Mentaal Welzijn

[Mulan]

Gezien je regio kan ik je een toppertje aanraden trouwens (je kan ook perfect op meerdere wachtlijsten staan ): Vicky Veys.
Helaas waren mijn problemen TE acuut en kon ze me niet frequent genoeg zien om me er bovenop te helpen waardoor ik een andere therapeut ben gaan zoeken maar wat een enorme lieve, zachte, rustige dame is me dat! Werkt ook contextueel (invloed van je familie, opvoeding, partner,...) wat mij enorm veel inzicht heeft gegeven.
Gigantische fan van haar als persoon én haar aanpak!

 

[xAnyana]

Super dat je de stap hebt gezet en ook nog eens een stevige schouderklop omdat je je niet laat ontmoedigen door de wachtlijst!

Hopelijk ben je snel aan de beurt en heb je er een goede klik mee!
Mocht "naar de psycholoog gaan" wat meer besproken worden, wat evidenter worden, zouden mensen sneller de stap durven zetten en bepaalde problemen ook minder tot uiting komen, escaleren, langer aanslepen,... You can do this! Want je verdient het om je beter in je vel te voelen

Ik zit niet echt in met de wachtlijst, was wel een beetje te verwachten en sta nog bij haar collega ook op de lijst. Geen idee hoe lang het gaat duren maar 'k vind het oké zo

 

[Deleted member 95]

Mocht "naar de psycholoog gaan" wat meer besproken worden, wat evidenter worden, zouden mensen sneller de stap durven zetten en bepaalde problemen ook minder tot uiting komen, escaleren, langer aanslepen,...

Het zou vooral een pak goedkoper moeten zijn. Er is imo nog amper een taboe op psychologische problemen vandaag de dag, in mijn omgeving is dat alleszins zeer bespreekbaar.

 

[redboyke]

ben al meerdere keren opgenomen geweest. en ik vind dat ze soms niet efficient zijn.
voorbeeld je word binnen de psychiatrie op het domein verplaatst van een afdeling naar de andere
mag je weer je verhaal opnieuw vertellen aan andere persoon en das keer op keer hetzelfde.
moet zeggen dat ik wel geleerd heb meer mijn gevoel te uiten door de dagelijkse babbels daar.
had enorm veel schrik om naar psychiatrische instelling te gaan. ik dacht dat de mensen daar zoals urbanus met zwaailicht op hun hoofd liepen ofzo. maar eigenlijk vind ik dat de mensen binnen veel normaler zijn als de mensen buiten als je ziet wat er altijd in de krant staat van bad news enzo. eerlijk gezegd had ik verwacht dat naar psychiatrie gaan dat ik daar een wonderpilletje ging krijgen dat al je problemen oplost maar dat is dus niet zo. je leert daar met jezelf omgaan en herkennen wanneer je een probleem hebt en hulp vragen.
maar de theory kennen en praktijk toepassen blijft moeilijk.
toen ik er binnen ging had ik geen diagnose maar wel als ik wegging. op de een of andere manier bracht dat wel beetje rust dat ik mijn problemen op iets kon steken maar hecht er geen waarde aan maar is wel makkelijker om aan mensen uit te leggen van ja ik heb dit.
ik heb MCDD was vroeger alleen staant maar valt nu onder autisme dus dan zeg ik nu dat ik autisme heb en mensen snappen beter me beter dat ze me niet moeten pushen.

 

[xAnyana]

Het zou vooral een pak goedkoper moeten zijn. Er is imo nog amper een taboe op psychologische problemen vandaag de dag, in mijn omgeving is dat alleszins zeer bespreekbaar.

Agree, ik vind het zelf ook duur om beetje te babbelen met een vreemde ook al kan u dat helpen
Ook 1 van de redenen waarom ik nog niet ben geweest.

 

[Mulan]

Het zou vooral een pak goedkoper moeten zijn. Er is imo nog amper een taboe op psychologische problemen vandaag de dag, in mijn omgeving is dat alleszins zeer bespreekbaar.

