Kinderen financieel steunen: doen of niet?

Kinderen financieel helpen?

  • Zonder twijfel!

    Stemmen: 90 42,9%
  • Als het weet met geld om te gaan

    Stemmen: 103 49,0%
  • Enkel in geval van nood

    Stemmen: 9 4,3%
  • Nee

    Stemmen: 5 2,4%
  • Andere optie (zie topic)

    Stemmen: 3 1,4%

  • Totaal aantal stemmers
    210
Bij mij in 't middelbaar waren er toch massa's ouders die niet inzagen dat hun kinderen eikels ende pestkoppen waren, dus hoe kunnen ze dan inschatten dat hun kind met geld om kan + als je zelf zonder het te weten niet de waarde van geld kent, dit merken we o.m. aan de opgeblazen lelijke huizenmarkt, geef je jouw versie door van met geld omgaan die eigenlijk niet klopt.
 
Ik zelf niets gekregen van mijn ouders.

Zelf spaar ik voor mijn zoon en verhuur ik mijn appartement dat ik hopelijk hou tot hij 18-21jaar is en hij er zelf wilt in gaan wonen. Indien niet geval verkoop ik het app en steun ik hiermee zijn app/huis.

Helaas denk ik als ik hem niet help in de toekomst dat een app/huis kopen er niet meer gaat inzitten voor volgende generatie zonder hulp.
 
Ik heb daarop gestemd. Ik geef toe, in het geval van een crimineel of gewoon diepe wederzijdse haat zou dat anders liggen, maar die kans lijkt me nu wel heel klein.

Optie 2 lijkt me gewoon iets te hard op "enkel als het volgens mij met geld kan omgaan", wat nogal vaak neerkomt op "als het leeft zoals ik wil" volgens mij.
Ik heb ook op de eerste optie gestemd. Kinderen steun je onvoorwaardelijk (akkoord voor de uitzonderlijke gevallen zoals criminaliteit enz.) als ze het nodig hebben. Welke steun dat is (plus hoeveel en waarvoor) zal afhangen van de situatie en mijn mogelijkheden op dat moment.

We linken hier financiële steun nogal snel aan bijleggen voor de aankoop van een woning maar dat kan evengoed een bijdrage zijn bij de huishuur, het huishoudbudget, startkapitaal voor een zaak,... Ik heb geen glazen bol dus weet niet hoe mijn dochter binnen pakweg 10 jaar in het leven zal staan maar het zal altijd mijn dochter blijven. Ik wil haar kunnen steunen in de mate van mijn mogelijkheden en wanneer ze het nodig heeft.
 
Laatst bewerkt:
Ik heb ook op de eerste optie gestemd. Kinderen steun je onvoorwaardelijk (akkoord voor de uitzonderlijke gevallen zoals criminaliteit enz.) als ze het nodig hebben. Welke steun dat is (plus hoeveel en waarvoor) zal afhangen van de situatie en mijn mogelijkheden op dat moment.

We linken hier financiële steun nogal snel aan bijleggen voor de aankoop van een woning maar dat kan evengoed een bijdrage zijn bij de huishuur, het huishoudbudget, startkapitaal voor een zaak,... Ik heb geen glazen bol dus weet niet hoe mijn dochter binnen pakweg 10 jaar in het leven zal staan maar het zal altijd mijn dochter blijven. Ik wil haar kunnen steunen in de mate van mijn mogelijkheden en wanneer ze het nodig heeft.
Voor al die dingen beschouw ik dat als 'als het weet met geld om te gaan', als het voor een dure levensstijl te onderhouden zou zijn zou ik dat geld niet geven.
 
Ik heb nog altijd niet begrepen waarom je zo weinig hoort over ouders die in plaats van 25-50k geven. Die gewoon zeggen van kijk ik draag 300€ bij in jullie afbetaling elke maand voor de volgende 25 jaar.

Of desnoods zelfs een mengeling ervan.
Omdat je dit volgens mij niet kan meenemen naar de bank.
En je weet ook gewoon nooit wat er op lange termijn (25j is enorm lang) gaat gebeuren.
 
Wat zouden jullie doen in het andere geval? : èèn van jullie ouders komt te sterven en er is een paar 10/100k.

Tekenen dat alles voor de langst levende ouder is of toch je deel opeisen ?
 
Wat zouden jullie doen in het andere geval? : èèn van jullie ouders komt te sterven en er is een paar 10/100k.

Tekenen dat alles voor de langst levende ouder is of toch je deel opeisen ?
Mijn vader zijn moeder is gestorven toen alle kinderen nog minderjarig waren en dat heeft blijkbaar voor enkele heel zware jaren gezorgd voor zijn vader op financieel vlak omdat de kinderen uitbetaald moesten worden.

