Mag je partner 1-op-1 gaan eten met iemand, ongeacht het geslacht? (buiten het werk)

Mag je partner 1-op-1 gaan eten met iemand, ongeacht het geslacht? (buiten het werk)

  • Ja, en mijn partner gaat uiteten met mensen van hun seksuele voorkeur

    Stemmen: 71 37,2%
  • Ja, maar mijn partner gaat niet uiteten met mensen van hun seksuele voorkeur

    Stemmen: 54 28,3%
  • Nee, en mijn partner gaat niet uiteten met mensen van hun seksuele voorkeur

    Stemmen: 39 20,4%
  • Nee, maar mijn partner gaat toch uiteten met mensen van hun seksuele voorkeur

    Stemmen: 2 1,0%
  • Ik heb nu geen partner, maar het zou mogen

    Stemmen: 23 12,0%
  • Ik heb nu geen partner, maar het zou niet mogen

    Stemmen: 2 1,0%

  • Totaal aantal stemmers
    191
Vooral dus dit. Als mijn vrouw zegt dat ze met een man gaat eten, dan ben ik er van op de hoogte. Ik zou ervan uit gaan dat mijn vrouw met zo iemand 'heimelijk' zou afspreken. Ze maakt in 't week-end ook lange wandelingen, dan zou ze me perfect kunnen bedriegen met iemand zonder dat ik ook maar ergens van op de hoogte ben.
Ik denk dat mijn vrouw mij enkele keren per jaar bedriegt met een man gekend onder de nicknames "Zeb", "Zara" of "JBC"
 
Het topic gaat eigenlijk over langdurige relaties, dus hoeveel vrouwen hebben na 10 jaar in een relatie nog steeds een vriend van vroeger waar ze mee afspreken?
Dat zal bitter weinig zijn.

Als mijn vrouw dus een nieuwe collega heeft en ze wil na een opleiding met hun 2 laat gaan eten zal ik meteen opmerken dat ik daar niet blij mee ben/niet echt duld.

Dat mogen jullie onzeker vinden/alfamannetjes gedrag. Ik neem gewoon een duidelijk standpunt in.

Na 10 jaar huwelijk heb ik rondom mij genoeg van dat gedoe gezien, elke relatie heeft al eens een dipje en als er dan een gladjanus “aandacht” geeft kan zoiets stevig ontsporen.
 
Het topic gaat eigenlijk over langdurige relaties, dus hoeveel vrouwen hebben na 10 jaar in een relatie nog steeds een vriend van vroeger waar ze mee afspreken?
Dat zal bitter weinig zijn.

Als mijn vrouw dus een nieuwe collega heeft en ze wil na een opleiding met hun 2 laat gaan eten zal ik meteen opmerken dat ik daar niet blij mee ben/niet echt duld.

Dat mogen jullie onzeker vinden/alfamannetjes gedrag. Ik neem gewoon een duidelijk standpunt in.

Na 10 jaar huwelijk heb ik rondom mij genoeg van dat gedoe gezien, elke relatie heeft al eens een dipje en als er dan een gladjanus “aandacht” geeft kan zoiets stevig ontsporen.
Ik denk dat indien dat het geval is, de relatie an sich misschien ook geen zin meer heeft. Indien mijn vrouw mij beu is, dan is dat zo, en dan betekent zoiets waarschijnlijk het einde van de relatie. Haar opsluiten gaat niet helpen denk ik.
 
Happy wife, happy life... Mijn vriendin doet wat ze wilt. Het is niet aan mij om te bepalen met wie ze al dan niet mag omgaan. Ze heeft een mannelijke collega waar ze ook bevriend mee is. Daar heb ik 0,0 probleem mee. Integendeel, ik waardeer ook haar vriendschappen.

