Introvert, ambivert of extravert

[JDB]

Alcohol is inderdaad wel drempelverlagend. Ik vergelijk het met mijn dansmoves: nuchter ben ik een stijve hark die amper op de dansvloer te krijgen valt, maar these hips won't lie na 5 Duvels.

Idem dito

De schaamte volgt later wel

 

[Deleted member 621]

Toekomen in een grote groep is idem hier een horror.

Nu, weggaan voor een avond kan ik wel als heel aangenaam ervaren als er genoeg volk is dat ik ken. Maar o wee als dat niet het geval is.
Zo moet ik binnenkort mee naar een verjaardagsfeestje van een collega van mijn vrouw.
Ik weet bijna zeker dat :
- de muziek te luid zal staan, waardoor ik geen gesprekken kan volgen zonder tot het uiterste te gaan. Gehoor schade is een bitch.
- de muziek mottig zal zijn, ik heb een hekel aan veel van de mainstream muziek. De passie mist
- smalltalk, ik kan het maar zelden. En de condities moeten goed zijn om het vol te houden. Een luid feest is dat niet.
- Ik ken niemand. Let op, ik heb een radar voor soortgenoten. Zo heb ik onlangs op een verjaardagsfeest een aanvankelijk moeizaam gesprek begonnen met iemand die door de groep als stil en awkward werd bevonden. Daar heb ik dus een hele leuke namiddag mee gehad. Kregen we van ons vrouwen onder ons voeten omdat we ons niet mengden in de gesprekken

4x check. :') En leuk dat je een radar hebt voor soortgenoten. Kon ik maar hetzelfde zeggen... Al lukte dat in een klasgroep dan nog wel (ook de stille buitenbeentjes), maar ja, daar zie je dezelfde mensen ook elke keer en niet eens af en toe of éénmalig.
(Dat over die muziek zou ik al in mijn handtekening kunnen zetten. )

En zo onwetend van jullie vrouwen. Echt frustrerend, mensen die introverten niet begrijpen en ons zien als asociale wezens.

 

[anders.]

Voor "buitenstaanders" zal ik ongetwijfeld als introvert over komen. Ik heb zelden zin in "sociaal gebeuren" met mensen waar ik eigenlijk weinig tegen te zeggen heb ("verre" familie, collega's, ...). Ik heb ook helemaal geen leger vrienden zoals sommige mensen dat wel hebben.
Ik kan ook perfect gelukkig zijn als ik een maand lang niemand zou zien.

Maar anderzijds is er niks dat mij tegenhoudt om vollenbak mee te dansen op Bumba en plein public als mijn dochter daar zin in heeft .

 

[SlashDotDash]

Introvert hier. Ik kan wel heel goed "stretchen" naar extraversie maar dat kost me gewoon enorm veel energie, dus ambivert zou ik mezelf niet noemen.

 

[brandon]

Introvert hier. Ik kan wel heel goed "stretchen" naar extraversie maar dat kost me gewoon enorm veel energie

Dat geldt voor elke introvert neem ik aan? (tenzij dit gepaard zou gaan met autisme bvb).
Omgekeerd kan ook elke extravert wel eventjes alleen zijn, maar zij zullen op hun beurt dan weer snel snakken naar extraversie.

 

[SlashDotDash]

Dat geldt voor elke introvert neem ik aan? (tenzij dit gepaard zou gaan met autisme bvb).
Omgekeerd kan ook elke extravert wel eventjes alleen zijn, maar zij zullen op hun beurt dan weer snel snakken naar extraversie.

Dat klopt en ik vraag me dan ook af of ambiverte mensen echt bestaan... Of hoe dat dan in feite gedefiniëerd wordt.

 

[derp]

Ben extravert. Moet veel praten, veel volk zien, kan eigenlijk met iedereen vrij vlot babbelen, maar betekent ook weer niet dat ik een grote drang heb om in de belangstelling te staan. Heb ook altijd in groep samengeleefd. Ik heb eigenlijk vrijwel nooit dat gevoel van 'oei ik ben overprikkeld'.