Mijn mama haar moeder is als prille zestiger gestorven aan kanker en daar hebben alle kinderen getekend dat het erfdeel voor de langstlevende ouder bleef. Zo kon die nog 20j "goed leven". Helaas leerde hij een andere vrouw kennen die hij royaal heeft beloond waardoor de kinderen maar rond de 5k hebben geërfd. Dat is iets dat nog steeds enorm wringt bij mijn moeder. Niet om het geld zelf, maar puur omwille van het feit dat iemand "buiten de familie" geld heeft gekregen dat van haar moeder was.

Mijn ouders zijn getrouwd met huwelijkscontract waarin al staat dat alles naar de langstlevende gaat. Ik wist tot voor kort zelfs niet eens dat dat kon, een deel "opeisen" als 1 van je ouders sterft. 😞
 
Ik snap niet waarom ik mijn kinderen niet financieel zou steunen. Ook met die financiële steun leer je de waarde van geld wel kennen hoor. En 't maakt de start wat makkelijker. Niet dat ik een fortuin zou schenken om boven hun stand te leven, wel een duwtje in de rug.
 
Mijn vader zijn moeder is gestorven toen alle kinderen nog minderjarig waren en dat heeft blijkbaar voor enkele heel zware jaren gezorgd voor zijn vader op financieel vlak omdat de kinderen uitbetaald moesten worden.

Mijn mama haar moeder is als prille zestiger gestorven aan kanker en daar hebben alle kinderen getekend dat het erfdeel voor de langstlevende ouder bleef. Zo kon die nog 20j "goed leven". Helaas leerde hij een andere vrouw kennen die hij royaal heeft beloond waardoor de kinderen maar rond de 5k hebben geërfd. Dat is iets dat nog steeds enorm wringt bij mijn moeder. Niet om het geld zelf, maar puur omwille van het feit dat iemand "buiten de familie" geld heeft gekregen dat van haar moeder was.

Mijn ouders zijn getrouwd met huwelijkscontract waarin al staat dat alles naar de langstlevende gaat. Ik wist tot voor kort zelfs niet eens dat dat kon, een deel "opeisen" als 1 van je ouders sterft. 😞
Mijn vader (en zijn broer en zussen) heeft zo een grote erfenis gekregen van een nonkel. Zijn (stief-)kinderen kregen een nog veel grotere erfenis. En toch is daar ook ruzie uitgekomen omdat de kinderen vonden dat zij alles moesten krijgen.
Ik snap dat dat wringt he, maar de moment dat je geld weggeeft, heb je u niet meer te moeien met hoe het uitgegeven wordt...
 
Wat zouden jullie doen in het andere geval? : èèn van jullie ouders komt te sterven en er is een paar 10/100k.

Tekenen dat alles voor de langst levende ouder is of toch je deel opeisen ?
Recent bij de schoonfamilie aan de hand gehad, zonder aarzeling is het tekenen voor de langstlevende ouder geworden.

Hangt ervanaf hoe de band met jouw ouders is: hebben ze nooit naar jou om gekeken dan zal de verleiding groter zijn om op dat moment ook dwars te liggen.
(Ben je een klootzak dan lig je natuurlijk ook dwars als de band fantastisch was. :tongue: )
 
Mijn vader (en zijn broer en zussen) heeft zo een grote erfenis gekregen van een nonkel. Zijn (stief-)kinderen kregen een nog veel grotere erfenis. En toch is daar ook ruzie uitgekomen omdat de kinderen vonden dat zij alles moesten krijgen.
Ik snap dat dat wringt he, maar de moment dat je geld weggeeft, heb je u niet meer te moeien met hoe het uitgegeven wordt...
Mijn vader heeft enkele jaren geleden een relatief grote schenking gekregen van zijn tante. Hij kreeg dit samen met zijn zus, terwijl een andere zus niks kreeg, omdat ze ook nooit iets deed voor die tante (kinderloze weduwe). Ook een andere neef van die tante kreeg niks.

Heeft de relatie tussen mijn pa en die ene zus die niks kreeg niet kapot gemaakt, maar toch geen familiefeesten meer omdat de aangetrouwde van beide zussen niet meer met elkaar overweg kunnen...

Is wel een beetje lastig omdat die ene zus die niks deed voor die tante:
- niet de kennis heeft qua administratie en financiën die mijn pa heeft, dus ze kon op dat vlak niet helpen.
- niet dichtbij woonde en zo ook niet met boodschappen kon helpen (en wat onder de sloef lag van haar vent, waardoor gewone bezoekjes ook 'te ver en dus te duur' zijn).

Soit, als een van mijn ouders sterven, dan mag de andere natuurlijk alles houden. Maar ik denk dat ze dat niet zullen doen, omdat ze erop vertrouwen dat wij hen wel zullen steunen als ze financieel hulpbehoevend zijn en dus het geld minder nodig hebben.
 
