Hoe goed voel jij je over de loop van je leven?

[brandon]

Ik heb het gevoel dat mijn leven nog steeds alle kanten uit kan, en dat is niet altijd een leuk gevoel.

Kan er dan ooit een moment in iemand's leven zijn wanneer je niet meer het gevoel hebt dat je leven alle kanten kan uitgaan (Buiten op je sterfbed)?
Zelfs al heb je op een bepaald moment een goeie vaste job, een sterke relatie, een goeie gezondheid, super vrienden, fantastische hobby's, ... dan kan je leven toch nog steeds alle kanten uitgaan?

 

[Sylverscythe]

Maar zonder "competitie" heb je bij ploegsporten zelden echt keuze. En daar vind ik het bvb moeilijk.

Je hebt ook "veteranenvoetbal", maar het is gewoon lastig om daarmee te starten als je niet kan voetballen... Je merkt ook gewoon dat de meeste sporten waar je mee kan starten echt individuele sporten zijn

Ah, ja, klopt. Aan ploegsporten had ik niet gedacht, ik vrees dat het daar ook gewoon moeilijk wordt om genoeg mensen te vinden, alsook zijn dat inderdaad vaak personen die het al hun halve leven doen.

 

[zarathustra]

Kan er dan ooit een moment in iemand's leven zijn wanneer je niet meer het gevoel hebt dat je leven alle kanten kan uitgaan (Buiten op je sterfbed)?
Zelfs al heb je op een bepaald moment een goeie vaste job, een sterke relatie, een goeie gezondheid, super vrienden, fantastische hobby's, ... dan kan je leven toch nog steeds alle kanten uitgaan?

Mja maar dat is een beetje wat ik hierboven in mijn eerste post wou aangeven. Ja in theorie kan het alle kanten uit, maar de realiteit is dat +/- elke andere kant negatief is. Dus dan zit je in een situatie van toch maar proberen dingen in orde te houden.

 

[Avondland]

Kan er dan ooit een moment in iemand's leven zijn wanneer je niet meer het gevoel hebt dat je leven alle kanten kan uitgaan (Buiten op je sterfbed)?
Zelfs al heb je op een bepaald moment een goeie vaste job, een sterke relatie, een goeie gezondheid, super vrienden, fantastische hobby's, ... dan kan je leven toch nog steeds alle kanten uitgaan?

Je kan dat ook anders bekijken: uiteraard kan een perfect leventje worden vergald door een terminale ziekte, een nieuwe liefde of wat dan ook. De enige zekerheid die we hebben is de dood.

Maar je kan op een punt zitten in je leven waarin alles goed zit en je wil dat het liefst behouden tot aan het eindstation. Je kan ook op een punt zitten waar je vele splitsingen verwacht: je job beschouw je maar als tijdelijk, je moet nog iemand tegenkomen om een gezin te stichten, je twijfelt om naar een ander land te verhuizen, ... In dat laatste geval kan je zeggen dat je leven nog alle kanten uit kan: je verwacht nog een paar belangrijke wendingen. In het eerste geval ben je eerder conservatief: het gaat goed zo en laat het maar zo verder kabbelen.

 

[Deleted member 95]

Kan er dan ooit een moment in iemand's leven zijn wanneer je niet meer het gevoel hebt dat je leven alle kanten kan uitgaan (Buiten op je sterfbed)?
Zelfs al heb je op een bepaald moment een goeie vaste job, een sterke relatie, een goeie gezondheid, super vrienden, fantastische hobby's, ... dan kan je leven toch nog steeds alle kanten uitgaan?

Nee, maar op een bepaald moment heb je alle belangrijke keuzes gemaakt, en is het een kwestie van uitbollen en hopen dat het noodlot niet toeslaat. Ik heb soms het gevoel dat ik die keuzes blijf uitstellen, terwijl 'niet kiezen' ook gewoon een keuze kan zijn. Een beetje het vage deadline-gevoel dat @Karton omschrijft eigenlijk.

Om een voorbeeld te geven, in principe is de keuze voor een kind veel definitiever/ingrijpender dan de keuze om er (nog) niet aan te beginnen.

Ik heb een paar vrienden die bij hun geboorte een lage levensverwachting hebben meegekregen (stuk voor stuk zitten ze er al over, ondertussen). Stiekem ben ik daar soms een beetje "jaloers" op, want die hoeven - als alles goed gaat, om het wel erg cynisch uit te drukken - helemaal niet na te denken over waar ze binnen 20 jaar willen staan.

 

[anders.]

Mja maar dat is een beetje wat ik hierboven in mijn eerste post wou aangeven. Ja in theorie kan het alle kanten uit, maar de realiteit is dat +/- elke andere kant negatief is. Dus dan zit je in een situatie van toch maar proberen dingen in orde te houden.

