Album of the week Jex Thoth - S/T

Ik heb Jex Thoth ooit eens live gezien in de MOD, Hasselt, en er was niet superveel volk in het publiek. Op een gegeven moment sprong ons Jessica tussen het publiek en begon ze te dansen tussen de mensen daar. Ineens stond die vlak voor mij te dansen, dat vond ik wel een beetje awkward :unsure:

Ze heeft ook nog gezongen op het eerste album van Sabbath Assembly, minder doom, meer psychedelic rock, maar ook best goed te pruimen:
 
Ik vind dit wel echt nice trouwens, Jex Thoth. Ik kende de band totaal niet, en muzikaal doomt het zoals ik wel had verwacht, maar met een totaal andere soort zang dan ik gewoon ben in het genre. De stem van ons Jessica (jawel, intussen zijn we on first name basis) doet me soms denken aan goeie ouwe 60s en 70s rock vocals van Stevie Nicks of Grace Slick, en past heel goed bij deze stijl. Jammer dat er niet meer vrouwenstemmen aanwezig zijn in de doom/sludge scene, want dat voegt toch wel een andere dimensie aan de monotone, diepe sound die het genre anders zo typeert.
Ik kan me hier wel achter scharen. De vocals maken het geheel wat lichter en grijpen idd terug naar de 70s.

Ik moet zeggen dat het me na twee luisterbeurten niet volledig beklijft, het zou nog wat slomer en dieper kunnen voor mij. Maar gezien een aantal kenners hier hun badge of approval geven, probeer er nog wat meer in te groeien.
 
Boenk erop deze plaat!

That's it :usnure:
Of nee: ik ga er bij zeggen dat ik wel wat vooroodelen had. Ik kende de band al sinds hun passage op Roadburn in 2010. Een editie gebrandmerkt door de uitbarsting van de Eyjafjallajökull. Die strooide letterlijk en figuurlijk roet in het eten; de teleurstelling was groot toen Shrinebuilder moest afzeggen. Een jaar later kregen we wel een herkansing maar uiteindelijk voor Ramesses en Ufomammut (die zitjes in de Midi :love:). Maar ik ben hier ferm aan't afdwalen. Gewoon nog even over 2011: check die affiche eens!

Terug naar 2010. Door die uitbarsting werd het hele schema overhoop gehaald. Ik herinner me niet dat we ooit van plan waren om Jex Toth te checken en ik herinner me ook dat we niet heel de set hebben gezien. Die was al effe bezig toen we daar binnen vielen. We zijn daar wel blijven plakken omdat het spek naar onze bek was.

Niet geheel toevallig dat deze plaat dat dan ook is ;)

Je hoort meteen van waar ze mosterd halen: het geheel straalt een zalig Sabbath sfeer uit. Zoveel bands, fuck heelder genres zijn schatplichtig aan hen. Deze vinkt alle vakjes die het genre zo goed maken: zwaar, duister, dreunende, een goeie repetitiviteit en het geheel toch groovy laten aanvoelen. Openingsnummer Nothing Left to Die: is daar meteen perfect voorbeeld van: die outro!

Zelfde met bv Banishment: zwaar en log en dan swingt het tegen het einde de pan met bakken groove en dat heerlijke orgel.

De Equinox Suite nummers vormen dan weer een kleine plaat binnen de plaat. Imo zijn die nummers nog wat zwaarder en duisterder dan de rest. Het swingende verdwijnt wat meer naar de achtergrond. Thawing Magus valt daar wel in op, vooral door die bongos (?).

Tot slot nog even vermelden dat Song of Yule m'n favoriete nummer van de plaat is.

Goeie keuze @Radbraker !
 
Ik kan me hier wel achter scharen. De vocals maken het geheel wat lichter en grijpen idd terug naar de 70s.

Ik moet zeggen dat het me na twee luisterbeurten niet volledig beklijft, het zou nog wat slomer en dieper kunnen voor mij. Maar gezien een aantal kenners hier hun badge of approval geven, probeer er nog wat meer in te groeien.
Dit is ook mijn gevoel momenteel. Ik had het op voorhand ook iets meer heavy verwacht, bij de tweede luisterbeurt waren mijn verwachtingen wat bijgesteld en toen luisterde het al wat leuker weg. Aan de zang was ik toen ook meer gewend. Niet dat ik die de eerste keer slecht vond, maar zoals hier al werd gezegd gewoon niet echt typerend bij het genre en dus wat onverwacht. Dat is hier wel een pluspunt denk ik, doet het wat uitspringen ten opzichte van de collega's in het genre.

Tot nu toe houd ik het op "good not great" maar ik heb wel nog steeds zin om deze nog eens te beluisteren dus dat oordeel kan nog bijgesteld worden. Zoals wel meer mensen vond ik Song of Yule ook het beste nummer.
 
