StarSeeker
Active member
Een interessante nuance aan dit... Vrouwen plegen meer zelfmoordpogingen dan mannen. Ze zijn echter minder effectief.
Mannelijke discriminatie/nadelen in onze samenleving
- Onderwerp starter Solide
- Startdatum
Een interessante nuance aan dit... Vrouwen plegen meer zelfmoordpogingen dan mannen. Ze zijn echter minder effectief.
Extra nuance: vrouwen bieden meer aandacht aan vrouwelijke kwesties.
"Man up" is het gevoel en antwoord van bepaalde mannen en vrouwen rond deze kwestie. Daarmee wil ik zeggen dat niet enkel vrouwen zich schuldig maken aan het "not taking seriously" van dingen die mannen aangaan. Maar ook mannen.
Mulan
Well-known member
Er is
Hoe groot is het verschil?
Neen, vrouwen zoeken sneller om hulp en vragen er sneller om. Voor vrouwen is het maatschappelijk gezien wél oké om "zwak" te zijn, voor heel wat mannen is dat nog steeds een taboe. Er is een groot verschil tussen geen hulp kunnen krijgen en geen hulp vragen.
En dat heeft VOORAL te maken met het verschil tussen vraag en aanbod. Als er op 10 mishandelde vrouwen die expliciet hulp vragen, 1 mishandelde man is die hulp vraagt, dan is het evident dat de verhouding in voorzieningen ook 10/1 is.
Omdat er in je eerste voorbeelden GEEN maatschappelijke tekorten zijn aan geschikt personeel en in de STEM dus wel.
Omdat er ook een veelvoud aan mannen op aanwezig zijn waardoor de vrouwen KUNNEN kieskeurig zijn. Opnieuw puur vraag en aanbod.
Ik weet niet goed waar ge de perceptie vandaan haalt dat daar geen aandacht aan gegeven wordt: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2022/04/25/kom-uit-je-kop/
Veel van die mentale gezondheid kwesties gaan terug op het idee dat een man sterk moet zijn en dat mentale problemen = zwak. Ik denk dat er al lang en veel geroepen wordt door iedereen die bezig is met genderkwesties dat we jongens moeten leren en tonen dat het ok is om hun gevoelens te uiten.
Dat mannen meer risico's nemen en gemiddelde hogere toppen bereiken en daardoor dieper vallen is uw eigen interpretatie vermoed ik? Mentale problemen hebben zelden te maken met hoge toppen bereiken (functioneel alcoholisme misschien wel
).Opvangtehuizen volgen natuurlijk een soort vraag/aanbod. Het is jammer dat er zo weinig plekken zijn en dat kan misschien wel opgeschroefd worden (alleen al om ervoor te zorgen dat er geografische een haalbare toegang is) - maar ik heb geen zicht op de nood hieraan. Cijfers geven weer dat dit een fractie is van het aantal vrouwen dat daar nood aan heeft.
Daklozen willen vaak niet geholpen worden. Dat dit vooral mannen zijn is dan misschien terug te brengen tot visie op mentale problemen zoals hierboven al geschreven. (Gecombineerd met puur praktisch: als vrouw op straat proberen overleven doe je best zo onzichtbaar mogelijk)
Wel een beetje oppassen om uw minachting voor vrouwen en hun problematiek niet te veel te laten doorschijnen hé. "Vrouwen worden geprezen voor keuze die hun armoede brengen" :'). Ik weet dat ge het hebt over alleenstaande moeders btw. Das echt gewoon in bad Taste. Een thread als deze kan alleen werken zonder die rancune naar een ander geslacht en hun problemen. (Dat geldt natuurlijk ook voor de vrouwelijke tegenhanger, ik heb dus weinig illusies :v)
Ik snap niet zo goed wat je hiermee bedoelt als reactie op het feit dat vrouwen meer zelfmoordpogingen doen dan mannen
Interessant topic. Hetgeen vaak terugkomt (ook in dit topic) zijn verwachtingen. Verwachtingen van de maatschappij, van onze verkgever, van onze partner, noem maar op. Het is zowel evolutionair als maatschappelijk gegroeid dat er van mannen in de maatschappij nu eenmaal iets anders verwacht wordt dan van vrouwen. Dat is het verschil tussen geslacht en gender. Er zijn nu eenmaal een pak genderrollen gesocialiseerd in onze maatschappij.