We zijn veel losser en onconventioneler als de meeste koppels. Als mijn vriendin tijdens het uitgaan aan het flirten slaat is dat enkel maar onschuldige fun. Ik laat me daar niet door opjagen :)
 
Mijn vrouw doet dat niet, maar ze heeft dan ook geen mannelijke vrienden en zelfs met moeite mannelijke collega's. Ik ben wel snel jaloers, dus echt leuk zou ik dat niet vinden, al zou ik er niets op zeggen. Want zelf ga ik bvb wel af en toe eens alleen gaan lunchen met collega's, en vroeger sprak ik ook alleen af met vriendinnen (maar die vriendschappen zijn intussen verwaterd). Da's altijd wel volstrekt vriendschappelijk en platonisch geweest langs mijn kant. Moest mijn vrouw nu plots afkomen met een gast waarmee ze wil gaan eten waarvan ik in 11 jaar relatie nog nooit heb van gehoord, dan zou ik me toch wel ongerust voelen :unsure:
 
Deze poll houdt niet echt rekening met holebi-relaties, maar dat gezegd zijnde, mijn vriend spreekt inderdaad af met andere mannen voor iets te gaan eten, te gaan wandelen, op café te gaan, cinema, ... Ik had het daar in het begin van de relatie toch zelf wat moeilijk mee, omdat 1 van die personen iemand was waarmee in een verleden ik ooit de lakens heb gedeeld en mijn partner zelf ook.

In mijn vorige relatie hadden mijn ex en ik een heel geïsoleerd bestaan en kenden we geen andere homoseksuele vrienden. Ondertussen, na die breuk, heb ik die vrienschappelijke relaties wel gemaakt, door te daten via Tinder en te ontdekken dat er geen romantische klik is maar wel een vriendschappelijke en die vriendschap erna te onderhouden. Net zoals bij mijn huidige partner dit het geval is. Mijn partner zijn meest hechte vrienden zijn een groep van mensen die ooit eens allemaal wel met elkaar hebben gedate en nu dat achter zich hebben gelaten en nu een vriendengroep vormen. Mij gewoon over mijn onzekerheden gezet en de situatie aanvaard zoals ze is. Ik ben niet de persoon die mijn partner dingen wilt verbieden. Ik zou dat echt not done vinden.

Wij spreken nu vaak samen af in groepsverband (stuk of 7-8man) en gaan samen op café, naar musea, naar het buitenland op korte tripjes.

Ikzelf spreek ook alleen af met andere mannen waarmee vroeger wel eens wat dingen zijn gebeurd, en ook dat is voor mijn partner geen enkel probleem. Moest mijn partner een nieuw persoon leren kennen en daar plots vaak alleen mee wilt afspreken, dat zou voor mij wel een probleem vormen. En vice versa ook.

Ik vind het toch wel frappant om te zien dat dat blijkbaar toch nog erg speelt in Vlaanderen. Ik zag mijn onzekerheid over deze situaties als een erg negatieve eigenschap. Wie ben ik om te bepalen met welke personen mijn partner omgaat?

Ik ken trouwens daarbuiten ook erg veel heteroseksuele mannen die een totaal platonische vriendschappelijke relatie onderhouden met vrouwen en vice versa. Ligt het dan aan de leeftijd (28j-32j), stedelijke context (Brussel) en het feit dat we allemaal erg liberaal zijn in mijn sociale bubbel?
 
Oei maar 15% die ja zegt, hier is dat in ieder geval niet ongebruikelijk. Waarom zouden we beiden vrienden/vriendinnen niet langer één op één mogen zien omdat we met elkaar een relatie hebben? Is er zo weinig vertrouwen in elkaar dat dit onmogelijk is? Zou jammer zijn vind ik want dat vind ik persoonlijk een teken dat er iets mis is in de relatie.

Ik ben al gaan feesten in Rotterdam met één vrouw, we zijn beiden al op reis geweest met zowel één ander iemand als verschillende andere personen van het andere geslacht. En ik heb mij nog geen moment daar raar of jaloers of onzeker of ... over gevoeld.