Hoe oud ben je als ik mag vragen?
Ik merk dat het bij de vrienden pas lukte om er openlijk over te praten eens we de 35 waren gepasseerd. En dan NOG zijn er die schermen met "ne psycholoog? Ik ben wel niet zot he!"
Vooral onder de mannen dan. Zelf nooit een geheim van gemaakt dat ik naar een psycholoog ging en als er negatieve reacties kwamen, dan vooral van de oudere generatie (60plussers)"want in onze tijd was er ook veel miserie en ge moet er u gewoon over zetten!" euh.. Jah...

Wat het kostenplaatje betreft:ja het is te duur.
Niet dat psychologen zotte prijzen vragen, maar wel dat er een groot probleem is qua terugbetaling. Daarom dat ik ook bij partena blijf, die betalen het beste terug.

Anderzijds: in fysieke problemen willen we wél investeren, in psychologische niet.
Nog nooit iemand horen zeggen bvb "jamaar neen, de behandeling tegen kanker is veel te duur! Het is nog maar een klein kankertje, het kan met wat pillen misschien ook wel weg gaan?"
Of "goh, zo een opleg voor een prothese is wel veel geld he... Kan je geen houten poot laten maken bij de schrijnwerker? Scheelt toch ook weer een paar honderd euro!"

Het verschil tussen mijn loon en mijn ziekteuitkering was 300 euro. Had ik eerder meer noodzaak gezien in de psycholoog, had ik veel liever wekelijks ipv maandelijks gegaan aan toen 50 euro én blijven werken dan op mijn uitkering terug te vallen én alsnog wekelijks te moeten gaan.
Want psychologisch problemen die blijven aanhouden en steeds groter worden, leiden heel vaak tot ziekte en terugvallen op een uitkering. Iets waar veel te weinig mensen bij stil staan omdat het ook veel te weinig expliciet zo wordt gezegd.

 

[Deleted member 95]

Hoe oud ben je als ik mag vragen?

28, maar ik denk niet dat leeftijd echt een grote rol speelt eerlijk gezegd. Eerder de dynamiek in uw vriendengroep.

 

[Muñoz]

Hoe oud ben je als ik mag vragen?
Ik merk dat het bij de vrienden pas lukte om er openlijk over te praten eens we de 35 waren gepasseerd. En dan NOG zijn er die schermen met "ne psycholoog? Ik ben wel niet zot he!"
Vooral onder de mannen dan. Zelf nooit een geheim van gemaakt dat ik naar een psycholoog ging en als er negatieve reacties kwamen, dan vooral van de oudere generatie (60plussers)"want in onze tijd was er ook veel miserie en ge moet er u gewoon over zetten!" euh.. Jah...

Wat het kostenplaatje betreft:ja het is te duur.
Niet dat psychologen zotte prijzen vragen, maar wel dat er een groot probleem is qua terugbetaling. Daarom dat ik ook bij partena blijf, die betalen het beste terug.

Anderzijds: in fysieke problemen willen we wél investeren, in psychologische niet.
Nog nooit iemand horen zeggen bvb "jamaar neen, de behandeling tegen kanker is veel te duur! Het is nog maar een klein kankertje, het kan met wat pillen misschien ook wel weg gaan?"
Of "goh, zo een opleg voor een prothese is wel veel geld he... Kan je geen houten poot laten maken bij de schrijnwerker? Scheelt toch ook weer een paar honderd euro!"

Het verschil tussen mijn loon en mijn ziekteuitkering was 300 euro. Had ik eerder meer noodzaak gezien in de psycholoog, had ik veel liever wekelijks ipv maandelijks gegaan aan toen 50 euro én blijven werken dan op mijn uitkering terug te vallen én alsnog wekelijks te moeten gaan.
Want psychologisch problemen die blijven aanhouden en steeds groter worden, leiden heel vaak tot ziekte en terugvallen op een uitkering. Iets waar veel te weinig mensen bij stil staan omdat het ook veel te weinig expliciet zo wordt gezegd.