Om in te springen op het onderwerp van de arbeidsmarkt is het wel zo dat mannen heel lang gepriviligeerd waren op de arbeidsmarkt. Alle hogere functies en posities waren weggelegd voor mannen. Artsen, advocaten, politici, bureaucraten, altijd mannen. Sinds de feminisering is dat uiteraard rechtgetrokken. De eerste vrouw ging pas in 1880 naar de universiteit, sterker, mocht pas beginnen aan de universiteit. Da's drie generaties terug.
Om in te springen op het onderwerp van de arbeidsmarkt is het wel zo dat mannen heel lang gepriviligeerd waren op de arbeidsmarkt. Alle hogere functies en posities waren weggelegd voor mannen. Artsen, advocaten, politici, bureaucraten, altijd mannen. Sinds de feminisering is dat uiteraard rechtgetrokken. De eerste vrouw ging pas in 1880 naar de universiteit, sterker, mocht pas beginnen aan de universiteit. Da's drie generaties terug.
ik denk dat dat deels eigen is aan interims. Studentjobs voor kantoorhulpje wordt vaak ingevuld via de kinderen van de werknemers en gaat niet via interims. Er is ook veel meer nood aan interimmers voor zo'n fysieke jobs. Puur anekdotisch ging hier thuis enkel mijn zus via interim aan de slag en dat was bandwerk.- Als man word je (zonder diploma) toch ook al eens sneller in fysieke jobs geduwd. Wanneer ik vroeger studentenjobs zocht via interims kwamen ze toch altijd af met magazijnwerk, bandwerk, ... als er ergens een kantoorhulpje gezocht werd, dan ging dat toch sneller naar een vrouw (dit is een pure gok van mij
Er zijn absoluut jobs met gendervoorkeuren. Maar bv poetsen is ook niet licht fysiek en dat zullen ze dan misschien sneller voorstellen aan een vrouw? (Itt tot magazijnwerk, bandwerk lijkt mij het midden houden van fysieke belasting , afhankelijk van wat er op die band ligt misschien
)- Ik heb het gevoel dat je als man toch nog altijd ambitieus of ambitieuzer moet zijn. Een man die voltijds huisman wil zijn, of deeltijds wil gaan werken, zal toch sneller commentaar krijgen dan een vrouw (maar ook dat is weer gewoon mijn gevoel
Dat is zeker iets dat speelt. In bepaalde bedrijven is het ook al een strijd om vaderschapsverlof op te nemen (al dan niet in 1 keer) en ouderschapsverlof aan te vragen. Ik kan mannen alleen maar warm aanbevelen om dat toch te doen. Voor uzelf, maar ook als signaal aan uw bedrijf/andere collega's. Het is een recht, nu nog de mindset aanpassen.
Misschien zou een systeem van een gedeelde pot (met meer maanden dan nu
) waarbij elke partner minstens x% moet opnemen (zoals in Zweden?) Daar wel een mooie aanpassing voor zijn.(Nu huisman of huisvrouw zijn daar krijgt ge de Facto wel commentaar op in onze samenleving denk ik, het past niet echt meer in ons beeld/onze ervaring van de kost om te leven)
Ik denk dat er, los van gender, wel een te grote focus ligt in onze maatschappij op dat telkens ambitieuzer willen zijn. Das een beetje een slingerbeweging (net zoals die vrije seks - preuts
) en ik hoop dat die wat gaat keren de komende tijd.Ik heb de indruk dat daar al meer begrip voor is (het niet kunnen An sich), er zijn veel jonge mensen zonder die kennis. Op zich is dat jammer (maar persoonlijk vind ik het ook jammer voor mij dat ik zo'n basis en ervaring mis omdat dat iets is wat typisch niet aan (minder handige) meisjes getoond wordt.
Ik denk wel dat de evolutie op vlak van huishoudelijke taken/onderhoud al beter is. Ik denk niet dat er mensen het nog raar vinden als de vrouw het gras afdoet? Alle naar mijn ervaring toch niet
. De man die de was doet zal misschien nog gefronste wenkbrauwen krijgen , koken is dan weer geen probleem Dat bekijk je misschien teveel vanuit uw pubergevoelens daarover. Nu, ik kan mij inbeelden dat vroegtijdig klaarkomen wel iets is dat serieus in uw gedachten zit op zo'n moment :'). Maar zit je daar nu als volwassen man (met ervaring) nog steeds zo mee in?- Seks is ook gewoon moeilijker voor een man. Al van jongs af worden wij bestookt in magazines, films, series, ... met zaken als 'mannen die te vroeg klaarkomen', 'mannen die hun erectie niet kunnen behouden/krijgen', 'doe jullie best maar jongens, want meisjes komen vaak moeilijk klaar', ... wij beginnen de eerste keer al gewoon met veel stress
Ik denk dat een positievere en realistischere conversatie over de eerste keer seks daarbij wel goed zou zijn. Maar ik kan niet inschatten hoe dat momenteel is. Er is meer openheid en informatie maar komt die tot bij jongeren?