Ik vind het persoonlijk een stuk triestiger wanneer een koppel letterlijk alles samen doet, zou voor mij ook nooit werken. Ik zie mijn vriendin doodgraag maar ik heb echt al wel eens nodig aan een andere mens en of dat dan een vrouw is of een man, t interesseert me niet want daar hoeft dan echt nul komma nul romantisch of verliefdheid of wat dan ook bij te komen kijken.
 
Een heteroman die met een vrouw alleen wil afspreken zonder bijbedoelingen ben ik nog nooit tegengekomen.
Altijd jammer om te lezen, zo een platitudes. Als heteroman al meermaals afsproken met vrouwen enkel met de bedoeling om er mee in bed te belanden zonder enige andere bijbedoeling... Het kan dus wél!
 
Laatst bewerkt:
Mijn madam doet dat eerlijk gezegd niet.
Ik daarentegen wel. Maar das dan meestal onder de middag iets gaan eten met een collega of twee. (vrouwelijk mannelijk maakt feitelijk niet uit)
En dan kom ik thuis en dan zeg ik 'ik heb deze middag gaan eten met die of die'
Of heel sporadisch savonds afspreken met mensen die je al tijdje niet meer gezien hebt gebeurt ook wel. Kmoet zeggen dat man of vrouw ook niet echt uitmaakt hier.
 
Hmm, mijn vrouw gaat zo een 3x per jaar eten met een ex-collega/vriend, maar die is gay. Dus tenzij die plots van 2 walletjes zou eten, telt dat niet meteen (hoewel gay zijn blijkbaar wel een vrijgeleide is om mijn vrouw eens goed te mogen knuffelen en kussen, ik zou het eens met een knappe lesbische jongedame moeten doen :tongue:)

Daarnaast gaan we daar, beide, niet aan beginnen. Ik ga echt niet met andere vrouwen gaan eten en zij niet met andere mannen, tenzij het echt puur werkgerelateerd is ('s middags samen een broodje of een snelle lunch met een collega is voor mij werk, dus ok).

Het is niet dat ik haar niet vertrouw of omgekeerd. Maar enerzijds heb ik niet echt vriendinnen of zij vrienden waar we dat mee zouden doen, dus nu plots met zo iemand afkomen zou gewoon vreemd zijn.

Anderzijds heb ik het wel zelf meegemaakt. Ik was 8 jaar samen met mijn vorige vriendin, samen een huis gekocht, voor haar naar Antwerpen verhuisd. Zij had een collega waar ze goed mee overeen kwam. Dat begon dan ook wel met lunchen 's middags, waar ik dan weinig graten in zag. Maar plots was het "ik ga met hem vrijdag na het werk nog iets eten" of "hij komt mij zaterdag halen om samen te gaan sporten..." en meer van dat. Toen ik opperde dat ik dat toch niet helemaal ok vond was het "maar we komen gewoon goed overeen, hier in Antwerpen is dat toch perfect normaal dat je vrienden hebt van het andere geslacht,...". Uiteindelijk heeft ze mij na 6 maand van dat gedoe wel mooi laten zitten voor die gast. En te weten dat we even voordien zelfs nog naar die zijn trouw zijn geweest. :angry:

Dus nee, voor mij hoeft het niet.
 
Stungunner zijn verhaal kan ik zowat X10 doen in mijn vriendenkring. (En meer dan de helft heeft achteraf spijt omdat het gras niet groener is aan de overkant en brokken lijmen zeer moeilijk is.)

Als mijn madam zo een toffe collega krijgt kan ik dat ook niet tegenhouden, ik kan wel duidelijk meegeven dat als daar vodden van komen de andere partij zijn tanden mag natellen. (En als ze echt zo close zijn, zal die de boodschap wel doorgeven) en dan heeft de andere partij wat stof tot nadenken. (Zeker als ze erbij vermeld dat ik mijn beloftes altijd waarmaak)

Dan kan ik achteraf wel zeggen dat ik heb gevochten voor mijn relatie/principes.
Fysiek geweld valt altijd af te keuren, maar soms kan je beter duidelijk maken dat sommige dingen niet geduld worden.
 
