, maar na een periode het zelf terug beginnen innemen nadat er weer een donkere periode aankwam. Momenteel aan de gang bij de zoveelste psycholoog en de behandeling kan niet aanslaan omdat ik inderdaad wat "verdoofd" ben op vlak van gevoelens met uiting in m'n gedrag. M'n psychiater zal me echter gewoon laten weten dat ik het moet uitnemen.
Iemand hier ervaring mee?