Komt natuurlijk weer terug op de verwachtingen waarmee kinderen worden opgevoed. Zo worden meisjes in diezelfde klas ook aan geleerd om vooral stil en meewerkend/braaf te zijn en jongens aangemoedigd om meer uit te proberen. Het is moeilijk om daar snel op in te grijpen maar een ander idee* over hoe jongens en meisjes moeten zijn zal hopelijk wel langzaam doorsijpelen in alle facetten.- Ik vind het artikel niet direct terug, maar jongens worden bijvoorbeeld ook veel sneller gestraft op school dan meisjes voor dezelfde daden. Meisjes komen misschien toch met meer weg dan jongens op dat vlak
* Ge gaat altijd een ander idee hebben, maar iets dat meer genuanceerd is, dichter bij elkaar ligt is welkom
Er is wel meer aandacht aan het komen aan genderbewust lesgeven, dat grijpt in op allerlei facetten. Ik vrees dat veel scholen daar evenwel nog niet mee bezig zijn.
ugar
Well-known member
Ik ken een grote multinational (niet in B, maar 't is wel een Europees bedrijf) die alleen maar vrouwen aanwerft voor het manipuleren van de zware lasten. Die hebben geen last van het machogedrag van mannen waarmee ze zichzelf en hun collega's in gevaar brengen.
Tsja, en toch wijzen studies uit dat het vrouwen die in armoede leven zijn die benadeeld worden. Ze hebben bijna 20 minder kwaliteitsvolle levensjaren dan vrouwen die niet in armoede leven. Bij mannen is het verschil veel, veel kleiner.
Er is nog een andere belangrijke reden (en die is van sexuele aard, vrouwelijke krijgsgevangen zijn is geen ponykamp).
Ik denk dan vooral wat evenwichtiger.
Maar ik ben het wel eens dat we het onderwijs moeten bijsturen zodat er minder jongens uit de boot vallen.
Die groepen zijn dan ook veelal marginalen.
In mijn eigen leefwereld (IT) valt vooral op dat vrouwen veel sneller kunnen doorgroeien, ongeacht hun kunnen. Het percentage vrouwen in managementfuncties toch het percentage in ontwikkelaarsfuncties is heel opvallend.
Heeft vooral te maken doordat "aantal vrouwen in een managementfunctie" gebruikt wordt als metriek om gelijkheid te meten...
Heeft vooral te maken doordat "aantal vrouwen in een managementfunctie" gebruikt wordt als metriek om gelijkheid te meten...
Dat is zeker iets dat speelt. In bepaalde bedrijven is het ook al een strijd om vaderschapsverlof op te nemen (al dan niet in 1 keer) en ouderschapsverlof aan te vragen. Ik kan mannen alleen maar warm aanbevelen om dat toch te doen. Voor uzelf, maar ook als signaal aan uw bedrijf/andere collega's. Het is een recht, nu nog de mindset aanpassen.
Misschien zou een systeem van een gedeelde pot (met meer maanden dan nu
(Nu huisman of huisvrouw zijn daar krijgt ge de Facto wel commentaar op in onze samenleving denk ik, het past niet echt meer in ons beeld/onze ervaring van de kost om te leven)
Ik denk dat er, los van gender, wel een te grote focus ligt in onze maatschappij op dat telkens ambitieuzer willen zijn. Das een beetje een slingerbeweging (net zoals die vrije seks - preuts
Ik mag zelf niet klagen. Heb niet zo lang geleden 20 maanden 4/5e gewerkt door ouderschapsverlof en heb daar niet echt commentaar op gekregen. Ik denk dat er in het algemeen zeker wel een positieve evolutie in zit.
Het voorstel om het zoals in Zweden te doen, daar ben ik zeker ook voorstander van. Er zullen vast wel cijfers van zijn, maar ik vermoed dat in België het ouderschapsverlof grotendeels nog altijd bij de vrouw zal terechtkomen.