Heb gans de week moeten nadenken over wat ik uiteindelijk dacht over het album.
Het album heb ik vijf- of zesmaal opgezet.
Telkens steeg het in puntenaantal (jammer genoeg wil von Hausswolff de 10/10 niet afgeven). De zangeres is er eentje die onder je huid kruipt.
Ze had dus wel moeite om in het taaie vel te geraken, maar ben speciaal :unsure: naar de dokter gegaan om er een gat in te laten prikken.

Vanaf 'Obsidian Night' zat ze goed onderhuids en hechtte ze zich vast om niet meer los te laten. De kloppende ader leek met zin voor overdrijving mee te gaan met de muziek.
Bij 'Seperated at Birth' en 'Son of Yule' waren de achtergrondboxen superieur degelijk.
'The Poison Pit': toepasselijke titel voor een countryachtig kampvuur aan die oranje rotsen in Amerika.
Laatste nummer had zonder vocals gemogen.

Zoals eerder vermeld, het steeg in puntenaantal naarmate de herhalingen kwamen en moet ik ook nu zeggen dat ik het begin van het album met plezier kan smaken.
Score is dus minder dan een 10/10. Het cijfer hou ik voor mezelf.
 
Terwijl de kameraden al snel wild waren van haar, heeft het bij mij toch een tijdje geduurd. Ik ben de platen pas later beginnen kopen, ook omdat ze vrij goedkoop ( 13.90€!) bij mijn favo distro te koop stonden. Toen is het kwartje wel gevallen. Jammer genoeg heb ik ze wel niet live gezien. Ik had/heb wel het idee dat ik meer fan was van hun 2de plaat en de ep's. Maar deze is zeker ook de moeite, hoewel hij misschien iets te lang duurt. Ik was verrast hoe heerlijk ruw deze klinkt. Heb de hele discografie eens uitgehaald om te herontdekken.

Nadien meer female doom beginnen luisteren. Favorieten zijn oa Alunah, Jess & the Ancient Ones, Windhand, Subrosa, King Witch & Purson.
Dus genoeg bands te ontdekken in het genre. @PBR Streetgang
 
Eindelijk wat tijd gevonden om mijn achterstand in de AOTW's in te halen.
Na het lezen van bovenstaande commentaren was ik meteen enthousiast om hier aan te beginnen.
Eerste indruk was meteen goed ook en in lijn met wat hierboven al staat.
Voor mij na een tijdje wel wat 'heavy', meteen een heel album is misschien wat veel voor een eerste kennismaking.
Ik heb de plaat en de suggesties hierboven wel opgeslagen om later nog eens op te zetten.
 
Yessss dit was onverwacht een zeer goed album. Ik had er nog nooit van gehoord maar het is zo'n typische "Roadburn" band. Wil nu net lukken dat ik dat meestal heel goed kan pruimen.

Vanaf nu hou ik deze band in het oog!
 
Fist and foremost, fuck you @Radbraker. Ik heb godverdomme 5min naar het album "S/T" zitten zoeken. Bijgevolg dan ook danku aan @Bauhaus voor de Spotify link :tongue:.

Ik was best excited over deze AOTW, vooral omwille van de positieve comments van een aantal andere members waar ik vaak akkoord mee ben (@FlyingHorseman, @Creeping Death, @BlackOccult, @Bauhaus, @Avondland, @PBR Streetgang, @FuseTea), of op zijn minst hun mening begrijp en respecteer ondanks dat het niet mijn stijl is (@shiftyke, @clercqie, @Obi-Jan, @Radbraker zelf).
zo, nu heb ik iedereen getagged die gepost heeft in deze thread, dus nu kan niemand butt-hurt zijn :unsure:

Uiteindelijk bleek degene waar ik meestal (muzikaal) niet mee overeenkom het meest te matchen:
ik vind er niets aan. te rommelig, te traag, niets echt gaande voor mij?
de stem heb ik een hekel aan, wel uniek, maar vreselijk zagerig.

Allez bon, ik vind het niet ZO erg als @NDEFCB hoor. Het begint direct lekker zwaar, en die donkere zware sfeer komt het hele album terug. Sommigen zeiden het al, maar het voelt erg 70s, en met een orgelke er bovenop, is het dan moeilijk om mij teleur te stellen :love:.

Maar dan trekt madam haar zaagmuil open (bvb dat begin van Separated at Birth :laugh:), en dan vind ik het maar plattekes.
Het is overigs niet de zang specifiek die het naar beneden trekt. De hele plaat baadt in een sfeer van amateurisme die ik moeilijk kan afschudden. Zeg mij dat dit een college-Sabbath-cover-band is, en ik geloof u.

