Er is toch niks mis met een beetje uw universiteiten verspreiden?
Zo een systeem met gigantische campussen en studenten die soms 600km van huis studeren daar wil je ook niet naartoe.
Ons systeem zorgt ervoor dat zelfs niet iedereen op kot hoeft om te studeren, dus nee negatief is het zeker niet.
Vlaanderen is een zakdoek groot, een campus op 600 km van huis kan hier niet. En in Wallonië is het hetzelfde trouwens, met een nog kleinere bevolking.
Als je ziet dat er hier wordt gesproken over commercialisering kan je dat moeilijk los zien van het feit dat er veel universiteiten op een kleine oppervlakte liggen en die grotendeels zowat elke richting proberen aan te bieden. Zo vis je natuurlijk allemaal in dezelfde kleine vijver.
In de praktijk zorgt dit er dan voor dat voor een minder populaire richting ze aan een grotere universiteit misschien met 60 studenten starten en aan een kleinere met 20. Na het eerste jaar valt zowat de helft af, en tegen dat er een gespecialiseerde master wordt gekozen zit je aan de kleine universiteit met vakken die bijna privéles worden, of die worden samen georganiseerd met de grotere universiteit en de student kan alsnog "ver" reizen naar een andere campus.
Is dat dan enigzins nuttig, komt het de kwaliteit ten goede, of is het gewoon iets dat zo gegroeid is en we nu niet willen veranderen?
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Gerelateerd hieraan ben ik het niet helemaal eens met
@StevenFM wat betreft universiteiten die zich gedragen als bedrijven. Een soort vrijemarktprincipe voor studenten/opleidingen is inderdaad nefast. Maar organisatorisch denk ik dat we wel nog iets kunnen leren van de Angelsaksische landen waar een universiteit als een bedrijf wordt gezien (uiteraard moeten we niet helemaal die richting uitgaan). Hier worden veel bestuurlijke functies uitgevoerd door proffen die bestuurstaken hebben op zich genomen, vaak door een combinatie van capabel zijn maar ook politiek. Daardoor krijg je gewoon een soms inefficiënt bestuur, waar men vooral zijn eigen departement/onderzoeksgroep/faculteit wil veiligstellen. Je kan je ook afvragen of iemand met bv. een doctoraat en jaren onderzoekservaring in de wiskunde nu noodzakelijk weet hoe een faculteit moet bestuurd worden, laat staan een universiteit.
Aan onze universiteit, en ik vermoed elders ook, zie je vaak van die "historische" beslissingen die nog altijd gevolgen hebben maar die verre van efficiënt zijn. Twee voorbeelden:
- Een gigantische overmaat aan allerhande raden, waarvan je je afvraagt welke raad nu juist wat bespreekt (en waarom). Vaak worden deze bevolkt door de oude krokodillen, omdat de jongere leden van de faculteit druk bezig zijn om al hun werk te combineren zodat ze volgend jaar nog een job hebben.
- De faculteit wetenschappen organiseert een eerstejaarscursus chemie voor zowat elke wetenschapsrichting. Ondertussen doet de faculteit ingenieurswetenschappen hetzelfde, op zowat hetzelfde moment. Dit zijn de basiscursussen chemie, dus de overlap is gigantisch, en verschil is er gewoon gekomen omdat de voorgangers van de huidige proffen er hun eigen draai aan wilden geven. In het Angelsaksische systeem is dat gewoon "chemistry 101" dat al die richtingen samen volgen, waarna opvolgcursussen het verschil maken. En zo zijn er nog wel wat cursussen die gewoon praktisch dubbel worden gegeven (terwijl iedereen kreunt onder een te hoge belasting) omdat historisch twee faculteiten niet met elkaar spraken.
En zo kan je nog hopen zaken vinden die vallen onder "heilige huisjes" waaraan niemand wil raken want "het is altijd zo geweest" maar die volgens mij de kwaliteit van het onderwijs of de student niet ten goede komen.