Ik heb ook sterke border collie neigingen: ik hou de groep graag bij elkaar. Als er iemand een avond niet veel zegt of afwezig lijkt dan zal ik daar vaak een praatje mee gaan slaan om eens te horen of alles cava is, om te zien of ik die persoon ook niet terug wat meer bij de groep kan betrekken. Niet op een vervelende 'HEY GE ZIJT ZO STIL' manier maar gewoon beetje mee gaan zeveren en zien of ik die persoon dan wat op zijn/haar gemak kan stellen en eens horen hoe het gaat, misschien proberen om een activiteit voor te stellen waarvan ik weet dat die persoon dat tof vindt om te doen.

Ik snap dat niet iedereen hetzelfde kan zijn, maar ik vind die labels soms wel gevaarlijk. Uzelf het label van introvert geven om vervolgens toe te geven aan uw aangeboren/aangeleerde neiging om dan maar niet met mensen te praten, altijd binnen te zitten, alleen te doen waar ge zin in hebt: waar trekt ge de grens met gewoon heel invididualistisch/egoïstisch zijn? Ik ben wel van mening dat mensen en persoonlijkheden (tot op zekere made) fluïde zijn, en dat ge als mens moet proberen om uw hele leven aan uzelf te werken, en ik begrijp ook dat veel introverte mensen wel al langer vechten tegen dat beeld/vooroordeel, maar toch.

Ik weet niet of jullie daar ervaring mee hebben maar bij veel bedrijven krijgt ge zo'n label blauw/rood/geel/groen Jung-test en dan wordt ge ingedeeld in een categorie en dan proberen ze combinaties te maken van mensen zodoende dat alle persoonlijkheidstypes wat vertegenwoordigd zijn. In theorie snap ik dat wel, maar ge krijgt ook een beetje dat effect dat mensen dan gaan zeggen 'hey ik ben nu eenmaal blauw dus ik heb structuur nodig', of iemand anders die zegt 'ik ben groen dus ik heb niet zo veel goesting om te plannen' in plaats van dat ze ook een beetje proberen om misschien eens aan zichzelf te werken.

 

[gumball4000]

Introvert: Ik kan moeilijk gesprekken aanknopen met totaal onbekenden.
Als ik voor het werk dan bijvoorbeeld naar een event ga waar verschillende partners of zelfs concurrenten aanwezig zijn, kan ik nog wel wat praten..maar na 10 minuten ben ik dan de persoon die in een groep zit en luistert zonder iets te zeggen.

Met dichte personen kan ik wel extravert overkomen.
Het probleem bij mij is dat ik niet overweg kan met gesprekken over koetjes en kalfjes. Ik vind het meestal domme/oppervlakkige gesprekken. Er moet meer inhoud zijn om mij uit mijn introverte rol te laten komen.

Struggle die ik zie: Ik zou graag op termijn een managersrol op mij nemen, maar heb schrik dat mijn introverte persoonlijkheid hierdoor in de weg zal staan. Anderzijds ook eens op gesprek geweest bij een werkgever en dit aangehaald..en ze hebben mij duidelijk doen verstaan dat een introverte manager geen enkel probleem zou zijn.

Edit: Ik heb bijvoorbeeld ook een hekel aan oppervlakkige mensen met vb +1000 vrienden (bij wijze van spreken) die andere mensen dan vb amper kennen/zien en doen alsof ze beste maatjes zijn..maar als ge dan wa dieper graaft, blijkt dat ze mekaar totaal niet persoonlijk kennen.
Zo'n mensen ga ik dus proberen mijden.

 

[gumball4000]

Ik weet niet of jullie daar ervaring mee hebben maar bij veel bedrijven krijgt ge zo'n label blauw/rood/geel/groen Jung-test en dan wordt ge ingedeeld in een categorie en dan proberen ze combinaties te maken van mensen zodoende dat alle persoonlijkheidstypes wat vertegenwoordigd zijn. In theorie snap ik dat wel, maar ge krijgt ook een beetje dat effect dat mensen dan gaan zeggen 'hey ik ben nu eenmaal blauw dus ik heb structuur nodig', of iemand anders die zegt 'ik ben groen dus ik heb niet zo veel goesting om te plannen' in plaats van dat ze ook een beetje proberen om misschien eens aan zichzelf te werken.