En inderdaad. Ook huisvrouwen krijgen in deze tijden commentaar. In mijn omgeving merk ik dat die commentaar ook het snelst van andere vrouwen komt
Het huishouden verdelen wij hier eigenlijk echt 50-50. Koken, wassen, strijken, ... doen wij allebei. Ik denk dat bij de meeste koppels van onze leeftijd (twintigers en dertigers) die verdeling wel vrij goed zit ondertussen. Zélf heb ik nog geen commentaar gekregen op het feit dat ik ook was/strijk, maar misschien is het net mijn vrouw die al eens (verdoken) commentaar krijgt van (vaak oudere) mensen over het feit dat zij niet gewoon altijd de was/strijk doet.Ik heb de indruk dat daar al meer begrip voor is (het niet kunnen An sich), er zijn veel jonge mensen zonder die kennis. Op zich is dat jammer (maar persoonlijk vind ik het ook jammer voor mij dat ik zo'n basis en ervaring mis omdat dat iets is wat typisch niet aan (minder handige) meisjes getoond wordt.
Ik denk wel dat de evolutie op vlak van huishoudelijke taken/onderhoud al beter is. Ik denk niet dat er mensen het nog raar vinden als de vrouw het gras afdoet? Alle naar mijn ervaring toch niet
De klusjes in huis doe ik meestal wél zelf. Nu ja, zelf mis ik die basis helaas ook wel, dus is het hier veel trial-and-error
Misschien zit daar bij haar ook wel een bepaalde verwachting in, maar ik denk dat vooral ons mannelijk ego daar toch in meespeelt, zoals ik al eerder zei. Ik denk dat mannen het gewoon moeilijk zouden kunnen toegeven dat het hun vrouw thuis alle klusjes doet. Ik denk dat daar dus op zich ook wel een positieve evolutie in zit die, net zoals bij het huishouden, ook wel het gevolg is van het feit dat beide partners nu vaak een even druk professioneel leven hebben.Ik spitste inderdaad vooral toe op de eerste keren. Ik moet wel toegeven dat, ondanks wij 13 jaar samen zijn, ik nog altijd wel een beetje prestatiedruk ervaar (maar dat is ook een beetje mijn aard vrees ik). Ik weet niet goed hoe ik zou reageren, moest ik nu met een andere vrouw seks hebben. Maar ook hier speelt het ego van de man weer mee natuurlijk, denk dat wij het ook gewoon moeilijker kunnen verkroppen als we eens een keer 'falen'.
Voor vrouwen is er ondertussen toch al wel wat veranderd. Er is toch veel meer aandacht voor het vrouwelijke genot. Dat vertaalt zich stilaan in allerlei vormen van erotica (films, boeken, ...) en zeker ook al lang in het gigantische aanbod van seks speeltjes bijvoorbeeld. De nadruk in de media en dergelijke ligt vooral toch op de vrouw (wat ik ook begrijp, want zij hadden wel wat in te halen).
Denk dat er bij mannen toch nog meer taboes zijn. De perceptie bestaat ook dat wij mannen niet veel nodig hebben, want wij komen toch makkelijk klaar. Misschien hebben wij stilaan ook eens een seksuele revolutie nodig
Niet alleen voor onszelf, maar zeker ook in ons gedrag naar vrouwen toe of onze seksuele beleving met vrouwen.
Mulan
Well-known member
De basis hiervoor is toch communicatie binnen de relatie en als dat goed zit, kan toch heel veel besproken worden? (Bespreken wil daarom niet automatisch zeggen uitgevoerd)
Hier op BG wordt bvb toch ook al eens gezegd: stap naar een seksuoloog/psycholoog/relatietherapeut als iemand openlijk aangeeft ergens een probleem mee te hebben? Ik zie daarop eigenlijk weinig/geen trollreacties.
Die seksuele revolutie zal dan toch vooral een communicatieve revolutie moeten zijn voor zowel mannen als vrouwen. En die is bezig, maar helaas gaat zo een proces langzaam.Misschien hebben wij stilaan ook eens een seksuele revolutie nodig
Ik heb niet gezegd dat er géén aandacht voor is, ik heb gezegd dat als de verhoudingen omgekeerd zouden zijn er véél, véél meer aandacht voor zou zijn. Proficiat er is een campagne, die ik overigens op die 2 maanden tijd intussen bijna, nog nooit had gezien.
Dat je als man sterk moet zijn, trust me, dat heb ik de afgelopen maanden genoeg gehoord... van m'n eigen familie tot vrienden toe.