Ik ben dus wat conflicted. De plaat heeft een aantal absolute toppers:
  • Equinox 3 & 4- Na een heel album mediocrity had ik opeens iets van "howla wat is dees opeens, nice, stevig, interessant, gevariëerd"
  • When The Raven Calls - Wow dat begin van dat nummer zeg :love:, dikke zware gitaren met wat chants erover en dat lekker wawah deuntje erbij :love:
  • Separated at Birth - Met uitzondering van het slechte begin van de zang, is dit een beestig nummer.

Daarentegen heeft het maar 1 echt slecht nummer, Stone Evil. Dit klinkt echt gelijk een bende 13-jarigen die "zo donker en stoer mogelijk" willen klinken.

Als de rest is zowat ... meh. Dus ik denk dat daar mijn algemene mening ook moet landen: Meh
 
Hoewel ik niet de grootste fan ben van vrouwelijke vocals, heeft dit me op dit album weinig gestoord. In het geheel een erg coole sound.

Favoriet momenteel: het trio Separated At Birth, Son Of Yule en Warrior Woman klinken heel goed.
 
Dit is ook mijn gevoel momenteel. Ik had het op voorhand ook iets meer heavy verwacht, bij de tweede luisterbeurt waren mijn verwachtingen wat bijgesteld en toen luisterde het al wat leuker weg. Aan de zang was ik toen ook meer gewend. Niet dat ik die de eerste keer slecht vond, maar zoals hier al werd gezegd gewoon niet echt typerend bij het genre en dus wat onverwacht. Dat is hier wel een pluspunt denk ik, doet het wat uitspringen ten opzichte van de collega's in het genre.

Tot nu toe houd ik het op "good not great" maar ik heb wel nog steeds zin om deze nog eens te beluisteren dus dat oordeel kan nog bijgesteld worden. Zoals wel meer mensen vond ik Song of Yule ook het beste nummer.
Ik had deze plaat een paar keer beluisterd toen ze uitkwam en toen sprong 'Song Of Yule' er ook uit.

Sindsdien wel laten liggen en niets meer gevolgd van haar, terwijl de naam Jex Toth me altijd is bijgebleven. Nu ik de plaat opnieuw heb beluisterd weet ik precies waarom, it's good but not great. Aangename luisterbeurt maar ik mis wat heaviness of vuilheid, misschien dat het live wel zo is?

Ik zal wel nog eens een deep dive doen in female fronted heavy bands, altijd de max.
 
Nog eens de hele discografie beluisterd en vind alles van hetzelfde goeie niveau als dit debuut. Alleen 'Witness' EP is misschien iets minder, Mr Rainbow vind ik geen leuk nummer.
 
Ik zal wel nog eens een deep dive doen in female fronted heavy bands, altijd de max.
Ben atm een beetje geobsedeerd door Windhand en wat zoekwerk heeft me naar Mammoth Weed Wizard Bastard geleid. Niet zeker of deze band al vermeld is geweest, ik ben ze zelf al een paar keer tegengekomen maar tbh gemeden omwille van de - zelfs voor dit genre - behoorlijk onnozele bandnaam. Maar Ik vind het eigenlijk wel echt de moeite, ik heb net The Harvest achter de rug en het smaakt naar meer.
 
Ben atm een beetje geobsedeerd door Windhand en wat zoekwerk heeft me naar Mammoth Weed Wizard Bastard geleid. Niet zeker of deze band al vermeld is geweest, ik ben ze zelf al een paar keer tegengekomen maar tbh gemeden omwille van de - zelfs voor dit genre - behoorlijk onnozele bandnaam. Maar Ik vind het eigenlijk wel echt de moeite, ik heb net The Harvest achter de rug en het smaakt naar meer.
Windhand is wel vet, zowel op plaat als live (stonden op Desertfest enkele jaren terug). Mammoth Weed Wizard Bastard ken ik zelf niet en de naam lijkt me eerder iets voor een trollband te zijn. Bedankt voor de tip!
 
Acid King al eens gecheckt? Ook de moeite imo. Al hebben die al een paar jaar niks meer gemaakt, geen idee zelfs of ze nog wel bestaan.
Ooit op de mainstage van Roadburn gestaan en ze zo leren kennen. Live was dat echt enorm goed, zo goed dat ik daar direct wat albums heb gekocht.
 
Ik heb Busse Woods gekocht op vinyl in Parijs deze zomer maar de speakers van mijn platenspeler zijn even out of commission, dus ik heb er nog niet naar geluisterd.
 
haha ik heb "Mammoth Weed Wizard Bastard" ook al een paar keer zien passeren in mijn spotify lijsten, nooit veel aandacht aan besteed omwille van de trollnaam, maar ze zijn niet slecht inderdaad.
Acid King ook best de moeite, wel nog nooit live gezien.
 

Vergelijkbare onderwerpen

Terug
Bovenaan