Ja op mijn werk hebben we die test eens gedaan (gewoon voor de lol, onder collega's en algemeen directeur). Bleek dat elk van ons een andere kleur had en dat de beste match was voor succes in een groep.

 

[Forumgebruiker]

Zijn er persoonlijkheidstesten die geen pseudowetenschap zijn, want die parafraseren toch alleen maar de antwoorden op de vragen van de enquête. En die vragen en antwoorden, evenals de persoonlijkheidstypes zelf zijn allemaal triviaal gekozen. MBTI, nog zoiets, dan zijn het er ineens 16.

 

[OfFPiR]

Zo heb ik onlangs op een verjaardagsfeest een aanvankelijk moeizaam gesprek begonnen met iemand die door de groep als stil en awkward werd bevonden. Daar heb ik dus een hele leuke namiddag mee gehad. Kregen we van ons vrouwen onder ons voeten omdat we ons niet mengden in de gesprekken

Allez, wat is dat nu weer.
Ik vind nu ook niet dat ze zoiets moeten forceren. Jij hebt je vermaakt en ik vermoed uw vrouw ook. Dan is er toch geen enkel probleem.

 

[Mr.Anderson]

Extravert, maar eens tijd voor mezelf in alle rust kan zo'n deugd doen. Daarom ambivert gekozen.

Met vreemden een gesprek aanknopen gaat heel vlot. Onder het volk zijn geeft mij energie.
Ik lees hier: dansen in 't openbaar of toekomen in een grote groep onbekenden. Dat kan mij eigenlijk allemaal weinig schelen. Ik heb een goede portie zelfvertrouwen en of ik nu goed of slecht sta te dansen, het kan mij werkelijk geen kloten schelen wat de rest daarvan denkt. It's all about having fun.

Geen idee of dat daaraan gekoppeld is, maar ik zou toch graag wat meer mijn klep kunnen houden. Daarmee bedoel ik niet dat ik tijdens een gesprek constant aan het woord ben, ik kan goed luisteren ook. Maar ik hou weinig voor mezelf t.o.v. vrienden en familie. Een beetje te eerlijk soms. Waarvan ik toch al enkele keren achteraf zoiets had van: ge had beter uw klep gehouden en afgewacht.

 

[Sylverscythe]

Ik weet niet of jullie daar ervaring mee hebben maar bij veel bedrijven krijgt ge zo'n label blauw/rood/geel/groen Jung-test en dan wordt ge ingedeeld in een categorie en dan proberen ze combinaties te maken van mensen zodoende dat alle persoonlijkheidstypes wat vertegenwoordigd zijn. In theorie snap ik dat wel, maar ge krijgt ook een beetje dat effect dat mensen dan gaan zeggen 'hey ik ben nu eenmaal blauw dus ik heb structuur nodig', of iemand anders die zegt 'ik ben groen dus ik heb niet zo veel goesting om te plannen' in plaats van dat ze ook een beetje proberen om misschien eens aan zichzelf te werken.

Ik denk dat zo'n testen vooral herkenbare resultaten moeten geven zodat mensen onder de indruk zijn en het bedrijf die voor grof geld kan blijven verkopen. Heb dat ook gedaan hoor, ik was paars van één type op het werk en paars van een ander professioneel. Maar dat is dan gebaseerd op 40 vragen (dacht ik) waar ik op antwoord volgens hoe ik denk dat ik ben. Lijkt me dat daar toch een hoop bias zit die dat scheeftrekt.

En ik heb dezelfde bemerking bij deze thread, wat zijn de exacte definities van die termen, en vooral: hoe juist is het om jezelf onder zo'n begrip te steken.