Ja, mijn vriendin heeft een goede vriend die ze al kende voor mij. Nu is dat wel niet 100% koosjer want die had effectief wel een oogje op haar en had er effectief ook wat problemen mee dat ik dan uiteindelijk een relatie had met haar, het was voor hem precies of ik haar "afpakte" (terwijl die niets hadden en ook nooit iets hadden gehad). Maar we zijn nu een paar jaar samen, hij heeft zich er volgens haar bij neergelegd (ik hoop het voor hem), en die vriendschap is voor hem belangrijk, tsjah. Wie ben ik om dingen te gaan "verbieden", dat gaat toch niet? Moest ze mij bedriegen zal ik het wel merken, maar ik ben er gerust in. Ik ken hem ondertussen, ik zie hem af en toe en ik heb er eigenlijk vooral wat medelijden mee. Moest hij zelf een vriendin hebben zou hij waarschijnlijk die connectie met mijn vriendin minder nodig hebben. Maar dat is moeilijk...
O M f G

Dit is textbook friendzone.
Een simp die tegen beter weten in blijft hopen om zijn droommeisje te kunnen neuken en zich dan maar voordoet als haar platonische "vriend " en een vrouw die dat wel weet, niet wil, maar toch geniet van zijn aandacht.
100% toxisch vooral voor die kerel dan.
 
Regelmatig is een vaag begrip, maar mijn vrouw is al op reis geweest met een andere man dus ik vermoed dat ik best ‘ja’ aanklik. Geen probleem mee, ik ken die man ook en die was op dat moment net gedumpt door zijn vrouw, zat in een moeilijke periode en was op zoek naar een andere tijdsbesteding dan thuis zitten miserabel te wezen.
Ikzelf heb ook nog lang contact gehouden met de meeste van mijn ex’en, hoewel dit sinds corona wel weggevallen is. Ik ben ondertussen ook al zo lang samen met mevrouw Parabellum dat het met elk van die ex’en minstens 10 jaar geleden is dat ik er nog een relatie mee heb gehad.

Als ik mevrouw Parabellum wil bedriegen of omgekeerd, dan zou dat toch gebeuren, of we elkaar nu ‘toelating geven’ om met iemand anders te gaan eten of niet.
Ik vertrouw haar en ben niet jaloers, en dat maakt het leven simpeler hoor.
 
Ik heb "nee" gestemd.
Het is beter om in deze zaken duidelijke afspraken te maken.
Mijn vriendin mag uitgaan met vriendinnen of met een gemengde groep maar 1 op 1 met eeen heteroman ?

No way Jose !

Ik heb medelijden met de mensen die zaken zeggen als "ik vertrouw hem/haar 100 % ", "Mijn schatje zou dat nooit doen" en bla bla bla...

De geest is sterk, het vlees is zwak.

Miljoenen Belgen zijn al bedrogen door hun "perfecte" partner en het begint altijd onschuldig; "het zijn maar een paar berichtjes hé", "gewoon iemand vh werk", "gewoon iets gaan drinken, niet meer"....
Miljoenen excuses, miljoenen leugens.
 
Ik heb medelijden met de mensen die zaken zeggen als "ik vertrouw hem/haar 100 % ", "Mijn schatje zou dat nooit doen" en bla bla bla...

De geest is sterk, het vlees is zwak.

Miljoenen Belgen zijn al bedrogen door hun "perfecte" partner en het begint altijd onschuldig; "het zijn maar een paar berichtjes hé", "gewoon iemand vh werk", "gewoon iets gaan drinken, niet meer"....
Miljoenen excuses, miljoenen leugens.
Stungunner zijn verhaal kan ik zowat X10 doen in mijn vriendenkring. (En meer dan de helft heeft achteraf spijt omdat het gras niet groener is aan de overkant en brokken lijmen zeer moeilijk is.)