Mijn ouders hebben bij de notaris laten vastleggen dat mijn broer en ik ons deel pas erven als ze allebei dood zijn. Aan de ene kant snap ik het maar aan de andere kant ben ik een beetje blah omdat het overkomt alsof ze ons niet vertrouwen en denken dat we moeilijk gaan doen als één komt te sterven. Want we hebben een normale tot goede band.
Maar goed het is hun geld en hun leven dus ja.
 
Mijn vader heeft enkele jaren geleden een relatief grote schenking gekregen van zijn tante. Hij kreeg dit samen met zijn zus, terwijl een andere zus niks kreeg, omdat ze ook nooit iets deed voor die tante (kinderloze weduwe). Ook een andere neef van die tante kreeg niks.

Heeft de relatie tussen mijn pa en die ene zus die niks kreeg niet kapot gemaakt, maar toch geen familiefeesten meer omdat de aangetrouwde van beide zussen niet meer met elkaar overweg kunnen...

Is wel een beetje lastig omdat die ene zus die niks deed voor die tante:
- niet de kennis heeft qua administratie en financiën die mijn pa heeft, dus ze kon op dat vlak niet helpen.
- niet dichtbij woonde en zo ook niet met boodschappen kon helpen (en wat onder de sloef lag van haar vent, waardoor gewone bezoekjes ook 'te ver en dus te duur' zijn).

Soit, als een van mijn ouders sterven, dan mag de andere natuurlijk alles houden. Maar ik denk dat ze dat niet zullen doen, omdat ze erop vertrouwen dat wij hen wel zullen steunen als ze financieel hulpbehoevend zijn en dus het geld minder nodig hebben.
Ja, hier ook een aangetrouwde nonkel die ik niet meer gezien heb sinds dood van mijn grootmoeder, omdat hij niet (zijn vrouw wel) betrokken werd bij de erfenis. Terwijl de 5 kinderen gewoon samen hadden afgesproken om dat zonder de partners te regelen...

Geld en erfenissen, het doet iets raar met een mens. Imo nog een reden om met schenkingen te werken trouwens, als iemand er dan niet mee akkoord is kan hij het tenminste direct zeggen...
 
Mijn ouders hebben bij de notaris laten vastleggen dat mijn broer en ik ons deel pas erven als ze allebei dood zijn. Aan de ene kant snap ik het maar aan de andere kant ben ik een beetje blah omdat het overkomt alsof ze ons niet vertrouwen en denken dat we moeilijk gaan doen als één komt te sterven. Want we hebben een normale tot goede band.
Maar goed het is hun geld en hun leven dus ja.
Goh, mijn ervaringen hebben mij geleerd dat erfenissen heel vaak tot ruzies leiden die ervoor er niet waren... Ik hoop dat mijn ouders ook zoiets hebben geregeld eigenlijk, maar ik vrees er voor.
 
Goh, mijn ervaringen hebben mij geleerd dat erfenissen heel vaak tot ruzies leiden die ervoor er niet waren... Ik hoop dat mijn ouders ook zoiets hebben geregeld eigenlijk, maar ik vrees er voor.
Ik weet het, geld doet iets geks met een mens maar we hebben al wat erfenissen in onze familie overleefd zonder ruzie of gekke dingen.

Mijn ouders hebben nu ook al gezegd hoe ze de eigendommen willen verdelen tussen ons en wat ze voor de kleinkinderen doen.
Ook bepaalde materiële dingen met emotionele waarde zijn al ter sprake gekomen dus ja maar oke, ik snap het wel hoor.
Hopelijk leven ze beiden nog heel, heel lang en gaan ze dan samen of zo 🤭
 
Ik wist zelfs niet van die reeling, ik dat dat (bij een getrouwd koppel) het vruchtgebruik de facto naar de langstlevende overging.
 
Mijn ouders hebben al een en ander geregeld bij de notaris voor mijn broer en ik. Al wat schenkingen naar ons en de kleinkinderen op voorhand om minder taksen te betalen, regelingen betreffende hun appartement en een ander appartement dat ze momenteel verhuren maar ook volmachten bij wilsongeschiktheid (hopelijk zal dat laatste nooit in voege treden).
 
Ik wist zelfs niet van die reeling, ik dat dat (bij een getrouwd koppel) het vruchtgebruik de facto naar de langstlevende overging.
Ik denk het vruchtgebruik van de gezinswoning wel, maar al de rest (geld, juwelen?, beleggingen...) zullen wel verdeeld kunnen worden lijkt me.
IANANotaris natuurlijk, noch ervaringsdeskundige, so I dunno.
 
Terug
Bovenaan