 

[JDB]

Allez, wat is dat nu weer.
Ik vind nu ook niet dat ze zoiets moeten forceren. Jij hebt je vermaakt en ik vermoed uw vrouw ook. Dan is er toch geen enkel probleem.

Mijn vrouw is daar nogal teer aan.
Die is ook geen fan van smalltalk maar kan het wel. Maar die vindt dan dat ik niet al het werk aan haar moet overlaten.
Ik begrijp het ergens wel hoor. In elke groep heb je altijd wel iemand die los over het gesprek heen walst, zijn sores verkondigt en geen oren heeft voor de andere gesprekspartners. Voor ieder ander is dat ook lastig. Ik kies er voor om me wat afzijdig te houden en dat irriteert haar dan wat dat ik er 'gemakkelijk en onbeleefd' mee om ga.

Nu ik eens wat dingen overloop, er zijn toch veel mensen die een gesprek vlotjes om zeep helpen. Het ligt niet altijd aan mijn introvert gedrag alleen dat ik me niet wil moeien.

 

[Screw2020]

Vroeger ging ik extravert aangeduid hebben, recent met de therapeut erover gehad dat dat niet zozeer "je echte persoonlijkheid" is als het je extra energie kost. En dat doet het helaas wel.
Dus ambivert aangeduid. Ik heb andere mensen nodig om me goed in mijn vel te voelen, ben heel sociaal aangelegd maar heb ook absoluut me-time nodig om te ontprikkelen.

Herkenbaar...

Ooit eens voor een vereniging een week animator geweest voor snotneuzen tussen 6-7 jaar en op zich was dat geniaal maar 's avonds was m'n emmer wel vol. Dus ik moest slapen om die emmer terug leeg te krijgen voor de volgende dag. De consequentie is wel dat ik 't sociale leven na de "werkdag" mag opbergen. Daar kon ik toen geen deel van uitmaken want nja, die emmer...

Wat mij toen wel opviel was dat de stilste en de luidste kinderen naar me toetrokken en dat zag ik dan als een soort compliment. Want dan denk ik dat ik voor een zekere balans zorg. Een gevoel van veiligheid en rust ofzo. Of houdt dit geen steek?

 

[Preske]

Opzet van dit topic is in de eerste plaats eens nagaan welke groep het meest vertegenwoordigd is.

Een tweede belangrijk punt is het schetsen van positieve en eigenlijk vooral negatieve punten zodat we mogelijks copingstrategieën kunnen delen.

Hieronder wil ik als derde punt een mogelijks hulpmiddel aanhalen waar ik gebruik van heb gemaakt.
Laagdrempelig en voor en door personen met een soortgelijke problematiek.
Via enkele vraagjes kan je nagaan of je baat kan hebben bij de cursus.

• Voel je je ongemakkelijk in een groep mensen?
• Leg je moeilijk nieuwe contacten?
• Durf je niet op te komen voor je eigen mening?
• Neem je kritiek van anderen snel persoonlijk?
• Ervaar je deze situaties als storend?

Beantwoord je deze vragen met 'Ja!'? Ken je mensen die deze vragen mogelijks beantwoorden met 'Ja!'?
Neem dan zeker een kijkje op volgende site of stuur jouw kennis(sen) door naar https://vvm-vzw.be/

Ik ben grotendeels introvert met een vleugje ambivert vermoed ik.
- Hangt er vanaf of ik ze ken, is alles op een kleine oppervlakte, wat precies is de gelegenheid, etc.
- ja.
- hangt er weer vanaf
- ja, toch wel
- ja, toch wel.

 

[Screw2020]

Ik denk toch echt dat er een duidelijk onderscheid moet worden gemaakt tussen "introversie" enerzijds en sociale angst/onzekerheid/"verlegenheid" anderzijds. Ik ben een introverte mens in de zin dat ik mijn batterijen oplaad door alleen te zijn en sociaal zijn, vooral in grotere groepen, energie kost. Maar ik ben niet verlegen: ik kan tegen iedereen praten en gerust de sociaalste van de avond zijn, al kan het dan ook wel dat ik op een bepaald moment een punt bereik dat het "genoeg" is, vooral bij grote luide groepen en dat ik mezelf wil afzonderen.