Dat mannen meer risico's nemen en gemiddelde hogere toppen bereiken en daardoor dieper vallen is uw eigen interpretatie vermoed ik? Mentale problemen hebben zelden te maken met hoge toppen bereiken (functioneel alcoholisme misschien wel
Dat van die meer risico's en hogere toppen is geen persoonlijke perceptie, dat is gewoon een feit als je kijkt naar de cijfers van wie bedrijven opricht, het tot de top van het bedrijfsleven schopt maar ook aan de onderkant van de samenleving: van wie meer ongevallen oploopt tot wie meer in de gevangenis belandt. Al zitten in die zaken ook natuurlijk discriminaties in de ene en andere richting verborgen: vroeger geraakten vrouwen ook gewoon niet tot de top in de bedrijfsleven door discriminatie, anderzijds: als je als vrouw voor het gerecht verschijnt krijg je een minder zware straf als een man.
Dat eerste klopt gewoon niet als je kijkt naar de verhouding van wat cijfers zeggen over hoeveel mannen ook mishandeld worden binnen hun relatie. Dat daklozen niet geholpen willen worden, is ook gemakkelijk gezegd natuurlijk.
Tijdje terug deze lezersbrief gelezen in De Morgen, die is hier wel het vermelden waard:
Op 20 april schreef ik dat ik van mannen wil leren houden
Julie Cafmeyer is columnist.
Dat is géén minachting noch rancune, ik heb die gevoelens immers helemaal niet naar het andere geslacht toe, maar dat is gewoon een feit, als je alleen al de laatste maanden de televisie opzette, ging daar meer aandacht naar dan dat VRT artikel waar jij naar refereerde over zelfmoord bij mannen. De aandacht die daarnaar gaat zonder kritische vragen te stellen is buitenproportioneel. Dat geldt overigens niet voor alle alleenstaande moeders, alle begrip voor dat relaties soms mislopen om goede reden, soms sterft de partner zelf.
Smaken verschillen, jij mag dat gerust bad taste noemen, feit is wel dat als je het over discriminatie tussen mannen en vrouwen hebt, je natuurlijk met maatregelen zit voor alleenstaande ouders die weliswaar niet gericht zijn op vrouwen, maar die wél vrouwen meer helpen dan mannen wanneer ze een foute partnerkeuze maken of als BOM/BAM aan kinderen beginnen. Ken(de) echter in mijn kennissenkring al minstens 2 à 3 voorbeelden waar de vrouw de facto zélf gekozen heeft voor het harde leven van een alleenstaande moeder.
Eén van die voorbeelden waar ik het over had, weigert bijvoorbeeld haar ex-partner toegang tot zijn kinderen, dus die moet naar het gerecht voor een DNA-test... (en de vrouw denkt eraan andere, nog een ergere strategie toe te passen om haar kansen daar te verhogen door te liegen over wat er (niet) gebeurd is tijdens de relatie) Dus voeg het juridisch systeem en ouderschap maar toe aan het lijstje. Een stukje is daar natuurlijk biologie, en daar is geen ontkomen aan, maar niet alles.
Laatst bewerkt:
Volledig gelijk over die communicatie. In mijn eigen relatie heb ik nu niet meteen te klagen, maar ik heb het gevoel dat mannen toch nog iets meer gebukt gaan onder bepaalde stereotypen.
Het beeld van de man die de touwtjes in handen neemt en dominant is, blijft toch nog altijd overeind (mede dankzij de klassieke porno). Ik denk dat mannen niet zo snel durven toegeven dat ze liever de onderdanige zijn en ik denk dat dat bij velen ook een probleem is om dat binnen de relatie de eerste keer naar boven te brengen. Idem met libido, denk dat het voor mannen ook moeilijker is om toe te geven dat zij diegenen zijn binnen de relatie die hun partner regelmatig afwijzen. Ik geef toe dat ik niet weet of ik zo'n zaken zou vertellen tegen vrienden, moest dat het geval zijn.
Idem met seks speeltjes. Bij de meeste (jonge) vrouwen is dit wel ingeburgerd ondertussen en amper een taboe. Bij mannen ligt dat toch anders. Het aanbod is al een stuk kleiner, maar ik denk dat vele mannen dat ook gewoon niet in huis hebben. Wij hebben er ook wel een aantal in huis, maar die zijn enkel voor haar genot of voor ons beiden. Denk dat het gros van de mannen niet veel verder komt dan hun rechterhand.