Als mijn madam zo een toffe collega krijgt kan ik dat ook niet tegenhouden, ik kan wel duidelijk meegeven dat als daar vodden van komen de andere partij zijn tanden mag natellen. (En als ze echt zo close zijn, zal die de boodschap wel doorgeven) en dan heeft de andere partij wat stof tot nadenken. (Zeker als ze erbij vermeld dat ik mijn beloftes altijd waarmaak)

Dan kan ik achteraf wel zeggen dat ik heb gevochten voor mijn relatie/principes.
Fysiek geweld valt altijd af te keuren, maar soms kan je beter duidelijk maken dat sommige dingen niet geduld worden.

Ik kan enkel maar voor mezelf spreken maar bij mij is het niet van "ik vertrouw mijn partner 100% dus het zal nooit gebeuren". Ik ga ervan uit dat mijn partner trouw is aan mij, en als ze dat niet is, dan hoeft voor mij de relatie ook niet meer want ik wil niet samen zijn met iemand die mij bedriegt. Mijn partner weet dat, dus als ze mij bedriegt moet het zijn dat ze niet gelukkig is in de relatie en het bewust gaat zoeken op een ander. Dan wil ik die niet moeten controleren zodat ze toch bij mij zou blijven maar dan wil ik gewoon een andere partner.
 
Hier ook nee geantwoord omdat het niet gebeurt. Ik zou het niet in het hoofd halen om te gaan opleggen met wie mijn vrouw wel of niet mag omgaan (en omgekeerd moet ze dat bij mij ook niet doen).

Dat gezegd zijnde, zou ik er ook niet super gelukkig mee zijn moest het wel gebeuren. En dat is niet omdat ik mijn vrouw niet vertrouw maar omdat ik weet hoe mannen zijn. We zijn gewoon super visuele wezens en als we iets zien dat we tof vinden, dan denken we al te vaak met onze lul. Wat niet wil zeggen dat we er naar handelen hè. En degenen die dit ontkennen zijn zeveraars IMO.
 
Laatste 'vriend' waarmee mijn ex onschuldig afsprak was degene met wie ze ook in bed dook, dusja. Ik heb wellicht niet echt een unbiased view.

Voor mij zou alles afhangen van de context. Als het zou gaan om iemand die ik zelf ken (bv omdat die over de vloer komt bij ons), geen probleem mee. Als het een oude vriendschap betreft die al jaren bestaat, waarom niet. Een collega waarmee je bepaalde interesses deelt die ik niet deel, ook niet vreemd.

Maar vanaf het moment dat het een 'gesloten' vriendschap betreft waar ik niks van mag weten (al dan niet expliciet zo gesteld), uitstapjes betreft waar ik net zo goed zelf bij betrokken zou kunnen zijn omdat ik het zelf ook graag doe, dan zou ik dat niet leuk vinden, ongeacht de intenties van mijn vriendin of de man in kwestie.

Zelf heb ik in mijn voorbije relaties geen nood gehad aan vrouwelijke vrienden. Ik heb natuurlijk vrouwelijke kennissen en het is niet vreemd om daar mee om te gaan, maar dan toch eerder in groepsverband of als je partner erbij is (d.w.z. bv een dubbeldate).

Dat komt natuurlijk ook wel omdat ik een relatie op zichzelf al als een vriendschap beschouwd die aangevuld is met intimiteit. Dat wilt zeggen dat ik het raar zou vinden als mijn vriendin een 'belangrijkere' beste (mannelijke en hetero) vriend heeft, dat zou voor mij betekenen dat je niet in de relatie thuishoort. Gewone vriendschappen tussen mannen en vrouwen vind ik normaal, maar het lijkt me niet gek dat het echt heel oppervlakkig blijft, net zoals je ook vooral oppervlakkige vriendschappen hebt met mensen van hetzelfde geslacht (of het geslacht waar je niet op valt).
 
Terug
Bovenaan