Klopt, ik zit momenteel in die fase. Enerzijds mis ik de "spanning" in het leven. Anderzijds zou ik een uil moeten zijn om wat ik nu heb weg te gooien voor meer spanning... Ik denk dat veel mensen die in een comfortabele situatie leven dat hebben.

 

[Vrouwtje Theelepel]

Optie 4.
Ik probeer te relativeren en er bij stil te staan dat ik eigenlijk enorm veel heb om gelukkig voor te zijn: goede gezondheid, toffe job, een gezond en fantastisch kind en goede vrienden. Maar dat lukt niet altijd even goed.

 

[Voidski]

Optie 2.
Ik denk dat ik iets negatiever in het leven sta dan dat ik zou willen.
In mijn huidige leven kan ik over weinig klagen. Ik ben gelukkig samen met mijn vriendin en wij hebben een gezond zoontje samen. Maar toch heb ik het gevoel dat er iets ontbreekt. Het is voor mij heel moeilijk om dat onder woorden te brengen en ik merk ook dat mijn wederhelft niet altijd begrijpt dat ik niet gewoon gelukkig ben met wat ik heb/we hebben.

 

[Squidward]

9/10 keer I am the architect of my own disaster dus kan daar weinig moeilijk over doen. Voor mijn gevoel doe ik altijd precies waar ik zin in heb , alleen wil mijn hoofd vaak niet mee om dat te appreciëren? Ach het zijn ook zo een diepe vragen voor een uitermate middelmatig leven.

 

[Plutus]

Best wel goed denk ik?

Ik vind het wel bijzonder om eens terug te kijken en te beseffen hoe bepaalde schijnbaar triviale keuzes achteraf mogelijks tot een heel ander leven hadden kunnen leiden.

Ik heb in het verleden ook wel een paar foute keuzes gemaakt, momenten die ik achteraf gezien beter had kunnen aanpakken. Ik heb daar spijt van maar ja, gedane zaken nemen geen keer.

De echte miserie die ik ken en gekend heb (ziekte) staat volledig los van mijn eigen keuzes dus daar valt weinig over te zeggen. Al doet het me tegenwoordig wel meer nadenken over “what’s next”.

 

[Chelark007]

Optie 2.
Ik denk dat ik iets negatiever in het leven sta dan dat ik zou willen.
In mijn huidige leven kan ik over weinig klagen. Ik ben gelukkig samen met mijn vriendin en wij hebben een gezond zoontje samen. Maar toch heb ik het gevoel dat er iets ontbreekt. Het is voor mij heel moeilijk om dat onder woorden te brengen en ik merk ook dat mijn wederhelft niet altijd begrijpt dat ik niet gewoon gelukkig ben met wat ik heb/we hebben.

Herkenbaar. Sociaal leven wel pak minder sinds de kleine. En niet altijd content met de relatie.

 

[oxbow1]

Mijn leven loopt vrij easy, soms ook wel dat ’what if’ gevoel.

Getrouwd, prachtdochtertje,vrijstaand huis(betaald),2opbrengsteigendommen,gezond! (Ik voel ook geen drang meer om te vergelijken met anderen, ik sta verder dan de modale belg, en met dat mentale opstekertje ben je eigenlijk niets.

Maar als ik terug kijk…. Ik heb gewerkt,gewerkt,gewerkt, altijd de leiding moeten nemen. Altijd onder stress.
Nu ik stilaan richting de 40 ga wil ik het echt rustiger aandoen.

Een vol weekend rust, wekelijks de barbeque aansteken, tijd hebben om de auto de kuisen, niet te moe zijn om het gezin echt aandacht te geven. Dat is een van de voordelen van ouder te worden, je beseft dat het allemaal maar tijdelijk is, dus geniet er maar van.

 

[Carrion]

Ik probeer/durf niet te veel te denken aan alles dat ik in mijn keven al verprutst en weggegooid heb. Als ik daar teveel over ga denken knoop ik volgens mij een touw aan een boom.

 

[Mulan]

Ik probeer/durf niet te veel te denken aan alles dat ik in mijn keven al verprutst en weggegooid heb. Als ik daar teveel over ga denken knoop ik volgens mij een touw aan een boom.

Goed dat je dan ook bewust kan zeggen: "daar hou ik me niet meer mee bezig, dat is voorbij, daar kan ik niets meer aan veranderen".

 

[Heroixx]

Optie 2. Op persoonlijk vlak loop het wel. Net een nieuwe job binnengesleept die me wat meer levenskwaliteit biedt (hopelijk). Heb een goede partner, mijn ouders wonen vlakbij en zijn aanwezig. Onze kinderwens moet nog ingevuld worden, daar hebben we wat struggles mee de laatste maanden, sommige mensen hier kennen mijn verhaal. Indien die ingevuld wordt ga ik pas écht gelukkig zijn denk ik, dan zal het als "compleet" aanvoelen. Maar dat komt wel!