Ik ben nog een aantal jaar jonger dan Nahr en in mijn vriendenkring is dat ook helemaal geen taboe, en al helemaal niet meer sinds dat de corona is begonnen en veel vooral jongere mensen zich niet meer 100% in hun vel voelen. Neem zelf ook sinds een paar maanden antidepressiva (escitalopram) voor milde depressieve klachten.
We zijn allemaal maar mensen, waarom zou je u daarover moeten schamen.

28, maar ik denk niet dat leeftijd echt een grote rol speelt eerlijk gezegd. Eerder de dynamiek in uw vriendengroep.

Denk dat het onder jongeren in het algemeen tegenwoordig toch veel meer aanvaard is dan vroeger, zoals met veel dingen.

 

[REpute]

Ik ben nog een aantal jaar jonger dan Nahr en in mijn vriendenkring is dat ook helemaal geen taboe, en al helemaal niet meer sinds dat de corona is begonnen en veel vooral jongere mensen zich niet meer 100% in hun vel voelen. Neem zelf ook sinds een paar maanden antidepressiva (escitalopram) voor milde depressieve klachten.

Ik veronderstel dan dat het voornamelijk gaat over leeftijdsgenoten? Hoe zijn de reacties dan bv in de familie (de nonkel van 50 jaar, de bomma, etc)?

 

[Muñoz]

Ik veronderstel dan dat het voornamelijk gaat over leeftijdsgenoten? Hoe zijn de reacties dan bv in de familie (de nonkel van 50 jaar, de bomma, etc)?

Ik heb niet veel familie in België wonen, maar buiten m'n gezin (ouders en zussen) is niemand van de familie echt op de hoogte denk ik. Ook omdat ik van hen de laatste tijd bijna niemand meer zie.
Maar wat boeit dat? De mensen die echt in mijn leven staan zoals mijn gezin en goeie vrienden die weten het, al de rest is bijzaak.

Ik begon me gewoon slechter te voelen door al die lockdowns en alle shit daarrond en de huisarts heeft mij dat aangeraden om de laatste loodjes door te komen, en het werkt goed. Zoals nog wel veel meer mensen tegenwoordig AD (moeten) slikken.

 

[Mulan]

Net terug van de psycholoog, ik had 3 punten te bespreken, maar aan 1 toegekomen (maar wel de belangrijkste) maar toch weer buiten gekomen met het gevoel van "oef! I can do this!!!"

Als je in de put zit of het lastig hebt met specifieke items en je komt NIET het grootste deel van je sessies goed buiten (gevoel van opluchting/sterkte/troost/...) en/of heel concrete tips naar aanpak toe, afgestemd op wat wel bij je past: zoek een ander. Het maakt echt ZO een verschil!

 

[Mulan]

Ik hoop dat ik niet de enige ben die floreert dankzij de zonne-energie?

Fijn weekend allemaal!

 

[Buon]

Ik hoop dat ik niet de enige ben die floreert dankzij de zonne-energie?

Fijn weekend allemaal!

Je moet er al voor buitenkomen he

 

[Tonerider]

me:

 

[Squidward]

Dik 16 jaar geleden ben ik zo een beetje ingestort op het werk. Sindsdien heb ik, na een aantal tryouts, de antidepressiva die - afgaande op de feedback van mijn gezin - wel een verschil maken.
Ik heb echter ook last van angst, als ik er op terugkijk (en op mijn 41 jaar op aarde) denk ik zelfs dat ik eigenlijk veel meer angststoornis dan depressief als probleem heb.
Voor die angst neem ik ‘s avonds een antipsychoticum (leuk woord!)