In die zin weet ik niet of "ambivert" wel bestaat. Da's gewoon een introvert die niet verlegen is.

Nja, wat mij opviel is dat diegene die naar de cursus komt vooral sociale angstig/onzeker is. Ook meestal omdat ze niet in hun eigen (kunnen) geloven. Ze erkennen zichzelf niet en daardoor is zo'n cursus wel interessant. Enerzijds om een veilige omgeving te creëren met personen die iets gelijkaardigs ervaren en anderzijds om enkele handvaten te verkrijgen.

Wat mij opviel waren de reacties van anderen. Dat 'professionele' cursussen jou dwingen om uit die comfortzone te komen waardoor je heel snel over je grenzen heengaat. Da's totaal niet de bedoeling van de VVM bijvoorbeeld. Je krijgt wel duwtjes in de rug maar je wordt niet gedwongen om over jouw grenzen heen te gaan. De omgeving moet vooral comfortabel zijn en dan komt het vaak ook wel.

Jij hebt dan ook zo'n 'emmertje' dat volloopt gedurende de dag? Is het dan voldoende om te gaan slapen waardoor jouw emmertje leegloopt?

 

[Deleted member 621]

Jij hebt dan ook zo'n 'emmertje' dat volloopt gedurende de dag? Is het dan voldoende om te gaan slapen waardoor jouw emmertje leegloopt?

Ik kan soms juist moeilijk in slaap vallen na een drukke dag met veel lawaai/prikkeling.

 

[Screw2020]

Toekomen in een grote groep is idem hier een horror.

Nu, weggaan voor een avond kan ik wel als heel aangenaam ervaren als er genoeg volk is dat ik ken. Maar o wee als dat niet het geval is.
Zo moet ik binnenkort mee naar een verjaardagsfeestje van een collega van mijn vrouw.
Ik weet bijna zeker dat :
- de muziek te luid zal staan, waardoor ik geen gesprekken kan volgen zonder tot het uiterste te gaan. Gehoor schade is een bitch.
- de muziek mottig zal zijn, ik heb een hekel aan veel van de mainstream muziek. De passie mist
- smalltalk, ik kan het maar zelden. En de condities moeten goed zijn om het vol te houden. Een luid feest is dat niet.
- Ik ken niemand. Let op, ik heb een radar voor soortgenoten. Zo heb ik onlangs op een verjaardagsfeest een aanvankelijk moeizaam gesprek begonnen met iemand die door de groep als stil en awkward werd bevonden. Daar heb ik dus een hele leuke namiddag mee gehad. Kregen we van ons vrouwen onder ons voeten omdat we ons niet mengden in de gesprekken

Een kwartiertje wegvluchten en wat muziek in de wagen doet wonderen om mezelf wat op te laden.

Alcohol doet ook wonderen. 2/3 pinten en ik ben een normale mens. Alles wat ik erop kap en ik wordt steeds extraverter.
Ik heb vaak overwogen om voor een meeting/gelegenheid niet vlug wat te drinken. Tot nu toe nog nooit gedaan want ik vrees dat dat de deur openzet naar slechte gewoontes.

Herkenbaar in die zin dat ik bijvoorbeeld bij familiefeesten van m'n vaders kant (2x/jaar dus) eigenlijk de vriendin opzoek van een neef. Met haar heb ik een klik, dit in tegenstelling tot de rest. Daar kan ik wel een namiddag mee vullen. Dus ik denk dan, beter een goed, diepgaander, gesprek dan praten over (naar mijn ervaring) onzin.

 

[Muscleduck]

Ambivert. Geen probleem in de juiste setting (bv Gentse Feesten) om te zitten lullen met een wildvreemde. Of gewoon kom ik ook wel graag onder volk.
Maar soms wil ik gewoon helemaal alleen zijn. Zeker als ik bv 2 dagen na elkaar volk zie. Dan moet ik efkes detoxen.