Dat er meer mannen in de toplaag zitten en in de onderlaag dat denk ik ook. Maar jij zei dat mannen net omdat ze in de toplaag zitten, extra diep vallen (met zelfmoord tot gevolg). Dat is een heel andere uitspraak. Het zijn niet (alleen) de topprofessionals met tegenslagen die uiteindelijk zelfmoord plegen. En het is ook niet omdat ze dan zogezegd gemiddeld meer verliezen dan vrouwen dat ze overgaan tot zelfmoord. Het is omdat de copingmechanismes die mannen aangeleerd kregen niet voldoen en omdat ze niet leren/durven/kunnen om hulp vragen.
IVM die campagne: daar ziet ge typisch toch weinig van tenzij ge al in bepaalde contexten zit? Ik herinner me Haagweg een campagne met Selah sue van enkele jaren terug gericht op jongeren en mentale problemen (te gek? Zoiets?) Buiten een artikel heb ik daar zelf ook nooit iets van gezien.
Jammer dat uw omgeving zo reageert trouwens, ik ontken ook helemaal niet dat het idee dat mannen gewoon 'sterk' moeten zijn nog leeft bij de gewone mens hé. Al is dat bij mijn ervaring bij jongere mensen toch beter. Of ik ken veel volk dat zelf al hulp gezocht heeft
(Op de rest van uw post reageer ik niet want daar ben ik het niet per se mee oneens)
Ik denk dat er voor veel mensen rond seks toch nog een zekere schroom is. Al die opties heeft trouwens ook een druk, iemand die geen interesse heeft in zoeken naar de beste seks ooit en alle seksspeeltjes uit proberen om toch maar een orgasme te verkrijgen, wordt ook maar meewarig bekeken. Ik denk dat dat als man inderdaad ook nog moeilijker is. Daar moet ge al priori down to whatever zijn (als heteroman krijgt ge misschien wel een pass voor anal stuff, als het met een andere man zou zijn
) en whenever. Vermoeiend dat. (grappig genoeg wordt die minder (uitgebreide) interesse (al dan niet tijdelijk) van de man ook regelmatig bekeken als een probleem van de capaciteiten vrouw :') )Al die hulpstukken ten spijt, komt het uiteindelijk gewoon neer op communicatie en intimiteit opbouwen. (En u niet te veel laten beïnvloeden door, daar zijn we weer, verwachtingen)
Laatst bewerkt:
Ik heb de indruk dat dit ook geldt voor mannen. Dat mooie mannen eveneens gemakkelijker worden aangenomen dan lelijke mannen.
Een onderwerp waar ook wel te weinig bij wordt stilgestaan.met zaken als 'mannen die te vroeg klaarkomen', 'mannen die hun erectie niet kunnen behouden/krijgen', 'doe jullie best maar jongens, want meisjes komen vaak moeilijk klaar', ... wij beginnen de eerste keer al gewoon met veel stress
Wat met mannen die juist moeilijk / traag klaar komen? Men spreekt altijd van te vroeg klaarkomen, maar als je dan zegt tussen een paar vrienden onderling: Hela mannen, ik kom net traag klaar en soms gaat de focus dan op vrouwlief bevredigen omdat dit sneller of vlotter gaat en dan soms plezieriger is, dan is het plots altijd 'akelig' stil.
Laatst bewerkt:
Haha ja, foto van de top 2-3 lagen van het bedrijf en dat is 50/50, mss zelfs 40/60. Als je dan aan de bodem gaat kijken bij het gepeupel zoals ik, mss 1/2 vrouwen per 30-40?
Bron?
Vandaar dat ik duidelijk verwees naar een post daarover in de Oekraïne-thread (vond de link zelf helaas niet terug), maar in een context van oorlog begrijp ik de verschillen tussen mannen en vrouwen nog grotendeels. Kinderloze vrouwen van niet-vruchtbare leeftijd zouden echter ook onderworpen mogen worden aan de dienstplicht misschien, maar goed, ander debat.
Mij lijkt het evenwicht zoek als je bepaalde verhoudingen ziet, en dat heeft gevolgen. Het onderwijs is ook vervrouwelijkt bijvoorbeeld.
Toch net tekenend dan, dat er géén deftige verenigingen zijn die opkomen voor problemen die mannen treffen? Uit de lezersbrief van De Morgen waar ik naar verwees:
Bron:
Op 20 april schreef ik dat ik van mannen wil leren houden
Julie Cafmeyer is columnist.
Dus dienstplicht voor 50jarige vrouwen?
De patatten moeten geschild worden.Dus dienstplicht voor 50jarige vrouwen?