 

[Wannez]

Ook optie 2 hier, neigend naar optie 1. Afgelopen jaren wel wat gevarieerd tussen opties 3-5 maar dat lijkt nu toch achter de rug.

 

[Marsu]

Door vanalle omstandigheden heb ik redelijk veel fouten gemaakt/dingen niet gedaan die ik wél had moeten doen in het verleden. Dus het is niet geworden wat het ooit kon zijn. Maar daar heb ik op zich geen probleem mee. Ik heb vrede met mijn keuzes. Ik weet wat ik moet doen om nu verder te geraken en om bepaalde dingen te bereiken op korte termijn. Mijn grootste doel is, kort gezegd, om een platform te bouwen om meer rust te hebben.

Maar uiteindelijk kan het nog steeds alle kanten uit. Ik heb op nog geen enkel moment in mijn leven kunnen zeggen welke richting ik nu (realistisch) exact naartoe wil. En momenteel heb ik eigenlijk nog steeds geen idee wat ik wil doen met mijn leven. En ik kan en mag er ook niet over klagen. Ik ben eerder ontevreden met mezelf dan met mijn leven op zich. Want ondanks mijn persoonlijke 'spijten' heb ik wel een leven dat op verscheidene vlakken gepriviligeerd is. En tegelijk heb ik al veel geleerd uit mijn eigen fouten en ook dat kan ik appreciëren. Ik zal nooit meer snel kansen laten liggen als die mijn pad opkomen en van die zaken. In geen geval zal ik in een hoekje zitten kniezen, daar bereik ik ook niets mee.

 

[Deleted member 3056]

Ik heb het gevoel dat mijn leven nog steeds alle kanten uit kan, en dat is niet altijd een leuk gevoel.

Wetende dat je leven geen enkele kant meer op kan is (soms) ook niet altijd even leuk.


Ik heb op nr 1 gestemd omdat dat 80% van de tijd zo is wat uiteraard niet wilt zeggen dat nr 2, 3 en 4 nooit van toepassing zijn en op sommige shitty dagen komt zelfs 5 hallo zeggen.

Ben nog nooit iemand tegengekomen die kan zeggen dat hij/zij 100% gelukkig is, all day everyday..

 

[coldplayke]

Ik heb op optie 2 gestemd. Ik heb alles wat ik moet hebben om gelukkig te kunnen zijn, het is enkel mijn kop die me soms in de weg staat.

3 jaar geleden zou ik nog voor de laatste optie hebben gestemd, dus ik ben blij met de progressie die ik op vlak van mentaal welzijn heb door gemaakt.

 

[Bimmer]

Ik heb toevallig van de week er nog bij stil gestaan.

Ik was ergens aan boord van een schip en daar was de benaming wat aan het klagen over regels en de maatschappij. Op één of ander manier nuanceerde ik het gesprek wat, waardoor het gesprek ook ineens anders verliep en stopte met klagen en terug begon te lachen. Waarop 1 van de bemanning tegen mij oprecht zei " I think you are a verry happy man".

Van de week ook nog een gesprek gehad met mijn talent developer. Ze stelde me ook de vraag hoe ik het nu zie op carrière vlak, dus heb ik ook eens even bij stil gestaan. Tot de conclusie gekomen dat ik nu goed zit waar ik zit. Ben gelukkig, haal voldoening, heb nog veel zaken dat ik bij ga leren. Heb de boot wat afgehouden over de piste doorgroeien. Volgend jaar werk ik er 10 jaar en dan heb ik een nieuw gesprek om te bekijken wat mijn verdere plannen zijn. Maar hier stel ik mij de vraag of ik wel gelukkiger zou worden, maar heb wel schrik om het af te ketsen.

Toen heb ik in het algemeen er ook eens over nagedacht
Ik ben net 30 geworden en als ik zie hoe ver ik nu sta, had ik dat nooit verwacht toen ik 18 jaar was. Als ik kijk naar het parcour dat ik heb gedaan van 18 naar 30, schiet me nu ook niks te binnen dat ik zou veranderen.

Ik zit nu ook met het gevoel als ik wil verbeteren, dan gaat het al een gigantische stap moeten zijn en dan nog. Soms het gevoel dat ik al een pré midlifecrisis heb. Misschien daarmee dat ik mijn eerste nieuwbouw verkocht heb na 2 jaar en een nieuwe aan het zetten ben. Om toch het gevoel te hebben van "verbetering". Heb dan ook een nieuwe auto gekocht dat volledig naar mijn goesting is.
Maar daar denk ik nu ook over na. Moest ik morgen 1 miljoen krijgen, zou niet weten of ik dan perse wil verhuizen of veel wil veranderen. Nieuwbouw dat we nu aan het bouwen zijn heeft eigenlijk zo goed als alles wat we willen en moeten niet veel compromissen maken.

Conclusie: Zeer gelukkige mens, die op zijn eigen tempo en wensen het leven doorloopt.