Nu ben ik een dikke twee maanden terug na 16 jaar in mijn originele sector gestapt. Een paar dagen voordien een gevoel van ‘impending doom’ gekregen, de dag zelf in de auto een grote paniekaanval gedaan en sindsdien voel ik mij dus dag in, dag uit en zelfs in mijn slaap paniekerig. Op een goed moment gewoon dat zwaar gevoel van doem dat je in je maag en hart hebt, andere momenten echt hartkloppende paniek. Constant. Zelfs in Paasverlof wanneer er dus echt niks kon gebeuren.

Van de dokter Xanax gekregen maar al wat dat doet is inslapen als een blok. Het gevoel blijft. Mijn hartslag (kan thuis meten wegens hartpatiënt partner) is nooit onder de 90. Bloeddruk is normaal.

In mijn hersenen weet ik dat er niks is om bang voor te zijn maar ik geraak dus niet van dat gevoel af. Het is nu een zonnige zaterdag, werk is pas voor maandag maar mijn borst doet pijn van de schrik.

Over twee weken ga ik terug naar de huisarts, dat was zo afgesproken omdat de Xanax kuur dan normaal afgelopen zou zijn.
Ik doe hier het verhaal omdat ik hoop dat misschien iemand een soortgelijke ervaring heeft of een idee of tips wat er in hemelsnaam aan de hand is?

** ik lees, teken en ga wandelen dus ik probeer wel zinnen te verzetten, fysiek blijft dat gevoel er.

 

[Mulan]

Maandag bellen naar de huisarts voor een veel eerdere afspraak

Volgens mij moet er wel nagegaan worden wat de oorzaak is.
Is het de angst zelf of het werk?
Kortom: loopt alles redelijk op het werk en heb je angst OMDAT je schrik hebt voor de angst?
Of is het het werk dat direct veel meer vraagt wat je kan geven nu, waardoor je die angstaanvallen hebt?

 

[Mulan]

Eneuh... Met alle respect voor je huisarts, maar ik ga er van uit dat je dat antipsychoticum niet bij de huisarts maar bij de psychiater hebt gehaald? Maak daar ook maar een afspraak bij .

Die je ook heel gerichte ontspanningsoefeningen zoals hartcoherentie, mindfullness,...? Lijkt me zeker bij angst het proberen waard. Stond daar in het begin heel sceptisch tegenover, zo wat hippie "ontspan je blablabla" maar ik betaal nu al 4j mijn abonnement voor de app "Calm" (kan je eerst gratis proberen) omdat ik 'm graag en vaak gebruik om de stress in mijn lijf te couperen.

 

[Carrion]

Ik hoop dat ik niet de enige ben die floreert dankzij de zonne-energie?

Fijn weekend allemaal!

Eigenlijk maakt dit weer net eens te meer duidelijk wat ik momenteel mis, verloren ben, etc. Ik vond het plezanter toen het een maand geleden nog om 18u donker was en het de hele dag grijs was en koud. Dan is het makkelijker voor mij dan wanneer de zon schijnt en het 20 graden is.

 

[Sneeuwstorm]

Eigenlijk maakt dit weer net eens te meer duidelijk wat ik momenteel mis, verloren ben, etc. Ik vond het plezanter toen het een maand geleden nog om 18u donker was en het de hele dag grijs was en koud. Dan is het makkelijker voor mij dan wanneer de zon schijnt en het 20 graden is.

Ge moet uzelf pushen om toch eens een paar uur buiten te gaan , want ge gaat u niet beter voelen door de ganse dag binnen achter uw pc te hangen.

 

[Tweak37]

@Tweak37 @vishnusixclix

Past deze thread eigenlijk niet beter in ‘vrije tijd, lifestyle en gezondheid’ ?

Goh, deze thread gaat eigenlijk al een jaar of zeven mee en heeft altijd in het wetenschapsforum gestaan. Allicht ooit zo gekozen met het oog op een bepaalde serieux in de discussie. Wat mij betreft mag dat hier gerust blijven staan.